Dana 24. oktobra 2015. godine između petnaest i dvadeset policajaca je pretuklo podnosioca predstavke na ulici. Narednog dana Osnovno državno tužilaštvo je pokrenulo istragu. Dana 10. novembra 2015. godine dva policajca, X i Y, priznali su da su pretukli podnosioca predstavke. Dana 30. decembra 2015. godine između podnosioca predstavke i države zaključeno je vansudsko poravnanje. Podnosiocu predstavke je isplaćen iznos od ukupno 130.000,00 eura, koji se odnosi na celokupnu pretrpljenu i buduću materijalnu i nematerijalnu štetu koju je pretrpeo tokom incidenta. U poravnanju se navodi da su strane na taj način rešile „celokupan sporni odnos koji je proistekao iz predmetnog incidenta”. Dana 23. januara 2017. godine Osnovni sud u Podgorici je oglasio komandanta relevantne policijske jedinice krivim zbog krivičnog dela pomoć učiniocu posle krivičnog dela i osudio ga na pet meseci zatvorske kazne. Dana 25. jula 2017. godine Ustavni sud je utvrdio povredu materijalnog i procesnog aspekta člana 3 Konvencije u predmetu podnosioca predstavke. Nakon što je predmet vraćen na ponovni postupak, Osnovni sud u Podgorici je oglasio krivim počinioce X i Y zbog krivičnog dela mučenja u sticaju sa krivičnim delom teška telesna povreda i svakog prvostepeno osudio na kaznu zatvora od po godinu dana i pet meseci. O njihovoj žalbi na prvostepenu presudu još uvek nije odlučeno.

Podnosilac predstavke se žalio na povrede članova 3 i 13 Konvencije zbog policijske torture od 24. oktobra 2015. godine usled nedostatka delotvorne istrage, kao i nedostatka delotvornog domaćeg leka u tom smislu.

Sud primećuje da je Ustavni sud izričito utvrdio povrede i materijalnog i procesnog aspekta člana 3 Konvencije u slučaju podnosioca predstavke, čime je izričito priznata povreda na koju se žalio podnosilac predstavke, na koji način se zapravo zadovoljava prvi kriterijum koji je utvrđen u sudskoj praksi Suda. Drugo, podnosilac predstavke je postigao poravnanje sa državom i time dobio novčanu naknadu u iznosu od 130.000,00 eura za svu postojeću i buduću štetu vezanu za incident, kako materijalne tako i nematerijalne prirode, čime se zadovoljava drugi kriterijum. Treće i konačno, sprovedena istraga je rezultirala (a) identifikovanjem dva direktna počinioca krivičnog djela, lica X i Y, koja se trenutno gone zbog mučenja i nanošenja teških tjelesnih povreda i (b) krivičnim gonjenjem i izricanjem kazne komandantu relevantne policijske jedinice zbog pomaganja počiniocu nakon izvršenja krivičnog dela. U takvim okolnostima, Sud smatra podnosilac predstavke ne može da tvrdi da i dalje ima status „žrtve“ u smislu člana 34 Konvencije i da njegova pritužba na osnovu člana 3 Konvencije mora biti odbačena u skladu sa članom 35 stav 3 tačka (a) i stav 4 Konvencije.

Preuzmite presudu u pdf formatu

EVROPSKI SUD ZA LJUDSKA PRAVA

PETO ODJELJENJE

ODLUKA

Predstavka br. 44993/18

Milorad MARTINOVIĆ protiv Crne Gore

Evropski sud za ljudska prava (Peto odjeljenje), na zasijedanju Vijeća 11. marta 2021. godine u sastavu:

Mārtiņš Mits, predsjednik,
Jovan Ilievski,
Ivana Jelić, sudije,
i Martina Keller, zamjenik registrara odjeljenja,

Imajući u vidu da je gore navedena predstavka podnijeta Sudu 15. septembra 2018. godine,

Imajući u vidu izjašnjenje koje je dostavljeno od strane tužene Vlade i odgovor na izjašnjenje koji je dostavljen od strane podnosioca predstavke, Nakon vijećanja na sjednici, odlučuje kao što slijedi:

ČINJENICE

Podnosilac predstavke, g-din Milorad Martinović, je crnogorski državljanin, koji je rođen 1957. godine i živi u Podgorici. Njega je pred Sudom zastupala g-đa T. Gorjanc-Prelević, izvršna direktorica nevladine organizacije Akcija za ljudska prava.
Vladu Crne Gore (u daljem tekstu: „Vlada“) je zastupala njihova zastupnica, g-đa V. Pavličić.

A. Okolnosti predmeta

Činjenice datog predmeta, kako su ih iznijele stranke u postupku, mogu biti sumirane kao što slijedi.
Dana 24. oktobra 2015. godine između petnaest i dvadeset policajaca je pretuklo podnosioca predstavke na ulici. Nanesene su mu dvije teške tjelesne povrede i zadobio je niz posjekotina, ogrebotina i hematoma duž cijelog tijela. Narednog dana Osnovno državno tužilaštvo je pokrenulo istragu.
Dana 10. novembra 2015. godine dva policajca, X i Y, priznali su da su pretukli podnosioca predstavke.
Dana 30. decembra 2015. godine između podnosioca predstavke i države zaključeno je vansudsko poravnanje. Podnosiocu predstavke je isplaćen iznos od ukupno 130.000,00 eura, koji se odnosi na cjelokupnu pretrpljenu i buduću materijalnu i nematerijalnu štetu koju je pretrpio tokom incidenta. U poravnanju se navodi da su strane na taj način riješile „cjelokupan sporni odnos koji je proistekao iz predmetnog incidenta”.
Dana 23. januara 2017. godine Osnovni sud u Podgorici je oglasio komandanta relevantne policijske jedinice krivim zbog krivičnog djela pomoć učiniocu posle krivičnog djela i osudio ga na pet mjeseci zatvorske kazne.
Dana 25. jula 2017. godine Ustavni sud je utvrdio povredu materijalnog i procesnog aspekta člana 3 Konvencije u predmetu podnosioca predstavke.
Dana 21. oktobra 2019. godine, nakon što je predmet vraćen na ponovni postupak, Osnovni sud u Podgorici je oglasio krivim počinioce X i Y zbog krivičnog djela mučenja u sticaju sa krivičnim djelom teška tjelesna povreda i svakog prvostepeno osudio na kaznu zatvora od po godinu dana i pet mjeseci. O njihovoj žalbi na prvostepenu presudu još uvijek nije odlučeno.

B. Relevantno domaće pravo

Relevantno domaće pravo je navedeno u predmetu Siništaj i drugi protiv Crne Gore, br. 1451/10 i dvije dr., stavovi 60 i 65, od 24. novembra 2015. godine i, mutatis mutandis, Milićević protiv Crne Gore, br. 27821/16, stav 23, od 6. novembra 2018. godine.

PRITUŽBE

Podnosilac predstavke se žalio na povrede članova 3 i 13 Konvencije zbog policijske torture od 24. oktobra 2015. godine usljed nedostatka djelotvorne istrage, kao i nedostatka djelotvornog domaćeg lijeka u tom smislu.

PRAVO

Vlada je navela da je podnosilac predstavke izgubio status „žrtve“. Podnosilac predstavke je smatrao da i dalje uživa status žrtve, da mu vansudskim poravnanjem nije obezbijeđena naknada zbog nedjelotvorne istrage, niti bi takva povreda mogla da bude otklonjena samo dodjelom naknade.
Relevantna načela koja se tiču statusa žrtve u kontekstu pritužbi u vezi člana 3 su navedena u, na primjer, Jevtović protiv Srbije, br. 29896/14, stav 61, od 3. decembra 2019. godine.
Vraćajući se na konkretan predmet, Sud prvo primjećuje da je Ustavni sud izričito utvrdio povrede i materijalnog i procesnog aspekta člana 3 Konvencije u slučaju podnosioca predstavke, čime je izričito priznata povreda na koju se žalio podnosilac predstavke, na koji način se zapravo zadovoljava prvi kriterijum koji je utvrđen u sudskoj praksi Suda. Drugo, podnosilac predstavke je postigao poravnanje sa državom i time dobio novčanu naknadu u iznosu od 130.000,00 eura za svu postojeću i buduću štetu vezanu za incident, kako materijalne tako i nematerijalne prirode, čime se zadovoljava drugi kriterijum. Treće i konačno, sprovedena istraga je rezultirala (a) identifikovanjem dva direktna počinioca krivičnog djela, lica X i Y, koja se trenutno gone zbog mučenja i nanošenja teških tjelesnih povreda i (b) krivičnim gonjenjem i izricanjem kazne komandantu relevantne policijske jedinice zbog pomaganja počiniocu nakon izvršenja krivičnog djela.
U takvim okolnostima, Sud smatra podnosilac predstavke ne može da tvrdi da i dalje ima status „žrtve“ u smislu člana 34 Konvencije i da njegova pritužba na osnovu člana 3 Konvencije mora biti odbačena u skladu sa članom 35 stav 3 tačka (a) i stav 4 Konvencije.
Imajući u vidu gore izneseno obrazloženje i zaključak, ne može se smatrati da podnosilac predstavke ima „argumentovanu tvrdnju” na osnovu člana 13 Konvencije (vidjeti Osmayev protiv Ukrajine (decembar), br. 50609/12, stav 57, 30. jun 2015. godine). Na osnovu ovoga proizilazi da je ova pritužba očigledno neosnovana te mora biti odbačena u skladu sa članom 35 stav 3 tačka (a) i stav 4 Konvencije.

Iz tih razloga, Sud, jednoglasno,

Proglašava predstavku kao neprihvatljivu.

Sačinjeno na engleskom jeziku, u pisanoj formi, dana 1. aprila 2021. godine.

Martina Keller Mārtiņš Mits

zamjenik registrara predsjednik

_______________________

Prevod odluke preuzet sa hudoc.echr.coe.int

Nema povezane prakse za ovu presudu.

Sažmi komentare

Komentari

Relevantni komentari iz drugih presuda

Član 3 | DIC | Habimi i drugi protiv Srbije

Presuda je navedena u presudi Gž br. 4027/17 od 27.04.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 17805/11 od 05.04.2017. godine u stavu prvom izreke, u delu stava drugog izreke kojim je odbijen tužbeni zahtev u delu u kome je traženo da se obaveže tužena Republika Srbija da tužiocu AA na ime naknade nematerijalne štete isplati za pretrplјene duševne bolove zbog neosnovanog lišenja slobode još iznos od 400.000,00 dinara, za pretrplјeni strah usled torture još iznos od 150.000,00 dinara i za pretrplјene fizičke bolove usled torture još iznos od 150.000,00 dinara, u stavu trećem izreke i u stavu četvrtom izreke i žalbe tužioca AA i Republike Srbije u ovom delu odbijaju, kao neosnovane, dok se presuda preinačava u preostalom delu stava drugog izreke tako što se obavezuje tužena Republika Srbija da tužiocu AA na ime naknade nematerijalne štete za pretrplјene duševne bolove zbog neosnovanog lišenja slobode isplati još iznos od 350.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 05.04.2017. godine pa do isplate, i preinačava rešenje o troškovima sadržano u stavovima petom i šestom izreke presude tako što se obavezuje tužena Republika Srbija da tužiocu AA na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 301.350,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom.

U vreme lišenja slobode tužilac je bio policijski pripravnik već šest meseci i raspoređen na rad u Policijskoj stanici Palilula. Odmah po lišenju slobode odveden je u Policijsku stanicu u Ulici 29. novembra gde je bio "obrađivan" tri dana i iznudili priznanje dela primenom sile i fizičkim maltretiranjem. Prva tri dana koja je proveo u policijskoj stanici kod tužioca su dovele do snažne psihotraume i fizičke traume usled čega je razvijen strah najjačeg intenziteta u trajanju od tri dana sa kliničkom slikom akutne reakcije na stres. Tokom boravka u pritvoru narednih 6 meseci doživlјava strah srednjeg do jakog intenziteta usled socijalne izolacije, patnje, duševnog bola zbog sumnje da je počinio navedeno krivično delo, nemogućnosti komunikacije sa bliskim osobama, strah od neizvesnosti sudskog postupka u vidu posttraumatskog stresnog sindroma. U periodu izlaska iz pritvora tužilac doživlјava strah srednjeg intenziteta, a potom slabog intenziteta uz duševnu patnju zbog povrede ugleda i časti doživlјaj stida i osramoćenosti u jakom stečenu u trajanju od dve godine.

Pravilno je prvostepeni sud utvrdio i da je nad tužiocem vršena tortura jer je podvrgnut fizičkom mučenju, ponižavajućem postupanju i kažnjavanju od strane policije, ali i prilikom boravka u pritvoru čime su povređena njegova prava zaštićena članom 3 Evropske konvencije o lјudskim pravima i osnovnim slobodama.

Neosnovani su žalbeni navodi tužioca da je visina dosuđene naknade za pretrplјeni strah i bol zbog torture prenisko određena sa pozivanjem na visinu štete dosuđene pred Evropskim sudom za lјudska prava obzirom da je iznos naknade štete za pretrplјeni strah i bol zbog torture prema tužiocu u zbiru približno iste visine kao onaj koji je dosuđen svakom od oštećenih, kao podnosilaca predstavke u odluci Evropskog suda za lјudska prava Habimi protiv Srbije.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 3 | DIC | Đorđević protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Kzz 1268/2019 od 11.12.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovan zahtev za zaštitu zakonitosti branioca maloletnih AA i BB, podnet protiv pravnosnažnih rešenja Višeg suda u Zaječaru Km.6/19 od 18.04.2019.godine i Apelacionog suda u Nišu Kžm1 43/19 od 02.08.2019.godine, u odnosu na povredu krivičnog zakona iz člana 439. tačka 2) Zakonika o krivičnom postupku u vezi člana 61. Krivičnog zakonika, dok se u ostalom delu zahtev za zaštitu zakonitosti branioca maloletnih odbacuje kao nedozvolјen.

Rešenjem Višeg suda u Zaječaru Km.6/19 od 18.04.2019.godine, između ostalih, maloletnima AA i BB su zbog izvršenja produženog krivičnog dela silovanje iz člana 178. stav 3. u vezi stava 2. i 1. u vezi člana 61. KZ izrečene vaspitne mere pojačan nadzor od strane roditelјa koje mogu trajati najmanje 6 (šest) meseci, a najviše 2 (dve) godine, a u koje mere se maloletnima uračunava vreme provedeno u pritvoru od 10.12.2018.godine do 18.12.2018.godine, s tim što će sud naknadno odlučiti o njihovom prestanku.

Rešenjem Apelacionog suda u Nišu Kžm1 43/19 od 02.08.2019.godine odbijena je kao neosnovana žalba zajedničkog branioca maloletnih AA i BB i potvrđeno je rešenje Višeg suda u Zaječaru Km.6/19 od 18.04.2019.godine.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 35 | DIC | Gashi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 2016/2015 od 28.04.2017. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se ukida Apelacionog suda u Beogradu Gž 6830/2013 od 23.02.2015. godine i predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 25254/2011 od 28.06.2013. godine, stavom prvim izreke, utvrđeno je da je ništavo rešenje Izvršnog odbora Skupštine Grada Beograda br. ... – IO od 25.05.2000. godine. Stavom drugim izreke, utvrđeno je da je ništav ugovor o zakupu stana br. ...-.../... od 29.09.2000.godine, zaklјučen između JP za stambene usluge u Beogradu i tuženog AA. Stavom trećim izreke, utvrđeno je da je ništav ugovor o otkupu stana ... br. ...-.../... od 29.09.2000. godine, zaklјučen između tužioca Grada Beograda i tuženog AA, overen pred Drugim opštinskim sudom u Beogradu Ov br. .../... dana 09.10.2000. godine. Stavom četvrtim izreke, odbijen je, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se utvrdi da je ništav i da ne proizvodi pravno dejstvo ugovor o kupoprodaji stana zaklјučen između tuženog AA kao prodavca i tuženog BB kao kupca, overen pred Petim opštinskim sudom u Beogradu Ov br. .../... dana 11.12.2000. godine. Stavom petim izreke, odbijen je, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tuženi BB da se sa svim licima i stvarima iseli iz predmetnog stana i da tako ispražnjeni stan preda na slobodno korišćenje i raspolaganje tužiocu Gradu Beogradu. Stavom šestim izreke, odbijen je prigovor nenadležnosti suda, kao neosnovan. Stavom sedmim izreke, odbijen je prigovor stvarne nenadležnosti Prvog osnovnog suda, kao neosnovan. Stavom osmim izreke, obavezan je tužilac Grad Beograd da nadoknadi tuženom BB troškove parničnog postupka. Stavom devetim izreke, obavezan je tuženi AA da nadoknadi tužiocu Gradu Beogradu troškove parničnog postupka.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 6830/2013 od 23.02.2015. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovane žalbe tužioca i tuženih AA i BB i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P 25254/2011 od 28.06.2013. godine, u stavu četvrtom, petom, šestom, sedmom i stavu osmom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 35 | DIC | Lakićević i drugi protiv Crne Gore i Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g.127/14 od 18.08.2014. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se ustavne žalbe podnosilaca vraćaju Ustavnom sudu

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 35 | DIC | Vučković i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž 1163/2018 od 20.04.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se kao neosnovana odbija žalba tužene i potvrđuje presuda Višeg suda u Beogradu P 855/17 od 27.11.2017.godine. u parnici tužioca AA protiv tužene Republike Srbije - Ministarstva odbrane, radi zaštite od dikriminacije.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 35 | DIC | Vučković i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Rev 530/2019 od 28.02.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se kao neosnovana odbija revizija tužene izjavlјena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 2063/18 od 23.05.2018. godine.

Presudom Višeg suda u Vranju P 2845/16 od 15.01.2018. godine, stavom prvim izreke, utvrđeno da je zaklјučkom Vlade Republike Srbije broj 401-161/2008-1 od 17.01.2008. godine povređeno načelo jednakih prava i obaveza, čime je izvršena diskriminacija na osnovu mesta prebivališta tužioca kao ratnog vojnog rezerviste sa teritorije opštine koja nije navedena u označenom zaklјučku Vlade Republike Srbije od 17.01.2008. godine. Stavom drugim izreke, utvrđeno je da je tužba tužioca povučena u delu koji se odnosi na potraživanje po osnovu naknade nematerijalne štete. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 45.800,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž 2063/18 od 23.05.2018. godine odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavovima prvom i trećem izreke.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde