Predmet je pokrenut predstavkom protiv Crne Gore, koju je Sudu dana 04.maja 2006.godine podneo crnogorski državljanin g.Borislav Mijanović (podnosilac predstavke). Podnosilac predstavke se žalio na neizvršenje presude koja je doneta u njegovu korist i na povredu njegovih imovinskih prava koja je time počinjena.

Nepreciziranog datuma podnosilac predstavke je podneo tužbu za naknadu štete protiv preduzeća “Radoje Dakić”, akcionarskog društva koje se sastojalo od državnog kapitala (izvršni dužnik). Septembra 2003.godine Osnovni sud u Podgorici je presudio u korist podnosioca predstavke i naložio izvršnom dužniku da plati precizno određen iznos, zakonsku kamatu i troškove postupka. Jula 2004.godine Viši sud u Podgorici je potvrdio ovu odluku, a decembra 2005.godine Vrhovni sud je odbacio zahtev za reviziju koji je predao izvršni dužnik. Septembra 2004.godine, na zahtev podnosioca predstavke, Osnovni sud je izdao rešenje o izvršenju putem prenosa sredstava na račun u banci. Oktobra 2005.godine, Centralna banka Crne Gore obavestila je Osnovni sud da presuda nije izvršena zbog nedostatka sredstava na računu izvršnog dužnika u banci. Marta 2006.godine podnosilac predstavke je obezbedio detalje nekoliko drugih računa izvršnog dužnika. Marta 2006.godine Centralna banka je obavestila sud da je predmetni dug pridružen jednom od bankarskih računa izvršnog dužnika. Aprila 2007.godine sudski izvršitelj je tražio da se dosije predmeta arhivira pošto zastupnik podnosioca predstavke nije u roku izmenio zahtev za izvršenje pa se smatralo da je zahtev povučen.

Maja 2009.godine podnosilac predstavke je predao novi zahtev za izvršenje u kome je predložio da predmetna presuda bude izvršena prodajom nepokretne imovine dužnika. U spisima predmeta nema dokaza da su domaći organi napravili bilo kakav pokušaj da izvrše ovo rešenje. Postupak izvršenja je tokom rešavanja o predstavci i dalje bio u toku.
Aprila 2010.godine podnosilac predstavke je preminuo. Jula 2010.godine supruga podnosioca predstavke i njegove dve ćerke obavestile su Sud da žele da nastave postupak koji je pokrenuo njihov pokojni suprug/otac. Gđa Marina Mijanović Markuš, jedna od dve ćerke podnosioca predstavke, oglašena je jedinim naslednikom u odnosu na iznose koje mu duguje izvršni dužnik kako je utvrđeno pravnosnažnom sudskom presudom od septembra 2003.godine. U daljem tekstu na nju će se odnositi reč podnositeljka predstavke.

Sud konstatuje da Vlada nije osporila da je dužnik bio u vlasništvu i pod upravom tužene države. Odluku da se dužnik privatizuje donela je Vlada. Sud takođe podseća da čak I kda je država prodala privatnom licu veliki deo svog udela u preduzeću čiji je vlasnik bila, to nije moglo da oslobodi državu od njene obaveze da vrati dug po presudi koji je dug nastao pre nego što su akcije prodate. Sud je već zazuzeo stav da tužba za pravičnu naknadu ne može ubrzati postupak dok je on još u toku i da ustavna žalba ne može da se smatra delotvornim pravnim lekom za dužinu postupka.

Stav Suda: Izvršenje sudske presude ne može se sprečiti, učiniti nevažećim ili neopravdano odložiti. Iako kašnjenje u izvršenju presude može biti opravdano u naročitim okolnostima, ono ne može biti takvo da se naruši suština prava koje se štiti po članu 6 stav 1 Konvencije. Država ima obavezu da organizuje sistem izvršenja koji je delotvoran i u pravu i u praksi.
Sud nalazi da je došlo do povrede člana 6 stav 1 Konvencije.

Otac podnositeljke predstavke se takođe žalio da su mu zbog neizvršenja predmetne presude povređena imovinska prava.
Sud smatra da je došlo do zasebne povrede člana 1 Protokola broj 1.

Preuzmite presudu u pdf formatu

EVROPSKI SUD ZA LJUDSKA PRAVA

DRUGO ODJELJENJE

PREDMET MIJANOVIĆ protiv CRNE GORE

(Predstavka br. 19580/06)

PRESUDA

STRAZBUR

17. septembar 2013. godine

Ova presuda postaće pravosnažna u okolnostima izloženim u članu 44 stav 2 Konvencije.Ona može biti predmet redaktorskih izmjena.

U predmetu Mijanović protiv Crne Gore, Evropski sud za ljudska prava (Drugo odjeljeje), zasijedajući u Vijeću u sastavu:

Guido Raimondi, predsjednik,
Peer Lorenzen,
Dragoljub Popović,
András Sajó,
Nebojša Vuĉinić,
Paulo Pinto de Albuquerque,
Helen Keller, sudije,
i Stanley Naismith, sekretar odjeljenja,

nakon vijećanja bez prisustva javnosti 27. avgusta 2013. godine, donosi sljedeću presudu koja je usvojena toga dana:

POSTUPAK

Predmet je pokrenut predstavkom (br. 19580/06) koju je Sudu po ĉlanu 34 Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (u daljem tekstu: Konvencija) predao crnogorski državljanin g. Borislav Mijanović (u daljem tekstu: podnosilac predstavke) dana 4. maja 2006.
Podnosioca predstavke zastupao je g. N. Pavliĉić, advokat sa praksom u Podgorici. Vladu Crne Gore (u daljem tekstu: Vlada) zastupao je njen Zastupnik, g. Zoran Pažin.
Podnosilac predstavke žalio se na neizvršenje presude koja je donesena u njegovu korist i na povredu njegovih imovinskih prava koja je time poĉinjena.
Dana 18.januara 2010. godine predsjednik Ĉetvrtog odjeljenja, kome je u to vrijeme dodijeljen predmet, odluĉio je da o predstavci obavijesti Vladu. Takodje je odluĉeno da se o prihvatljivosti i meritumu predstavke odluĉuje u isto vrijeme (ĉlan 29 stav 1).
Predstavka je prenesena Drugom odjeljenju Suda nakon reorganizacije odjeljenja Suda 1.novembra 2012.

ĈINJENICE

I OKOLNOSTI PREDMETA

6. Podnosilac predstavke bio je crnogorski državljanin rodjen 1930.godine u Podgorici gdje je i živio.

Ĉinjenice predmeta, kako su ih dostavile strane, mogu da se sumiraju na sljedeći naĉin.

A. Parnični postupak

Nepreciziranog datuma podnosilac predstavke podnio je tužbu za naknadu štete protiv preduzeća "Radoje Dakić", akcionarskog društva koje se sastojalo od državnog kapitala (u daljem tekstu: izvršni dužnik; v. stavove 27-28 ove presude).
Dana 24.septembra 2003. godine, Osnovni sud u Podgorici presudio je u korist podnosioca predstavke i naložio izvršnom dužniku da plati 159.879,33 eura i zakonsku kamatu, te 6.216,26 eura za pravne troškove.
Dana 6.jula 2004.godine Viši sud u Podgorici potvrdio je ovu presudu, a dana 27. decembra 2005.godine Vrhovni sud odbacio je zahtjev za reviziju koji je predao izvršni dužnik.

B. Izvršni postupak

Dana 24.septembra 2004.godine, na zahtjev podnosioca predstavke, Osnovni (prvostepeni) sud izdao je rješenje o izvršenju putem prenosa sredstava na raĉun u banci.
Dana 31.oktobra 2005.godine Centralna banka Crne Gore obavijestila je Osnovni sud da presuda nije izvršena zbog nedostatka sredstava na raĉunu izvršnog dužnika u banci.
Nepreciziranog datuma u februaru 2006.godine i kao odgovor na prethodni zahtjev, podnosioca predstavke obavijestio je ministar pravde da presuda ne može da se izvrši jer nema sredstava na raĉunu dužnika. U isto vrijeme podnosilac predstavke pozvan je da dostavi sudu bilo koje druge raĉune koje koristi dužnik.
Dana 9.marta 2006.godine podnosilac predstavke obezbijedio je detalje nekoliko takvih raĉuna.
Dana 16.marta 2006. godine Osnovni sud donio je zakljuĉak kojim se nalaže Centralnoj banci da blokira sve raĉune dužnika u banci i da dostavi podatke o stanju sredstava na tim računima. Centralna banka trebalo je da naloži uplatu podnosiocu predstavke, prvenstveno sa za to oznaĉenog raĉuna u banci. Ako ne bi bilo dovoljno sredstava na tom raĉunu, Centralna banka je trebalo da naloži plaćanje sa drugog raĉuna u banci na kome je bilo sredstava. U isto vrijeme sud je Centralnoj banci proslijedio informacije dobijene od podnosioca predstavke o drugim bankarskim raĉunima dužnika.
Dana 24.marta 2006.godine Centralna banka obavijestila je sud da je predmetni dug pridružen jednom od bankarskih raĉuna dužnika po ĉlanu 17. Zakona o izvršenju iz 2004.godine (v. stav 35 ove prsude).
Dana 3.aprila 2006.godine i 13. aprila 2006.godine podnosilac predstavke žalio se Osnovnom sudu na kašnjenje. Konkretno, on je naveo da je Centralna banka pridružila dug raĉunu na kome nije bilo raspoloživih sredstava, ĉime je onemogućeno izvršenje.
Dana 26.aprila 2006.godine Osnovni sud ponovo je potvrdio svoje rješenje od 16. marta 2006.godine, insistirajući na potpunom poštovanju relevantnih pravnih odredbi kojima se definiše uloga Centralne banke u izvršnom postupku (v. stav 35 ove presude).
Dana 28.aprila 2006.godine Centralna banka obavijestila je sud da je predmetno izvršenje pripisano raĉunu izvršnog dužnika koji je preciziran u dopisu od 24. marta 2006.godine, te da su drugi raĉuni izvršnog dužnika blokirani.
Izgleda da je 31.avgusta 2006.godine Osnovni sud ponovo tražio izvršenje predmetne presude.
Dana 13.septembra 2006.godine Centralna banka obavijestila je sud da se sa izvršenjem ĉeka do priliva sredstava na taj konkretan raĉun izvršnog dužnika. Po informacijama koje je obezbijedila Centralna banka bilo je još petnaest potraživanja od izvršnog dužnika koja su bila prioritetna u odnosu na potraživanje podnosioca predstavke.
Dana 27.marta 2007.godine podnosilac predstavke izgleda je tražio promjenu sredstva izvršenja.
Dana 29.marta 2007.godine Osnovni sud tražio je od podnosioca predstavke da precizira svoj zahtjev za izvršenje u roku od 8 dana i naveo da će, ukoliko to ne uĉini, taj zahtjev da se smatra povuĉenim. Zastupnik podnosioca predstavke taj je zahtjev dobio 2.aprila godine.
Dana 24.aprila 2007.godine sudski izvršitelj tražio je da se dosije predmeta arhivira pošto zastupnik podnosioca predstavnika nije izmijenio zahtjev za izvršenje i stoga se smatralo da je zahtjev povuĉen. U isto vrijeme konstatovano je da nema razloga za dalje djelovanje suda u tom trenutku pošto je rješenje o izvršenju u korist podnosioca predstavke unijeto u program prinudne naplate i ĉekalo je na priliv sredstava na raĉunu izvršnog dužnika.
Dana 4.maja 2009.godine podnosilac predstavke predao je novi zahtjev za izvršenje, po ĉlanu 30 Zakona o izvršenju (v. stav 34 ove presude), u kome je predložio da predmetna presuda bude izvršena prodajom nepokretne imovine dužnika. 15. jula 2009.godine doneseno je rješenje o izvršenju. U spisima predmeta nema dokaza da su domaći organi napravili bilo kakav pokušaj da izvrše ovo rješenje.
Postupak izvršenja još uvijek je u toku.

C. Status dužnika

Vlada je navela da je u periodu izmedju 3.marta 2004.godine, kada je Konvencija stupila na snagu za Crnu Goru, i kraja godine država bila vlasnik 52,196% akcija dužnika, neposredno ili preko nekih od svojih tijela (Vlada, Zavod za zapošljavanje, Fond penzijskog i invalidskog osiguranja i Fond za razvoj).

Od 2006.godine država i navedena tijela imali su u vlasništvu 50,579% akcija dužnika.

D. Druge relevantne činjenice

Podnosilac predstavke naveo je: (a) da je Savjet za privatizaciju prodao nekoliko zemljišnih parcela izvršnog dužnika privatnom preduzeću X i Opštini Podgorica za7.618.000 eura, odnosno 1.400.000 eura; (b) da je izvršni dužnik od Vlade dobio dotaciju u iznosu od 1.200.000 eura, i (c) da je napravio profit od otprilike 2.000.000 eura za dvije godine i šest mjeseci, što ĉini ukupan iznos od 12.218.000 eura. Podnosilac predstavke takodje je naveo da je dužnik izbjegavao poslovanje preko svog zvaniĉnog raĉuna u banci koji je bio naveden u rješenju za izvršenje, i da je umjesto tog raĉuna otvorio raĉune u drugim bankama.
Od 7.decembra 2005.godine podnosilac predstavke žalio se na neizvršenje predsjedniku Odbora direktora dužnika, predsjedniku i premijeru Crne Gore, predsjedniku Vrhovnog suda, Ombudsmanu i guverneru Centralne banke.
Dana 21.aprila 2010.godine podnosilac predstavke je preminuo. Dana 21. oktobra 2010.godine Osnovni sud proglasio je g-dju Marinu Mijanović Markuš, jednu od kćerki podnosioca predstavke, jedinim njegovim nasljednikom iznosa koje je dugovao dužnik kako je utvrdjeno u pravosnažnoj presudi donesenoj 24. septembra godine.

II RELEVANTNO DOMAĆE PRAVO

A. Zakon o izvršnom postupku; objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 23/04)

Ĉlan 4 stav 1 predvidja da je obavezu suda na hitno postupanje u sluĉaju izvršenja.
Ĉlan 14 predvidja da se Zakon o parniĉnom postupku shodno primjenjuje na izvršni postupak ukoliko nije drugim zakonom predvidjeno drugaĉije.
Ĉlan 30 predvidja, izmedju ostalog, da sud nalaže izvršenje na naĉin na koji predloži izvršni povjerilac. Ukoliko rješenje za izvršenje ne može tako da se izvrši, izvršni povjerilac može da predloži drugi naĉin za izvršenje i na njegov predlog sud donosi rješenje.
U ĉlanovima 190-198 navode se detalji o izvršenju putem prenosa sredstava na raĉun u banci. Ĉlan 194, naroĉito, predvidja da će sud proslijediti rješenje za izvršenje Centralnoj banci, koja će odmah naložiti drugoj banci da blokira sve raĉune izvršnog dužnika i dostavi podatke o sredstvima koja su raspoloživa na tim raĉunima. Po prijemu ovih podataka Centralna banka bi naložila plaćanje primarno sa raĉuna u banci koji je preciziran u rješenju za izvršenje. Ukoliko ima nekoliko raĉuna u banci koji su precizirani u rješenju za izvršenje, plaćanje će se obaviti onim redom kako su ti raĉuni navedeni. Ukoliko nema dovoljno sredstava na raĉunu navedenom u rješenju za izvršenje Centralna banka će naložiti plaćanje sa drugih raĉuna na kojima izvršni dužnik ima sredstava.
U ĉlanovima 143-187 izloženi su detalji koji se odnose na izvršenje u odnosu na nepokretnu imovinu izvršnog dužnika.

B. Zakon o izvršenju i obezbjeđenju; objavljen u Službenom listu Crne Gorebr. 36/11)

Ovaj Zakon stupio je na snagu 25. septembra 2011.godine i time je ukinut Zakon o izvršnom postupku iz 2004.godine. Ĉlanovima 292 stav 1, naroĉito, predvidja se da će svi postupci izvršenja biti okonĉani u skladu sa tim Zakonom.
Ĉlanovi 6 stav 1 i 14 ovog Zakona odgovaraju, u materiji, ĉlanovima 4 stav 1 i 14 Zakona o izvršnom postupku iz godine.
U ĉlanovima 154-201 navedeni su detalji o izvršenju u odnosu na nepokretnosti izvršnog dužnika.

C. Zakon o parničnom postupku; objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 22/04, 28/05 i 76/06 i u Službenom listu Crne Gore br. 73/10)

Ĉlanom 106 predvidja se, izmedju ostalog, da ako podnesak nije razumljiv ili ako je nepotpun, sud traži da se on dopuni ili ispravi u odredjenom roku koji ne može da bude duži od osam dana. Ukoliko se podnesak ne dopuni/ispravi u datom roku smatra se povuĉenim.

D. Zakon o nasljeđivanju iz 2008. godine; objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 74/08)

Ĉlanom 130 predvidja se da se zaostavština preminulog prebacuje ex legena pravne nasljednike u trenutku smrti.

E. Zakon o svojinsko-pravnim odnosima; objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 19/09)

Ĉlanom 28 predvidja se da se imovina može steći ex lege, putem pravnog posla, nasljedjivanjem, ili na osnovu odluke koju donese država u skladu sa zakonom.
Ĉlanom 91 predvidja se da se imovina preminulog lica prenosi ex legena njegove pravne nasljednike u trenutku smrti.

F. Zakon o privatizaciji privrede; objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 23/96, 6/99, 59/00, 42/04)

Ĉlanom 2a predvidja se, izmedju ostalog, da će Vlada Crne Gore osnovati Savjet za privatizaciju da upravlja, kontroliše i nadzire proces privatizacije.Savjet za privatizaciju bio je odgovoran Vladi i finansirao se iz državnog budžeta. Privatizacija je trebalo da se sprovodi prema godišnjim planovima koje je usvajala Vlada na predlog Savjeta za privatizaciju.
Ove odredbe stupile su na snagu 3. marta 1999. godine.

G. Vladini planovi za privatizaciju

Od 2000.godine Vlada je usvajala godišnje Planove privatizacije u kojima su bili detalji o privatizaciji raznih preduzeća.
Odluka o planu privatizacije za godinu koja je stupila na snagu 14. marta 2003.godine, izriĉito je predvidjela, izmedju ostalog, da će privatizaciju izvršnog dužnika voditi Savjet za privatizaciju.
Plan privatizacije iz 2004.godine, koji je stupio na snagu 16. aprila 2004.godine, predvidio je da će vlada usvajati planove i strategije privatizacije i da će donositi relevantne odluke u vezi sa tim. Savjet za privatizaciju je, izmedju ostalog trebalo da: (a) odluĉuje o rasporedjivanju prihoda od privatizacije; (b) koordinira aktivnostima ukljuĉenih subjekata; (c) osniva razne Komisije, od kojih bi jedna takodje ispitivala efekte privatizacije na socijalno stanje radnika i predlagala bi adekvatne mjere. U sluĉajevima gdje se ugovor o privatizaciji poništi, dalju privatizaciju trebalo je da sprovode Fond penzijskog i invalidskog osiguranja, Fond za razvoj i Zavod za zapošljavanje prema svom vlasniĉkom uĉešću. Konkretno, ovaj plan ponovo je potvrdio da je privatizacija izvršnog dužnika bila jedan od prioriteta i da je odluku o najdjelotvornijem metodu privatizacije donosio Savjet za privatizaciju Vlade.
Odluka o planu privatizacije za 2005.godinu, koja je stupila na snagu 24. februara 2005. godine predvidjala je pripremu konkretnog plana privatizacije za izvršnog dužnika.

H. Ostale relevantne odrebe

Druge relevante odredbe domaćeg prava mogu se naći u presudi u predmetu Boucke protiv Crne Gore, br. 26945/06, stavovi 38-48, 21.februar 2012.godine.

PRAVO

I SMRT PODNOSIOCA PREDSTAVKE

Dana 21.aprila 2010.godine podnosilac predstavke je preminuo.
Dana 2.jula 2010.godine supruga podnosioca predstavke i njegove dvije kćerke obavijestile su Sud da žele da nastave postupak koji je pokrenuo njihov pokojni suprug/otac.
Vlada je osporila ovaj zahtjev.
Dana 21.oktobra 2010.godine Osnovni sud u Podgorici proglasio je suprugu i dvije kćerke podnosioca predstavke njegovim zakonitim nasljednicima. Konkretno, g-dja Marina Mijanović Markuš, jedna od dvije kćerke podnosioca predstavke proglašena je jedinim nasljednikom podnosioca predstavke u odnosu na iznose koje mu duguje izvršni dužnik kako je utvrdjeno pravosnažnom sudskom presudom donesenom 24. septembra godine.
S obzirom na relevantno domaće pravo (v. stavove 41 - 43 ove presude), te na ĉinjenicu da g-dja Mijanović Markuš ima "siguran materijalni interes" u predmetnom postupku (v.mutatis mutandis, presudu u predmetu Ahmet Sadık protiv Grčke, 15. novembar 1996. godine, stav 26, Izvještaji o presudama i odlukama 1996-V; v. takodje Marčić i drugi protiv Srbije, br. 17556/05, §§ 35-39, 30. oktobar 2007. godine), Sud nalazi, ne dovodeći u pitanje prethodni prigovor Vlade, da ona ima procesni legitimitet da postupa umjesto svog oca.
Stoga će se u daljem tekstu rijeĉ podnositeljka predstavke odnositi na g-dju Mijanović Markuš.

II NAVODNA POVREDA ĈLANA 6 KONVENCIJE I ĈLANA 1 PROTOKOLA BR. 1 UZ KONVENCIJU

Otac podnositeljke predstavke žalio se, u materijalnom smislu, na neizvršenje pravosnažne presude koja je donesena u njegovu korist 24. septembra 2003. godine i na povredu njegovih imovinskih prava koja je time izazvana. Podnositeljka predstavke navela je da ona želi da nastavi postupak po tim tužbama.
Pošto je Sud taj koji daje krajnju rijeĉ kada je u pitanju "pravna karakterizacija" ĉinjenica u predmetu koji je pred njega iznesen (v. presudu u predmetuAkdeniz protiv Turske,br. 25165/94, stav 88, 31. maj 2005. godine), Sud smatra da ove pritužbe treba da se ispitaju po ĉlanu 6 Konvencije i po ĉlanu 1 Protokola br. 1 Konvencije.
Ĉlan 6 u svom relevantnom dijelu, glasi:

“Svako, tokom odluĉivanja o njegovim gradjanskim pravima i obavezama ....ima pravo na .... raspravu u razumnom roku pred .... sudom...”

Ĉlan 1 Protokola br. 1 predvidja:

“Svako fiziĉko i pravno lice ima pravo na neometano uživanje svoje imovine. Niko ne može biti lišen svoje imovine, osim u javnom interesu i pod uslovima predvidjenim zakonom i opštim naĉelima medjunarodnog prava.

Prethodne odredbe, medjutim, ni na koji naĉin ne utiĉu na pravo države da primenjuje zakone koje smatra potrebnim da bi regulisala korišćenje imovine u skladu s opštim interesima ili da bi obezbedila naplatu poreza ili drugih dažbina ili kazni.”

A. Prihvatljivost

1. Kompatibilnost ratione personae (u odnosu na državu)

Po mišljenju Suda, iako Vlada Crne Gore nije predala prigovor po pitanju nadležnosti Suda ratione personae u ovom smislu, to pitanje ipak se mora razmotriti (v. mutatis mutandis, Blečić protiv Hrvatske[GC], br. 59532/00, stav 67, ECHR 2006-III, iBijelić protiv Crne Gore i Srbije, br. 11890/05, stav 71, 28. april 2009. godine).
Dokazi koje je predala Vlada i koji se odnose na period od 3. marta 2004. godine pokazuju da je većinski akcionar dužnika zaista bila država, bilo direktno bilo kroz neko od njenih tijela. U toku 2006.godine, država i njena tijela prodali su manje od 1,62% svojih akcija dužnika (v. stavove 27- 28 ove presude) i tako su i dalje ostali većinski akcionar.
Podnositeljka predstavke i njen pokojni otac, sa svoje strane, tvrdii su da je dužnik u cjelokupnom periodu bio u vlasništvu i pod upravom tužene države, te da ga je povremeno država i finansirala (v. stav 29 ove presude). Vlada nije osporila ove navode niti ponudila dokaze da nijesu taĉni.
Sud najprije konstatuje da Vlada nije osporila da je dužnik bio u vlasništvu i pod upravom tužene države i nije uložila prigovor na nadležnost Suda ratione personae u odnosu na tuženu državu.
Sud je dalje konstatovao da je odluku da se dužnik privatizuje donijela Vlada. Samu privatizaciju vodio je Savjet za privatizaciju, državno tijelo odgovorno Vladi koje je, izmedju ostalog, raspolagalo i prihodima dobijenim kroz privatizaciju na naĉin koji je to tijelo smatralo prikladnim (v. stavove 44 i 48 ove presude; takodje, mutatis mutandis, presudu u predmetu Lisyanskiy protivUkrajine, br. 17899/02, stav 19, 4. april 2006. godine).
Sud takodje podsjeća da ĉak i kada je država prodala privatnom licu veliki dio svog udjela u preduzeću ĉiji je vlasnik bila, to nije moglo da oslobodi državu od njene obaveze da vrati dug po presudi koji je nastao prije nego što su akcije prodate (v. presudu u predmetu Solovyev protiv Ukrajine, br. 4878/04, stav 21 in limine, 14. decembar 2006. godine).
S obzirom na navedno, i bez obzira na druge prigovore koje je uložila Vlada ili na meritum predmeta, Sud smatra da dužnik, uprkos ĉinjenici da je bio zasebno pravno lice, nije uživao dovoljnu institucionalnu i operativnu nezavisnost od države da bi to moglo da oslobodi državu od odgovornosti po Konvenciji (v. mutatis mutandis, Kačapor i drugi protiv Srbije, br. 2269/06, 3041/06, 3042/06, 3043/06, 3045/06 i 3046/06, stavovi 96-99, 15. januar 2008. godine; v. takodje iMykhaylenky i drugi protiv Ukrajine, br. 35091/02, 35196/02, 35201/02, 35204/02, 35945/02, 35949/02, 35953/02, 36800/02, 38296/02 i 42814/02, stav 44, ECHR 2004-XII).
Shodno tome, Sud nalazi da su pritužbe podnositeljke predstavke kompatibilne ratione personae sa odredbama Konvencije.

2.Iscrpljenost domaćih pravnih lijekova

Vlada je navela da otac podnositeljke predstavke nije iscrpio sve djelotvorne domaće pravne lijekove koji su mu bili dostupni. Konkrento, on nije predao kontrolni zahtjev niti tužbu za praviĉno zadovoljenje koji su bili predvidjeni Zakonom o zaštiti prava na sudjenje u razumnom roku (v. stav 50 ove presude). I na kraju nakon upotrebe ovih pravnih lijekova otac podnositeljke predstavke mogao je da iskoristi ustavnu žalbu.
Podnositeljka predstavke osporila je ove argumente.Konkretno, ona je navela da pravni lijekovi koje Vlada pominje nijesu postojali u vrijeme kada je predstavka predata Sudu i da stoga nije postojala obaveza da se oni kasnije upotrijebe.
U predmetu Vukelić protiv Crne Gore (br. 58258/09, stav 85, 4. jun 2013.godine (koja još nije pravoznažna) Sud je našao da kontrolni zahtjev mora, u principu i kadgod je dostupan u skladu sa relevantnim zakonodavstvom, da se smatra djelotvornim pravnim lijekom u okviru znaĉenja ĉlana 35 stav 1 Konvencije u odnosu na sve predstavke predate protiv Crne Gore nakon datuma na koji presuda u predmetu Vukelić postane pravosnažna.
Pošto je predstavka o kojoj je ovdje rijeĉ predata Sudu 4.maja 2006. godine, odnosno, mnogo prije nego što je donesena presuda u predmetu Vukelić, i s obzirom na ranije nalaze Suda u tom smislu, Sud smatra da predstavka u ovom predmetu nije morala da iscrpi ovaj konkretni pravni lijek (v. presudu u predmetu Boucke protiv Crne Gore, br. 26945/06, stav 74, 21. februar 2012. godine).Prigovor Vlade u tom smislu mora se, stoga, odbaciti.
Sud je već zauzeo stav da tužba za praviĉnu naknadu ne može ubrzati postupak dok je on još u toku i da ustavna žalba ne može da se smatra djelotvornim pravnim lijekom za dužinu postupka (v.Boucke protiv Crne Gore, citirano ranije u tekstu ove presude, stavovi 75-79).Sud ne vidi razlog zašto bi u ovom predmetu bio drugaĉijeg mišljenja. Stoga se prigovor Vlade u tom smislu takodje mora odbaciti.

3. Zaključak

Sud konstatuje da predstavka nije oĉigledno neosnovana u znaĉenju ĉlana 35 stav 3 Konvencije. Sud dalje konstatuje da ona nije neprihvatljiva ni po kakvom drugom osnovu. Stoga se ona mora proglasiti prihvatljivom.

B. Meritum

1. Član 6 Konvencije

(a) Argumenti strana

Vlada je navela da je izvršni postupak o kome je ovdje rijeĉ bio složen i da, u svakom sluĉaju, nije iziskivao da bude prioritet ili da domaći sudovi preduzmu neke hitne radnje. Nije bilo znaĉajnih perioda neaktivnosti domaćih sudova i otac podnositeljke predstavke dao je svoj doprinos dužini izvršnog postupka.
Konkretno, domaći sud tražio je u nekoliko navrata da Centralna banka u toj stvari djeluje hitno. Centralna banka, u odgovor na to, vezala je izvršenje presude o kojoj je ovdje rijeĉ za poseban raĉun dužnika, i zatim se ĉekalo na priliv sredstava na taj raĉun.
Nadalje, kašnjenje od dvije godine i mjesec dana može se pripisati ocu podnositeljke predstavke jer on nije blagovremeno postupio po uputstvu suda da izmjeni zahtjev za izvršenje (v. stavove 22-24 ove presude). Domaći sudovi nisu mogli da promijene sredstva izvršenja na svoju inicijativu već ih je obavezivao prijedlog izvršnog povjerioca u tom smislu.
I na kraju, Vlada je navela da je bilo niz drugih presuda donesenih protiv istog izvršnog dužnika, u korist bivših radnika na raĉun njihovih neisplaćenih zarada. Zakazano je nekoliko licitacija sa ciljem da se proda nepokretna imovina izvršnog dužnika i da se izmire obaveze po tim presudama. Medjutim, sve licitacije su propale jer nije bilo investitora koji bi kupili pomenutu imovinu i to je bio još jedan razlog koji opravdava kašnjenje u postupku izvršenja o kome je ovdje rijeĉ.
S ovzirom na navedeno, Vlada je zakljuĉila da nije bilo povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije.
Podnositeljka predstavke osporila je ove tvrdnje i ponovo je potvrdila svoju pritužbu. Ona je, konkretno, navela da je izvršni dužnik u proteklom periodu imao znaĉajan prihod (v. stav 29 ove presude) i da je bilo neprihvatljivo da je izvršni dužnik mogao da raspolaže takvim iznosom u situaciji kada mu je raĉun u banci bio blokiran ili da država, kao vlasnik većine akcija izvršnog dužnika, nije znala ili mogla znati porijeklo tih sredstava ili svrhu za koju su ona upotrijebljena. Ona je navela da je Vlada trebalo da podnese dokaze o transakcijama sa i na raĉun izvršnog dužnika koji bi pojasnili ko je sprijeĉio izvršenje predmetne presude, kako i zašto.

(b) Ocjena Suda

Sud podsjeća da ĉlan 6 stav 1 Konvencije, izmedju ostalog, štiti sprovodjenje pravosnažnih, obavezujućih sudskih odluka, koje, u državama koje prihvataju vladavinu prava, ne mogu da ostanu neoperativne na štetu jedne strane. Shodno tome, izvršenje sudske presude ne može se sprijeĉiti, uĉiniti nevažećim ili neopravdano odložiti (v. izmedju ostalog, Hornsby protiv Grčke, 19. mart 1997. godine, stav 40, Izvještaji o presudama i odlukama 1997-II). Iako kašnjenje u izvršenju presude može biti opravdano u naroĉitim okolnostima, ono ne može, medjutim, biti takvo da se naruši suština prava koje se štiti po ĉlanu 6 stav 1 Konvencije (v. presudu u predmetu Immobiliare Saffi protiv Italije [GC], br. 22774/93, stav 74, ECHR 1999-V).
Država ima obavezu da organizuje sistem izvršenja presuda koji je djelotvoran i u pravu i u praksi (v. presudu u predmetu Fuklev protiv Ukrajine, br. 71186/01, stav 84, 7. jun 2005. godine).Bez obzira na to da li je izvršni dužnik privatno lice ili subjekt pod kontrolom države, država je ta koja treba da preduzima sve neophodne korake da izvrši pravosnažnu presudu suda, i da, pri tome, obezbijedi djelotvorno uĉešće cijelog svog aparata (v. mutatis mutandis, presudu u predmetu Pini i drugi protiv Rumunije,br. 78028/01 i 78030/01, stavovi 174-189, ECHR 2004-V (izvodi)).
Što se tiĉe ovog konkretnog predmeta, Sud konstatuje da, nasuprot tvrdnjama Vlade, izvršni postupak po samoj svojoj prirodi treba da se rješava brzo (v. stavove 32 i 38; i Comingersoll S.A. protiv Portugala [GC], br. 35382/97, stav 23, ECHR 2000-IV). Iako može da se prihvati da su neki izvršni postupci složeniji, Sud ne smatra da je ovaj predmet tako složen da bi to opravdalo dužinu izvršenja.
Dalje se konstatuje da ĉak iako otac podnositeljke predstavke nije blagovremeno izmijenio svoj zahtjev za izvršenje od 27. marta 2007. godine, njegov prethodni zahtjev za izvršenje i dalje je ostao registrovan i ĉekao je na priliv sredstava na raĉun dužnika (v. stav 24 ove presude). U svakom sluĉaju, ĉak i da je to ranije uĉinio, nejasno je kako bi to ubrzalo predmetno izvršenje s obzirom da nije uspjelo nekoliko drugih licitacija za prodaju nepokretne imovine dužnika, kako je navela Vlada (v. stav 78 ovepresude). Stoga Sud smatra da ni period izmedju 24. aprila 2007. godine i 4. maja 2009. godine ne može da se pripiše podnosiocu predstavke, naroĉito pošto je ranije rješenje za izvršenje bilo kontinuirano na snazi i pripisano je bankovnom raĉunu izvršnog dužnika.
Sud takodje konstatuje da Centralna banka nikada nije pokušala da pripiše predmetni dug bilo kom drugom raĉunu izvršnog dužnika uprkos naporima oca podnositeljke predstavke da se to uradi (v. stavovi 13-14 i 17 ove presude). Uz to, od 24. aprila 2007. godine domaći sudovi izdali su još samo jedno rješenje za izvršenje (v. stav 25 ove presude), koje navodno nikada nisu pokušali da izvrše i koje je do danas ostalo neizvršeno.
I na kraju, s obzirom na nalaz da država ima odgovornost za dug prema podnositeljki predstave u ovom predmetu, konstatuje se da država ne može kao opravdanje za predmetno neizvršenje da se pozove ni na nedostatak svojih sredstava niti na neimaštinu dužnika (v. mutatis mutandis, Kačapor i drugi protiv Srbije, citirano ranije u tekstu ove presude, stav 114).
S obzirom na navedeno, Sud nalazi da crnogorske vlasti nisu preduzele neophodne mjere da bi izvršile predmetnu presudu. Stoga Sud nalazi da je došlo do povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije.

2. Član 1 Protokola br. 1 uz Konvenciju

Otac podnositeljke predstavke takodje se žalio da su mu zbog neizvršenja predmetne presude povrijedjena imovinska prava. Podnositeljka predstavke navela je da želi da istraje i u postupku po toj pritužbi.
Vlada je osporila tu pritužbu.
Sud ponavlja da to što država nije izvršila pravosnažnu presudu koja je donesena u korist oca podnositeljke predstavke i koju je kasnije naslijedila podnositeljka predstavke predstavlja zadiranje u pravo podnositeljke predstavke na mirno uživanje imovine, predvidjeno u prvoj reĉenici prvog stava ĉlana 1 Protokola br. 1 (v. izmedju ostalog, presudu u predmetu Burdov protiv Rusije, br. 59498/00, stav 40, ECHR 2002-III).
Iz gore izloženih razloga, u vezi sa ĉlanom 6, Sud smatra da navedeno zadiranje države u ovom predmetu nije bilo opravdano. Stoga je utvrdjeno da je došlo do zasebne povrede ĉlana 1 Protokola br. 1

III PRIMJENA ĈLANA 41 KONVENCIJE

Ĉlan 41 Konvencije predvidja:

“Kada Sud utvrdi da je došlo do povrede Konvencije ili protokola uz nju, a unutrašnje pravo Visoke strane ugovornice o kojoj je rijeĉ omogućava samo djelimiĉnu odštetu, Sud će, ako je to potrebno, pružiti praviĉno zadovoljenje oštećenoj stranci.”

A. Naknada štete

Podnositeljka predstavke tražila je plaćanje izvršnog duga.
Vlada je osporila zahtjev podnositeljke predstavke.
Sud ponavlja da je najprikladniji oblik zadovoljenja za povredu ĉlana 6 obezbijediti da se podnosioci predstavke dovedu što je moguće više u položaj u kome bi bili da nisu zanemareni uslovi propisani ĉlanom 6. Sud nalazi da se taj princip odnosi i na ovaj predmet, s obzirom na to da je utvrdjena povreda. Stoga Sud smatra da Vlada treba da plati podnositeljki predstavke, na ime materijalne štete, ono što su joj dosudili domaći sudovi, ukljuĉujući i zakonsku kamatu i pravne troškove koji su u toj presudi navedeni (v.mutatis mutandis, Pejaković i drugi protiv Bosne i Hercegovine, br. 337/04, 36022/04 i 45219/04, stavovi 31-32, 18. decembar 2007. godine).
Pošto podnositeljka predstavke nije podnijela zahtjev za naknadu nematerijalne štete, u tom smislu joj se naknada ne dosudjuje.

B. Troškovi i izdaci

Pošto podnositeljka predstavke nije podnijela zahtjev u ovom smislu Sud smatra da nije pozvan da joj dosudi bilo kakvav iznos po tom osnovu.

C. Zatezna kamata

Sud smatra da je prikladno da se zatezna kamata bazira na najmanjoj kreditnoj stopi Evropske Centralne Banke, uz dodatak od tri procentna poena.

IZ TIH RAZLOGA, SUD JEDNOGLASNO

Proglašava predstavku prihvatljivom;

Nalazi da je došlo do povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije;

Nalazi da je došlo do povrede ĉlana 1 Protokola br. 1 Konvencije;

Nalazi

da tužena država treba, u roku od tri mjeseca od datuma na koji ova presuda postane pravosnažna po ĉlanu 44 stav 2 Konvencije, da plati podnositeljki predstavke, na ime materijalne štete, iznos koji su joj dosudili domaći sudovi, ukljuĉujući i zakonsku kamatu i pravne troškove koji su navedeni u vezi sa tim;

da od isteka navedena tri mjeseca do isplate ima da se obraĉunava i plaća obiĉna kamata na navedeni iznos po stopi koja je jednaka najmanjoj kreditnoj stopi Evropske Centralne Banke tokom zateznog perioda, uz dodatak od tri procentna poena.

Saĉinjeno na engleskom jeziku, i dostavljeno u pisanoj formi dana 17. septembra 2013. godine po pravilu 77 stavovi 2 i 3 Poslovnika Suda.

Stanley Naismith Guido Raimondi

Sekretar Predsjednik

____________________________________________
Prevod presude preuzet sa https://sudovi.me/vrhs/sadrzaj/NQN9

SECOND SECTION

CASE OF MIJANOVIĆ v. MONTENEGRO

(Application no. 19580/06)

JUDGMENT

STRASBOURG

17 September 2013

FINAL

17/12/2013

This judgment has become final under Article 44 § 2 of the Convention. It may be subject to editorial revision.

In the case of Mijanović v. Montenegro, The European Court of Human Rights (Second Section), sitting as a Chamber composed of:

Guido Raimondi, President,
Peer Lorenzen,
Dragoljub Popović,
András Sajó,
Nebojša Vučinić,
Paulo Pinto de Albuquerque,
Helen Keller, judges,
and Stanley Naismith, Section Registrar,

Having deliberated in private on 27 August 2013,

Delivers the following judgment, which was adopted on that date:

PROCEDURE

1. The case originated in an application (no. 19580/06) against Montenegro lodged with the Court under Article 34 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (“the Convention”) by a Montenegrin national, Mr Borislav Mijanović (“the applicant”), on 4 May 2006.

2. The applicant was represented by Mr N. Pavličić, a lawyer practising in Podgorica. The Montenegrin Government (“the Government”) were represented by their Agent, Mr Z. Pažin.

3. The applicant complained about the non-enforcement of the judgment rendered in his favour and a violation of his property rights thereby.

4. On 18 January 2010 the President of the Fourth Section, to which the case had been assigned at the time, decided to give notice of the application to the Government. It was also decided to rule on the admissibility and merits of the application at the same time (Article 29 § 1).

5. The application was transferred to the Second Section of the Court, following the re-composition of the Court’s sections on 1 November 2012.

THE FACTS

I. THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE

6. The applicant was a Montenegrin national, born in 1930, who lived in Podgorica.

7. The facts of the case, as submitted by the parties, may be summarised as follows.

A. Civil proceedings

8. On an unspecified date the applicant filed a compensation claim against “Radoje Dakić”, a joint-stock company mostly consisting of State-owned capital (hereinafter “the debtor”; see paragraphs 27-28 below).

9. On 24 September 2003, following a remittal, the Court of First Instance (Osnovni sud) in Podgorica ruled in favour of the applicant, ordering the debtor to pay 159,879.33 euros (”EUR”) plus statutory interest, as well as EUR 6,216.26 for legal costs.

10. On 6 July 2004 the High Court (Viši sud) in Podgorica upheld this judgment, and on 27 December 2005 the Supreme Court (Vrhovni sud) dismissed the debtor’s appeal on points of law (revizija).

B. Enforcement proceedings

11. On 24 September 2004, upon the applicant’s request to that effect, the Court of First Instance issued an enforcement order (rješenje o izvršenju) by means of a bank account transfer.

12. On 31 October 2005 the Central Bank (Centralna banka Crne Gore) informed the Court of First Instance that the judgment had not been enforced due to a lack of funds in the debtor’s bank account.

13. On an unspecified date in February 2006, and in response to a prior request, the applicant was informed by the Minister of Justice that the judgment could not be enforced due to the lack of funds in the debtor’s account. At the same time, the applicant was invited to provide the courts with any other accounts used by the debtor.

14. On 9 March 2006 the applicant provided details of several such accounts.

15. On 16 March 2006 the Court of First Instance issued a decision (zaključak) ordering the Central Bank to block all the debtor’s bank accounts and provide data on the funds available therein (dostave podatke o stanju sredstava na tim računima). The Central Bank was to order the payment to the applicant, primarily from the designated bank account. If there were no sufficient funds in the said account, the Central Bank was to order the payment from another bank account in which there were funds. At the same time the court forwarded to the Central Bank the information obtained from the applicant on the debtor’s other bank accounts.

16. On 24 March 2006 the Central Bank informed the court that the debt at issue had been attached to one of the debtor’s bank accounts pursuant to section 194 of the Enforcement Act 2004 (see paragraph 35 below).

17. On 3 April 2006 and 13 April 2006 the applicant complained about the delay to the Court of First Instance. In particular, he submitted that the Central Bank had attached the debt to the account in which there were no funds available thus making the enforcement impossible.

18. On 26 April 2006 the Court of First Instance reaffirmed its decision of 16 March 2006, insisting on full compliance with the relevant legal provisions which defined the role of the Central Bank in enforcement proceedings (see paragraph 35 below).

19. On 28 April 2006 the Central Bank informed the court that the enforcement at issue had been attached to the debtor’s account specified in the letter of 24 March 2006, as well as that the debtor’s other accounts had been blocked.

20. It would appear that on 31 August 2006 the Court of First Instance requested once again the enforcement of the judgment at issue.

21. On 13 September 2006 the Central Bank informed the court that the enforcement was awaiting the inflow of funds in the particular account of the debtor. According to the information provided by the Central Bank there were fifteen other claims against the debtor, which had priority over the applicant’s claim.

22. On 27 March 2007 the applicant would appear to have requested a change of the means of enforcement.

23. On 29 March 2007 the Court of First Instance asked the applicant to specify his enforcement request within 8 days, in default of which it would be considered withdrawn. The applicant’s representative received this request on 2 April 2007.

24. On 24 April 2007 the bailiff requested that the case-file be archived as the applicant’s representative had failed to amend the enforcement request which was thus considered withdrawn. At the same time it was stated that there was no reason for any further action by the court at the time as the enforcement order issued in favour of the applicant was registered (rješenje o izvršenju unijeto u program prinudne naplate) and was awaiting the inflow of funds in the debtor’s account.

25. On 4 May 2009 the applicant filed a new enforcement request, pursuant to section 30 of the Enforcement Act (see paragraph 34 below), proposing that the judgment at issue be enforced by sale of the debtor’s immovable assets. On 15 July 2009 an enforcement order to that effect was issued. There is no evidence in the case file that the domestic bodies made any attempt whatsoever to enforce this order.

26. The enforcement proceedings are still ongoing.

C. Status of the debtor

27. The Government submitted that between 3 March 2004, which is when the Convention entered into force in respect of Montenegro, and the end of 2005, 52.196% of the debtor’s stocks were owned by the State, either directly or through some of its bodies (the Government, the Employment Agency, the Pension and Disability Insurance Fund, and the Development Fund).

28. As of 2006 onwards the State and the said bodies owned 50.579% of the debtor’s stocks.

D. Other relevant facts

29. The applicant maintained that: (a) the Government’s Privatisation Council (Savjet za privatizaciju) had sold several plots of the debtor’s land to a private company X and the Municipality of Podgorica for EUR 7,618,000 and EUR 1,400,000, respectively; (b) the debtor had received a grant of EUR 1,200,000 from the Government, and (c) it had made a profit of approximately EUR 2,000,000 in two and a half years, which made a total of EUR 12,218,000. He also submitted that the debtor had avoided doing business through its official bank account specified in the enforcement order, having instead opened accounts in other banks.

30. Since 7 December 2005 the applicant complained about the non-enforcement to the President of the debtor’s Board of Directors, the President and the Prime Minister of Montenegro, the President of the Supreme Court, the Ombudsman, and the Central Bank’s General Director.

31. On 21 April 2010 the applicant passed away. On 21 October 2010 the Court of First Instance declared Mrs Marina Mijanović Markuš, one of the applicant’s daughters, his sole heir in respect of the amount owed by the debtor as established by the final judgment issued on 24 September 2003.

II. RELEVANT DOMESTIC LAW

A. Enforcement Procedure Act 2004 (Zakon o izvršnom postupku; published in the Official Gazette of the Republic of Montenegro - OG RM - no. 23/04)

32. Section 4 § 1 provided that the enforcement court was obliged to proceed urgently.

33. Section 14 provided that the Civil Procedure Act would apply accordingly to the enforcement proceedings unless provided otherwise by this or another Act.

34. Section 30 provided, inter alia, that the court would order the enforcement in a manner proposed by the creditor. If the enforcement order could not be enforced thereby the creditor could propose another means of enforcement, on which proposal the court would rule by a decision.

35. Sections 190-198 set out details as regards enforcement by means of a bank account transfer. Section 194, in particular, provided that the court would forward an enforcement order to the Central Bank, which would immediately order other banks to block all the debtor’s accounts and provide data on the funds available therein. Upon receipt of these data the Central Bank would order the payment primarily from the bank account specified in the enforcement order. If there were several bank accounts specified in the enforcement order the payment would be made in the same order as specified. If there were no sufficient funds in the account specified in the enforcement order the Central Bank would order the payment from other accounts in which the debtor had funds.

36. Sections 143-187 set out details relating to enforcement in respect of the debtor’s immovable assets.

B. Enforcement Act 2011 (Zakon o izvršenju i obezbjeđenju; published in the Official Gazette of Montenegro - OGM - no. 36/11)

37. This Act entered into force on 25 September 2011 and thereby repealed the Enforcement Procedure Act 2004. Section 292 § 1, in particular, provides that all enforcements (postupci izvršenja) will be terminated in accordance with this Act.

38. Sections 6 § 1 and 14 of this Act correspond, in substance, to sections 4 § 1 and 14 of the Enforcement Procedure Act 2004.

39. Sections 154-201 set out details relating to enforcement in respect of the debtor’s immovable assets.

C. Civil Procedure Act (Zakon o parničnom postupku; published in the OG RM nos. 22/04, 28/05 and 76/06 and in the OGM no. 73/10)

40. Section 106 provides, inter alia, that if a request (podnesak) is incomprehensible or incomplete the court shall ask that it be amended or rectified within a specified time-limit which cannot be longer than eight days. If the request is not amended/rectified within the specified time it shall be considered withdrawn.

D. Inheritance Act 2008 (Zakon o nasljeđivanju; published in the OGM no. 74/08)

41. Section 130 provides that the deceased’s estate (zaostavština) shall be transferred ex lege to the legal heirs at the moment of death.

E. Property Act (Zakon o svojinsko-pravnim odnosima; published in the OGM no. 19/09)

42. Section 28 provides that property can be acquired ex lege, through a legal transaction, by means of inheritance, or on the basis of a decision issued by the State in accordance with the law.

43. Section 91 provides that the deceased’s property will be transferred ex lege to the legal heirs at the moment of death.

F. Corporations Privatisation Act (Zakon o privatizaciji privrede; published in the OG RM no. 23/96, 6/99, 59/00, 42/04)

44. Section 2a provided, inter alia, that the Government of Montenegro would establish a Privatisation Council to manage, control and supervise the process of privatisation. The Privatisation Council was responsible to the Government and was financed from the State’s budget. The privatisation was to be conducted in accordance with annual plans adopted by the Government upon proposals of the Privatisation Council.

45. These provisions entered into force on 3 March 1999.

G. The Government’s Privatisation Plans

46. As of 2000 the Government adopted annual Privatisation Plans setting out details about the privatisation of various companies.

47. The Privatisation Plan 2003 (Odluka o planu privatizacije za 2003. godinu), which entered into force on 14 March 2003, explicitly provided, inter alia, that the privatisation of the debtor would be run by the Privatisation Council.

48. The Privatisation Plan 2004, which entered into force on 16 April 2004, provided that the Government would adopt privatisation plans and strategies and would issue relevant decisions in that regard. The Privatisation Council was, inter alia, to: (a) decide on the distribution of the income obtained by the privatisation; (b) coordinate the activities of the subjects involved; (c) establish various Commissions, one of which would also examine the effects of privatisation on the social status of workers and would propose adequate measures. In cases where a privatisation contract was annulled, further privatisation was to be conducted by the Pension and Disability Insurance Fund, the Development Fund and the Employment Agency in accordance with their stake (vlasničko učešće). In particular, this Plan reaffirmed that the privatisation of the debtor was one of the priorities and that a decision on the most effective privatisation method would be rendered by the Privatisation Council or the Government.

49. The Privatisation Plan 2005 (Odluka o planu privatizacije za 2005. godinu), which entered into force on 24 February 2005, envisaged the preparation of a concrete privatisation plan for the debtor.

H. Other relevant provisions

50. For other relevant domestic law see Boucke v. Montenegro, no. 26945/06, §§ 38-48, 21 February 2012.

THE LAW

I. THE APPLICANT’S DEATH

51. On 21 April 2010 the applicant died.

52. On 2 July 2010 the applicant’s wife and two daughters informed the Court that they wished to maintain the proceedings lodged by their late husband/father.

53. The Government contested this request.

54. On 21 October 2010 the Court of First Instance in Podgorica declared the applicant’s wife and his two daughters the applicant’s legal heirs. In particular, Mrs Marina Mijanović Markuš, one of the two daughters, was declared the applicant’s sole heir in respect of the amount owed by the debtor as established by the final court judgment issued on 24 September 2003.

55. Given the relevant domestic legislation (see paragraphs 41-43 above), as well as the fact that Mrs Mijanović Markuš has a “definite pecuniary interest” in the proceedings at issue (see, mutatis mutandis, Ahmet Sadık v. Greece, 15 November 1996, § 26, Reports of Judgments and Decisions 1996‑V; see, also, Marčić and Others v. Serbia, no.17556/05, §§ 35-39, 30 October 2007), the Court finds, without prejudice to the Government’s other preliminary objections, that she has standing to proceed in her father’s stead.

56. Mrs Mijanović Markuš shall, therefore, herself be referred to as “the applicant” hereinafter.

II. ALLEGED VIOLATION OF ARTICLE 6 OF THE CONVENTION AND ARTICLE 1 OF PROTOCOL NO. 1 THERETO

57. The applicant’s father complained, in substance, about the non-enforcement of the final judgment issued in his favour on 24 September 2003, and a violation of his property rights caused thereby. The applicant submitted that she wished to pursue these complaints.

58. The Court being the “master of the characterisation” to be given in law to the facts of any case before it (see Akdeniz v. Turkey, no. 25165/94, § 88, 31 May 2005), it considers that these complaints fall to be examined under Article 6 of the Convention and Article 1 of Protocol No. 1 of the Convention.

59. Article 6, in so far as relevant, reads as follows:

“In the determination of his civil rights and obligations ... everyone is entitled to a ... hearing within a reasonable time by [a] ... tribunal ...”

60. Article 1 of Protocol No. 1 provides as follows:

“Every natural or legal person is entitled to the peaceful enjoyment of his possessions. No one shall be deprived of his possessions except in the public interest and subject to the conditions provided for by law and by the general principles of international law.

The preceding provisions shall not, however, in any way impair the right of a State to enforce such laws as it deems necessary to control the use of property in accordance with the general interest or to secure the payment of taxes or other contributions or penalties.”

A. Admissibility

1. Compatibility ratione personae (as regards the State)

61. In the Court’s view, although the Montenegrin Government have not raised an objection as to the Court’s competence ratione personae in this respect, this issue nevertheless calls for its consideration (see, mutatis mutandis, Blečić v. Croatia [GC], no. 59532/00, § 67, ECHR 2006‑III, and Bijelić v. Montenegro and Serbia, no. 11890/05, § 71, 28 April 2009).

62. It transpires from the evidence submitted by the Government, and relating to the period as of 3 March 2004 onwards, that the majority stock-holder of the debtor has been indeed the State, either directly or through one of its bodies. In the course of 2006 the State and its bodies sold less than 1.62% of their stocks in the debtor (see paragraphs 27-28 above), thus still remaining the majority stock-holder.

63. The applicant and her late father, for their part, maintained that the debtor was at all times owned and managed by the respondent State as well as occasionally financed thereby (see paragraph 29 above). The Government did not dispute this or offer any evidence to the contrary.

64. The Court firstly notes that the Government did not dispute that the debtor was owned and managed by the respondent State, and did not raise an objection as to the Court’s competence ratione personae as regards the respondent State.

65. It is further noted that the decision to privatise the debtor was made by the Government. The privatisation itself was run by the Privatisation Council, a State-body liable to the Government, which, inter alia, also disposed of the income obtained through the privatisation as it saw fit (see paragraphs 44 and 48 above; see also, mutatis mutandis,Lisyanskiy v. Ukraine, no. 17899/02, § 19, 4 April 2006).

66. The Court also recalls that even when a State has sold a large part of its share in a company it owned to a private person, this could not release the State from its obligation to honour a judgment debt which had arisen before the shares were sold (see Solovyev v. Ukraine, no. 4878/04, § 21 in limine, 14 December 2006).

67. In view of the above, and without prejudice to the other objections raised by the Government or to the merits of the case, the Court considers that the debtor, despite the fact that it was a separate legal entity, did not enjoy sufficient institutional and operational independence from the State to absolve the latter from responsibility under the Convention (see, mutatis mutandis, R. Kačapor and Others v. Serbia, nos. 2269/06, 3041/06, 3042/06, 3043/06, 3045/06 and 3046/06, §§ 96-99, 15 January 2008; see also Mykhaylenky and Others v. Ukraine, nos. 35091/02, 35196/02, 35201/02, 35204/02, 35945/02, 35949/02, 35953/02, 36800/02, 38296/02 and 42814/02, § 44, ECHR 2004‑XII).

68. Accordingly, the Court finds the applicant’s complaints are compatible ratione personae with the provisions of the Convention.

2. Exhaustion of domestic remedies

69. The Government submitted that the applicant’s father had not exhausted all effective domestic remedies available to him. In particular, he had failed to lodge a request for review and an action for fair redress, which were provided by the Right to a Trial within a Reasonable Time Act (see paragraph 50 above). Lastly, after using these remedies the applicant’s father could have made use of a constitutional appeal.

70. The applicant contested these submissions. In particular, she maintained that the remedies referred to by the Government had not existed at the time when the application had been lodged with the Court and that therefore there was no obligation to make use of them later.

71. The Court recently held in Vukelić v. Montenegro (no. 58258/09, § 85, 4 June 2013 (not yet final)) that a request for review must, in principle and whenever available in accordance with the relevant legislation, be considered an effective domestic remedy within the meaning of Article 35 § 1 of the Convention in respect of applications introduced against Montenegro after the date when the Vukelić judgment becomes final.

72. As the application here at issue had been lodged with the Court on 4 May 2006, that is long before the Vukelić judgment was rendered, and in view of the Court’s earlier findings in this regard, the Court considers that the applicant in the present case did not have to exhaust this particular avenue of redress (see Boucke v. Montenegro, no.26945/06, § 74, 21 February 2012). The Government’s objection in this regard must, therefore, be dismissed.

73. The Court has already held that an action for fair redress is not capable of expediting proceedings while they are still pending, and that a constitutional appeal cannot be considered an effective domestic remedy in respect of length of proceedings (see Boucke v. Montenegro, cited above, §§ 75-79). It sees no reason to depart from its findings in the present case. The Government’s objection in this regard must, therefore, also be dismissed.

3. The conclusion

74. The Court notes that the complaint is not manifestly ill-founded within the meaning of Article 35 § 3 of the Convention. It further notes that it is not inadmissible on any other grounds. It must therefore be declared admissible.

B. Merits

1. Article 6 of the Convention

(a) The parties’ submissions

75. The Government submitted that the enforcement proceedings at issue were complex and that, in any event, they did not require priority or any urgent action by the domestic courts. There were no significant periods of inactivity on the part of the domestic courts and the applicant’s father had contributed to the length of the enforcement proceedings.

76. In particular, the domestic court had requested on several occasions that the Central Bank act urgently in the matter. The Central Bank, in response, had attached the enforcement of the judgment at issue to a specific debtor’s account, which then awaited an inflow of funds to the account.

77. Furthermore, a delay of two years and one month was attributable to the applicant’s father given that he had not complied in a timely manner with the court’s instruction to amend the enforcement request (see paragraphs 22-24 above). The domestic courts could not change the means of the enforcement of their own motion but were bound by a creditor’s proposal in that regard.

78. Lastly, the Government submitted that there were a number of other judgments issued against the same debtor, in favour of former employees of other debtors on account of their salary arrears. Several auctions were scheduled aimed at selling the debtor’s immovable assets and honouring the obligations arising from these judgments. However, all the auctions failed due to there being no investors who would buy the said assets, this being an additional reason justifying the delay in the enforcement proceedings here at issue.

79. In view of the above, the Government concluded that there was no violation of Article 6 § 1 of the Convention.

80. The applicant contested these submissions and reaffirmed her complaint. She submitted, in particular, that the debtor had had a considerable income in the past period (see paragraph 29 above) and that it was unacceptable that the debtor could dispose of such an amount in a situation when its bank account was blocked or that the State, owning the majority of the debtor’s stocks, had not known or could not have known the origin of these funds or the purpose for which they were used. She maintained that the Government should have rather submitted evidence of the transactions from and to the debtor’s bank account which would clarify who had prevented the enforcement of the judgment here at issue, and how and why.

(b) The Court’s assessment

81. The Court recalls that Article 6 § 1 of the Convention, inter alia, protects the implementation of final, binding judicial decisions, which, in States that accept the rule of law, cannot remain inoperative to the detriment of one party. Accordingly, the execution of a judicial decision cannot be prevented, invalidated or unduly delayed (see, among other authorities, Hornsby v. Greece, 19 March 1997, § 40, Reports of Judgments and Decisions 1997‑II). While a delay in the execution of a judgment may be justified in particular circumstances, it may not, however, be such as to impair the essence of the right protected under Article 6 § 1 of the Convention (see Immobiliare Saffi v. Italy [GC], no. 22774/93, § 74, ECHR 1999‑V).

82. The State has an obligation to organise a system of enforcement of judgments that is effective both in law and in practice (see Fuklev v. Ukraine, no. 71186/01, § 84, 7 June 2005). Irrespective of whether a debtor is a private or a State-controlled actor, it is up to the State to take all necessary steps to enforce a final court judgment, as well as to, in so doing, ensure the effective participation of its entire apparatus (see, mutatis mutandis, Pini and Others v. Romania, nos. 78028/01 and 78030/01, §§ 174-189, ECHR 2004‑V (extracts)).

83. Turning to the present case, the Court notes that, contrary to the Government’s submission, the enforcement proceedings by their very nature need to be dealt with expeditiously (see paragraphs 32 and 38; see also Comingersoll S.A. v. Portugal [GC], no. 35382/97, § 23, ECHR 2000‑IV). While it can be accepted that some enforcement proceedings may be more complex than others, the Court does not consider the present case to be of such complexity as to justify the length thereof.

84. It is further observed that even though the applicant’s father indeed failed to amend in a timely manner his enforcement request of 27 March 2007, his previous enforcement order remained registered and awaited the inflow of funds to the debtor’s account (see paragraph 24 above). In any event, even had he done so earlier it is unclear how it would have expedited the enforcement at issue given that several other auctions aimed at selling the debtor’s immovable assets had anyhow failed, as submitted by the Government (see paragraph 78 above). Therefore, the Court considers that the period between 24 April 2007 and 4 May 2009 cannot be attributed to the applicant either, in particular given that the earlier enforcement order remained continuously in force and attached to the debtor’s bank account.

85. The Court also notes that the Central Bank never attempted to attach the debt in question to any of the debtor’s other bank accounts in spite of the efforts of the applicant’s father to that end (see paragraphs 13-14 and 17 above). In addition, as of 24 April 2007 onwards the domestic courts only issued another enforcement order (see paragraph 25 above), which they apparently never attempted to enforce and which remains unenforced to date.

86. Lastly, given the finding of State liability for the debt owed to the applicant in the present case, it is noted that the State cannot cite either the lack of its own funds or the indigence of the debtor as an excuse for the non-enforcement in question (see, mutatis mutandis, R. Kačapor and Others v. Serbia, cited above, § 114).

87. In view of the above, the Court finds that the Montenegrin authorities have failed to take the necessary measures in order to enforce the judgment in question. There has, accordingly, been a violation of Article 6 § 1 of the Convention.

2. Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention

88. The applicant’s father also complained that by the non-enforcement of the judgment at issue his property rights were violated. The applicant submitted that she wished to pursue this complaint.

89. The Government contested this claim.

90. The Court reiterates that the failure of the State to enforce the final judgment rendered in favour of the applicant’s father and subsequently inherited by the applicant constitutes an interference with her right to the peaceful enjoyment of possessions, as provided in the first sentence of the first paragraph of Article 1 of Protocol No. 1 (see, among many other authorities, Burdov v. Russia, no. 59498/00, § 40, ECHR 2002‑III).

91. For the reasons set out above in respect of Article 6, the Court considers that the said interference was not justified in the present case. There has, accordingly, been a separate violation of Article 1 of Protocol No. 1.

III. APPLICATION OF ARTICLE 41 OF THE CONVENTION

92. Article 41 of the Convention provides:

“If the Court finds that there has been a violation of the Convention or the Protocols thereto, and if the internal law of the High Contracting Party concerned allows only partial reparation to be made, the Court shall, if necessary, afford just satisfaction to the injured party.”

A. Damage

93. The applicant sought the payment of the judgment debt.

94. The Government contested the applicant’s claim.

95. The Court reiterates that the most appropriate form of redress in respect of a violation of Article 6 is to ensure that applicants as far as possible are put in the position in which they would have been had the requirements of Article 6 not been disregarded. The Court finds that in the present case this principle applies as well, having regard to the violation found. It therefore considers that the Government should pay the applicant, in respect of pecuniary damage, the award made by the domestic courts including the statutory interest and the legal costs referred to therein (see, mutatis mutandis, Pejaković and Others v. Bosnia and Herzegovina, nos. 337/04, 36022/04 and 45219/04, §§ 31-32, 18 December 2007).

96. As the applicant made no claim in respect of non-pecuniary damage, no award is made in that regard.

B. Costs and expenses

97. Since the applicant made no claim in this respect the Court considers that there is no call to award her any sum on that account.

C. Default interest

98. The Court considers it appropriate that the default interest should be based on the marginal lending rate of the European Central Bank, to which should be added three percentage points.

FOR THESE REASONS, THE COURT UNANIMOUSLY

1. Declares the application admissible;

2. Holds that there has been a violation of Article 6 § 1 of the Convention;

3. Holds that there has been a violation of Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention;

4. Holds

(a) that the respondent State is to pay the applicant, within three months from the date on which the judgment becomes final in accordance with Article 44 § 2 of the Convention, the award made by the domestic courts, including the statutory interest and the legal costs referred to therein, in respect of pecuniary damage;

(b) that from the expiry of the above-mentioned three months until settlement simple interest shall be payable on the above amount at a rate equal to the marginal lending rate of the European Central Bank during the default period plus three percentage points.

Done in English, and notified in writing on 17 September 2013, pursuant to Rule 77 §§ 2 and 3 of the Rules of Court.

Stanley Naismith Guido Raimondi
Registrar President

Nema povezane prakse za ovu presudu.

Sažmi komentare

Komentari

Relevantni komentari iz drugih presuda

Član 6 | DIC | Bochan protiv Ukrajine br.2

Bočan protiv Ukrajine interesantna je jer podnositeljka ima pravo da "žalbu u svetlu vanrednih okolnosti" koja predstavlja posebni vanredni pravni lek u ukrajinskom pravu. Međutim, Vrhovni sud Ukrajine odbio je dati zahtev podnositeljke a svoju odluku obrazložio je na način koji nije u skladu sa zaključcima iz ranije presude Evropskog suda.

Ovime je ona onemogućena da koristi pravni lek raspoloživ u domaćem pravu, čime je povređeno pravo na pravično suđenje.

Član 6 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.04.2008. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Leskovcu, Gž. 860/07 od 26.04.2007, doneo rešenje kojim se ukida presuda Okružnog suda u Leskovcu i predmet vraća na drugostepeno odlučivanje o žalbama parničnih stranaka.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Erkapić protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Kzz 1212/2018 od 14.11.2018. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјen zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Marka Ristića - advokata Aleksandra Milićevića, podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine okrivlјeni M.R. oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavlјanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. KZ za koje mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 3 godine i 2 meseca, te mu je opozvana uslovna osuda izrečena presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu Spk.br.121/17 od 11.10.2017. godine i uzeta kao utvrđena kazna zatvora u trajanju od 8 meseci, pa je okrivlјeni osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 3 (tri) godine i 6 (šest) meseci u koju mu se uračunava vreme provedeno na zadržavanju i u pritvoru počev od 10.11.2017. godine do 19.04.2018. godine. Istom presudom prema okrivlјenom je izrečena mera bezbednosti oduzimanje predmeta i to opojne droge kanabis u neto iznosu od 421,02 grama. Okrivlјeni je obavezan da plati troškove krivičnog postupka u iznosu od 12.000,00 dinara i sudski paušal u iznosu od 20.000,00 dinara, a sve u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti presude.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Beogradu, okrivlјenog i njegovog branioca - advokata Aleksandra Milićevića, pa je potvrđena presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Filips protiv Ujedinjenog Kraljevstva

Presuda je povezana sa presudom Kzz 1211/2018 od 28.11.2018. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovan, zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Ž.N., podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, u odnosu na bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 9) i iz člana 438. stav 2. tačka 1) Zakonika o krivičnom postupku, te na povredu zakona iz člana 439. tačka 2) Zakonika o krivičnom postupku, dok se isti zahtev u ostalom delu odbacuje.

Presudom Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, okrivlјeni je oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela ubistvo u pokušaju iz člana 113. u vezi člana 30. KZ i krivičnog dela nedozvolјena proizvodnja, držanje, nošenje i promet oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ, pa pošto su mu primenom odredaba članova 56. i 57. KZ prethodno utvrđene pojedinačne kazne za svako od izvršenih krivičnih dela, i to za krivično delo iz člana 113. u vezi člana 30. KZ kazna zatvora u trajanju od tri godine, a za krivično delo iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ kazna zatvora u trajanju od šest meseci, okrivlјeni je na osnovu člana 60. KZ osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od tri godine i tri meseca, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 09.11.2013. godine do 19.05.2014. godine. Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, odbijena je kao neosnovana žalba branioca okrivlјenog, a presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, potvrđena.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Jelena Krstić protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem Ržk 3/17 od 27.02.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim odbacuju kao neosnovane žalbe branioca okr. M.K. radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku od 16.01.2017. god. i žalba branioca istog okr., pa se rešenje predsednika Višeg suda u Subotici R4K.3/16 od 19.01.2017.god. potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Lepojić protiv Srbije

Presuda se navodi u presudi Gž1 3533/2018 od 11.01.2019. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1.br.1882/18 od 2.7.2018.godine, u stavu prvom izreke, pa se odbija, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužilјe kojim je tražila da se obaveže tužena da tužilјi na ime naknade štete zbog neisplaćenih troškova prevoza za dolazak na rad i odlazak sa rada za period od februara 2013.godine do marta 2015.godine isplati novčane iznose po mesecima, sa zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa do isplate.

U postupku žalbene kontrole ovaj sud je posebno imao u vidu stav izražen u praksi Evropskog suda za lјudska prava (presuda Evropskog suda za lјudska prava predmet “Lepojić protiv Srbije”, predstavka broj 13909/05), da su sudovi obavezani da primene pravila postupka izbegavajući kako preterani formalizam koji bi ugrozio pravičnost postupka, tako i preteranu fleksibilnost koja bi učinila bezvrednim (ništavim, beznačajnim), proceduralne zahteve predviđene zakonom.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Ljajić protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 1/2018 od 22.02.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana žalba tužioca i potvrđuje presuda Višeg suda u Beogradu P rr 1 br.1/17 od 06.11.2017. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu P rr 1.br.1/17 od 06.11.2017. godine, prvim stavom izreke odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se naloži tuženoj da mu na ime naknade štete isplati iznos od 338.431.379,60 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2010. godine do isplate. Drugim stavom izreke naloženo je tužiocu da tuženoj naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 46.000,oo dinara.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Maširević protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.10.2007. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu, Gž. 967/2004 od 24.02.2005, doneo rešenje kojim se kao odbacije kao nedozvoljena revizija izjavljena protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu i dopunske presude od 25.04.2007. godine.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju presude Gž 2334/2018 od 27.04.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 12479/14 od 30.01.2017. godine u stavu prvom izreke i u delu stava drugog izreke kojim je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca "AA" da se obaveže tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 8.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate i u ovom delu žalbe tužene Republike Srbije, Ministarstvo pravde i tužioca "AA" odbijaju, kao neosnovane, a presuda se preinačava u preostalom delu stava drugog izreke tako što se obavezuje tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu "AA" na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 1.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate u roku od 15 dana od dostavlјanja otpravka presude.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Nuhović i Kurtanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 23/2016 od 13.09.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku predlagača K.G.-Dž. iz S., kojim se utvrđuje da je predlagaču K.G.-Dž. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Somboru P. 506/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3100/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3400/18 od 29.03.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju rešenja Gž 1249/2013 od 22.04.2013. godine Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Kruševcu, Sudske jedinice u Brusu II-11 P. br. 1466/2012 od 30. januara 2013. godine i predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Simić protiv Srbije

Presuda je citirana u rešenju R4r 8/2016 od 22.02.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču P.D. iz P. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Rumi pod. posl. br. 6P1. 153/2013. i nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da preduzme odgovarajuće mere da se parnični postupak po tužbi predlagača u predmetu 6P1. 153/2013 okonča u najkraćem roku.

U konkretnom slučaju po oceni ovog suda neažurno postupanje prvostepenog suda propuštanjem da zakaže pripremno ročište u zakonom propisanom roku iz čl. 301. st. 1. ZPP-a (održano nakon 1 godine i 7 meseci od odgovora na tužbu) i u dalјnjem propuštanje zakazivanja ročišta za glavnu javnu raspravu u roku od 30 dana od dana održavanja pripremnog ročišta (održano nakon 4 meseca), sa ročištima na kojima nije izveden nijedan dokaz niti je odlučeno o dokaznim predlozima stranaka protivno članu 315. ZPP-a, uz odlaganje dva ročišta, kao i nepoštovanje utvrđenog vremenskog okvira i odlučivanja koja će dokazna sredstva da izvede na glavnoj raspravi primenom člana 308. stav 3. ZPP-a, isklјučivi su razlog za dugotrajnost postupka po oceni ovog suda, pa i u situaciji kada postupak traje kraće od tri godine a nije doneta prvostepena presuda u konkretnom slučaju dve godine i šest meseci postoji povreda prava na suđenje u razumnom roku. Naime, u konkretnom slučaju u pitanju je spor iz radnog odnosa radi poništaja rešenja o otkazu ugovora o radu koji je po svojoj prirodi hitan i od egzistencijalnog značaja za tužioca, pa iako je u pitanju relativno složen postupak koji traži izvođenje odgovarajućih dokaza izloženo neažurno postupanje suda bez opravdanih razloga i doprinosa predlagača dugotrajnosti postupka protivno zakonom utvrđenim rokovima vodi povredi prava na koju osnovano ukazuje predlagač.

Prilikom zauzimanja ovakvog stava ovaj sud je cenio i praksu Evropskog suda za lјudska prava prema kojoj samo ona kašnjenja i odugovlačenja koja se mogu pripisati sudovima i drugim državnim organima mogu dovesti do zaklјučka o nepoštovanju prava na suđenje u razumnom roku (presuda Evropskog suda za lјudska prava Proszak protiv Polјske, od 16. decembra 1997. godine, stav 40.), ovaj Apelacioni sud je ocenio da se opisano postupanje prvostepenog suda u periodu od tužbe do podnošenja zahteva predlagača može smatrati neefikasnim i nedelotvornim, budući da je sud u toku celokupnog trajanja označenog dela postupka nije preduzimao radnje u cilјu raspravlјanja spornih činjenica i okončanja spora. Isti stav iskazan je i u Ustavnoj odluci br. Už-1971/2015 od 11.06.2015. godine.

Na potvrdu ovog stava ukazuje kako praksa suda u Strazburu (Čižiškova protiv Srbije od 19.01.2010. godine, Simić protiv Srbije od 24.11.2009. godine, Stanković protiv Srbije od 16.12.2008. godine), tako i praksa Ustavnog suda RS u većem broju svojih odluka (Už-779/2011 od 10.07.2013. godine, Už-2205/2013 od 18.06.2013. godine i Už-1838/2013 od 11.06.2015. godine).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Rev 1540/2010 od 10.03.2010. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana revizija tužilaca izjavlјena protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine.

Delimičnom presudom Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke je obavezana tužena da tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa isplati svakom tužiocu po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine do isplate. Stavom drugim izreke konstatovano je da će po zahtevu za naknadu materijalne štete u vidu izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke tužioci su oslobođeni od obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, koji padaju na teret budžetskih sredstava suda. Presudom Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačena je delimična presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke i odbijen tužbeni zahtev tužilaca kojim je traženo da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE isplati svakom po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od 03.10.2007. godine do konačne isplate, kao neosnovan.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, roditelјi tužilaca ĐĐ i EE su pravnosnažnim rešenjem Opštinskog suda u Đakovici od 15.09.2006. godine proglašeni umrlim 11.06.1999. godine, kada su bili oteti iz kuće u selu ..., na području AP Kosova i Metohije. Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno je drugostepeni sud preinačenjem prvostepene presude primenio materijalno pravo, kada je tužbeni zahtev tužilaca za naknadu nematerijalne štete zbog smrti roditelјa, odbio.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev1 28/2013 od 19.04.2013. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se usvaja revizija tužilaca, pa se ukida presuda Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine i predmet ustupa Apelacionom sudu u Beogradu na ponovno suđenje.

Prvi opštinski sud u Beogradu, delimičnom presudom P 8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke, obavezao je tuženu da plati tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE, po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine, pa do isplate. U stavu drugom izreke, konstatovao je, da će o zahtevu za naknadu materijalne štete, izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG, kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno naknadno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke, oslobodio je tužioce obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, pa isti padaju na teret budžetskih sredstava suda.
Okružni sud u Beogradu, presudom Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačio je delimičnu presudu Prvog opštinskog suda u Beogradu P 8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke, tako što je odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca, kojim su tražili da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete za duševne bolove zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE plati po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos, počev od 03.10.2007. godine pa do konačne isplate. Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužioci su izjavili reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud, presudom Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine, odbio je kao neosnovanu reviziju tužilaca, izjavlјenu protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine. Ustavni sud Srbije, odlukom Už 2786/2010 od 28.06.2012. godine, stavom prvim izreke, usvojio je ustavnu žalbu AA, BB, VV, GG i DD, izjavlјenu protiv presude Vrhovnog kasacionog suda Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine i utvrdio da su podnosiocima ustavne žalbe povređena prava na naknadu štete iz člana 35. stav 2. Ustava

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković protiv Srbije

Član 6 | DIC | Vidas protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3108/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine i odbijaju se zahtevi stranaka za naknadu troškova postupka po reviziji.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da isplati tužiocu na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 234/17 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tužena da mu na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Y protiv Slovenije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k br. 18/15 od 17.06.2015. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača K.B. iz B.P. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Presuda je međutim značajnija u pogledu pravnog stava koji se odnosi na ispitivanje svedoka, budući da je maloletna osoba agresivno ispitivana od strane optuženog čime je sekundarno viktimizovana.

Član 6 | DIC | Živaljević protiv Crne Gore

Presuda je povezana sa presudom Gž 2108/18 od 09.08.2018. Apelacionog suda u Nišu, kojim se odbija žalba tuženog Grada Niša i potvrđuje presuda Višeg suda u Nišu 6P 1566/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke i presuda ukida u trećem stavu i predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje u ovom delu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Anđelković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 1/2017 od 06.03 2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se predlagačima određuje naknada zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | Bojan Ikić | Anđelković protiv Srbije

Presuda se poziva u žalbi koju je Upravnom sudu podneo žalilac protiv rešenja Republičke izborne komisije.\r\nŽalilac osporava zakonitost ožalbenog rešenja iz svih zakonskih razloga, ukazujući na povrede prava iz člana 32. Ustava Republike Srbije, u smislu paušalne primene prava, suprotno presudi Evropskog suda za lјudska prava Anđelković v. Srbija i na povrede prava na pravno sredstvo iz člana 36. Ustava Republike Srbije, u smislu nedelotvornosti prigovora.\r\nUpravni sud je presudom broj 4 Už 2755/20 od 4.7.2020. usvojio žalbu i poništio rešenje Republičke izborne komisije.\r\nPresuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse na ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 5/2016 od 31.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača se usvaja, pa se rešenje Višeg suda u Sremskoj Mitrovici posl. br. R4p. 4/16 od 8.8.2016. godine preinačuje tako što se utvrđuje da je predlagaču V.Đ. u postupku koji se vodi pred Višim sudom u Sremskoj Mitrovici pod posl. brojem P.32/16 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i nalaže Višem sudu u Sremskoj Mitrovici da navedeni postupak okonča u roku od 4 meseca od dana prijema ovog rešenja.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 6/2018 od 01.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se odbija kao neosnovana žalba predlagača i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4p.8/18 od 20.03.2018.godine

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/2018 od 05.04.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati presudom navedenu nadoknadu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Borović i drugi protiv Srbije

Presuda se navodi u rešenju Gž rr 18/2018 od 12.07.2018. godine Apelacionog suda u Nišu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Leskovcu 22Prr.641/17 od 21.03.2018. godine u stavu drugom, trećem i četvrtom izreke i u tom delu predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.

Prvostepeni sud u pogledu neimovinske štete, kao satisfakcije tužiocu, ne daje dovolјne i jasne razloge za dosuđenu visinu iste od 400 evra, s obzirom da se pozvao na činjenicu da je postupak stečaja, u kome je tužilac prijavio svoje potraživanje, trajao više godina i da je, pri tome, konstatovao da je to potraživanje za tužioca imalo posebni značaj, jer se radilo o isplati zarade. U konkretnom slučaju prvostepeni sud se u pobijanoj presudi nije rukovodio kriterijumima iz odredbe čl 4. Zakona o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku, jer prilikom odlučivanja nije cenio to što je stečajnom postupku, po osnovu koga je tužiocu utvrđena povreda prava, prethodio parnični postupak pred Opštinskim sudom u Leskovcu, a zatim i postupak izvršenja, koji su trajali od 2004 do 2009. godine, kada je otvaren stečajni postupak nad preduzećem u kome je tužilac radio, Elektroindustrija „RUL“ AD, a što je, do okončanja stečajnog postupka decembra 2016 godine, ukupno 12 godina. Takođe, nije cenio ni činjenicu, a koja proističe iz rešenja predsednika Privrednog suda u Leskovcu, da na strani tužioca nije bilo doprinosa za odugovlačenje postupka. (Presuda Međunarodnog suda u Strazburu Stošić protiv Srbije, predstavka 64931/10, Savić protiv Srbije, Borović i dr. protiv Srbije).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 11/15 od 04.03.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva D. B. iz B. C. kojim je tražio da se utvrdi da mu je u predmetu Osnovnog suda u Loznici P.1040/14 i predmetu Višeg suda u Šapcu Gž 886/14 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku kao i zahtev da se obaveže prvostepeni sud da u roku od 15 dana od dana prijema odluke zaklјuči glavnu raspravu i donese presudu kojom će odlučiti o postavlјenom zahtevu, te se odbija zahtev za isplatu troškova sastava zahteva za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 18/2016 od 10.05.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača L.M., kojim je tražio da se utvrdi da je njemu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u ostavinskom postupku iza pok. L.S., u predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu O.5460/14 i odredi rok u kome će se doneti odluka, te odredi novčana naknada predlagaču zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Burdov protiv Rusije (br.2)

Presuda je povezana sa presudom Rž g 9/2019 od 27.06.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana žalba predlagača, pa se potvrđuje rešenje Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, u stavu trećem izreke i odbija zahtev predlagača za naknadu troškova postupka.

Rešenjem Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, usvojen je zahtev podnosilaca i utvrđeno da je u izvršnom postupku koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Pazaru I br.692/04 (novi broj I 1773/11) povređeno pravo podnosioca zahteva na suđenje u razumnom roku zajemčeno članom 32. stav 1. Ustava Republike Srbije. Stavom drugim izreke utvrđeno je pravo podnosilaca zahteva na primerenu naknadu u iznosu od 30.000,00 dinara koja će se isplatiti iz budžetskih sredstava Republike Srbije opredelјenih za rad sudova u roku od tri meseca od dana podnošenja zahteva stranke. Odbijen je zahtev podnosilaca za primerenu naknadu za veći iznos od dosuđenog u stavu dva izreke rešenja do traženog iznosa od 2.000 evra u dinarskoj protivvrednosti.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Čižková protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 22/2016 od 28. 10. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor radi ubrzanja postupka i utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku u postupku koji je vođen pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod poslovnim brojem P1.3/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3041/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 143/17 od 19.01.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu AA plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 629/17 (raniji I 994/09 i I 1266/03) i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene naknade zarade za vreme bolovanja i po osnovu razlike zarade iznose za period navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. godinu i 2002. godinu u traženim iznosima, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom i na ime troškova parničnog postupka i izvršnog postupka. Stavom drugim izreke je obavezana tužena da tužiocu BB plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u istom predmetu i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene razlike zarade pojedinačne iznose navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. i 2002. godinu u traženom iznosu i na ime troškova parničnog i izvršnog postupka, a stavom trećim izreke je obavezana tužena da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti odluke do isplate.
Viši sud u Vranju je, presudom Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine, stavom prvim izreke odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio prvostepenu presudu, a stavom drugim izreke je odbio kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4-r 20/16 od 20.07.2016. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se odbija zahtev predlagača od 09.03.2015. godine za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku kao neosnovan

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4r 24/2016 od 06. 02. 2017. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se prigovor predlagača V.Ž. od 20.12.2016. godine radi utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku i ubrzanja postupka u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl. br. Gž1. 3664/16 odbija se kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dobrić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 1242/2011 od 01.12.2011. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužilaca, izjavlјena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž broj 1687/10 od 07.07.2010. godine.

Presudom Drugog opštinskog suda u Beogradu P br.6028/2006 od 14.05.2008. godine, odbijen je tužbeni zahtev tužilaca kojim su tražili da se obaveže tužena da im isplati na ime naknade nematerijalne štete zbog pretrplјenih duševnih bolova zbog pogibije bliskog srodnika i to: tužilјi AA, supruzi pok GG, iznos od 350.000,00 dinara, tužilјi VV, ćerki pok. GG, iznos od 400.000,00 dinara, i tužiocu BB, sinu pok. GG iznos od 400.000,00 dinara, odnosno ukupno 1.150.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja pa do isplate kao i da naknade troškove parničnog postupka kao neosnovan.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1687/10 od 07.07.2010. godine, odbijena je žalba tužilaca kao neosnovana i potvrđena presuda Drugog opštinskog suda u Beogradu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Gallardo Sanchez protiv Italije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 10/2017 od 04. 09. 2017. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se usvaja prigovor podnosioca AA u delu kojim je tražio da se utvrdi da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i utvrđuje se da je podnosiocu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Čačku P1-318/15 (predmet Gž1-3539/16 u Apelacionom sudu u Kragujevcu).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Grujović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/18 od 13.04.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 6/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenjem Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 6/17 od 19.02.2018.god., odbijen je prigovor AA podnet 19.12.2017.god. na dužinu trajanja predkrivičnog postupka br.Kt-464/2016 VJT u Novom Sadu koji se vodi po krivičnoj prijavi od 20.12.2016.god. sa dopunama 4.01.2017.god. i 27.01.2017.god. Protiv navedenog rešenja žalbu je izjavila predlagač AA, s predlogom da Apelacioni sud u Novom Sadu, predsednik suda, žalbu usvoji i preinači prvostepeno rešenje iz razloga nepotpuno i netačno utvrđenog činjeničnog stanja, jer samo na osnovu pozitivnog rešenja po žalbi i mera koje će, u tom slučaju, doneti neposredno viši javni tužilac, po oceni predlagača u žalbi, postoji šansa da sud u zakonskom roku primenom krivičnog zakona potvrdi ili opovrgne njene tvrdnje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3049/2019 od 02.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 8/18 od 03.04.2018. godine, kojom je tužena obavezana da tužiocu na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 383/05, na ime razlike zarade, regresa, troškova parničnog postupka i troškova izvršnog postupka plati iznose bliže navedene u izreci prvostepene presude, sa pripadajućom kamatom, i troškove postupka od 13.500,00 dinara, sa kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3036/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 122/18 od 22.03.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 506/05, na ime razlike zarade i naknade zarade, regresa, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3011/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog (ranije Opštinskog) suda u Vranju I.br.1816/09, sada I.br.644/17 i to na ime nenaplaćene zarade i naknade zarade i drugih potraživanja po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.07.2008. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka, i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I.br.1816/09 od 12.11.2009. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilјe u delu kojim je tražila da se obaveže tužena da joj na ime troškova izvršnog postupka isplati iznos od još 4.182,00 dinara sa traženom zakonskom zateznom kamatom, kao i iznos od 6.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.05.2017. godine do isplate, a po zaklјučku I.br.644/17 od 24.05.2017. godine i isplatu zakonske zatezne kamate na dosuđeni iznos od 3.600,00 dinara počev od 12.11.2009. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi nadoknadi troškove parničnog postupka.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3107/2019 od 12.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija - Visoki savet sudstva - Osnovni sud u Vranju da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 714/17 novčane iznose na ime razlike zarade i naknade zarade, kao i troškove vođenog parničnog i izvršnog postupka, bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3115/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine, u stavu prvom izreke obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog (sada Osnovnog) suda u Vranju I br. 47/09 po osnovu razlike zarade i naknade zarade za traženi period i na ime regresa za traženi period, iznose i sa zateznom kamatom po datumima dospeća bliže navedenim u izreci i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I br. 47/09 od 14.01.2009. godine. Stavom drugim izreke odbijen je deo tužbenog zahteva tužilјe za traženu naknadu imovinske štete u vidu troškova izvršnog postupka za veći iznos od dosuđenog iznosa pa do traženog iznosa sa pripadajućom kamatom. Stavom trećim izreke obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude pa do isplate.

Viši sud u Vranju je presudom Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio presudu Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Odbijeni su zahtevi tužilјe i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3082/2019 od 02.10.2019.. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju 4949/18 od 07.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr.1. 89/17 od 07.09.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog a sada Osnovnog suda u Vranju I 1039/09; i troškova parničnog postupka, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom kao u izreci prvostepene presude i troškove izvršnog postupka, dok je stavom drugim izreke, odbijen zahtev za isplatu kamate na dosuđene troškove izvršnog postupka. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4949/18 od 07.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u pogledu odluke o kamati na glavno potraživanje pa je tužena obavezana da na iznos glavnog potraživanja od 607,28 evra plati kamatu po stopi koju određuje Evropska centralna banka, počev od 01.01.2007. godine, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate prema srednjem kursu Narodne banke Srbije, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda Hornsby veoma je značajna i često citirana iz razloga što u njoj Sud navodi da je neprihvatljivo da pravni sistem država ugovornica dozvoljava da konačne, izvršne sudske odluke ostanu neizvršene na štetu jedne od strana. Pravo je i pravilno da vlasti imaju razuman rok da izaberu najpodesnija sredstva za izvršenje presuda o kojima se radi. U suprotnom, krši se član 6 stav 1 Konvencije.

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 44/2015 od 25. 05. 2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču T. Z. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Subotici, poslovni broj P. 324/14 i nalaže Višem sudu Subotici da postupak u predmetu Gž. 503/14 okonča u što kraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 81/15 od 23.07.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje povreda prava na suđenje u razumnom roku u postupku Osnovnog suda u Novom Sadu, posl.br. P. 5429/2010.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 4/16 od 23.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovori predlagača V.G. i N.G odbijaju u delu kojim je traženo utvrđenje da je ovim predlagačima povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u parničnom postupku 2P.90/12 Osnovnog suda u Senti, sada u žalbenom postupku pred Apelacionim sudom u Novom Sadu (gde predmet ima oznaku Gž.3196/15), a odbacuju u delu da se predlačima odredi naknada za povredu prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 7/16 od 09.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se delimično usvaja prigovor predlagača Č.L. iz S.K. i utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu poslovni broj Gž.3166/15 i odbija zahtev predlagača kojim se traži nalaganje i preduzimanje procesnih radnji radi ubrzanja postupka kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/16 od 10.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se usvaja prigovor predlagača M.S.od 22.02.2016. godine i utvrđuje da je istom povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetima Osnovnog suda u Novom Sadu P.56640/2010 i Apelacionog suda u Novom Sadu Gž.91/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 14/16 od 04.05.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača Z.J., mlt. M.J., mlt. A.J. i D.B. iz N.S. podnet radi ubrzanja postupka koji se odnosi na predmet Apelacionog suda u Novom Sadu Gž. 1471/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 14/2018 od 24. 08. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, odlučujući o žalbi predlagača na rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p.32/2018 od 02.07.2018. godine, žalba predlagača usvaja a rešenje Višeg suda u Novom Sadu preinačava tako što se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu broj Gž.538/2017.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 244/2014 od 04.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, utvrđuje se da je osnovan zahtev podnosioca M. M. iz B. B., nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da u roku od 6 meseci, a najkasnije do 1.5.2015. godine, okonča postupak u predmetu P-2046/12. i određuje naknada podnosiocu M.M. znog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Iatridis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/2014 od 15.09.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje se da je predlagaču K. M. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, Sudska jedinica u Staroj Pazovi, u predmetu koji je nosio oznaku P.2257/12, a sada se vodi pred Osnovnim sudom u Staroj Pazovi broj predmeta P.2147/13.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jeličić protiv Bosne i Hercegovine

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 16/16 od 07.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbacuje prigovor predlagača N.M. iz N.S. za utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/18 od 26.06.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača maloletnog AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 2/18 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Sud nalazi da je pravilno postupio prvostepeni sud kada je našao da treba odbiti kao neosnovan prigovor radi ubrzanja postupka podnet od strane punomoćnika predlagača maloletnog AA. S tim u vezi, u prvostepenom rešenju su navedeni jasni, valјani i dovolјni razlozi, iz kojih proističe da nije došlo do povrede prava na suđenje u razumnom roku u odnosu na navedenog predlagača

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Kalashnikov protiv Rusije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 22/14 od 02.02.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje predlagaču S.D. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sibotici u predmetu K 5242/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kozlica protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 6/16 od 07.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj P1.172/14 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Krndija i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 4/2018 od 26. 03. 2018. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se odbija prigovor podnosioca AA kojim je tražila utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Užicu P1-333/17 u radnom sporu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kurdov i Ivanov protiv Bugarske

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 4/2016 od 29. 06. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija kao neosnovan zahtev predlagača D.B. iz I. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Višim sudom u Šapcu u predmetu posl.br. K-10/13 i kojim se takođe odbija zahtev predlagača da se Osnovnom sudu u Sremskoj Mitrovici odredi rok u kome će se okončati postupak u predmetu K 128/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2018 od 27. 03. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača adv. Slavka Berćana iz Novog Sada od 14.03.2018. godine, podnet za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl.br. Kž1 791/17 radi ubrzanja postupka, kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/17 od 05.05.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba podnosioca prigovora AA, podneta radi ubrzanja postupka u predmetu Osnovnog suda u Loznici broj K 1/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/17 od 27.10.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 3/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 7/17 od 03.11.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 40/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 3/16 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je podnosiocu zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, broj P. 3233/08.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gžrr. 111/19 od 24.10.2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, po tužbi A.A. radi naknade štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku izjavlјenoj protiv presude Osnovnog suda u Zrenjaninu 23 P. 1290/2017 od 23.05.2019. godine, kojom se želba delimično usvaja, i delimično odbija u odnosu na predmetnu ožalbenu presudu Osnovnog suda u Zrenjaninu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3013/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena Republika Srbija, Osnovni sud u Vranju, da isplati tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 1882/10 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilјa tražila da se obaveže tužena da joj na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu počev od 12.04.2010. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I.br.3249/10, i to novčane iznose navedene pod tačkama 1, 2. i 3. u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos dosuđen tačkama 1. i 2. počev od označenih datuma pa do isplate, sve u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine, stavom prvim izreke, delimično je odbijena kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu iznosa, kao i u pogledu troškova parničnog postupka u iznosu dinara sa zakonskom zateznom kamatom i troškovima postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Micallef protiv Malte

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 26/2016 od 15.09.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je dana 27.1.2015. godine podneo B.M. iz R, kojim se utvrđuje prekid postupka sa danom 27.9.2015. godine, zbog smrti predlagača.

Dana 27.1.2015. godine predlagač B.M. je podneo Višem sudu u Sremskoj Mitrovici zahtev za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u parničnom predmetu koji je u toku pred Osnovnim sudom u Rumi u predmetu posl. br. P.2024/10. Viši sud u Sremskoj Mitrovici se rešenjem posl. br. R4P.2/15 od 26.5.2016. godine oglasio stvarno nenadležnim za postupanje u ovoj pravnoj stvari i spise dostavio Apelacionom sudu na nadležnost i odlučivanje. Spis je u Apelacionom sudu zaveden pod posl. brojem R4g. 26/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Miheliudakis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 18/14 od 22.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača T.S. zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku i zahtev za naknadu za povredu ovog prava u odnosu na krivični postupak koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod br. K 1357/2012.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 4/2016 od 27. 07. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba predlagača i rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p. 9/2016 od 01.06.2016. godine potvrđuje. Predlagač je 28.04.2016. godine podneo Višem sudu u Novom Sadu prigovor radi ubrzanja postupka u predmetu Višeg suda u Novom Sadu P. 247/2012, navodeći da postupak dugo traje i da je protekao razumni vremenski rok za okončanje postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž k 1/2019 od 11. 04. 2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se kao neosnovana odbija žalba punomoćnika predlagača, maloletnih AA i BB, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 1/19 od 01.03.2019. godine, te se navedeno rešenje potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Momčilović i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 25/2016 od 06.07.2016 godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva G.V. iz S.K. za utvrđenje da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu Gž. 335/2015 kao i zahtev za dosudu naknade za povredu prava (materijalnu štetu) od 3.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, na teret Fonda budžetskih sredstava R.S.

G.V. je kao izvršni poverilac, podneo tada nadležnom Opštinskom sudu u Novom Sadu predlog za izvršenje na osnovu verodostojne isprave dana 1.12.2009. godine, a rešenje o dozvoli izvršenja je doneto 11.5.2010. godine. Izvršni dužnik DOO „P.D.t.“ iz N.S. je uložio prigovor protiv rešenja o izvršenju 17.5.2010. godine, pa je isto ukinuto i spis dostavlјen parničnom sudu na odlučivanje. Prvo ročište je u parničnom predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu P-56071/10 zakazano za 11.3.2010. godine koje je održano, a sledeće zakazano za 8.6.2011., dakle posle 15 meseci, bez ikakvog razloga za toliko dug rok (postupala je sudija Radmila Nanić). Ročište 8.6.2011. godine nije održano zbog bolesti sudije, a sledeće je zakazano za 14.10.2011. godine koje je održano. Ročište je zakazano za 23.1.2012. godine, na kom su saslušani svedoci. Sledeće ročište je održano 30.4.2012. godine. Rešenjem je određeno veštačenje 23.1.2012. godine, koje je izvršeno 9.3.2012. godine. Održano je sledeće ročište 30.3.2012. godine i na istom nisu izvođeni dokazi, a novo je zakazano za 22.6.2012., a zatim za 28.1.2013. na koje nije pristupio punomoćnik tužioca, pa je sud utvrdio povlačenje tužbe. Spis je po naredbi predsednika suda dodelјen u rad drugom sudiji, Dubravki Knežević. Na ročištu održanom 16.5.2013. godine glavna rasprava je zaklјučena i doneta presuda, koja je ispravlјena rešenjem od 25.6.2013. godine. Po žalbi tuženih, od 3.7.2013., spis je dostavlјen na odlučivanje Apelacionom sudu u Novom Sadu, koji je rešenjem od 17.10.2013., presudu ukinuo i predmet vratio na ponovno suđenje. Osnovni sud je doneo rešenje kojim je odbio predlog tuženih za obustavu postupka, od 15.11.2013., na koje su tuženi izjavili žalbe, 29.11.2013. i 10.12.2013. godine. Spis je na odlučivanje o žalbama dostavlјem Višem sudu u Novom Sadu 4.2.2014. godine. Odlučeno je rešenjem suda od 30.9.2014. godine (ukidanje rešenja) koje je dostavlјeno tužiocu 31.10.2014. godine. Dana 24.10.2014. Osnovni sud u Novom Sadu doneo je rešenje kojim je ukinuo rešenje o izvršenju Iv. 8935/10 od 11.5.2010. godine i utvrdio povlačenje tužbe. Ovo rešenje je primio punomoćnik tužioca dana 26.1.2015. i izjavio žalbu protiv rešenja 6.2.2015. godine. Spis je po žalbi dostavlјen Višem sudu u Novom Sadu 2.3.2015. godine. Viši sud je po ovoj žalbi odlučivao 23.3.2016. godine i spis dostavio Osnovnom sudu u Novom Sadu 31.3.2016. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 267/14 od 11.05.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču R.Š. iz N.S. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, u predmetu 9644/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 83/15 od 28.08.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev I. D. i I. J. kojim je traženo da sud utvrdi da je podnosiocima zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Loznici, broj P.1142/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 9/16 od 26.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovor usvaja pa se utvrđuje da je predlagaču DOO "P" iz S.M. u predmetu koji se nalazi na žalbenom odlučivanju u Apelacionom sudu u Novom Sadu pod posl. brojem Gž. 2401/15 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/16 od 27.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. od 08.04.2016. godine izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4p-6/2016 od 17.03.2016. godine odbacuje kao nedozvolјena.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 3/16 od 19.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.M. v. K.G.M. iz K. usvaja i rešenje Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4r. 2/16 od 31.08.2016. godine preinačava tako što utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu posl. br. P1.56/2014 te nalaže Višem sudu Novi Sad da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 5/16 od 03.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača S.T. iz S. usvaja, rešenje Višeg suda u Novom Sadu poslovni broj R4r 1/16 od 13. jula 2016. godine preinačava, tako što se utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu u predmetu poslovni broj P1.59/14, te se nalaže Višem sudu u Novom Sadu da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 11/2018 od 04.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se žalba predlagača odbija kao neosnovana i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4P 87/18 od 24.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/18/2018 od 05.04.2018.Apelacionog suda u Beogradu, kojom preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku, isplati presudom određene iznose.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 3/2018 od 21.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana, žalba tužene Republike Srbije – Ministarstvo pravde i potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke u delu kojim je tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obavezana da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete isplati zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 280/10 iznos od 70.000,00 dinara i zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 225/15 iznos od 80.000,00 dinara, kao i u stavu trećem izreke. Presudom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u preostalom delu stava prvog i drugog izreke pa se odbija tužbeni zahtev u delu kojim je tužilјa AA tražila da se tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obaveže da joj pored napred navedenog iznosa isplati dodatne iznose, kao neosnovan.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 67/15 od 30.06.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je podneo M. D. iz Š, kojim se Apelacioni sud u Novom Sadu oglašava apsolutno nenadležnim za postupanje po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku podnosioca zahteva M. D..

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 13/16 od 11.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se oglašava se stvarno nenadležnim za postupanje po prigovoru radi ubrzavanja izvršnog postupka u predmetu broj II.319/15 Osnovnog suda u Rumi, podnosioca M.B. iz R. i prigovor se ustupa na stvarnu nadležnost Osnovnom sudu u Rumi.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/17 od 19.06.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača V.D. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj R4r-1/2017 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Rakić i drugi protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije, na sednici održanoj 05.06.2008. gdoine, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj proitv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.I 241/08 od 18.01.2008. godine, doneo je odluku da se presuda Okružnog suda u Beogradu Gž I 241/08 i presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P. 7130/06 preinačuje.

Rešenje Rev.429/08, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 40/2015 od 31. 03. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, u predmetu posl.br. K 1402/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 41/2015 od 14. 01. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici, u predmetu posl.br. 2K-558/13 (ranije K 305/10).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2016 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca - oštećenog kao tužioca T.B. iz L. podnet 31.12.2015 za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku i za naknadu za povredu navedenog prava u predmetu Osnovnog suda u Loznici, u predmetu posl.br. 1 K-70/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 2/2018 od 26.02.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA i BB izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 2/17 od 17.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 3/2018 od 05.03.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 1/18 od 24.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3020/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 329/18 od 25.05.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku, u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 420/08, na ime razlike zarade, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3012/2019 od 12.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 1526/09 novčane iznose bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu glavnog potraživanja i zakonske zatezne kamate na troškove parničnog postupka i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu odluke o kamati na iznos od 590 evra, tako što je obavezana tužena da na ovaj iznos plati tužilјi kamatu po stopi Evropske centralne banke počev od 01.01.2009. godine do isplate, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate po srednjem kursu NBS. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3099/2019 od 02.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 90/18 od 11.05.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 639/17 (raniji broj I 1788/09) i to na ime razlike zarade i naknade zarade zaklјučno sa obračunskim mesecom decembrom 2003.godine po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza po osnovu rada u iznosu od 71.229,79 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.03.2009.godine do konačne isplate; na ime troškova parničnog postupka 26.100,00 dinara, što iznosi ½jedn u idealnu polovinu od ukupnih troškova sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.06.2009.godine do konačne isplate i na ime troškova izvršnog postupka 3.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 11.05.2018.godine kao dana presuđenja do konačne isplate, dok je tužbeni zahtev preko dosuđenih iznosa odbijen. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu stava prvog i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi tužene i tužilјe za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovani.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3110/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 305/18 od 09.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužiocu plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 229/05 i to: a) na ime zarade i naknade zarade u periodu od decembra 2002. godine do februara 2003. godine ukupno 12.500,00 dinara u mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom bliže određenim ovim stavom izreke; b) na ime regresa za 2002. godinu od 13.865,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2002. godine do konačne isplate; v) na ime troškova parničnog postupka 11.884,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 10.09.2003. godine do konačne isplate i g) na ime troškova izvršnog postupka 3.480,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.02.2005. godine, počev od izvršnosti pa do konačne isplate. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude pa do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena u stavu prvom izreke pod a), b), v) i pod g) u pogledu glavnog potraživanja na ime troškova izvršenja od 3.480,00 dinara i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u stavu prvom izreke pod g) u pogledu odluke o kamati na troškove izvršnog postupka, te jeobavezana tužena da tužiocu na troškove izvršnog postupka od 3.480,00 dinara plati zakonsku zateznu kamatu počev od 19.03.2018. godine, kao dana podnošenja tužbe, pa do konačne isplate, dok je odbijen zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na troškove izvršnog postupka za period od 17.02.2005. godine do 18.03.2018. godine. Stavom trećim izreke odbijeni su zahtevi tužioca i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3044/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 293/18 od 21.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužilјi, na ime naknade štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I-26/09, plati ukupno 168.961,92 dinara i to na ime neisplaćene razlike zarade i naknade zarade, na ime jednokratne novčane naknade, kao i troškova parničnog postupka i troškova izvršenja, u pojedinačnim iznosima po navedenim osnovima i sa zakonskom kamatom, sve bliže određeno ovim stavom izreke. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine, stavom prvim izreke izreke žalba tužene je odbijena, kao neosnovana i prvostepena odluka potvrđena, dok su stavom drugim izreke odbijeni zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Savić i drugi protiv Srbije