(Čl. 6) Pravo na pravično suđenje
(Čl. 6) Građanski postupak
(Čl. 6-1) Pristup sudu
(Čl. 6-1) Suđenje u razumnom roku
(Čl. 35) Uslovi prihvatljivosti
(Čl. 35-1 / CAT-13 / ICCPR-2 / CEDAW-4) Iscrpljivanje unutrašnjih pravnih lekova
(Čl. 35-1) Delotvorni unutrašnji pravni lek

Tematske ključne reči

izvršni postupak
postupak izvršenja
roditeljsko pravo
utvrđivanje očinstva

VS deskriptori

1.6.4.5 Izvršenje sudskih odluka
1.13 Član 13. - pravo na delotvoran pravni lek

Zbirke

Sudska praksa
Presuda ESLJP
Veće

Sažetak

Predmet je formiran predstavkom protiv Crne Gore koju su 23.juna 2006.godine Sudu podnele gđa Snežana Boucke i gđa Kristina Boucke, obe sa dvojnim državljanstvom Srbije i Nemačke. Podnositeljke predstavke u suštini su se žalile po članu 6 Konvencije na neizvršenje dve pravnosnažne presude o izdržavanju deteta.

Podnositeljka predstavke gđa Svetlana Boucke (prva podnositeljka predstavke) rođena je 1951.godine, a gđa Kristina Boucke (druga podnositeljka predstavke) rođena je 1988.godine. One žive u Kruševcu u Srbiji. Maja 1988.godine prva podnositeljka predstavke rodila je drugu podnositeljku predstavke kao vanbračno dete. Avgusta 1992.godine Okružni sud u Dizeldorfu presudio je da je M.J. iz Crne Gore otac druge podnositeljke predstavke i naložio mu da plaća izdržavanje deteta. Oktobra 1999.godine Okružni sud u Kruševcu u Srbiji priznao je odluku Okružnog suda u Dizeldorfu. Izgleda da izvršenje ove presude nikada nije traženo.

Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke pokrenula je postupak protiv M.J. kojim je tražila izdržavanje deteta. Decembra 1997.godine Opštinski sud u Kragujevcu doneo je presudu kojom je naložio M.J. da plaća izdržavanje za dete. Ova presuda je postala pravnosnažna februara 1998.godine.

Aprila 1998.godine Osnovni sud u Herceg Novom, Crna Gora, doneo je rešenje o izvršenju kojim je naložio da se dosuđeni iznos plati putem prodaje pokretne imovine dužnika. Prigovor dužnika na rešenje je odbijen. Oktobra 1998.godine sudski izvršitelj je utvrdio da dužnik nema vlastitu pokretnu imovinu, a dužnik je tvrdio da 70% svoje plate daje na izdržavanje drugo dvoje dece. Nepreciziranog datuma 1998.godine dužnik je platio određeni iznos na ime svog duga. Januara 1999.godine druga podnositeljka predstavke tražila je izvršenje ostatka odluke putem zabrane na platu dužnika, i taj zahtev je ponovljen avgusta 2000.g., februara 2001.g., maja i septembra 2004.godine. Izgleda da se jula 2004.godine druga podnositeljka predstavke žalila Ministarstvu pravde Crne Gore na rad Osnovnog suda. Jula 2004.godine sudija koji je bio nadležan za izvršenje od maja 2004.godine, kao odgovor na ovu pritužbu, obavestio je Osnovni sud da smatra da je pritužba osnovana. Jula 2004.godine pomenuti sudija je obavestio drugu podnositeljku predstavke da je u njenom predmetu nastavljen postupak izvršenja. Sudski veštak je podneo sudu ponovni obračun iznosa koji se duguju, i to u evrima. Sud je tražio advokatu druge podnositeljke predstavke podatke o računu u banci podnositeljka. U decembru 2004.godine pomenuti sud je pokušavao da stupi u kontakt sa drugom podnositeljkom predstavke i tražio pomoć od relevantnog Sekretarijata za unutrašnje poslove i od Centra za socijalni rad u Srbiji. Krajem januara 2005.godine prva podnositeljka predstavke dostavila je sudu tražene podatke o računu u banci.

Marta 2005.godine sud je doneo još jedno rešenje o izvršenju kojim je predvideo da jedna trećina dužnikovih mesečnih Prihoda treba da se prenese na prvu podnositeljku predstavke kao zakonskog zastupnika druge podnositeljke predstavke. Dužnik je uložio prigovor, ali je sud maja 2007.godine odbio prigovor i potvrdio svoje rešenje o izvršenju. Oktobra 2010.godine sud je prosledio rešenje o izvršenju poslodavcu dužnika, preduzeću u državnom vlasništvu. Nakon obaveštenja druge podnositeljke predstavke Osnovni sud je naložio poslodavcu dužnika da prenese na drugu podnositeljku predstavke iznos koji je zadržavao svakog meseca na ime kredita koji je dužnik dugovao poslodavcu, obzirom da obaveza izdržavanja ima prioritet. Izgleda da ova odluka do sada nije izvršena.

Druga grupa građanskih parnica: Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke je pokrenula drugu grupu građanskih postupaka protiv M.J. tražeći izdržavanje, a zastupala ju je prva podnositeljka predstavke kao njen zakoniti staratelj. Juna 2004.godine, nakon što je dva puta vraćao predmet, Opštinski sud u Kruševcu doneo je presudu kojom je dosudio određeni iznos na ime izdržavanja. Ova presuda je postala izvršna maja 2005.godine. Izgleda da ova presuda do danas nije izvršena.

Treća grupa građanskih postupaka: Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke tražila je povećanje iznosa izdržavanja utvrđenog rešenjem od juna 2004.godine. Septembra 2009.godine Opštinski sid u Kruševcu doneo je odluku u kojoj se navodi da je zahtev druge podnositeljke predstavke povučen. Ona je uložila žalbu protiv te odluke. Ovaj postupak izgleda još traje.

Jula 2009.godine dužnik je u krivičnom postupku oglašen krivim zbog neplaćanja izdržavanja deteta drugoj podnositeljki predstavke u periodu između maja 2005.g. i januara 2006.godine. Dobio je uslovnu osudu. Izgleda da još nije odlučeno po žalbi u ovom predmetu.

U odnosu na navodno kršenje Člana 6 stav 1 Konvencije, Vlada je navela da podnositeljke predstavke nisu iscrpele sve delotvorne pravne lekove u domaćem pravu koji su im bili na raspolaganju. Sud ponavlja da je svrha pravila o iscrpljivanju domaćih pravnih lekova da pruži priliku Strani ugovornici da spreči ili ispravi navodne povrede pre nego što se one iznesu pred Sud. Međutim, moraju se iscrpeti samo oni pravni lekovi koji se odnose na navodne povrede i koji su u isto vreme dostupni i delotvorni. Dalje, Sud je već izrazio stav da tužba za pravično zadovoljenje ne može da ubrza postupak dok je postupak još u toku, što je očigledno nešto za šta je najviše zainteresovana druga podnositeljka predstavke. Sud zakođe smatra da ustavna žalba ne može da se smatra delotvornim pravnim lekom za dužinu postupka.
Dakle, imajući sve u vidu, naročito kada se ima u vidu o čemu je reč kada je u pitanju druga podnositeljka predstavke, te da domaće vlasti nisu pokazale adekvatnu marljivost, Sud smatra da neizvršenje o kome je reč predstavlja povredu člana 6 stav 1 Konvencije.

Podnositeljke predstavke su se žalile i da je u odnosu na njih izvršena diskriminacija od strane crnogorskih vlasti na osnovu činjenice da su one srpske državljanke. Sud smatra da nema dokaza u spisima predmeta da je bilo diskriminacije protiv druge podnositeljke predstavke po bilo kom osnovu. Pritom, pritužba prve podnositeljke predstavke u ovom smislu nije kompatibilna ratione personae.

Preuzmite presudu u pdf formatu

EVROPSKI SUD ZA LJUDSKA PRAVA

ĈETVRTO ODJELJENJE

PREDMET BOUCKE protiv CRNE GORE

(Predstavka br. 26945/06)

PRESUDA

STRAZBUR,

21. Februar 2012. godine

Ova presuda postaće pravosnažna u okolnostima koje su izložene u članu 44 stav 2 Konvencije. U njoj može doći do redakcijskih izmjena.

U predmetu Boucke protiv Crne Gore, Evropski sud za ljudska prava (Ĉetvrto odjeljenje), zasijedajući u Vijeću sljedećeg sastava:

Lech Garlicki, predsjednik,
David Thór Björgvinsson,
Päivi Hirvelä,
Ledi Bianku,
Zdravka Kalaydjieva,
Nebojša Vuĉinić,
Vincent A. De Gaetano, sudije,
i Lawrence Early, sekretar odjeljenja

Nakon vijećanja bez prisustva javnosti 31. januara 2012. godine donosi sljedeću presudu, koja je usvojena toga dana:

POSTUPAK

Predmet je pokrenut predstavkom (br. 26945/06) protiv Crne Gore koju su 23. juna 2006. godine Sudu po ĉlanu 34 Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (u daljem tekstu: Konvencija) podnijele g-Ċa Sneţana Boucke i g-Ċa Kristina Boucke, obje sa dvojnim drţavljanstvom Srbije i Njemaĉke.
Podnositeljke predstavke zastupao je g. S. Mrdaković, advokat sa praksom u Kragujevcu (Srbija). Vladu Crne Gore (u daljem tekstu: Vlada) zastupao je njen Zastupnik, g. Zoran Paţin.
Podnositeljke predstavke u suštini su se ţalile po ĉlanu 6 Konvencije na neizvršenje dvije pravosnaţne presude o izdrţavanju
16 decembra 2010. godine predsjednik Ĉetvrtog odjeljenja odluĉio je da o predstavci obavijesti Vladu. TakoĊe je odluĉeno da se o prihvatljivosti i meritumu predstavke odluĉuje u isto vrijeme (ĉlan 29 stav 1) i da se ovoj predstavci da prioritet po Praviluu 41 Poslovnika Suda.

ĈINJENICE

I OKOLNOSTI PREDMETA

Podnositeljka predstavke g-Ċa Sneţana Boucke (“prva podnositeljka predstavke”) roĊena je 1951. godine, a g-Ċa Kristina Boucke (“druga podnositeljka predstavke”), roĊena je 1988. godine. One ţive u Kruševcu u Srbiji.

A. Osnovne informacije

21 maja 1988. godine prva podnositeljka predstavke rodila je drugu podnositeljku predstavke kao vanbraĉno dijete.
18 avgusta 1992. godine Okruţni sud u Dizeldorfu presudio je da je M.J. iz Crne Gore otac druge podnositeljke predstavke i naložio mu da plaća izdrţavanje djeteta.
29 oktobra 1999. godine Okruţni sud u Kruševcu u Srbiji priznao je odluku Okruţnog suda u Dizeldorfu. Izgleda da izvršenje ove presude nikada nije traţeno.

B. Prva grupa građanskih parnica

Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke pokrenula je postupak protiv M.J. kojim je traţila izdrţavanje djeteta. Pošto je u to vrijeme ona bila maloljetna zastupala ju je prva podnositeljka predstavke kao njen pravni
23 decembra 1997. godine Opštinski sud u Kragujevcu donio je presudu kojom je naloţio M.J. (u daljem tekstu: duţnik) da plati 62.500 jugoslovenskih dinara za izdrţavanje djeteta za period od 1. jula 1988. godine do 30. juna 1997.godine sa zakonski obraĉunatom kamatom, uz dodatak od 960 jugoslovenskih dinara za troškove postupka. Ova presuda postala je pravosnaţna 10. februara 1998. godine.
13 aprila 1998. godine Osnovni sud u Herceg Novom (Crna Gora) donio je rješenje o izvršenju u kome je predvidio da iznos koji je trebalo da se plati ima da se plati putem prodaje pokretne imovine duţnika. 22. oktobra 1998. godine odbijen je prigovor duţnika na to rješenje.
29 oktobra 1998. godine sudski izvršitelj utvrdio je da duţnik nema vlastitu pokretnu imovinu, pošto ţivi u kući svog tasta. Duţnik je sa svoje strane uz to iznio da plaća 70% svoje plate za izdrţavanje još dvoje djece.
12 novembra 1998. godine Osnovni sud obavijestio je drugu podnositeljku predstavke da je duţnik nesolventan pošto nema pokretnu imovinu koja bi se mogla prodati da bi se predmetna presuda mogla izvršiti.
Nepreciziranog datuma 1998. godine duţnik je platio 600 jugoslovenskih dinara na ime svog duga
14 januara 1999. godine druga podnositeljka predstavke traţila je izvršenje ostatka odluke putem zabrane na platu duţnika i taj zahtjev je ponovljen 7. avgusta 2000.godine, 19. februara 2001.godine, te 7. maja, 1. jula i 3. septembra 2004.godine.
Izgleda da se 1. jula 2004.godine druga podnositeljka predstavke ţalila Ministarstvu pravde Crne Gore na rad nadleţnog Osnovnog suda. 12. jula 2004.godine sudija koji je bio nadleţan za izvršenje od maja 2004. godine, kao odgovor na ovu prituţbu, obavijestio je Osnovni sud da “smatra da je prituţba osnovana”
Dana 12. jula 2004.godine pomenuti sudija obavijestio je drugu podnositeljku predstavke da je u njenom predmetu nastavljen postupak izvršenja.
Dana 24. septembra 2004.godine sudski vještak podnio je sudu u Herceg Novom ponovni obraĉun iznosa koji se duguju i to u eurima pri ĉemu je iznos koji je trebalo platiti bio 6.352,42 eura (EUR).
Dana 8. novembra 2004.godine Osnovni sud u Herceg Novom traţio je advokatu drugog podnosioca predstavke da dostavi potrebne podatke o raĉunu u banci da bi se moglo izdati odgovarajuće rješenje o izvršenju.
IzmeĊu 13. decembra 2004.godine i 28. decembra 2004.godine pomenuti sud pokušao je da stupi u kontakt sa drugom podnositeljkom predstavke i traţio pomoć od relevantnog Sekretarijata za unutrašnje poslove i od Centra za socijalni rad u
Dana 27. januara 2005.godine prva podnositeljka predstavke dostavila je sudu traţene podatke o raĉunu u banci
Dana 4. marta 2005.godine sud u Herceg Novom donio je još jedno rješenje o izvršenju kojim je predvidio da jedna trećina mjeseĉnih prihoda duţnika treba da se prenese na prvu podnositeljku predstavke kao zakonskog zastupnika druge podnositeljke
marta 2005.godine duţnik je podnio prigovor u kome je, izmeĊu ostalog, naveo da izdrţava ĉetveroĉlanu porodicu, gdje su dva ĉlana maloljetna djeca, I da plaća još 50% plate za izdrţavanje još jednog djeteta. On je predloţio da plaća jednu šestinu svojih prihoda za predmetno izvršenje.
maja 2007.godine Osnovni sud odbio je prigovor duţnika i potvrdio svoje rješenje o izvršenju od 4 marta 2005.godine, ne uzimajući u obzir argumente izvršnog duţnika koji su se odnosili na njegove finansijske obaveze.
Dana 20. oktobra 2010.godine isti sud proslijedio je rješenje o izvršenju od 4. marta 2004.godine Elektroprivredi – Filijala Herceg Novi, poslodavcu izvršnog duţnika, preduzeću u drţavnom vlasništvu.
Nepreciziranog datuma nakon toga druga podnositeljka predstavke izgleda je obavijestila Osnovni sud da nije postupljeno po pomenutom rješenju o izvršenju, navodno zbog toga što izvršni duţnik otplaćuje nekoliko kredita
Dana 19. novebmra 2010.godine Osnovni sud obratio se poslodavcu izvršnog duţnika sa podsjećanjem da izdrţavanje djeteta, prema relevantnim odredbama Porodiĉnog zakona i Zakona o izvršenju, ima prioritet u odnosu na sve novĉane obaveze duţnika i da poslodavac zbog toga ima obavezu da postupi po nalogu za izvršenje.
Dana 14. decembra 2010.godine Osnovni sud naloţio je poslodavcu duţnika da prenese na drugu podnositeljku predstavke iznos koji je poslodavac zadrţavao svakog mjeseca na ime kredita koji je izvršni duţnik dugovao poslodavcu (v. stav 37 ove presude).
Izgleda da ova odluka do sada nije izvršena.

C. Druga grupa građanskih parnica

Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke pokrenula je drugu grupu graĊanskih postupaka protiv M.J. u kojima je traţila izdrţavanje djeteta. Nju je zastupala prva podnositeljka predstavke kao njen zakoniti staratelj
Dana 30. juna 2004. godine, nakon što je dva puta vraćao predmet, Opštinski sud u Kruševcu donio je presudu kojom je naloţio M.J. da plaća 8% svog mjeseĉnog prihoda od 18. februara 1998.godine plus 48.600 jugoslovenskih dinara za troškove Ova je presuda postala izvršna 23 maja 2005. godine
Podnositeljke predstavke navele su da su traţile izvršenje ove presude, ali nisu dostavile dokaze u tom smislu, iako je Sud od njih to traţio barem u tri navrata
Izgleda da ova presuda do danas nije izvršena.

D. Treća grupa građanskih postupaka

Nepreciziranog datuma druga podnositeljka predstavke pokrenula je još jednu grupu graĊanskih postupaka protiv duţnika, traţeći povećanje izdrţavanja djeteta koje je utvrĊeno rješenjem od 30. juna 2004.godine (v. stav 31 ove presude). 17. septembra 2009. godine Opštinski sud u Kruševcu donio je odluku u kojoj se navodi da je zahtjev druge podnositeljke predstavke povuĉen. Druga podnositeljka predstavke uloţila je 2. oktobra 2009. godine ţalbu protiv te odluke. Ovaj postupak izgleda još uvijek traje

E. Ostale relevantne činjenice

februara 1997.godine duţnik i njegova supruga podnijeli su Osnovnom sudu u Herceg Novom zahjtev za razvod braka, u kome sudu predlaţu, izmeĊu ostalog, da supruga izvršnog duţnika dobije starateljstvo nad njihovo dvoje maloljetne djece roĊene 1990. i 1995. godine i da duţnik plaća na ime izdrţavanja ove djece 50% svojih mjeseĉnih prihoda. U ovom predmetu domaći sud nije donio nikakvu odluku.
jula 2009.godine u kriviĉnom postupku duţnik je oglašen krivim zbog neplaćanja izdrţavanja djeteta drugoj podnositeljki predstavke u periodu izmeĊu 23. maja 2005.godine i 30. januara 2006.godine i osuĊen je na zatvorsku kaznu od tri mjeseca, uslovno na godinu dana. Izgleda da još uvijek nije odluĉeno po ţalbi u ovom predmetu.
Odsjeĉak od plate duţnika iz oktobra 2010.godine pokazuje precizno da je on zaraĊivao mjeseĉno 559,89 eura, od ĉega je 62% plaćao za otplatu dva Njegov odsjeĉak od plate pokazuje da je izvršni duţnik jedan od ta dva kredita uzeo od svog poslodavca i to u ukupnom iznosu od 5.500 eura deset mjeseci ranije sa obavezom da ga otplati u periodu od deset godina, te da je drugi kredit uzeo od banke tog mjeseca u ukupnom iznosu od 54.295,75 eura sa obavezom da ga otplati u periodu od petnaest godina. Izgleda takoĊe da je tokom nepreciziranog desetogodišnjeg perioda prije oktobra 2010. godine duţnik plaćao treći kredit u mjeseĉnim ratama koje su iznosile otprilike 20% njegovih mjeseĉnih prihoda.

II NADLEZNO DOMAĆE PRAVO I PRAKSA

A. Ustav Crne Gore iz 2007 godine (objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 1/07)

Ĉlan 149. Ustava predviĊa da Ustavni sud odluĉuje o ustavnoj ţalbi zbog povrede ljudskih prava i sloboda zajemĉenih Ustavom, nakon iscrpljivanja svih drugih djelotvornih pravnih sredstava.
Ovaj Ustav stupio je na snagu 22. oktobra godine.

B. Zakon o Ustavnom sudu Crne Gore; objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 64/08)

Ĉlan 48. predviĊa da se ustavna ţalba moţe podnijeti protiv pojedinaĉne odluke drţavnog organa, organa lokalne samouprave ili pravnog lica koje vrši javno ovlašcenje zbog povrede ljudskih prava i sloboda zajemĉenih Ustavom, nakon iscrpljivanja svih drugih djelotvornih pravnih sredstava
Ĉlanovi 49-59 predviĊaju dodatne detalje vezane za procesuiranje ustavnih ţalbi. Konkretno, ĉlan 56. predviĊa da kada Ustavni sud utvrdi povredu ljudskog prava ili slobode on ukida spornu odluku, u cjelini ili djelimiĉno i predmet vraća na ponovni postupak organu koji je donio ukinutu odluku.
Ovaj Zakon stupio je na snagu u novembru 2008.godine.

C. Zakon o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku; objavljen u Službenom listu br. 11/07)

Ovaj Zakon predviĊa, u odreĊenim okolnostima, mogućnost ubrzanja dugih postupaka putem kontrolnog zahtjeva, te mogućnost da se oštećenom dodijeli naknada putem tuţbe za praviĉno zadovoljenje
Konkretno, ĉlanom 44. predviĊa se da se taj zakon primjenjuje retroaktivno na sve sudske postupke pokrenute od 3. marta 2004. godine, ali da se trajanje sudskog postupka prije tog datuma takoĊe uzima u obzir.
Ovaj Zakon stupio je na snagu 21. decembra 2007.godine, ali u njemu se ne pominju predstavke vezane za duţinu postupka koje su već tada bile podnesene Sudu,

D. Relevantna domaća sudska praksa

IzmeĊu 1. januara 2008.godine i 30. septembra 2009.godine sudovi u Crnoj Gori razmatrali su 102 kontrolna zahtjeva po Zakonu o zaštiti prava na suĊenje u razumnom roku. Još dva zahtjeva su predata, ali su povuĉeni, a osam je još bilo u razmatranju. Od 102 zahtjeva koji su razmotreni, u osamdeset i ĉetiri predmeta podnosioci su obaviješteni da će u odreĊenom vremenskom roku biti preduzete odreĊene proceduralne mjere. U predatoj dokumentaciji nema podataka o tome da li su ti dati rokovi poštovani ili ne. Osamnaest zahtjeva odbijeno je kao nosnovano
IzmeĊu 1. januara 2010.godine i 30. aprila 2011.godine razmotreno je još devedeset i šest kontrolnih zahtjeva. Još dva zahtjeva bila su u procesu ispitivanja, a jedan je bio povuĉen. Od devedeset i šest zahtjeva koji su razmotreni dva su odbaĉena na proceduralnom osnovu a dvadeset i šest je odbijeno kao neosnovano. Deset zahtjeva je usvojeno: u pet sluĉajeva postupci su zaista ubrzani, u tri nisu, a u dva sluĉaja nije jasno da li je došlo do napretka u postupku. U trideset i osam sluĉajeva podnosioci kontrolnog zahtjeva obaviješteni su da će biti preduzete odreĊene proceduralne mjere u odreĊenom vremenskom periodu: u dvadeset i šest sluĉajeva izgleda da su navedene mjere i preduzete, u osam sluĉajeva “izvršena je kontrola poštovanja navedenog u obavještenjima” ali nisu dati drugi detalji, u dva sluĉaja postupci nisu ubrzani, u jednom sluĉaju je nejasno što je bio rezultat obavještenja, a u jednom sluĉaju je sporni postupak završio otprilike u isto vrijeme kad je podnosilac podnio kontrolni zahtjev. Što se tiĉe ostalih dvadeset kontrolnih zahtjeva, donesene su odluke i/ili obavještenja i nisu dati detalji o njihovoj sadrţini.
IzmeĊu 1. januara 2008.godine i 30 septembra 2009.godine podnesene su dvadeset i dvije tuţbe za praviĉno Od toga je po šesnaest rješeno, a šest se još ispituje. U jednom sluĉaju sudovi su dosudili tuţiocu nadoknadu za nematerijalnu štetu zbog duţine graĊanske parnice. IzmeĊu 1. januara 2010.godine i 30. aprila 2011.godine ispitano je još petnaest tuţbi za praviĉno zadovoljenje, od kojih su u tri sudovi dosudili naknadu štete.

E. Zakon o izvršnom postupku; objavljen u Službenom listu Savezne Republike Jugoslavije br. 28/00, 73/00 i 71/01)

Ĉlanom 2. predviĊa se da postupak izvršenja treba da se pokrene na zahtjev izvršnog povjerioca, osim u sluĉajevima u kojima ovaj Zakon konkretno predviĊa da se taj postupak pokreće po sluţbenoj duţnosti.
Ĉlan 4. stav 1. predviĊa da je sud ju postupku za izvršenje duţan da postupa hitno
Ĉlanovi 63-84 sadrţe, izmeĊu ostalog, odredbe koje se odnose na izvršenje u odnosu na pokretnu imovinu izvršnog duţnika.
Ĉlanom 87. predviĊa se da izvršenje u odnosu na platu izvršnog duţnika moţe da se odnosi na maksimalno polovinu njegove/njene plate
Ĉlanovi 112-120, izmeĊu ostalog, sadrţe odredbe koje se odnose na izvršenje u odnosu na prihode izvršnog duţnika. Ĉlan 115. stav 1., konkretno, predviĊa da kada nekoliko lica ima pravo na zakonsko izdrţavanje od istog duţnika a ukupan iznos koji oni traţe premašuje razmjere prihoda duţnika u odnosu na koji oni traţe izvršenje, izvršenje se odreĊuje i sprovodi u korist svakog od takvih poverilaca srazmerno visini njihovih potraţivanja.
Ovaj Zakon stupio je na snagu 8. jula 2000.godine. Prema ĉlanu 262. ovog Zakona, meĊutim, svi postupci za izvršenje pokrenuti prije 8. jula 2000.godine treba da se završe po ovom Zakonu

F. Zakon o izvršnom postupku iz 2004. godine; objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 23/04)

Zakon o izvršnom postupku iz 2004.godine stupio je na snagu 13. jula 2004.godine, ĉime je ukinut Zakon o izvršnom postupku iz 2000. godine. Po ĉlanu 286. ovog Zakona, meĊutim, svi izvršni postupci koji su pokrenuti prije 13. jula 2004.godine treba da se zakljuĉe prema Zakonu o izvršnom postupku iz 2000.godine.

G. Porodični zakon iz 1989. godine, objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore, br. 07/89 i 13/89)

Ĉlan 273. predviĊa, izmeĊu ostalog, da po zahtjevu izvršnog duţnika sud moţe da poveća, smanji, ukine ili izmijeni izdrţavanje koje je utvrĊeno prethodnom odlukom suda ukoliko se okolnosti na osnovu kojih je pomenuta odluka donesena
Ĉlan 277. dalje predviĊa da u sluĉaju kada roditelj kome je sudskom odlukom naloţeno da plaća izdrţavanje djeteta ne poštuje svoju obavezu redovno, Centar za socijalni rad (organ starateljstva), na zahtjev drugog roditelja ili na svoju inicijativu, preduzima mjere da bi obezbijedio da se djetetu obezbijedi privremeno izdrţavanje u skladu sa propisimao socijalnoj i djeĉjoj zaštiti, dok pomenuti roditelj ne poĉne da ispunjava svoje obaveze.

H. Porodičnii zakon iz 2007. godine objavljen u Službenom listu Socijalističke republike Crne Gore br. 1/07)

Porodiĉni zakon iz 2007.godine stupio je na snagu 1. septembra 2007. godine, ĉime je ukinut Porodiĉni zakon iz 1989.godine. Po ĉlanu 380., meĊutim, ako je prvostepena odluka donesena prije stupanja ovog zakona na snagu, postupak se mora nastaviti po Porodiĉnom zakonu iz 1989. godine.

I. Zakon o parničnom postupku iz 2004. godine, objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 22/04, 28/05 i 76/06)

Po ĉlanu 44. sud koji je nadleţan da rješava sporove koji proisteknu iz postupaka izvršenja jeste sud na teritoriji (podruĉju) nadleţnosti suda zaduţenog za izvršni postupak,
Ovaj Zakon stupio je na snagu 10. jula 2004.godine.

PRAVO

I NAVODNO KRŠENJE ĈLANA 6 STAV 1 KONVENCIJE

Podnositeljke predstavke ţalile su se, po ĉlanu 6 stav 1 Konvencije, na neizvršenje presuda, koje su postale pravosnaţne 10. februara 1998. godine, odnosno 23. maja 2005.godine, u kojima je ocu druge podnositeljke predstavke bilo naloţeno da plaća izdrţavanje deteta.

Relevantni dio ovog ĉlana glasi:

“Svako, tokom odluĉivanja o njegovim graĊanskim pravima i obavezama… ima pravo na … raspravu u razumnom roku pred… sudom…”.

A. Prihvatljivost

U odnosu na prvu podnositeljku predstavke (kompatibilnost ratione personae)

Po mišljenju Suda, iako Vlada Crne Gore nije dala prigovor na nadleţnost Suda ratione personae u ovom smislu, status oštećenoga kada je rijeĉ o prvoj podnositeljki ipak iziskuje razmatranje (v. mutatis mutandis, Blečić protiv Hrvatske [GC], br. 59532/00, § 67, ECHR 2006-III, i Bijelić protiv Crne Gore i Srbije, br. 11890/05, § 71, 28. april 2009. godine). Sud primjećjuje da je u ovom predmetu stranka u postupcima pred domaćim sudovima bila samo druga podnositeljka predstavke, u ĉuju korist su donesene obje presude, a da je prva podnositeljka predstavke bila samo njen zakonski staratelj i zastupnik. Stoga slijedi da je predstavka prve podnositeljke predstavke nekompatibilna ratione personae sa odredbama Konvencije u okviru znaĉenja ĉlana 35 stav 3 (a) i mora se odbaciti po ĉlanu 35 stav 4.

U odnosu na drugu podnositeljku predstavke (neispunjavanje uslova iscrpljenost pravnih lijekova)

(a) Prva presuda donesena 1998. godine

Argumenti strana

Vlada je navela da podnositeljke predstavke nisu iscrpile sve djelotvorne pravne ljekove u domaćem pravu koji su im bili na raspolaganju. Konkretno, one nisu podnijele kontrolni zahtjev i tuţbu za praviĉno zadovoljenje, koji su predviĊeni Zakonom o zaštiti prava na suĊenje u razumnom roku (stav 43 ove presude). Na kraju, nakon iscrpljivanja tih pravnih ljekova, podnositeljke predstavke mogle su da podnesu ustavnu ţalbu. U tom smislu Vlada je uputila na predmete Buj protiv Hrvatske (dec.), br. 24661/02, 1. jun 2006. godine; Slaviček protiv Hrvatske (dec.), br. 20862/02, 4. jul 2002. godine; i Nogolica protiv Hrvatske (dec.), br. 77784/01, 5. septembar 2002. godine.

Druga podnositeljka predstavke dostavila je zakašnjele komentare, koji zbog toga nisu prihvaćeni u spise predmeta

Relevantni principi

Sud istiĉe da, prema njegovoj ustaljenoj sudskoj praksi, svrha pravila o iscrpljivanju domaćih pravnih lijekova iz ĉlana 35 stav 1 Konvencije jeste da se Stranama ugovornicama pruţi prilika da sprijeĉe ili isprave navodne povrede prije postupka pred
MeĊutim, jedini pravni lijekovi za koje Konvencija nalaţe da budu iscrpljeni su oni koji se odnose na navodne povrede i oni koji su u isto vrijeme dostupni i dovoljni (v. Selmouni protiv Francuske [GC], 25803/94, stav 75, ECHR 1999-V; i McFarlane protiv Irske [GC], br. 31333/06, § 107, 10. septembar 2010).
Postojanje takvih pravnih lijekova mora da bude dovoljno sigurno ne samo teoretski već i u praksi i ukoliko to nije sluĉaj smatra se da oni nemaju potrebnu dostupnost i djelotvornost; duţnost je tuţene drţave da utvrdi da su ovi razni uslovi ispunjeni (v. Vernillo protiv Francuske, 20. februar 1991 godine, stav 27, Serija A br. 198; i Dalia protiv Francuske, 19. februar 1998, stav 38, Izvještaji o presudama i odlukama 1998-I).

Kada se ovaj teret dokazivanja ispuni, onda je duţnost podnosioca predstavke da utvrdi da je pravni lijek koji je pruţila Vlada zapravo bio upotrijebljen, ili da je iz nekog razloga bio neadekvatan i nedjelotvoran u konkretnim okolnostima predmeta, ili da su postojale posebne okolnosti koje ga oslobaĊaju od uslova da taj pravni lijek iscrpi (v. Dankevich protiv Ukrajine, br. 40679/98, stav 107, 29. april 2003. godine).
Sud istiĉe da se djeltvornost nekog konkretnog pravnog lijeka obiĉno ocjenjuje tako što se u obzir uzima datum kada je predstavka podnešena (v. na primjer, Baumann protiv Francuske, br. 33592/96, stav 47, ECHR 2001- V (izvodi)), s tim što postoje izuzeci od ovog pravila koji mogu da se opravdaju posebnim okolnostima svakog predmeta (v. Nogolica, citirano ranije u tekstu ove presude).
I na kraju, Sud je već izrazio stav da bi bilo nerazumno traţiti od podnosioca predstavke da podnese kontrolni zahjtev na osnovu Zakona o zaštiti prava na suĊenje u razumnom roku u sluĉaju kada su postupci u domaćim sudovima bili u toku niz godina prije nego što je ovaj zakon donesen i kada u njima nije došlo do rješenja još niz godina nakon toga i kada se iz podnesaka Vlade ne moţe izvući nikakav zakljuĉak o djelotvornosti ovog pravnog lijeka (v. Živaljević protiv Crne Gore, br. 17229/04, stavovi 60-65, 8. mart 2011. godine; Bijelić, citirano ranije, stav 76; i Parizov protiv “bivše jugoslovenske republike Makedonije”, 14258/03, stavovi 45-46, 7. februar 2008. godine). Sud je, meĊutim, zadrţao pravo da svoj stav ponovo razmotri ukoliko Vlada pokaţe, u odnosu na konkretne predmete, da je ovaj pravni lijek efikasan (v. Živaljević, citirano ranije, stav 66).

Ocjena Suda

(α) U odnosu na kontrolni zahtjev

Sud napominje da izgleda da se sudska praksa tuţene drţave vezana za kontrolni zahtjev razvila u odreĊenoj mjeri u odnosu na onu o kojoj su ranije bili dostupni statistiĉki podaci, pošto su izgleda u trideset i jednom predmetu sporni postupci ubrzani nakon što su predati kontrolni zahtjevi (v. stav 47 ove presude i Živaljević, citirano ranije, stav 40). Sud tekoĊe primjećuje, meĊutim, da do danas u znaĉajnom broju predmeta, konkretno u trideset i šest, domaći sudovi ili nisu postupili prema svojim vlastitim odlukama da se ubrza postupak ili je ishod kontrolnog zahtjeva priliĉno nejasan (v. stav 47 ove presude).
Dalje napominjemo da iako druga podnositeljka predstavke nikada nije podnijela sam kontrolni zahtjev, ona jeste trţila od nadleţnih domaćih sudova u mnogo navrata da ubrzaju postupak, ali bez rezultata (v. stav 15 ove presude). Iako je već godine domaći sudija nadleţan za izvršenje bio mišljenja da je prituţba druge podnositeljke predstavke osnovana (v. stav 16 ove presude), više od sedam godina nakon toga postupak je još uvijek u toku.

U tom kontekstu, kao i u svjetlu ĉinjenice da su postupci o kojima je rijeĉ trajali više od devet godina i osam mjeseci prije stupanja na snagu Zakona o zaštiti prava na suĊenje u razumnom roku, od ĉega su tri godine i devet mjeseci prošli nakon što je Konvencija stupila na snagu za tuţenu drţavu, sud je mišljenja da bi bilo nerazumno da se od druge podnositeljke traţi da iskoristi ovaj pravni put i pravno sredstvo (v. Živaljević, citirano ranije u tekstu ove presude, stavovi 60-65; Bijelić, citirano ranije u tekstu ove presude, stav 76; i Parizov, citirano ranije u tekstu ove presude, stavovi 45-46). Stoga se prigovor Vlade u tom smislu mora odbaciti

(β) U odnosu na tuţbu za praviĉno zadovoljenje

Sud je već izrazio stav da tuţba za praviĉno zadovoljenje ne moţe da ubrza postupak dok je postupak još u toku, što je oĉigledno nešto za što je najviše zainteresovana druga podnositeljka predstavke (v. Mijušković protiv Crne Gore, br. 49337/07, stav 72, 21. septembar 2010. godine). Sud ne vidi nikakav razlog zašto bi u ovom konkretnom predmetu bio drugaĉijeg mišljenja.

(γ) u odnosu na ustavnu ţalbu

Sud ponovo istiĉe da odluĉujuće pitanje u ocjeni djelotvornosti nekog pravnog lijeka za prituţbu na duţinu postupka jeste da li je podnosilac predstavke imao mogućnost da iskoristi direktan i brz pravni lijek ili ne, a ne da li je postojala posredna zaštita prava zajemĉenih ĉlanom 6 (v. Scordino protiv Italije (br. 1) [GC], br. 36813/97, stav 195, ECHR 2006-V; i Sürmeli protiv Njemačke [GC], br. 75529/01, stav 101, ECHR 2006-VII). Konkretno, pravni lijek ove vrste smatraće se “djelotvnornim” ako moţe da se upotrijebi tako da ubrza donošenje odluke od strane sudova koji rješavaju u predmetu ili da pruţi stranci adekvatan pravni lijek za odugovlaĉenje postupka do koga je već došlo (v. Kudła protiv Poljske [GC], br. 30210/96, stavovi 157-159, ECHR 2000-XI; Mifsud protiv Francuske (dec.), [GC], br. 57220/00, stav 17, ECHR 2002-VIII; i Sürmeli, citirano ranije u tekstu ove presude, stav 99).
Sud zapaţa da bi Ustavni sud mogao, u najboljem, ukidati odluke koje su donesene po pravnim lijekovima koje predviĊa Zakon o zaštiti prava na suĊenje u razumnom roku i naloţiti da kontrolni zahtjev ili tuţba za praviĉno zadovoljenje budu ponovo razmatrani u istom organu koji je donio spornu odluku u prvom navratu (v. stav 41 ove presude). Sam Ustavni sud ne moţe ni da ubrza postupak niti da obezbijedi pravni lijek, što znaĉi da Ustavni sud pruţa posrednuu zaštitu, a ne neposredan i brz pravni lijek.
Sud dalje zapaţa da logika primijenjena u navedenim predmetima protiv Hrvatske, na koje upućuje Vlada Crne Gore, ne moţe da se primijeni u odnosu na Crnu Goru, pošto relevantni propisi u Hrvatskoj eksplicitno predviĊaju da Ustavni sud mora da ispita ustavnu ţalbu ĉak i prije nego što su svi pravni lijekovi iscrpljeni u predmetima gdje nadleţni sud nije riješio u razumnom roku o tuţbenom zahtjevu koji se odnosi na prava i obaveze podnosioca ustavne ţalbe ili na kriviĉnu optuţbu protiv njega. Zakonodavstvo Crne Gore, nasuprot tome, predviĊa da ustavna ţalba moţe da se podnese protiv pojedinaĉnog akta tek nakon što se iscrpu svi drugi djelotvorni pravni lijekovi u domaćem pravnom sistemu (v. stavove 38 i 40 ove presude), i ni na koji naĉin ne pominje moguće prituţbe na duţinu postupka.

U kontekstu navedenog, Sud smatra da ustavna ţalba ne moţe da se smatra djelotvornim pravnim lijekom za duţinu postupka. Stoga se prigovor Vlade u tom smislu mora odbaciti.

(δ) Zakljuĉak

Sud konstatuje da prituţba druge podnositeljke predstavke nije oĉigledno neosnovana u okviru znaĉenja ĉlana 35 stav 3 (a) Konvencije. Sud dalje navodi da ona nije neprihvatljiva ni po bilo kom drugom osnovu. Stoga se mora proglasiti prihvatljivom.

(b) Druga presuda koja je donesena 2004. godine

Druga podnositeljka predstavke ţalila se i na neizvršenje presude koju je donio Opštinski sud u Kruševcu 30. juna 2004.godine (v. stav 31 ove presude). Ona je konstatovala da je traţila da se izda rješenje o izvršenju, ali nije dostavila nijedan dokaz u tom smislu
Vlada je, sa svoje strane, navela da ne postoje nikakvi dokazi da je druga podnositeljka predstavke ikada pokrenula postupak izvršenja u ovom predmetu.
U nedostatku bilo kakvog dokaza da je druga podnositeljka predstavke zaista traţila izvršenje ove presude, a te je dokaze Sud traţio od druge podnositeljke predstavke najmanje u tri navrata, Sud nema drugu mogućnost već da zakljuĉi da tuţenoj drţavi nije stavljeno na znanje da pomenuta odluka postoji, pošto je ta presuda donesena u nadleţnom sudu u Srbiji, i na taj naĉin joj nije data mogućnost da sprijeĉi ili ispravi navodnu povredu prije nego što bude izvedena pred Sud. Slijedi da ovaj dio predstavke mora biti odbaĉen po ĉlanu 35 stavovi 1 i 4 Konvencije, jer nisu iscrpljeni domaći pravni lijekovi.

B. Meritum

1. Argumenti strana

Vlada je navela da je advokat druge podnositeljke predstavke dao znaĉajan doprinosi duţini postupka, jer nije pravovremeno dostavio podatke o raĉunu u banci koji su bili neophodni za izvršenje presude donesene 1998. godine. Te podatke dostavila je prva podnositeljka predstavke tek 27. januara 2005.godine, nakon što su sudovi iz Crne Gore zatraţili pravnu pomoć od nadleţnih organa iz Srbije, koji su obezbijedili da se prvoj podnositeljki predstavke dostavi zahtjev sudova iz Crne Gore (v. stavove 19- 21 ove presude). Tuţena drţava nakon toga propisno je izdala nalog za izvršenje, kojim se propisuje da jedna trećina plate izvršnog duţnika treba da se prenosi drugoj podnositeljki predstavke, jer je ranije utvrĊeno da duţnik nema pokretne imovine ili imovine koja bi se mogla prodati da bi se otplatio neizmireni dug. I na kraju, bilo je nemoguće izvršiti dotiĉnu presudu zbog nesolventnosti duţnika, pošto je on otplaćivao nekoliko kredita i plaćao izdrţavanje za još dvoje djece roĊene 1990. i 1995. godine, od kojih je jedno u meĊuvremeno napunilo osamnaest godina.

Druga podnositeljka predstavke nije dala nikakve komentare u roku koji je odredio Sud (v. stav 65 ove presude).

2. Relevantni principi

Sud istiĉe svoju utvrĊenu sudsku praksu koja pokazuje da ĉlan 6 stav 1 Konvencije, izmeĊu ostalog, štiti sprovoĊenje pravosnaţnih obavezujućih sudskih odluka koje, u drţavama koje prihvataju vladavinu prava ne mogu da ostanu neoperativne na štetu jedne strane. Shodno tome, izvršenje sudske odluke ne moţe da se sprijeĉi, bude nevaţeće niti da se neopravdano odloţi (v. izmeĊu ostalog, Hornsby protiv Grčke, presuda od 19. marta godine, Izvještaji 1997-II, str. 510-11, stav 40; Burdov protiv Rusije, br. 59498/00, stav 34, ECHR 2002-III; i Jasiūnienė protiv Litvanije, br. 41510/98, stav 27, 6. mart 2003). Drţava ima obavezu da organizuje sistem za izvršenje presuda koji je efikasan i sa aspekta zakona i u praksi (v. Fuklev protiv Ukrajine, br. 71186/01, stav 84, 7. jun 2005. godine).
Nadalje, Sud konstatuje da, bez obzira na to da li izvršenje treba da se obavi u odnosu na privatnog subjekta ili u odnosu na drţavu, drţava ima duţnost da preduzme sve potrebne korake u okviru svojih nadleţnosti da bi se izvršila pravosnaţna sudska presuda i u tome drţava mora da obezbijedi djelotvorno uĉešće cijelog drţavnog aparata, a ukoliko to ne uĉini smatra se da ne ispunjava uslove definisane u ĉlanu 6 stav 1 (v. ipakt u kontekstu starateljstva nad djetetom, Felbab protiv Srbije, br. 14011/07, stav 62, 14. april 2009. godine). MeĊutim, ukoliko drţava ne izvrši presudu zbog lošeg finansijskog stanja duţnika, to ne moţe da se smatra krivicom drţave osim i u mjeri u kojoj se to moţe pripisati domaćim nadleţnim organima, na primjer, njihovim greškama ili kašnjenju u postupku izvršenja (v. mutatis mutandis, Omasta protiv Slovčke (dec.), br. 40221/98, 10. decembar 2002. godine).
I na kraju, Sud ponavlja da postupci izvršenja po samoj svojoj prirodi treba da se sprovode brzo (v. Comingersoll S.A. protiv Portugala [GC], br. 35382/97, stav 23, ECHR 2000-IV).

3. Ocjena Suda

Period koji treba uzeti u obzir poĉeo je 3. marta 2004.godine, kada je Konvencija stupila na snagu u odnosu na Crnu Goru (v. Bijelić, citirano ranije u tekstu ove presude, stav 69). Izvršni postupak pokrenut nakon pravosnaţnosti presude 1998.godine zato spada u nadleţnost Suda ratione temporis i to u periodu od više od sedam godina i devet mjeseci i još uvijek nije završen. Sud dalje konstatuje da, da bi se utvrdilo što znaĉi razumna duţina postupka, mora da se uzme u obzir i stanje predmeta 3. marta 2004. godine (v. izmeĊu ostalog, Mikulić protiv Hrvatske, br. 53176/99, stav 37, ECHR 2002-I, Styranowski protiv Poljske, 30. oktobar 1998, stav 46, Izvještaji o presudama i odlukama 1998-VIII). S tim u vezi konstatovano je da je ovo konkretno izvršenje trajalo već šest godina prije tog datuma (v. stav 11 ove presude). Sud smatra da se duţina izvršnog postupka o kojoj je ovdje rijeĉ moţe opravdati samo u izuzetnim okolnostima.
Sud odmah na poĉetku navodi da se sporni postupci odnose na izdrţavanje djeteta. Iako se moţe prihvatiti da neki od tih predmeta mogu biti sloţeniji, Sud smatra da ovaj konkretni predmet o kome je ovdje rijeĉ nije toliko sloţen da bi se mogla opravdati tollika duţina postupka izvršenja. Pitanje o kome je rijeĉ u ovim postupcima sasvim je jasno od ogromnog znaĉaja za drugu podnositeljku predstavke, a u svim pitanjima koja su vezana za djecu i sama Konvencija propisuje izuzetnu marljivost (v. izmeĊu ostalog, Veljkov protiv Srbije, br. 23087/07, stav 87, 19. april 2011. godine).
Iako period od manje od tri mjeseca moţe da se pripiše advokatu druge podnositeljke predstavke (v. stavove 19 –21 ove presude), cjelokupno kašnjenje izazvano je znaĉajnim periodima u kojima su u nekoliko navrata neaktivni bili domaći nadleţni organi: nakon što je 12. jula 2004.godine ponovno pokrenut izvršni postupak trebalo je više od sedam mjeseci da nadleţni domaći sud donese drugi nalog za izvršenje kojim se stavlja zabrana na platu duţnika, a više od dvije godine i dva mjeseca da isti sud odbaci prigovor duţnika u tom smislu, pa onda još tri godine i pet mjeseci da se ta odluka dostavi poslodavcu duţnika (v. stavove 22-25 ove presude).
Što se tiĉe navodne nesolventnosti duţnika, Vlada je dostavila samo odsjeĉak od plate duţnika za oktobar 2010.godine. Oni nisu dostavili nijednu odluku domaćeg suda u kojoj bi se na jasan i precizan naĉin utvrĊivalo koliko zapravo duţnik ima obavezu da plaća za izdrţavanje ostale svoje djece koju zapravo treba da izdrţava. Duţnik, sa svoje strane, dostavio je u domaćim postupcima nekonzistentne podatke o tome (v.stavovi 12, 23 i 36 ove presude). U svakom sluĉaju, Sud napominje da zahtjev za izdrţavanje jednog djeteta ne iskljuĉuje zahtjev za izdrţavanje drugog djeteta. Ti zahtjevi moraju se ispuniti srazmjerno po ĉlanu 115. Zakona o izvršnom postupku iz 2000.godine (v. stav 53 ove presude).

Sud dalje konstatuje da navedeni odsjeĉak od plate pokazuje da je duţnik opterećen svojim obavezama da otplaćuje razne kredite, a ne obavezama da plaća izdrţavanje za drugu djecu koju ima. Crnogorske banke i poslodavac duţnika odobrili su mu dva kredita, jedan u januaru 2010. godine i jedan u oktobru 2010.godine (v. stav 37 ove presude), pokazujući jasno da duţnik, barem u tom periodu nije bio nesolventan. To vodi do zakljuĉka da bi da je rješenje za izvršenje dostavljeno poslodavcu duţnika prije nego što je duţnik uzeo dva posljednja kredita, on mogao da otplati svoj neizmireni dug prema drugoj podnositeljki predstavke. U svakom sluĉaju, ĉak i u tim okolnostima, zahtjev druge podnositeljke predstavke ima prioritet u odnosu na dug duţnika po kreditima (v. stav 27 ove presude).
U svjetlu navedenog, naroĉito kada se uzme u obzir o ĉemu je rijeĉ kada je u pitanju druga podnositeljka predstavke, te da domaće vlati nisu pokazale adekvatnu marljivost, Sud smatra da neizvršenje o kome je rijeĉ predstavlja povredu ĉlana 6 stav 1.

II NAVODNA POVREDA ĈLANA 14 KONVENCIJE

Podnositeljke predstavke ţalile su se po ĉlanu 14 Konvencije na to da je u odnosu na njih izvršena diskriminacija od strane crnogorskih vlasti na osnovu ĉinjenice da su one srpske drţavljanke.
Sud smatra da prituţba prve podnositeljke predstavke u ovom smislu nije kompatibilna ratione personae, iz razloga koji su već pomenuti u stavu 63 ove presude
Potpuno nezavisno od ĉinjenice da druga podnositeljka predstavke nije ovo pitanje pokrenula pred domaćim sudovima, Sud, u svakom sluĉaju konstatuje da nema dokaza u spisima predmeta da je bilo diskriminacije protiv druge podnositeljke predstavke po bilo kom osnovu. Slijedi da je ta prituţba oĉigledno neosnovana i da mora biti odbaĉena po ĉlanu 35 stav 3 (a) i 4 Konvencije.

III PRIMJENA ĈLANA 41 KONVENCIJE

Ĉlan 41 Konvencije glasi:

“Kada Sud utvrdi povredu Konvencije ili protokola uz nju, a unutrašnje pravo Visoke strane ugovornice o kojoj je rijeĉ omogućava samo djelimiĉnu odštetu, Sud će, ako je to potrebno, pruţiti praviĉno zadovoljenje oštećenoj stranci.”

U svom dopisu od 25. februara 2011.godine podnosioci predstavke pozvani su da predaju zahtjeve za praviĉno zadovoljenjei podsjetili smo ih da ukoliko to ne uĉine Vijeće ili neće dosuditi praviĉno zadovoljenje ili će na drugi naĉin odbaciti zahtjev u tom dijelu. Podnositeljke predstavke takoĊe su obaviještene da se ovo primjenjuje ĉak i ako su podnositeljke predstavke navele svoje ţelje u ovom smislu u nekoj ranijoj fazi postupka. Iako su imale pravnog zastupnika podnositeljke predstavke nisu podnijele zahtjev za praviĉnim zadovoljenjem. Sud, stoga ne dosuĊuje ništa po tom osnovu.

IZ TIH RAZLOGA SUD JEDNOGLASNO

Proglašava predstavku druge podnositeljke predstavke u dijelu koji se odnosi na neizvršenje presude donesene 1998. godine prihvatljivom, a ostatak predstavke neprihvatljivim;
Smatra da je došlo do povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije u tom smislu.

Saĉinjeno na engleskom jeziku i dostavljeno u pisanoj formi 21. februara 2012 godine po Pravilu 77 stavovi 2 i 3 Poslovnika Suda.

Lawrence Early Lech Garlicki

Sekretar Predsjednik

____________________________________________
Prevod presude preuzet sa https://sudovi.me/vrhs/sadrzaj/NQN9

FOURTH SECTION

CASE OF BOUCKE v. MONTENEGRO

(Application no. 26945/06)

JUDGMENT

STRASBOURG

21 February 2012

FINAL

21/05/2012

This judgment has become final under Article 44 § 2 of the Convention. It may be subject to editorial revision.

In the case of Boucke v. Montenegro,

The European Court of Human Rights (Fourth Section), sitting as a Chamber composed of:

Lech Garlicki, President,
David Thór Björgvinsson,
Päivi Hirvelä,
Ledi Bianku,
Zdravka Kalaydjieva,
Nebojša Vučinić,
Vincent A. De Gaetano, judges,
and Lawrence Early, Section Registrar,

Having deliberated in private on 31 January 2012,

Delivers the following judgment, which was adopted on that date:

PROCEDURE

1. The case originated in an application (no. 26945/06) against Montenegro lodged with the Court under Article 34 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (“the Convention”) by Ms Snežana Boucke and Ms Kristina Boucke, both of whom have dual Serbian and German nationality, on 23 June 2006.

2. The applicants were represented by Mr S. Mrdaković, a lawyer practising in Kragujevac (Serbia). The Montenegrin Government (“the Government”) were represented by their Agent, Mr Z. Pažin.

3. The applicants essentially complained, under Article 6 of the Convention, about the non-enforcement of two final judgments concerning child maintenance.

4. On 16 December 2010 the President of the Fourth Section decided to give notice of the application to the Government. It was also decided to rule on the admissibility and merits of the application at the same time (Article 29 § 1) and to give priority to the application in accordance with Rule 41 of the Rules of Court.

THE FACTS

I. THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE

5. The applicants, Ms Snežana Boucke (“the first applicant”) and Ms Kristina Boucke (“the second applicant”), were born in 1951 and 1988 respectively and live in Kruševac, Serbia.

A. Background information

6. On 21 May 1988 the first applicant gave birth to the second applicant, born out of wedlock.

7. On 18 August 1992 the District Court in Düsseldorf ruled that M.J., from Montenegro, was the father of the second applicant and ordered him to pay child maintenance.

8. On 29 October 1999 the District Court (Okružni sud) in Kruševac (Serbia) confirmed (priznao) the decision of the Düsseldorf District Court. It would appear that enforcement of this judgment has never been sought.

B. The first set of civil proceedings

9. On an unspecified date the second applicant instituted proceedings against M.J. seeking child maintenance. As she was a minor at the time she was represented by the first applicant as her legal guardian.

10. On 23 December 1997 the Municipal Court (Opštinski sud) in Kruševac issued a judgment ordering M.J. (hereinafter “the debtor”) to pay 62,500 Yugoslav dinars (YUD) for the maintenance accrued between 1 July 1988 and 30 June 1997, with statutory interest, plus YUD 960 for the costs of proceedings. This judgment became final on 10 February 1998.

11. On 13 April 1998 the Court of First Instance (Osnovni sud) in Herceg Novi (Montenegro) issued an enforcement order (rješenje o izvršenju) providing that the amount due would be paid by the sale of the debtor’s movable assets. On 22 October 1998 the debtor’s objection (prigovor) in this regard was rejected.

12. On 29 October 1998 the court bailiff established that the debtor had no movable assets of his own, as he lived at his father-in-law’s house. The debtor, for his part, submitted in addition that he was paying 70% of his salary for the maintenance of two other children.

13. On 12 November 1998 the Court of First Instance informed the second applicant that the debtor was insolvent, as he had no movable assets which could be sold to allow the judgment in question to be enforced.

14. On an unspecified date in 1998 the debtor paid YUD 600 towards his debt.

15. On 14 January 1999 the second applicant sought enforcement of the remainder of the decision by attachment of the debtor’s salary, which request was repeated on 7 August 2000, 19 February 2001, and 7 May, 1 July and 3 September 2004.

16. It would appear that on 1 July 2004 the second applicant complained to the Montenegrin Ministry of Justice about the work of the relevant Court of First Instance. On 12 July 2004 the judge who was in charge of the enforcement as of May 2004, in reply to this complaint, informed the president of the Court of First Instance that he “considered the complaint justified (osnovana).”

17. On 12 July 2004 the said judge informed the second applicant that the enforcement proceedings in her case had been resumed.

18. On 24 September 2004 an expert witness submitted to the Herceg Novi court a recalculation of the amount owed in euros, the amount due being 6,352.42 euros (EUR).

19. On 8 November 2004 the Court of First Instance in Herceg Novi requested the second applicant’s lawyer to provide the necessary bank details so that a corresponding enforcement order could be issued.

20. Between 13 December 2004 and 28 December 2004 the said court attempted to contact the second applicant and also sought assistance from the relevant Internal Affairs Secretariat as well as a Social Care Centre in Serbia.

21. On 27 January 2005 the first applicant provided the court with the requested bank details.

22. On 4 March 2005 the Herceg-Novi court issued another enforcement order, providing that one third of the debtor’s monthly income was to be transferred to the first applicant as the second applicant’s legal guardian.

23. On 17 March 2005 the debtor lodged an objection, stating, inter alia, that he was supporting a family of four, two of whom were minor children, as well as paying 50% of his salary for the maintenance of another child. He proposed to pay one-sixth of his income for the enforcement in question.

24. On 16 May 2007 the Court of First Instance rejected the debtor’s objection and upheld its enforcement order of 4 March 2005, without considering the debtor’s arguments in respect of his financial commitments.

25. On 20 October 2010 the same court forwarded the enforcement order of 4 March 2004 to the Power Supply Company (Elektroprivreda – Filijala Herceg Novi), the debtor’s employer, a State-owned company.

26. On an unspecified date thereafter the second applicant would appear to have informed the Court of First Instance that the said enforcement order had not been complied with, apparently because the debtor was paying off several loans.

27. On 19 November 2010 the Court of First Instance approached the debtor’s employer, reminding them that the child maintenance, in accordance with the relevant provisions of the Family Act and the Enforcement Act, had priority over all the other pecuniary obligations of the debtor and that the employer was therefore obliged to comply with the enforcement order.

28. On 14 December 2010 the Court of First Instance ordered the debtor’s employer to transfer to the second applicant the amount that was otherwise retained by the employer on a monthly basis on account of a loan owed by the debtor to the employer (see paragraph 37 below).

29. This decision would appear not to have been enforced to date.

C. The second set of civil proceedings

30. On an unspecified date the second applicant instituted another set of civil proceedings against M.J. seeking child maintenance. She was represented by the first applicant as her legal guardian.

31. On 30 June 2004, after two remittals, the Municipal Court in Kruševac gave a judgment ordering M.J. to pay 8% of his monthly income from 18 February 1998, plus YUD 48,600 for the costs of proceedings. This judgment became enforceable on 23 May 2005.

32. The applicants maintain that they sought enforcement of this judgment, but have submitted no evidence in that regard, even though they have been requested by the Court to do so on at least three occasions.

33. This judgment would appear not to have been enforced to date.

D. The third set of civil proceedings

34. On an unspecified date the second applicant instituted another set of civil proceedings against the debtor, seeking an increase of the child maintenance established by the decision of 30 June 2004 (see paragraph 31 above). On 17 September 2009 the Municipal Court in Kruševac gave a decision stating that the second applicant’s claim had been withdrawn. On 2 October 2009 the second applicant appealed against this decision. These proceedings appear to be still pending.

E. Other relevant facts

35. On 3 February 1997 the debtor and his spouse at the time lodged with the Court of First Instance in Herceg Novi a plea for dissolution of their marriage, proposing to the court, inter alia, that the debtor’s spouse be given custody of their two minor children, born in 1990 and 1995 respectively, and that the debtor pay in respect of child maintenance 50% of his monthly income. There is no decision of a domestic court in this regard in the case file.

36. On 17 July 2009, in criminal proceedings, the debtor was found guilty of not paying child maintenance to the second applicant between 23 May 2005 and 30 January 2006, and was sentenced to three months’ imprisonment, suspended for a period of one year. It would appear that the decision is still pending on appeal.

37. The debtor’s payslip of October 2010 specified that he earned EUR 559.89 per month, 62% of which he was paying towards two loans. The payslip indicates that the debtor had taken one of those loans from his employer in a total amount of EUR 5,500 ten months earlier, to be repaid over ten years, and that the other loan had been taken from a bank that very month in a total amount of EUR 54,295.75, to be repaid over fifteen years. It also transpires that over an unspecified ten-year period before October 2010 the debtor had been paying off a third loan, the monthly payment of which amounted to approximately 20% of his monthly income.

II. RELEVANT DOMESTIC LAW AND PRACTICE

A. Constitution of Montenegro 2007 (Ustav Crne Gore; published in the Official Gazette of Montenegro - OGM - no. 1/07)

38. Article 149 of the Constitution provides that the Constitutional Court shall rule on a constitutional appeal lodged in respect of an alleged violation of a human right or freedom guaranteed by the Constitution, after all other effective legal remedies have been exhausted.

39. This Constitution entered into force on 22 October 2007.

B. Montenegro Constitutional Court Act (Zakon o Ustavnom sudu Crne Gore; published in OGM no. 64/08)

40. Section 48 provides that a constitutional appeal may be lodged against an individual decision of a state body, an administrative body, a local self-government body or a legal person exercising public authority, for violations of human rights and freedoms guaranteed by the Constitution, after all other effective domestic remedies have been exhausted.

41. Sections 49-59 provide additional details as regards the processing of constitutional appeals. In particular, section 56 provides that when the Constitutional Court finds a violation of a human right or freedom, it shall quash the impugned decision, entirely or partially, and order that the case be re-examined by the same body which rendered the quashed decision.

42. This Act entered into force in November 2008.

C. Right to a Trial within a Reasonable Time Act (Zakon o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku; published in OGM no. 11/07)

43. This Act provides, under certain circumstances, the possibility to have lengthy proceedings expedited by means of a request for review (kontrolni zahtjev), as well as an opportunity for claimants to be awarded compensation by means of an action for fair redress (tužba za pravično zadovoljenje).

44. Section 44, in particular, provides that this Act shall be applied retroactively to all proceedings from 3 March 2004, but that the duration of proceedings before that date shall also be taken into account.

45. This Act entered into force on 21 December 2007, but contained no reference to applications involving procedural delay already lodged with the Court.

D. Relevant domestic case-law

46. Between 1 January 2008 and 30 September 2009 the courts in Montenegro considered 102 requests for review pursuant to the Right to a Trial within a Reasonable Time Act. A further two requests were withdrawn, and eight were still being examined. Of the 102 requests that had been considered, in eighty-four cases the applicants were notified that certain procedural measures would be taken within a specified period. There is no information in the documents provided as to whether these time-limits were complied with or not. Eighteen requests were rejected as ill-founded.

47. Between 1 January 2010 and 30 April 2011 an additional ninety-six requests for review were considered. A further two requests were still being examined and one request had been withdrawn. Of the ninety-six requests that had been considered two were rejected on procedural grounds (odbačeni), and twenty-six were rejected as ill-founded (odbijeni). Ten requests were considered justified (usvojeni): in five cases the proceedings were indeed expedited, in three they were not, and in two cases it is unclear if the proceedings advanced. In thirty-eight requests the applicants were notified that certain procedural measures would be taken within a specified period: in twenty-six cases the indicated measure would appear to have been taken, in eight cases “compliance with notifications was controlled” without any further details having been provided, in two cases the proceedings were not expedited, in one case it is unclear what the outcome of the notification was and in one case the impugned proceedings ended at about the same time as the applicant lodged the request. As regards the remaining twenty requests for review, decisions and/or notifications were issued without details as to their specific content.[1]

48. Between 1 January 2008 and 30 September 2009 twenty-two actions for fair redress were submitted, of which sixteen were dealt with and six were still being examined. In one case the courts awarded the plaintiff compensation for non-pecuniary damage in respect of the length of civil proceedings. Between 1 January 2010 and 30 April 2011 an additional fifteen actions for fair redress were examined, in three of which the courts awarded damages.

E. Enforcement Procedure Act 2000 (Zakon o izvršnom postupku; published in the Official Gazette of the Federal Republic of Yugoslavia no. 28/00, 73/00 and 71/01)

49. Section 2 provides that enforcement proceedings are to be instituted at the request of the creditor, except when this Act specifically provides that the proceedings are to be instituted ex officio.

50. Section 4 § 1 provides that the enforcing court is obliged to proceed as a matter of urgency.

51. Sections 63-84 contain, inter alia, provisions relating to enforcement in respect of the debtor’s movable assets.

52. Section 87 provides that enforcement in respect of the debtor’s salary can reach a maximum of half his/her salary.

53. Sections 112-120 contain, inter alia, provisions relating to enforcement in respect of the debtor’s income. Section 115 § 1, in particular, provides that when there are several people entitled to legal maintenance (zakonsko izdržavanje) from the same debtor and the total amount sought by them exceeds the proportion of the debtor’s income in respect of which their claims can be enforced, the enforcement shall be carried out in favour of each creditor in proportion to their claim (izvršenje se određuje i sprovodi u korist svakog od takvih poverilaca srazmerno visini njihovih potraživanja).

54. This Act entered into force on 8 July 2000. In accordance with section 262 of the Act, however, all enforcement proceedings instituted prior to 8 July 2000 are to be concluded pursuant to this Act.

F. Enforcement Procedure Act 2004 (Zakon o izvršnom postupku; published in the Official Gazette of the Republic of Montenegro - OG RM - no. 23/04)

55. The Enforcement Procedure Act 2004 entered into force on 13 July 2004, thereby repealing the Enforcement Procedure Act 2000. In accordance with section 286 of this Act, however, all enforcement proceedings instituted prior to 13 July 2004 are to be concluded pursuant to the Enforcement Procedure Act 2000.

G. Family Act 1989 (Porodični zakon, published in OG RM nos. 07/89 and 13/89)

56. Section 273 provided, inter alia, that following a debtor’s request to that effect, a court could increase, reduce, terminate (ukine) or alter the maintenance established by a previous court decision if the circumstances on which the said decision was based have changed.

57. Section 277 further provided that in a case where a parent who has been ordered by a court decision to pay child maintenance does not comply with that obligation on a regular basis, the Social Care Centre (organ starateljstva) shall, either at the request of the other parent or of its own motion, take measures to ensure that the child is provided with temporary maintenance in accordance with the regulations on social and child protection, until the said parent starts fulfilling his obligation.

H. Family Act 2007 (Porodični zakon, published in the Official Gazette of the Socialist Republic of Montenegro no. 1/07)

58. The Family Act 2007 entered into force on 1 September 2007, thereby repealing the Family Act 1989. By virtue of section 380 however, if the first-instance decision was given before this Act entered into force, the procedure shall be continued under the Family Act 1989.

I. Civil Proceedings Act 2004 (Zakon o parničnom postupku, published in OG RM nos. 22/04, 28/05 and 76/06)

59. Pursuant to section 44, the court competent to deal with disputes arising from enforcement proceedings is the court in the region of jurisdiction of the court in charge of the enforcement proceedings.

60. This Act entered into force on 10 July 2004.

THE LAW

I. ALLEGED VIOLATION OF ARTICLE 6 § 1 OF THE CONVENTION

61. The applicants complained, under Article 6 § 1 of the Convention, about the non-enforcement of the judgments, which became final on 10 February 1998 and 23 May 2005 respectively, ordering the second applicant’s father to pay child maintenance.

62. The relevant part of this Article reads as follows:

“In the determination of his civil rights and obligations ... everyone is entitled to a ... hearing within a reasonable time by [a] ... tribunal ...”.

Admissibility

1. As regards the first applicant (compatibility ratione personae)

63. In the Court’s view, although the Montenegrin Government have not raised an objection as to the Court’s competence ratione personae in this respect, the first applicant’s victim status nevertheless calls for its consideration (see, mutatis mutandis, Blečić v. Croatia [GC], no. 59532/00, § 67, ECHR 2006‑III, and Bijelić v. Montenegro and Serbia, no.11890/05, § 71, 28 April 2009). The Court observes that in the present case the party to the domestic proceedings at issue was the second applicant only, in whose favour both judgments were rendered, the first applicant having merely been her legal guardian and representative. It follows, therefore, that the first applicant’s complaint is incompatibleratione personae with the provisions of the Convention within the meaning of Article 35 § 3 (a) and must be rejected in accordance with Article 35 § 4.

2. As regards the second applicant (non-exhaustion)

(a) The first judgment issued in 1998

(i) Arguments of the parties

64. The Government submitted that the applicants had not exhausted all effective domestic remedies available to them. In particular, they had failed to lodge a request for review and an action for fair redress, which were provided by the Right to a Trial within a Reasonable Time Act (see paragraph 43 above). Lastly, after using these remedies the applicants could have made use of a constitutional appeal. In this respect the Government referred to Buj v. Croatia (dec.), no. 24661/02, 1 June 2006; Slaviček v. Croatia (dec.), no. 20862/02, 4 July 2002; and Nogolica v. Croatia (dec.), no. 77784/01, 5 September 2002.

65. The second applicant submitted belated comments, which, on that account, were not admitted to the file.

(ii) Relevant principles

66. The Court reiterates that, according to its established case-law, the purpose of the domestic remedies rule in Article 35 § 1 of the Convention is to afford the Contracting States the opportunity of preventing or putting right the alleged violations before they are submitted to the Court.

67. However, the only remedies which the Convention requires to be exhausted are those which relate to the breaches alleged and at the same time are available and sufficient (see Selmouni v. France [GC], no. 25803/94, § 75, ECHR 1999‑V; and McFarlane v. Ireland [GC], no. 31333/06, § 107, 10 September 2010).

68. The existence of such remedies must be sufficiently certain not only in theory but also in practice, failing which they will lack the requisite accessibility and effectiveness; it falls to the respondent State to establish that these various conditions are satisfied (see Vernillo v. France, 20 February 1991, § 27, Series A no. 198; and Dalia v. France, 19 February 1998, § 38, Reports of Judgments and Decisions 1998‑I).

69. Once this burden of proof has been satisfied, it falls to the applicant to establish that the remedy advanced by the Government had in fact been used, or was for some reason inadequate and ineffective in the particular circumstances of the case, or that there existed special circumstances absolving him or her of that requirement (see Dankevich v. Ukraine, no. 40679/98, § 107, 29 April 2003).

70. The Court reiterates that the effectiveness of a particular remedy is normally assessed with reference to the date on which the application was lodged (see, for example,Baumann v. France, no. 33592/96, § 47, ECHR 2001-V (extracts)), this rule, however, being subject to exceptions which may be justified by the specific circumstances of each case (see Nogolica, cited above).

71. Finally, the Court has already held that it would be unreasonable to require an applicant to try a request for review on the basis of the Right to a Trial within a Reasonable Time Act in a case where the domestic proceedings had been pending for a number of years before the introduction of this piece of legislation and had still not been decided, and where no conclusions could be drawn from the Government’s submissions about its effectiveness (see Živaljević v. Montenegro, no. 17229/04, §§ 60-65, 8 March 2011; Bijelić,cited above, § 76; and Parizov v. “the former Yugoslav Republic of Macedonia”, no. 14258/03, §§ 45-46, 7 February 2008). The Court, however, reserved its right to reconsider its view if the Government demonstrate, with reference to specific cases, the efficacy of the remedy (see Živaljević, cited above, § 66).

(iii) The Court’s assessment

(α) As regards the request for review

72. The Court notes that the respondent State’s case-law on the basis of the request for review would appear to have evolved to a certain extent in comparison to the statistics available earlier, as in thirty-one cases the impugned proceedings would appear to have been expedited after a request for review had been submitted (see paragraph 47 above and Živaljević, cited above, § 40). It also observes, however, that to date in a considerable number of cases, notably thirty-six, the domestic courts either have not acted in accordance with their own decisions to expedite the proceedings or the outcome of the request for review is rather unclear (see paragraph 47 above).

73. It is further noted that while the second applicant has indeed never lodged a request for review as such, she has urged the relevant domestic courts on numerous occasions to expedite the proceedings, but to no avail (see paragraph 15 above). Even though the domestic judge in charge of the enforcement considered the second applicant’s complaint justified as early as 2004 (see paragraph 16 above), more than seven years later the proceedings are still ongoing.

74. In view of the above, as well as in view of the fact that the proceedings here at issue had been pending for more than nine years and eight months before the Right to a Trial within a Reasonable Time Act entered into force, out of which more than three years and nine months elapsed after the Convention had entered into force in respect of the respondent State, the Court considers that it would be unreasonable to require the second applicant to try this avenue of redress (see Živaljević, cited above, §§ 60-65; Bijelić, cited above, § 76; and Parizov, cited above, §§ 45-46). Therefore, the Government’s objection in this regard must be dismissed.

(β) As regards the action for fair redress

75. The Court has already held that the action for fair redress is not capable of expediting proceedings while they are still pending, which is clearly the second applicant’s main concern (see Mijušković v. Montenegro, no. 49337/07, §72, 21 September 2010). It sees no reason to hold otherwise in the present case.

(γ) As regards the constitutional appeal

76. The Court reiterates that the decisive question in assessing the effectiveness of a remedy concerning a complaint about the length of proceedings is whether or not it was possible for the applicant to be provided with direct and speedy redress, rather than with indirect protection of the rights guaranteed under Article 6 (see Scordino v. Italy (no. 1)[GC], no. 36813/97, § 195, ECHR 2006‑V; and Sürmeli v. Germany [GC], no. 75529/01, § 101, ECHR 2006‑VII). In particular, a remedy of this sort shall be “effective” if it can be used either to expedite a decision by the courts dealing with the case or to provide the litigant with adequate redress for delays which have already occurred (see Kudła v. Poland[GC], no. 30210/96, §§ 157-159, ECHR 2000‑XI; Mifsud v. France (dec.), [GC], no. 57220/00, § 17, ECHR 2002-VIII; and Sürmeli, cited above, § 99).

77. The Court observes that the Constitutional Court could, at best, quash the decision rendered upon the remedies provided by the Trial within a Reasonable Time Act, and order that the applicant’s request for review or an action for fair redress be re-examined by the same body which had rendered the impugned decision in the first place (see paragraph 41 above). The Constitutional Court itself could neither expedite the proceedings nor award any redress, thereby offering indirect protection rather than a direct and speedy redress.

78. The Court further observes that the reasoning applied in the said cases against Croatia, referred to by the Montenegrin Government, cannot be applied in respect of Montenegro, as the relevant legislation in Croatia explicitly provides that the Constitutional Court must examine a constitutional complaint even before all legal remedies have been exhausted in cases where a competent court has not decided within a reasonable time a claim concerning the applicant’s rights and obligations, or a criminal charge against him. The Montenegrin legislation, on the contrary, provides that a constitutional appeal can be lodged against an individual decision only after all other effective domestic remedies have been exhausted (see paragraphs 38 and 40 above), and contains no reference whatsoever to possible complaints in respect of the length of proceedings.

79. In view of the above considerations, the Court considers that a constitutional appeal cannot be considered an effective domestic remedy in respect of length of proceedings. Therefore, the Government’s objection in this regard must be dismissed.

(δ) Conclusion

80. The Court notes that the second applicant’s complaint is not manifestly ill-founded within the meaning of Article 35 § 3 (a) of the Convention. It further notes that it is not inadmissible on any other grounds. It must therefore be declared admissible.

(b) The second judgment issued in 2004

81. The second applicant complained also about non-enforcement of the judgment rendered by the Municipal Court in Kruševac on 30 June 2004 (see paragraph 31 above). She maintained that she had requested that an enforcement order be issued, but submitted no evidence in that regard.

82. The Government, for their part, submitted that there was no evidence whatsoever that the second applicant had ever initiated enforcement proceedings in this respect.

83. In the absence of any evidence that the second applicant had indeed requested the enforcement of this judgment, which evidence had been sought from the second applicant on at least three occasions, the Court cannot but conclude that the respondent State has not been made aware of the existence of the said judgment, given that it was issued by a competent court in Serbia, and thus afforded an opportunity of preventing or putting right the alleged violation before it is submitted to the Court. It follows that this complaint must be rejected under Article 35 §§ 1 and 4 of the Convention for non-exhaustion of domestic remedies.

Merits

1. Arguments of the parties

84. The Government submitted that the second applicant’s lawyer contributed significantly to the length of the proceedings, as he had failed to provide in due time the bank account details necessary for the enforcement of the judgment issued in 1998. These details were provided by the first applicant only on 27 January 2005, after the Montenegrin courts had sought legal assistance from the relevant Serbian bodies, which ensured that the first applicant was served with the Montenegrin courts’ request (see paragraphs 19-21 above). The respondent State afterwards duly issued another enforcement order, which stipulated that one-third of the debtor’s salary was to be transferred to the second applicant, as it had been previously established that the debtor had no movable assets or property which could be sold to pay off the outstanding debt. Lastly, it was impossible to enforce the judgment at issue due to the insolvency of the debtor, as he was paying off several loans as well as paying maintenance for two other children, born in 1990 and 1995, respectively, one of whom had turned eighteen in the meantime.

85. The second applicant did not submit comments within the time-limit set by the Court (see paragraph 65 above).

2. Relevant principles

86. The Court reiterates its settled case-law to the effect that Article 6 § 1 of the Convention, inter alia, protects the implementation of final, binding judicial decisions, which, in States that accept the rule of law, cannot remain inoperative to the detriment of one party. Accordingly, the execution of a judicial decision cannot be prevented, invalidated or unduly delayed (see, among other authorities, Hornsby v. Greece, judgment of 19 March 1997, Reports 1997-II, pp. 510-11, § 40; Burdov v. Russia, no. 59498/00, § 34, ECHR 2002-III; and Jasiūnienė v. Lithuania, no. 41510/98, § 27, 6 March 2003). The State has an obligation to organise a system of enforcement of judgments that is effective both in law and in practice (see Fuklev v. Ukraine, no. 71186/01, § 84, 7 June 2005).

87. Further, the Court notes that, irrespective of whether enforcement is to be carried out against a private or State actor, it is up to the State to take all necessary steps, within its competence, to execute a final court judgment and, in so doing, to ensure the effective participation of its entire apparatus, failing which it will fall short of the requirements contained in Article 6 § 1 (see, albeit in the context of child custody, Felbab v. Serbia, no. 14011/07, § 62, 14 April 2009). However, a failure to enforce a judgment because of the debtor’s indigence cannot be held against the State unless and to the extent that it is imputable to the domestic authorities, for example, to their errors or delay in proceeding with the enforcement (see, mutatis mutandis, Omasta v. Slovakia (dec.), no. 40221/98, 10 December 2002).

88. Lastly, the Court reiterates that enforcement proceedings by their very nature need to be dealt with expeditiously (see Comingersoll S.A. v. Portugal [GC], no. 35382/97, § 23, ECHR 2000-IV).

3. The Court’s assessment

89. The period to be taken into account began on 3 March 2004, which is when the Convention entered into force in respect of Montenegro (see Bijelić, cited above, § 69). The enforcement proceedings initiated upon the judgment which became final in February 1998 have thus been within the Court’s competence ratione temporis for a period of more than seven years and nine months and they are still pending. The Court further notes that, in order to determine the reasonableness of the length of proceedings, regard must also be had to the state of the case on 3 March 2004 (see, among other authorities, Mikulić v. Croatia, no. 53176/99, § 37, ECHR 2002‑I, Styranowski v. Poland, 30 October 1998, § 46,Reports of Judgments and Decisions 1998‑VIII). In this connection it is noted that the enforcement in question had already been ongoing for nearly six years before that date (see paragraph 11 above). The Court considers that the length of the enforcement proceedings here at issue could be justified only under exceptional circumstances.

90. The Court notes at the outset that the impugned proceedings concern child maintenance. While it can be accepted that some such cases may be more complex than others, the Court does not consider the present one to be of such complexity as to justify enforcement proceedings of this length. The issue involved in these proceedings was clearly of great importance to the second applicant, the Convention itself requiring exceptional diligence in all child-related matters (see, among many authorities, Veljkov v. Serbia, no.23087/07, § 87, 19 April 2011).

91. While a period of less than three months can be attributed to the second applicant’s lawyer (see paragraphs 19-21 above), the overall delay was caused by several substantial periods of inactivity which have to be attributed to the domestic authorities: after the enforcement proceedings had resumed on 12 July 2004, it took more than seven months for the relevant domestic court to issue another enforcement order attaching the debtor’s salary, more than a further two years and two months for the same court to reject the debtor’s objection in this regard, and another three years and five months to deliver this decision to the debtor’s employer (see paragraphs 22-25 above).

92. As regards the debtor’s alleged insolvency, the Government provided only the debtor’s payslip of October 2010. They did not provide any domestic court decision which would have established in a clear and precise way how much exactly the debtor was obliged to pay for the maintenance of his other children or, for that matter, how many children he actually had to support. The debtor, for his part, provided in the domestic proceedings inconsistent data in this respect (see paragraphs 12, 23 and 36 above). In any case, the Court notes that a maintenance claim for one child does not exclude a maintenance claim for another child. These claims have to be met proportionally pursuant to section 115 of the Enforcement Procedure Act 2000 (see paragraph 53 above).

93. The Court further notes that the said salary slip reveals that the debtor is burdened by his obligations to pay off various loans rather than to pay the maintenance owed to his other children. The Montenegrin banks and the debtor’s employer authorised two loans for him, one in January 2010 and another one in October 2010 (see paragraph 37 above), clearly indicating that the debtor, at least in this period, was not insolvent. This leads to the conclusion that had the enforcement order been delivered to the debtor’s employer before the debtor took out the last two loans, he would have been able to pay off the outstanding debt in respect of the second applicant. In any event, even in those circumstances the claim of the second applicant has priority over the debtor’s debts based on the loans (see paragraph 27 above).

94. In view of the above, in particular of what was at stake for the second applicant and the failure of the domestic authorities to display adequate diligence, the Court considers that the non-enforcement at issue amounts to a violation of Article 6 § 1 of the Convention.

II. ALLEGED VIOLATION OF ARTICLE 14 OF THE CONVENTION

95. The applicants also complained, under Article 14 of the Convention, about being discriminated against by the Montenegrin authorities on the bases of their Serbian nationality.

96. The Court considers that the first applicant’s complaint in this respect is incompatible ratione personae, for the reasons already stated in paragraph 63 above.

97. Quite apart from the fact that the second applicant does not seem to have raised this issue before the domestic courts, the Court, in any event, notes that there is no evidence in the case file that there has been any discrimination against the second applicant on any grounds. It follows that this complaint is manifestly ill-founded and must be rejected in accordance with Article 35 §§ 3 (a) and 4 of the Convention.

III. APPLICATION OF ARTICLE 41 OF THE CONVENTION

98. Article 41 of the Convention provides:

“If the Court finds that there has been a violation of the Convention or the Protocols thereto, and if the internal law of the High Contracting Party concerned allows only partial reparation to be made, the Court shall, if necessary, afford just satisfaction to the injured party.”

99. In its letter of 25 February 2011 the applicants were invited to submit any claims for just satisfaction and reminded that failure to do so entailed the consequence that the Chamber would either make no award of just satisfaction or else reject the claim in part. They were also informed that this applied even if the applicants had indicated their wishes in this respect at an earlier stage of the proceedings. Even though they were legally represented the applicants did not submit a claim for just satisfaction. The Court, therefore, makes no award in this regard.

FOR THESE REASONS, THE COURT UNANIMOUSLY

1. Declares the second applicant’s complaint concerning non-enforcement of the judgment issued in 1998 admissible and the remainder of the application inadmissible;

2. Holds that there has been a violation of Article 6 § 1 of the Convention in this regard.

Done in English, and notified in writing on 21 February 2012, pursuant to Rule 77 §§ 2 and 3 of the Rules of Court.

Lawrence EarlyLech Garlicki Registrar President

[1]1. Five cases examined by the Commercial Court, eleven cases examined by the High Court in Podgorica and four cases examined by the Administrative Court

Nema povezane prakse za ovu presudu.

Sažmi komentare

Komentari

Relevantni komentari iz drugih presuda

Član 6 | DIC | Bochan protiv Ukrajine br.2

Bočan protiv Ukrajine interesantna je jer podnositeljka ima pravo da "žalbu u svetlu vanrednih okolnosti" koja predstavlja posebni vanredni pravni lek u ukrajinskom pravu. Međutim, Vrhovni sud Ukrajine odbio je dati zahtev podnositeljke a svoju odluku obrazložio je na način koji nije u skladu sa zaključcima iz ranije presude Evropskog suda.

Ovime je ona onemogućena da koristi pravni lek raspoloživ u domaćem pravu, čime je povređeno pravo na pravično suđenje.

Član 6 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.04.2008. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Leskovcu, Gž. 860/07 od 26.04.2007, doneo rešenje kojim se ukida presuda Okružnog suda u Leskovcu i predmet vraća na drugostepeno odlučivanje o žalbama parničnih stranaka.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Erkapić protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Kzz 1212/2018 od 14.11.2018. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјen zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Marka Ristića - advokata Aleksandra Milićevića, podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine okrivlјeni M.R. oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavlјanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. KZ za koje mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 3 godine i 2 meseca, te mu je opozvana uslovna osuda izrečena presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu Spk.br.121/17 od 11.10.2017. godine i uzeta kao utvrđena kazna zatvora u trajanju od 8 meseci, pa je okrivlјeni osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 3 (tri) godine i 6 (šest) meseci u koju mu se uračunava vreme provedeno na zadržavanju i u pritvoru počev od 10.11.2017. godine do 19.04.2018. godine. Istom presudom prema okrivlјenom je izrečena mera bezbednosti oduzimanje predmeta i to opojne droge kanabis u neto iznosu od 421,02 grama. Okrivlјeni je obavezan da plati troškove krivičnog postupka u iznosu od 12.000,00 dinara i sudski paušal u iznosu od 20.000,00 dinara, a sve u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti presude.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Beogradu, okrivlјenog i njegovog branioca - advokata Aleksandra Milićevića, pa je potvrđena presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Filips protiv Ujedinjenog Kraljevstva

Presuda je povezana sa presudom Kzz 1211/2018 od 28.11.2018. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovan, zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Ž.N., podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, u odnosu na bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 9) i iz člana 438. stav 2. tačka 1) Zakonika o krivičnom postupku, te na povredu zakona iz člana 439. tačka 2) Zakonika o krivičnom postupku, dok se isti zahtev u ostalom delu odbacuje.

Presudom Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, okrivlјeni je oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela ubistvo u pokušaju iz člana 113. u vezi člana 30. KZ i krivičnog dela nedozvolјena proizvodnja, držanje, nošenje i promet oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ, pa pošto su mu primenom odredaba članova 56. i 57. KZ prethodno utvrđene pojedinačne kazne za svako od izvršenih krivičnih dela, i to za krivično delo iz člana 113. u vezi člana 30. KZ kazna zatvora u trajanju od tri godine, a za krivično delo iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ kazna zatvora u trajanju od šest meseci, okrivlјeni je na osnovu člana 60. KZ osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od tri godine i tri meseca, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 09.11.2013. godine do 19.05.2014. godine. Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, odbijena je kao neosnovana žalba branioca okrivlјenog, a presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, potvrđena.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Jelena Krstić protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem Ržk 3/17 od 27.02.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim odbacuju kao neosnovane žalbe branioca okr. M.K. radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku od 16.01.2017. god. i žalba branioca istog okr., pa se rešenje predsednika Višeg suda u Subotici R4K.3/16 od 19.01.2017.god. potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Lepojić protiv Srbije

Presuda se navodi u presudi Gž1 3533/2018 od 11.01.2019. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1.br.1882/18 od 2.7.2018.godine, u stavu prvom izreke, pa se odbija, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužilјe kojim je tražila da se obaveže tužena da tužilјi na ime naknade štete zbog neisplaćenih troškova prevoza za dolazak na rad i odlazak sa rada za period od februara 2013.godine do marta 2015.godine isplati novčane iznose po mesecima, sa zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa do isplate.

U postupku žalbene kontrole ovaj sud je posebno imao u vidu stav izražen u praksi Evropskog suda za lјudska prava (presuda Evropskog suda za lјudska prava predmet “Lepojić protiv Srbije”, predstavka broj 13909/05), da su sudovi obavezani da primene pravila postupka izbegavajući kako preterani formalizam koji bi ugrozio pravičnost postupka, tako i preteranu fleksibilnost koja bi učinila bezvrednim (ništavim, beznačajnim), proceduralne zahteve predviđene zakonom.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Ljajić protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 1/2018 od 22.02.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana žalba tužioca i potvrđuje presuda Višeg suda u Beogradu P rr 1 br.1/17 od 06.11.2017. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu P rr 1.br.1/17 od 06.11.2017. godine, prvim stavom izreke odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se naloži tuženoj da mu na ime naknade štete isplati iznos od 338.431.379,60 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2010. godine do isplate. Drugim stavom izreke naloženo je tužiocu da tuženoj naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 46.000,oo dinara.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Maširević protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.10.2007. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu, Gž. 967/2004 od 24.02.2005, doneo rešenje kojim se kao odbacije kao nedozvoljena revizija izjavljena protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu i dopunske presude od 25.04.2007. godine.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju presude Gž 2334/2018 od 27.04.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 12479/14 od 30.01.2017. godine u stavu prvom izreke i u delu stava drugog izreke kojim je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca "AA" da se obaveže tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 8.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate i u ovom delu žalbe tužene Republike Srbije, Ministarstvo pravde i tužioca "AA" odbijaju, kao neosnovane, a presuda se preinačava u preostalom delu stava drugog izreke tako što se obavezuje tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu "AA" na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 1.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate u roku od 15 dana od dostavlјanja otpravka presude.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Nuhović i Kurtanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 23/2016 od 13.09.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku predlagača K.G.-Dž. iz S., kojim se utvrđuje da je predlagaču K.G.-Dž. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Somboru P. 506/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3100/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3400/18 od 29.03.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju rešenja Gž 1249/2013 od 22.04.2013. godine Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Kruševcu, Sudske jedinice u Brusu II-11 P. br. 1466/2012 od 30. januara 2013. godine i predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Simić protiv Srbije

Presuda je citirana u rešenju R4r 8/2016 od 22.02.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču P.D. iz P. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Rumi pod. posl. br. 6P1. 153/2013. i nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da preduzme odgovarajuće mere da se parnični postupak po tužbi predlagača u predmetu 6P1. 153/2013 okonča u najkraćem roku.

U konkretnom slučaju po oceni ovog suda neažurno postupanje prvostepenog suda propuštanjem da zakaže pripremno ročište u zakonom propisanom roku iz čl. 301. st. 1. ZPP-a (održano nakon 1 godine i 7 meseci od odgovora na tužbu) i u dalјnjem propuštanje zakazivanja ročišta za glavnu javnu raspravu u roku od 30 dana od dana održavanja pripremnog ročišta (održano nakon 4 meseca), sa ročištima na kojima nije izveden nijedan dokaz niti je odlučeno o dokaznim predlozima stranaka protivno članu 315. ZPP-a, uz odlaganje dva ročišta, kao i nepoštovanje utvrđenog vremenskog okvira i odlučivanja koja će dokazna sredstva da izvede na glavnoj raspravi primenom člana 308. stav 3. ZPP-a, isklјučivi su razlog za dugotrajnost postupka po oceni ovog suda, pa i u situaciji kada postupak traje kraće od tri godine a nije doneta prvostepena presuda u konkretnom slučaju dve godine i šest meseci postoji povreda prava na suđenje u razumnom roku. Naime, u konkretnom slučaju u pitanju je spor iz radnog odnosa radi poništaja rešenja o otkazu ugovora o radu koji je po svojoj prirodi hitan i od egzistencijalnog značaja za tužioca, pa iako je u pitanju relativno složen postupak koji traži izvođenje odgovarajućih dokaza izloženo neažurno postupanje suda bez opravdanih razloga i doprinosa predlagača dugotrajnosti postupka protivno zakonom utvrđenim rokovima vodi povredi prava na koju osnovano ukazuje predlagač.

Prilikom zauzimanja ovakvog stava ovaj sud je cenio i praksu Evropskog suda za lјudska prava prema kojoj samo ona kašnjenja i odugovlačenja koja se mogu pripisati sudovima i drugim državnim organima mogu dovesti do zaklјučka o nepoštovanju prava na suđenje u razumnom roku (presuda Evropskog suda za lјudska prava Proszak protiv Polјske, od 16. decembra 1997. godine, stav 40.), ovaj Apelacioni sud je ocenio da se opisano postupanje prvostepenog suda u periodu od tužbe do podnošenja zahteva predlagača može smatrati neefikasnim i nedelotvornim, budući da je sud u toku celokupnog trajanja označenog dela postupka nije preduzimao radnje u cilјu raspravlјanja spornih činjenica i okončanja spora. Isti stav iskazan je i u Ustavnoj odluci br. Už-1971/2015 od 11.06.2015. godine.

Na potvrdu ovog stava ukazuje kako praksa suda u Strazburu (Čižiškova protiv Srbije od 19.01.2010. godine, Simić protiv Srbije od 24.11.2009. godine, Stanković protiv Srbije od 16.12.2008. godine), tako i praksa Ustavnog suda RS u većem broju svojih odluka (Už-779/2011 od 10.07.2013. godine, Už-2205/2013 od 18.06.2013. godine i Už-1838/2013 od 11.06.2015. godine).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Rev 1540/2010 od 10.03.2010. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana revizija tužilaca izjavlјena protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine.

Delimičnom presudom Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke je obavezana tužena da tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa isplati svakom tužiocu po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine do isplate. Stavom drugim izreke konstatovano je da će po zahtevu za naknadu materijalne štete u vidu izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke tužioci su oslobođeni od obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, koji padaju na teret budžetskih sredstava suda. Presudom Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačena je delimična presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke i odbijen tužbeni zahtev tužilaca kojim je traženo da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE isplati svakom po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od 03.10.2007. godine do konačne isplate, kao neosnovan.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, roditelјi tužilaca ĐĐ i EE su pravnosnažnim rešenjem Opštinskog suda u Đakovici od 15.09.2006. godine proglašeni umrlim 11.06.1999. godine, kada su bili oteti iz kuće u selu ..., na području AP Kosova i Metohije. Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno je drugostepeni sud preinačenjem prvostepene presude primenio materijalno pravo, kada je tužbeni zahtev tužilaca za naknadu nematerijalne štete zbog smrti roditelјa, odbio.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev1 28/2013 od 19.04.2013. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se usvaja revizija tužilaca, pa se ukida presuda Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine i predmet ustupa Apelacionom sudu u Beogradu na ponovno suđenje.

Prvi opštinski sud u Beogradu, delimičnom presudom P 8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke, obavezao je tuženu da plati tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE, po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine, pa do isplate. U stavu drugom izreke, konstatovao je, da će o zahtevu za naknadu materijalne štete, izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG, kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno naknadno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke, oslobodio je tužioce obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, pa isti padaju na teret budžetskih sredstava suda.
Okružni sud u Beogradu, presudom Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačio je delimičnu presudu Prvog opštinskog suda u Beogradu P 8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke, tako što je odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca, kojim su tražili da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete za duševne bolove zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE plati po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos, počev od 03.10.2007. godine pa do konačne isplate. Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužioci su izjavili reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud, presudom Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine, odbio je kao neosnovanu reviziju tužilaca, izjavlјenu protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine. Ustavni sud Srbije, odlukom Už 2786/2010 od 28.06.2012. godine, stavom prvim izreke, usvojio je ustavnu žalbu AA, BB, VV, GG i DD, izjavlјenu protiv presude Vrhovnog kasacionog suda Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine i utvrdio da su podnosiocima ustavne žalbe povređena prava na naknadu štete iz člana 35. stav 2. Ustava

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković protiv Srbije

Član 6 | DIC | Vidas protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3108/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine i odbijaju se zahtevi stranaka za naknadu troškova postupka po reviziji.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da isplati tužiocu na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 234/17 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tužena da mu na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Y protiv Slovenije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k br. 18/15 od 17.06.2015. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača K.B. iz B.P. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Presuda je međutim značajnija u pogledu pravnog stava koji se odnosi na ispitivanje svedoka, budući da je maloletna osoba agresivno ispitivana od strane optuženog čime je sekundarno viktimizovana.

Član 6 | DIC | Živaljević protiv Crne Gore

Presuda je povezana sa presudom Gž 2108/18 od 09.08.2018. Apelacionog suda u Nišu, kojim se odbija žalba tuženog Grada Niša i potvrđuje presuda Višeg suda u Nišu 6P 1566/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke i presuda ukida u trećem stavu i predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje u ovom delu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Anđelković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 1/2017 od 06.03 2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se predlagačima određuje naknada zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | Bojan Ikić | Anđelković protiv Srbije

Presuda se poziva u žalbi koju je Upravnom sudu podneo žalilac protiv rešenja Republičke izborne komisije.\r\nŽalilac osporava zakonitost ožalbenog rešenja iz svih zakonskih razloga, ukazujući na povrede prava iz člana 32. Ustava Republike Srbije, u smislu paušalne primene prava, suprotno presudi Evropskog suda za lјudska prava Anđelković v. Srbija i na povrede prava na pravno sredstvo iz člana 36. Ustava Republike Srbije, u smislu nedelotvornosti prigovora.\r\nUpravni sud je presudom broj 4 Už 2755/20 od 4.7.2020. usvojio žalbu i poništio rešenje Republičke izborne komisije.\r\nPresuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse na ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 5/2016 od 31.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača se usvaja, pa se rešenje Višeg suda u Sremskoj Mitrovici posl. br. R4p. 4/16 od 8.8.2016. godine preinačuje tako što se utvrđuje da je predlagaču V.Đ. u postupku koji se vodi pred Višim sudom u Sremskoj Mitrovici pod posl. brojem P.32/16 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i nalaže Višem sudu u Sremskoj Mitrovici da navedeni postupak okonča u roku od 4 meseca od dana prijema ovog rešenja.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 6/2018 od 01.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se odbija kao neosnovana žalba predlagača i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4p.8/18 od 20.03.2018.godine

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/2018 od 05.04.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati presudom navedenu nadoknadu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Borović i drugi protiv Srbije

Presuda se navodi u rešenju Gž rr 18/2018 od 12.07.2018. godine Apelacionog suda u Nišu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Leskovcu 22Prr.641/17 od 21.03.2018. godine u stavu drugom, trećem i četvrtom izreke i u tom delu predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.

Prvostepeni sud u pogledu neimovinske štete, kao satisfakcije tužiocu, ne daje dovolјne i jasne razloge za dosuđenu visinu iste od 400 evra, s obzirom da se pozvao na činjenicu da je postupak stečaja, u kome je tužilac prijavio svoje potraživanje, trajao više godina i da je, pri tome, konstatovao da je to potraživanje za tužioca imalo posebni značaj, jer se radilo o isplati zarade. U konkretnom slučaju prvostepeni sud se u pobijanoj presudi nije rukovodio kriterijumima iz odredbe čl 4. Zakona o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku, jer prilikom odlučivanja nije cenio to što je stečajnom postupku, po osnovu koga je tužiocu utvrđena povreda prava, prethodio parnični postupak pred Opštinskim sudom u Leskovcu, a zatim i postupak izvršenja, koji su trajali od 2004 do 2009. godine, kada je otvaren stečajni postupak nad preduzećem u kome je tužilac radio, Elektroindustrija „RUL“ AD, a što je, do okončanja stečajnog postupka decembra 2016 godine, ukupno 12 godina. Takođe, nije cenio ni činjenicu, a koja proističe iz rešenja predsednika Privrednog suda u Leskovcu, da na strani tužioca nije bilo doprinosa za odugovlačenje postupka. (Presuda Međunarodnog suda u Strazburu Stošić protiv Srbije, predstavka 64931/10, Savić protiv Srbije, Borović i dr. protiv Srbije).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 11/15 od 04.03.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva D. B. iz B. C. kojim je tražio da se utvrdi da mu je u predmetu Osnovnog suda u Loznici P.1040/14 i predmetu Višeg suda u Šapcu Gž 886/14 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku kao i zahtev da se obaveže prvostepeni sud da u roku od 15 dana od dana prijema odluke zaklјuči glavnu raspravu i donese presudu kojom će odlučiti o postavlјenom zahtevu, te se odbija zahtev za isplatu troškova sastava zahteva za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 18/2016 od 10.05.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača L.M., kojim je tražio da se utvrdi da je njemu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u ostavinskom postupku iza pok. L.S., u predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu O.5460/14 i odredi rok u kome će se doneti odluka, te odredi novčana naknada predlagaču zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Burdov protiv Rusije (br.2)

Presuda je povezana sa presudom Rž g 9/2019 od 27.06.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana žalba predlagača, pa se potvrđuje rešenje Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, u stavu trećem izreke i odbija zahtev predlagača za naknadu troškova postupka.

Rešenjem Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, usvojen je zahtev podnosilaca i utvrđeno da je u izvršnom postupku koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Pazaru I br.692/04 (novi broj I 1773/11) povređeno pravo podnosioca zahteva na suđenje u razumnom roku zajemčeno članom 32. stav 1. Ustava Republike Srbije. Stavom drugim izreke utvrđeno je pravo podnosilaca zahteva na primerenu naknadu u iznosu od 30.000,00 dinara koja će se isplatiti iz budžetskih sredstava Republike Srbije opredelјenih za rad sudova u roku od tri meseca od dana podnošenja zahteva stranke. Odbijen je zahtev podnosilaca za primerenu naknadu za veći iznos od dosuđenog u stavu dva izreke rešenja do traženog iznosa od 2.000 evra u dinarskoj protivvrednosti.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Čižková protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 22/2016 od 28. 10. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor radi ubrzanja postupka i utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku u postupku koji je vođen pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod poslovnim brojem P1.3/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3041/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 143/17 od 19.01.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu AA plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 629/17 (raniji I 994/09 i I 1266/03) i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene naknade zarade za vreme bolovanja i po osnovu razlike zarade iznose za period navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. godinu i 2002. godinu u traženim iznosima, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom i na ime troškova parničnog postupka i izvršnog postupka. Stavom drugim izreke je obavezana tužena da tužiocu BB plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u istom predmetu i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene razlike zarade pojedinačne iznose navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. i 2002. godinu u traženom iznosu i na ime troškova parničnog i izvršnog postupka, a stavom trećim izreke je obavezana tužena da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti odluke do isplate.
Viši sud u Vranju je, presudom Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine, stavom prvim izreke odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio prvostepenu presudu, a stavom drugim izreke je odbio kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4-r 20/16 od 20.07.2016. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se odbija zahtev predlagača od 09.03.2015. godine za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku kao neosnovan

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4r 24/2016 od 06. 02. 2017. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se prigovor predlagača V.Ž. od 20.12.2016. godine radi utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku i ubrzanja postupka u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl. br. Gž1. 3664/16 odbija se kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dobrić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 1242/2011 od 01.12.2011. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužilaca, izjavlјena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž broj 1687/10 od 07.07.2010. godine.

Presudom Drugog opštinskog suda u Beogradu P br.6028/2006 od 14.05.2008. godine, odbijen je tužbeni zahtev tužilaca kojim su tražili da se obaveže tužena da im isplati na ime naknade nematerijalne štete zbog pretrplјenih duševnih bolova zbog pogibije bliskog srodnika i to: tužilјi AA, supruzi pok GG, iznos od 350.000,00 dinara, tužilјi VV, ćerki pok. GG, iznos od 400.000,00 dinara, i tužiocu BB, sinu pok. GG iznos od 400.000,00 dinara, odnosno ukupno 1.150.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja pa do isplate kao i da naknade troškove parničnog postupka kao neosnovan.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1687/10 od 07.07.2010. godine, odbijena je žalba tužilaca kao neosnovana i potvrđena presuda Drugog opštinskog suda u Beogradu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Gallardo Sanchez protiv Italije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 10/2017 od 04. 09. 2017. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se usvaja prigovor podnosioca AA u delu kojim je tražio da se utvrdi da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i utvrđuje se da je podnosiocu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Čačku P1-318/15 (predmet Gž1-3539/16 u Apelacionom sudu u Kragujevcu).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Grujović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/18 od 13.04.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 6/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenjem Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 6/17 od 19.02.2018.god., odbijen je prigovor AA podnet 19.12.2017.god. na dužinu trajanja predkrivičnog postupka br.Kt-464/2016 VJT u Novom Sadu koji se vodi po krivičnoj prijavi od 20.12.2016.god. sa dopunama 4.01.2017.god. i 27.01.2017.god. Protiv navedenog rešenja žalbu je izjavila predlagač AA, s predlogom da Apelacioni sud u Novom Sadu, predsednik suda, žalbu usvoji i preinači prvostepeno rešenje iz razloga nepotpuno i netačno utvrđenog činjeničnog stanja, jer samo na osnovu pozitivnog rešenja po žalbi i mera koje će, u tom slučaju, doneti neposredno viši javni tužilac, po oceni predlagača u žalbi, postoji šansa da sud u zakonskom roku primenom krivičnog zakona potvrdi ili opovrgne njene tvrdnje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3049/2019 od 02.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 8/18 od 03.04.2018. godine, kojom je tužena obavezana da tužiocu na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 383/05, na ime razlike zarade, regresa, troškova parničnog postupka i troškova izvršnog postupka plati iznose bliže navedene u izreci prvostepene presude, sa pripadajućom kamatom, i troškove postupka od 13.500,00 dinara, sa kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3036/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 122/18 od 22.03.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 506/05, na ime razlike zarade i naknade zarade, regresa, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3011/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog (ranije Opštinskog) suda u Vranju I.br.1816/09, sada I.br.644/17 i to na ime nenaplaćene zarade i naknade zarade i drugih potraživanja po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.07.2008. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka, i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I.br.1816/09 od 12.11.2009. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilјe u delu kojim je tražila da se obaveže tužena da joj na ime troškova izvršnog postupka isplati iznos od još 4.182,00 dinara sa traženom zakonskom zateznom kamatom, kao i iznos od 6.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.05.2017. godine do isplate, a po zaklјučku I.br.644/17 od 24.05.2017. godine i isplatu zakonske zatezne kamate na dosuđeni iznos od 3.600,00 dinara počev od 12.11.2009. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi nadoknadi troškove parničnog postupka.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3107/2019 od 12.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija - Visoki savet sudstva - Osnovni sud u Vranju da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 714/17 novčane iznose na ime razlike zarade i naknade zarade, kao i troškove vođenog parničnog i izvršnog postupka, bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3115/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine, u stavu prvom izreke obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog (sada Osnovnog) suda u Vranju I br. 47/09 po osnovu razlike zarade i naknade zarade za traženi period i na ime regresa za traženi period, iznose i sa zateznom kamatom po datumima dospeća bliže navedenim u izreci i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I br. 47/09 od 14.01.2009. godine. Stavom drugim izreke odbijen je deo tužbenog zahteva tužilјe za traženu naknadu imovinske štete u vidu troškova izvršnog postupka za veći iznos od dosuđenog iznosa pa do traženog iznosa sa pripadajućom kamatom. Stavom trećim izreke obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude pa do isplate.

Viši sud u Vranju je presudom Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio presudu Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Odbijeni su zahtevi tužilјe i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3082/2019 od 02.10.2019.. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju 4949/18 od 07.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr.1. 89/17 od 07.09.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog a sada Osnovnog suda u Vranju I 1039/09; i troškova parničnog postupka, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom kao u izreci prvostepene presude i troškove izvršnog postupka, dok je stavom drugim izreke, odbijen zahtev za isplatu kamate na dosuđene troškove izvršnog postupka. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4949/18 od 07.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u pogledu odluke o kamati na glavno potraživanje pa je tužena obavezana da na iznos glavnog potraživanja od 607,28 evra plati kamatu po stopi koju određuje Evropska centralna banka, počev od 01.01.2007. godine, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate prema srednjem kursu Narodne banke Srbije, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda Hornsby veoma je značajna i često citirana iz razloga što u njoj Sud navodi da je neprihvatljivo da pravni sistem država ugovornica dozvoljava da konačne, izvršne sudske odluke ostanu neizvršene na štetu jedne od strana. Pravo je i pravilno da vlasti imaju razuman rok da izaberu najpodesnija sredstva za izvršenje presuda o kojima se radi. U suprotnom, krši se član 6 stav 1 Konvencije.

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 44/2015 od 25. 05. 2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču T. Z. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Subotici, poslovni broj P. 324/14 i nalaže Višem sudu Subotici da postupak u predmetu Gž. 503/14 okonča u što kraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 81/15 od 23.07.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje povreda prava na suđenje u razumnom roku u postupku Osnovnog suda u Novom Sadu, posl.br. P. 5429/2010.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 4/16 od 23.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovori predlagača V.G. i N.G odbijaju u delu kojim je traženo utvrđenje da je ovim predlagačima povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u parničnom postupku 2P.90/12 Osnovnog suda u Senti, sada u žalbenom postupku pred Apelacionim sudom u Novom Sadu (gde predmet ima oznaku Gž.3196/15), a odbacuju u delu da se predlačima odredi naknada za povredu prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 7/16 od 09.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se delimično usvaja prigovor predlagača Č.L. iz S.K. i utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu poslovni broj Gž.3166/15 i odbija zahtev predlagača kojim se traži nalaganje i preduzimanje procesnih radnji radi ubrzanja postupka kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/16 od 10.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se usvaja prigovor predlagača M.S.od 22.02.2016. godine i utvrđuje da je istom povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetima Osnovnog suda u Novom Sadu P.56640/2010 i Apelacionog suda u Novom Sadu Gž.91/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 14/16 od 04.05.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača Z.J., mlt. M.J., mlt. A.J. i D.B. iz N.S. podnet radi ubrzanja postupka koji se odnosi na predmet Apelacionog suda u Novom Sadu Gž. 1471/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 14/2018 od 24. 08. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, odlučujući o žalbi predlagača na rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p.32/2018 od 02.07.2018. godine, žalba predlagača usvaja a rešenje Višeg suda u Novom Sadu preinačava tako što se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu broj Gž.538/2017.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 244/2014 od 04.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, utvrđuje se da je osnovan zahtev podnosioca M. M. iz B. B., nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da u roku od 6 meseci, a najkasnije do 1.5.2015. godine, okonča postupak u predmetu P-2046/12. i određuje naknada podnosiocu M.M. znog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Iatridis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/2014 od 15.09.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje se da je predlagaču K. M. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, Sudska jedinica u Staroj Pazovi, u predmetu koji je nosio oznaku P.2257/12, a sada se vodi pred Osnovnim sudom u Staroj Pazovi broj predmeta P.2147/13.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jeličić protiv Bosne i Hercegovine

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 16/16 od 07.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbacuje prigovor predlagača N.M. iz N.S. za utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/18 od 26.06.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača maloletnog AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 2/18 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Sud nalazi da je pravilno postupio prvostepeni sud kada je našao da treba odbiti kao neosnovan prigovor radi ubrzanja postupka podnet od strane punomoćnika predlagača maloletnog AA. S tim u vezi, u prvostepenom rešenju su navedeni jasni, valјani i dovolјni razlozi, iz kojih proističe da nije došlo do povrede prava na suđenje u razumnom roku u odnosu na navedenog predlagača

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Kalashnikov protiv Rusije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 22/14 od 02.02.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje predlagaču S.D. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sibotici u predmetu K 5242/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kozlica protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 6/16 od 07.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj P1.172/14 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Krndija i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 4/2018 od 26. 03. 2018. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se odbija prigovor podnosioca AA kojim je tražila utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Užicu P1-333/17 u radnom sporu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kurdov i Ivanov protiv Bugarske

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 4/2016 od 29. 06. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija kao neosnovan zahtev predlagača D.B. iz I. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Višim sudom u Šapcu u predmetu posl.br. K-10/13 i kojim se takođe odbija zahtev predlagača da se Osnovnom sudu u Sremskoj Mitrovici odredi rok u kome će se okončati postupak u predmetu K 128/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2018 od 27. 03. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača adv. Slavka Berćana iz Novog Sada od 14.03.2018. godine, podnet za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl.br. Kž1 791/17 radi ubrzanja postupka, kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/17 od 05.05.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba podnosioca prigovora AA, podneta radi ubrzanja postupka u predmetu Osnovnog suda u Loznici broj K 1/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/17 od 27.10.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 3/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 7/17 od 03.11.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 40/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 3/16 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je podnosiocu zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, broj P. 3233/08.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gžrr. 111/19 od 24.10.2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, po tužbi A.A. radi naknade štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku izjavlјenoj protiv presude Osnovnog suda u Zrenjaninu 23 P. 1290/2017 od 23.05.2019. godine, kojom se želba delimično usvaja, i delimično odbija u odnosu na predmetnu ožalbenu presudu Osnovnog suda u Zrenjaninu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3013/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena Republika Srbija, Osnovni sud u Vranju, da isplati tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 1882/10 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilјa tražila da se obaveže tužena da joj na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu počev od 12.04.2010. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I.br.3249/10, i to novčane iznose navedene pod tačkama 1, 2. i 3. u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos dosuđen tačkama 1. i 2. počev od označenih datuma pa do isplate, sve u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine, stavom prvim izreke, delimično je odbijena kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu iznosa, kao i u pogledu troškova parničnog postupka u iznosu dinara sa zakonskom zateznom kamatom i troškovima postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Micallef protiv Malte

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 26/2016 od 15.09.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je dana 27.1.2015. godine podneo B.M. iz R, kojim se utvrđuje prekid postupka sa danom 27.9.2015. godine, zbog smrti predlagača.

Dana 27.1.2015. godine predlagač B.M. je podneo Višem sudu u Sremskoj Mitrovici zahtev za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u parničnom predmetu koji je u toku pred Osnovnim sudom u Rumi u predmetu posl. br. P.2024/10. Viši sud u Sremskoj Mitrovici se rešenjem posl. br. R4P.2/15 od 26.5.2016. godine oglasio stvarno nenadležnim za postupanje u ovoj pravnoj stvari i spise dostavio Apelacionom sudu na nadležnost i odlučivanje. Spis je u Apelacionom sudu zaveden pod posl. brojem R4g. 26/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Miheliudakis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 18/14 od 22.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača T.S. zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku i zahtev za naknadu za povredu ovog prava u odnosu na krivični postupak koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod br. K 1357/2012.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 4/2016 od 27. 07. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba predlagača i rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p. 9/2016 od 01.06.2016. godine potvrđuje. Predlagač je 28.04.2016. godine podneo Višem sudu u Novom Sadu prigovor radi ubrzanja postupka u predmetu Višeg suda u Novom Sadu P. 247/2012, navodeći da postupak dugo traje i da je protekao razumni vremenski rok za okončanje postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž k 1/2019 od 11. 04. 2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se kao neosnovana odbija žalba punomoćnika predlagača, maloletnih AA i BB, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 1/19 od 01.03.2019. godine, te se navedeno rešenje potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Momčilović i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 25/2016 od 06.07.2016 godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva G.V. iz S.K. za utvrđenje da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu Gž. 335/2015 kao i zahtev za dosudu naknade za povredu prava (materijalnu štetu) od 3.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, na teret Fonda budžetskih sredstava R.S.

G.V. je kao izvršni poverilac, podneo tada nadležnom Opštinskom sudu u Novom Sadu predlog za izvršenje na osnovu verodostojne isprave dana 1.12.2009. godine, a rešenje o dozvoli izvršenja je doneto 11.5.2010. godine. Izvršni dužnik DOO „P.D.t.“ iz N.S. je uložio prigovor protiv rešenja o izvršenju 17.5.2010. godine, pa je isto ukinuto i spis dostavlјen parničnom sudu na odlučivanje. Prvo ročište je u parničnom predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu P-56071/10 zakazano za 11.3.2010. godine koje je održano, a sledeće zakazano za 8.6.2011., dakle posle 15 meseci, bez ikakvog razloga za toliko dug rok (postupala je sudija Radmila Nanić). Ročište 8.6.2011. godine nije održano zbog bolesti sudije, a sledeće je zakazano za 14.10.2011. godine koje je održano. Ročište je zakazano za 23.1.2012. godine, na kom su saslušani svedoci. Sledeće ročište je održano 30.4.2012. godine. Rešenjem je određeno veštačenje 23.1.2012. godine, koje je izvršeno 9.3.2012. godine. Održano je sledeće ročište 30.3.2012. godine i na istom nisu izvođeni dokazi, a novo je zakazano za 22.6.2012., a zatim za 28.1.2013. na koje nije pristupio punomoćnik tužioca, pa je sud utvrdio povlačenje tužbe. Spis je po naredbi predsednika suda dodelјen u rad drugom sudiji, Dubravki Knežević. Na ročištu održanom 16.5.2013. godine glavna rasprava je zaklјučena i doneta presuda, koja je ispravlјena rešenjem od 25.6.2013. godine. Po žalbi tuženih, od 3.7.2013., spis je dostavlјen na odlučivanje Apelacionom sudu u Novom Sadu, koji je rešenjem od 17.10.2013., presudu ukinuo i predmet vratio na ponovno suđenje. Osnovni sud je doneo rešenje kojim je odbio predlog tuženih za obustavu postupka, od 15.11.2013., na koje su tuženi izjavili žalbe, 29.11.2013. i 10.12.2013. godine. Spis je na odlučivanje o žalbama dostavlјem Višem sudu u Novom Sadu 4.2.2014. godine. Odlučeno je rešenjem suda od 30.9.2014. godine (ukidanje rešenja) koje je dostavlјeno tužiocu 31.10.2014. godine. Dana 24.10.2014. Osnovni sud u Novom Sadu doneo je rešenje kojim je ukinuo rešenje o izvršenju Iv. 8935/10 od 11.5.2010. godine i utvrdio povlačenje tužbe. Ovo rešenje je primio punomoćnik tužioca dana 26.1.2015. i izjavio žalbu protiv rešenja 6.2.2015. godine. Spis je po žalbi dostavlјen Višem sudu u Novom Sadu 2.3.2015. godine. Viši sud je po ovoj žalbi odlučivao 23.3.2016. godine i spis dostavio Osnovnom sudu u Novom Sadu 31.3.2016. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 267/14 od 11.05.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču R.Š. iz N.S. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, u predmetu 9644/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 83/15 od 28.08.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev I. D. i I. J. kojim je traženo da sud utvrdi da je podnosiocima zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Loznici, broj P.1142/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 9/16 od 26.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovor usvaja pa se utvrđuje da je predlagaču DOO "P" iz S.M. u predmetu koji se nalazi na žalbenom odlučivanju u Apelacionom sudu u Novom Sadu pod posl. brojem Gž. 2401/15 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/16 od 27.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. od 08.04.2016. godine izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4p-6/2016 od 17.03.2016. godine odbacuje kao nedozvolјena.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 3/16 od 19.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.M. v. K.G.M. iz K. usvaja i rešenje Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4r. 2/16 od 31.08.2016. godine preinačava tako što utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu posl. br. P1.56/2014 te nalaže Višem sudu Novi Sad da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 5/16 od 03.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača S.T. iz S. usvaja, rešenje Višeg suda u Novom Sadu poslovni broj R4r 1/16 od 13. jula 2016. godine preinačava, tako što se utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu u predmetu poslovni broj P1.59/14, te se nalaže Višem sudu u Novom Sadu da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 11/2018 od 04.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se žalba predlagača odbija kao neosnovana i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4P 87/18 od 24.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/18/2018 od 05.04.2018.Apelacionog suda u Beogradu, kojom preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku, isplati presudom određene iznose.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 3/2018 od 21.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana, žalba tužene Republike Srbije – Ministarstvo pravde i potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke u delu kojim je tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obavezana da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete isplati zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 280/10 iznos od 70.000,00 dinara i zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 225/15 iznos od 80.000,00 dinara, kao i u stavu trećem izreke. Presudom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u preostalom delu stava prvog i drugog izreke pa se odbija tužbeni zahtev u delu kojim je tužilјa AA tražila da se tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obaveže da joj pored napred navedenog iznosa isplati dodatne iznose, kao neosnovan.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 67/15 od 30.06.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je podneo M. D. iz Š, kojim se Apelacioni sud u Novom Sadu oglašava apsolutno nenadležnim za postupanje po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku podnosioca zahteva M. D..

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 13/16 od 11.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se oglašava se stvarno nenadležnim za postupanje po prigovoru radi ubrzavanja izvršnog postupka u predmetu broj II.319/15 Osnovnog suda u Rumi, podnosioca M.B. iz R. i prigovor se ustupa na stvarnu nadležnost Osnovnom sudu u Rumi.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/17 od 19.06.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača V.D. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj R4r-1/2017 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Rakić i drugi protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije, na sednici održanoj 05.06.2008. gdoine, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj proitv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.I 241/08 od 18.01.2008. godine, doneo je odluku da se presuda Okružnog suda u Beogradu Gž I 241/08 i presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P. 7130/06 preinačuje.

Rešenje Rev.429/08, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 40/2015 od 31. 03. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, u predmetu posl.br. K 1402/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 41/2015 od 14. 01. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici, u predmetu posl.br. 2K-558/13 (ranije K 305/10).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2016 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca - oštećenog kao tužioca T.B. iz L. podnet 31.12.2015 za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku i za naknadu za povredu navedenog prava u predmetu Osnovnog suda u Loznici, u predmetu posl.br. 1 K-70/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 2/2018 od 26.02.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA i BB izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 2/17 od 17.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 3/2018 od 05.03.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 1/18 od 24.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3020/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 329/18 od 25.05.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku, u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 420/08, na ime razlike zarade, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3012/2019 od 12.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 1526/09 novčane iznose bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu glavnog potraživanja i zakonske zatezne kamate na troškove parničnog postupka i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu odluke o kamati na iznos od 590 evra, tako što je obavezana tužena da na ovaj iznos plati tužilјi kamatu po stopi Evropske centralne banke počev od 01.01.2009. godine do isplate, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate po srednjem kursu NBS. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3099/2019 od 02.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 90/18 od 11.05.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 639/17 (raniji broj I 1788/09) i to na ime razlike zarade i naknade zarade zaklјučno sa obračunskim mesecom decembrom 2003.godine po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza po osnovu rada u iznosu od 71.229,79 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.03.2009.godine do konačne isplate; na ime troškova parničnog postupka 26.100,00 dinara, što iznosi ½jedn u idealnu polovinu od ukupnih troškova sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.06.2009.godine do konačne isplate i na ime troškova izvršnog postupka 3.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 11.05.2018.godine kao dana presuđenja do konačne isplate, dok je tužbeni zahtev preko dosuđenih iznosa odbijen. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu stava prvog i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi tužene i tužilјe za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovani.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3110/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 305/18 od 09.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužiocu plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 229/05 i to: a) na ime zarade i naknade zarade u periodu od decembra 2002. godine do februara 2003. godine ukupno 12.500,00 dinara u mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom bliže određenim ovim stavom izreke; b) na ime regresa za 2002. godinu od 13.865,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2002. godine do konačne isplate; v) na ime troškova parničnog postupka 11.884,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 10.09.2003. godine do konačne isplate i g) na ime troškova izvršnog postupka 3.480,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.02.2005. godine, počev od izvršnosti pa do konačne isplate. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude pa do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena u stavu prvom izreke pod a), b), v) i pod g) u pogledu glavnog potraživanja na ime troškova izvršenja od 3.480,00 dinara i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u stavu prvom izreke pod g) u pogledu odluke o kamati na troškove izvršnog postupka, te jeobavezana tužena da tužiocu na troškove izvršnog postupka od 3.480,00 dinara plati zakonsku zateznu kamatu počev od 19.03.2018. godine, kao dana podnošenja tužbe, pa do konačne isplate, dok je odbijen zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na troškove izvršnog postupka za period od 17.02.2005. godine do 18.03.2018. godine. Stavom trećim izreke odbijeni su zahtevi tužioca i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3044/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 293/18 od 21.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužilјi, na ime naknade štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I-26/09, plati ukupno 168.961,92 dinara i to na ime neisplaćene razlike zarade i naknade zarade, na ime jednokratne novčane naknade, kao i troškova parničnog postupka i troškova izvršenja, u pojedinačnim iznosima po navedenim osnovima i sa zakonskom kamatom, sve bliže određeno ovim stavom izreke. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine, stavom prvim izreke izreke žalba tužene je odbijena, kao neosnovana i prvostepena odluka potvrđena, dok su stavom drugim izreke odbijeni zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Savić i drugi protiv Srbije