1.6 Član 6. - pravo na pravično suđenje
1.6.6.2 Građanski postupci
1.6.6.4 Dužina trajanja postupka
1.6.6.6.2 Ponašanje podnosioca predstavke
1.13.1 Delotvoran pravni lek

Zbirke

Sudska praksa
Presuda ESLJP
Veće

Sažetak

Predmet je formiran na osnovu predstavke (br. 42852/02) protiv Republike Slovenije koju je podnela slovenačka državljanka, g-đa Marija Bunčič, 28. novembra 2002.

Podnositeljka predstavke je povređena 1984. u saobraćajnoj nesreći koju je prouzrokovao zaposleni u kompaniji TOP Portorož, koja je kasnije preimenovana u Kompanija za čišćenje odeće Lucija (“Lucija”). Posle nesreće podnositeljka predstavke je navodno mentalno obolela.

Dana 15. aprila 1988. podnositeljka predstavke pokrenula je građanski postupak protiv Lucije pred Osnovnim sudom u Kopru (Temeljno sodišče v Kopru) tražeći odštetu za pretrpljene povrede. Dana 28. juna 1994. Konvencija je stupila na snagu u odnosu na Sloveniju. Do tada, sud je zakazao četiri ročišta. Bar dva od njih su odložena zbog podnositeljke predstavke.Potom je ročište koje je održano 7. jula 1994. odloženo za 15. juli 1994. jer su strane u postupku pokušale da postignu vansudsko poravnanje. Pošto poravnanje nije postignuto, sud je održao ročište 15. jula 1994. i imenovao medicinskog veštaka koji treba da odredi u kojoj meri je bolest podnositeljke predstavke rezultat povreda koje je doživela u nesreći. Dana 24. oktobra 1994. veštak je obavestio sud da je podnositeljka predstavke odbila ispitivanje. Ročište zakazano za 25. novembar 1994. je otkazano na zahtev podnositeljke predstavke.

Posle reforme pravosudnog sistema u Sloveniji, preimenovani Okružni sud u Kopru održao je ročište 25. septembra 1995. Kako se vidi iz zapisnika, ročište je odloženo zbog toga što je muž podnositeljke predstavke neprestano ometao postupak. Podnositeljka predstavke je 27. septembra 1995. zahtevala izuzeće sudije. Predsednik Okružnog suda u Kopru odbacio je zahtev 28. novembra 1995. kao očigledno neosnovan. Ročište koje je zakazano za 22. decembar 1995. odloženo je za 22. januar 1996. na zahtev podnositeljke predstavke.

Dana 10. januara 1996. podnositeljka predstavke je podnela predstavku Vrhovnom sudu žaleći se da je Okružni sud u Kopru postupak vodio nezakonito. Okružni sud u Kopru je 15. januara 1996. savetovao podnositeljki predstavke da imenuje advokata koji će je zastupati umesto njenog muža. Posle toga, 18. januara 1996, muž podnositeljke predstavke obavestio je sud da podnositeljka predstavke neće prisustvovati narednim ročištima dok njenu predstavku ne bude razmatrao Vrhovni sud. Tretirajući predstavku kao zahtev za povlačenje sudije, Vrhovni sud je 15. aprila 1996. predstavku poslao Okružnom sudu u Kopru. Predsednik tog suda je 17. juna 1996. odbacio zahtev kao očigledno neosnovan.

U međuvremenu, 22. januara 1996, Okružni sud u Kopru je održao ročište. Pošto se nijedna od strana u postupku nije pojavila na ročištu, sud je odredio mirovanje postupka. Sud je nekoliko puta pokušavao redovnom poštom da uruči odluku pod nositeljki predstavke, a ona je vraćana s oznakom “odsutna“, i preko sudskog pozivara. Odluka je najzad uručena podnositeljki predstavke 10. aprila 1997. Sud je 10. juna 1997. usvojio zahtev podnositeljke predstavke da se nastavi s postupkom. Lucija je uložila žalbu, čija kopija je posle bar dva neuspela pokušaja uručena podnositeljki predstavke 25. avgusta 1997. Viši sud u Kopru je 23. decembra 1997. odbio žalbu. Odluka je uručena podnositeljki pred stavke 29. januara 1998. Dana 9. februara 1998. sud je održao ročište i odlučio da imenuje novog medicinskog veštaka. Dana 14. februara i 26. februara 1998. podnositeljka predstavke podnela je dva preliminarna podneska u pisanoj formi. Dana 16. juna 1998. veštak je podneo svoj izveštaj. Dana 28. jula 1998. sud je objavio odluku o honorarima veštaka. Posle žalbe podnositeljke predstavke, Viši sud u Kopru je ukinuo odluku i 21. juna 1999. Okružni sud u Kopru je doneo novu odluku.

Dana 28. septembra 1999. podnositeljka predstavke, koju je prvi put zastupao advokat, podnela je preliminarni podnesak u pisanoj formi kojim je modifikovala i proširila svoj zahtev. Ročišta koja su zakazana za 19. oktobar 1999. i 18. oktobar 2000. su otkazana, ono prvo zbog zato što je sudija u predmetu izabran u Viši sud, a ovo potonje na zahtev podnositeljke predstavke. U međuvremenu, 28. oktobra 1999, sud je dobio informaciju o situaciji podnositeljke predstavke od Zavoda za penziono i invalidsko osiguranje Slovenije. Ročište koje je održano 8. decembra 2000. je odloženo za 17. januar 2001. zbog predloga podnositeljke predstavke da se postigne vansudsko poravnanje u ovom predmetu. Poravnanje nije dogovoreno.

Dana 29. januara 2001. podnositeljka predstavke obavestila je sud da je otkazala punomoćje svom advokatu. Osim toga, ona je zahtevala izuzeće sudije. Predsednik Okružnog suda u Kopru je 1. februara 2001. odbacio zahtev kao neosnovan. Od pet ročišta koja su zakazana između 16. marta 2001. i 16. novembra 2001. dva su otkazana na zahtev podnositeljke predstavke, a dva zbog što obaveštenje kojom su podnositeljka predstavke ili njen muž pozvani na ročište nije mogao da im bude uručen. Dana 13. decembra 2001. sud je održao ročište, ali se nijedna od strana u postupku nije pojavila, iako su bile pozvane. Usled toga, sud je odlučio da postupak miruje. Dana 18. decembra 2001. Lucija je uložila žalbu, tvrdeći da postupak treba da bude okončan. Primerak žalbe je uručen podnositeljki predstavke 24. januara 2002. Dana 3. septembra 2003. Viši sud u Kopru je ukinuo prvostepenu odluku i vratio je predmet na ponovno suđenje. Dana 18. septembra 2003. Okružni sud u Kopru je doneo novu odluku kojom je okončao postupak. Presuda je postala pravosnažna 7. novembra 2003.

Podnositeljka predstavke se žalila na preteranu dužinu trajanja postupka, pozivajući se na čl. 6, st. 1 Konvencije. Takođe je uložila prigovor da pravni lekovi koji su u Sloveniji dostupni u slučaju preterano dugih pravnih postupaka nisu delotvorni, pri čemu se pozvala na član 13 Konvencije. Ona je takođe navela da njen tužbeni zahtev nije raspravljen u “pravičnom postupku“ pred “nepristrasnim sudom”. Prema njenom podnesku, sudije su prema njoj zauzele diskriminišući stav prema njoj i rezultat toga je bio da su u njenom slučaju dali netačne presude. Štaviše, podnositeljka predstavke je tvrdila da su vlasti lišili njenog zastupnika mogućnosti da delotvorno iznosi argumente u predmetu. Ona se pozvala na čl. 6, st. 1. i čl. 14 Konvencije.

Sud smatra da podnositeljka predstavke nije podnela nikakve dokaze koji bi mogli podržati njene optužbe da je u ovom predmetu povređeno njeno pravo na “pravičnu raspravu” pred “nepristrasnim sudom”, samostalno ili u vezi s čl. 14.

Sud je jednoglasno utvrdio da nije bilo povrede čl. 6, st. 1 Konvencije u pogledu dužine trajanja postupka, ali da jeste došlo da je došlo do povrede čl. 13 Konvencije, kao i da zaključak da je bilo kršenja predstavlja sam po sebi pravično zadovoljenje u pogledu svake pretrpljene nematerijalne štete.

Preuzmite presudu u pdf formatu

EVROPSKI SUD ZA LJUDSKA PRAVA

TREĆE ODELJENJE

Predmet BUNČIČ protiv SLOVENIJE

(Predstavka br. 42852/02)

PRESUDA

STRAZBUR

24. januar 2008.

U predmetu Bunčič protiv Slovenije (Bunčič v. Slovenia), Evropski sud za ljudska prava (Treće odeljenje), zasedajući u veću u sastavu:

g-din Korneliu Birsan (Corneliu Bîrsan), Predsednik,
g-din Boštjan M. Zupančič (Boštjan M. Zupančič),
g-đa Elizabet Fura Sandstrom (Elisabet Fura-Sandström),
g-din Egbert Mijer (Egbert Myjer),
g-din David Tor Bjorgvinson (David Thór Björgvinsson),
g-đa Ineta Zimele (Ineta Ziemele), sudije, i
g-din Stenli Naismit (Stanley Naismith), Zamenik sekretara odeljenja,

Posle većanja na zatvorenoj sednici održanoj 17. januara 2008, Izriče sledeću presudu, koja je usvojena na taj dan:

POSTUPAK

Predmet je formiran na osnovu predstavke (br. 42852/02) protiv Republike Slovenije koju je na osnovu čl. 34 Konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (u daljem tekstu “Konvencija”) podnela slovenačka državljanka, g-đa Marija Bunčič (“Podnositeljka predstavke“), 28. novembra 2002.
Slovenačku Vladu (“Vlada”) zastupao je njen agent, g-din Mr L. Bembič, Državni pravobranilac.
Podnositeljka predstavke je navela, između ostalog, da je dužina trajanja postupka pred domaćim sudovima bila preterana i da predstavlja povredu čl. 6, st. 1, Konvencije. U suštini, ona se žalila i na nedostatak efikasnog pravnog leka u odnosu na predugo trajanje postupka (čl. 13 Konvencije).
Dana 28. septembra 2006. Sud je odlučio da dostavi pritužbe na dužinu trajanja postupka i na nedostatak pravnih lekova u tom pogledu Vladi. Primenjujući čl. 29, st. 3 Konvencije, odlučio je da istovremeno razmotri osnovanost predstavke i njenu dopuštenost.

ČINJENICE

I. OKOLNOSTI PREDMETA

Podnositeljka predstavke rođena je 1949. i živi u Portorožu.
Podnositeljka predstavke je povređena 1984. u saobraćajnoj nesreći koju je prouzrokovao zaposleni u kompaniji TOP Portorož, koja je kasnije preimenovana u Kompanija za čišćenje odeće Lucija (“Lucija”). Posle nesreće podnositeljka predstavke je navodno mentalno obolela.
Dana 15. aprila 1988. podnositeljka predstavke pokrenula je građanski postupak protiv Lucije pred Osnovnim sudom u Kopru (Temeljno sodišče v Kopru) tražeći odštetu za pretrpljene povrede.
Dana 28. juna 1994. Konvencija je stupila na snagu u odnosu na Sloveniju. Do tada, sud je zakazao četiri ročišta. Bar dva od njih su odložena zbog podnositeljke predstavke.
Potom je ročište koje je održano 7. jula 1994. odloženo za 15. juli 1994. jer su strane u postupku pokušale da postignu vansudsko poravnanje. Pošto poravnanje nije postignuto, sud je održao ročište 15. jula 1994. i imenovao medicinskog veštaka koji treba da odredi u kojoj meri je bolest podnositeljke predstavke rezultat povreda koje je doživela u nesreći.
Dana 24. oktobra 1994. veštak je obavestio sud da je podnositeljka predstavke odbila ispitivanje.
Ročište zakazano za 25. novembar 1994. je otkazano na zahtev podnositeljke predstavke.
Posle reforme pravosudnog sistema u Sloveniji, preimenovani Okružni sud u Kopru (Okrožno sodišče v Kopru) održao je ročište 25. septembra 1995. Kako se vidi iz zapisnika, ročište je odloženo zbog toga što je muž podnositeljke predstavke neprestano ometao postupak.
Podnositeljka predstavke je 27. septembra 1995. zahtevala izuzeće sudije. Predsednik Okružnog suda u Kopru odbacio je zahtev 28. novembra 1995. kao očigledno neosnovan.
Ročište koje je zakazano za 22. decembar 1995. odloženo je za 22. januar 1996. na zahtev podnositeljke predstavke.
Dana 10. januara 1996. podnositeljka predstavke je podnela predstavku Vrhovnom sudu (Vrhovno sodišče) žaleći se da je Okružni sud u Kopru postupak vodio nezakonito. Okružni sud u Kopru je 15. januara 1996. savetovao podnositeljki predstavke da imenuje advokata koji će je zastupati umesto njenog muža. Posle toga, 18. januara 1996, muž podnositeljke predstavke obavestio je sud da podnositeljka predstavke neće prisustvovati narednim ročištima dok njenu predstavku ne bude razmatrao Vrhovni sud. Tretirajući predstavku kao zahtev za povlačenje sudije, Vrhovni sud je 15. aprila 1996. predstavku poslao Okružnom sudu u Kopru. Predsednik tog suda je 17. juna 1996. odbacio zahtev kao očigledno neosnovan.
U međuvremenu, 22. januara 1996, Okružni sud u Kopru je održao ročište. Pošto se nijedna od strana u postupku nije pojavila na ročištu, sud je odredio mirovanje postupka. Sud je nekoliko puta pokušavao redovnom poštom da uruči odluku pod nositeljki predstavke, a ona je vraćana s oznakom “odsutna“, i preko sudskog pozivara. Odluka je najzad uručena podnositeljki predstavke 10. aprila 1997.
Sud je 10. juna 1997. usvojio zahtev podnositeljke predstavke da se nastavi s postupkom. Lucija je uložila žalbu, čija kopija je posle bar dva neuspela pokušaja uručena podnositeljki predstavke 25. avgusta 1997. Viši sud u Kopru (Višje sodišče v Kopru) je 23. decembra 1997. odbio žalbu. Odluka je uručena podnositeljki pred stavke 29. januara 1998.
Dana 9. februara 1998. sud je održao ročište i odlučio da imenuje novog medicinskog veštaka.
Dana 14. februara i 26. februara 1998. podnositeljka predstavke podnela je dva preliminarna podneska u pisanoj formi.
Dana 16. juna 1998. veštak je podneo svoj izveštaj.
Dana 28. jula 1998. sud je objavio odluku o honorarima veštaka. Posle žalbe podnositeljke predstavke, Viši sud u Kopru je ukinuo odluku i 21. juna 1999. Okružni sud u Kopru je doneo novu odluku.
Dana 28. septembra 1999. podnositeljka predstavke, koju je prvi put zastupao advokat, podnela je preliminarni podnesak u pisanoj formi kojim je modifikovala i proširila svoj zahtev.
Ročišta koja su zakazana za 19. oktobar 1999. i 18. oktobar 2000. su otkazana, ono prvo zbog zato što je sudija u predmetu izabran u Viši sud, a ovo potonje na zahtev podnositeljke predstavke.
U međuvremenu, 28. oktobra 1999, sud je dobio informaciju o situaciji podnositeljke predstavke od Zavoda za penziono i invalidsko osiguranje Slovenije (Zavod za pokojninsko in invalidsko zavarovanje Slovenije).
Ročište koje je održano 8. decembra 2000. je odloženo za 17. januar 2001. zbog predloga podnositeljke predstavke da se postigne vansudsko poravnanje u ovom predmetu. Očigledno poravnanje nije dogovoreno.
Dana 3. januara 2001. podnositeljka predstavke je zahtevala da njen muž bude pozvan da prisustvuje ročištu.
Dana 8. januara 2001. podnositeljka predstavke je podnela preliminarni pod nesak u pisanoj formi.
Dana 17. januara 2001. održano je ročište.
Dana 29. januara 2001. podnositeljka predstavke obavestila je sud da je otkazala punomoćje svom advokatu. Osim toga, ona je zahtevala izuzeće sudije. Predsednik Okružnog suda u Kopru je 1. februara 2001. odbacio zahtev kao neosnovan.
Od pet ročišta koja su zakazana između 16. marta 2001. i 16. novembra 2001. dva su otkazana na zahtev podnositeljke predstavke, a dva zbog što obaveštenje kojom su podnositeljka predstavke ili njen muž pozvani na ročište nije mogao da im bude uručen.
Dana 13. decembra 2001. sud je održao ročište, ali se nijedna od strana u postupku nije pojavila, iako su bile pozvane. Usled toga, sud je odlučio da postupak miruje.
Dana 18. decembra 2001. Lucija je uložila žalbu, tvrdeći da postupak treba da bude okončan. Primerak žalbe je uručen podnositeljki predstavke 24. januara 2002.
Dana 3. septembra 2003. Viši sud u Kopru je ukinuo prvostepenu odluku i vratio je predmet na ponovno suđenje.
Dana 18. septembra 2003. Okružni sud u Kopru je doneo novu odluku kojom je okončao postupak (ustavitev postopka – videti stavove 37 i 38 dole). Presuda je postala pravosnažna 7. novembra 2003.

II. RELEVANTNO DOMAĆE PRAVO

1. Zakon o zaštiti prava na suđenje bez nepotrebnog odlaganja

Zakon o zaštiti prava na suđenje bez nepotrebnog odlaganja (Zakon o varstvu pravice do sojenja brez nepotrebnega odlašanja, Službeni glasnik, br. 49/2006) je sprovođen od 1. januara 2007. Prema njegovim članovima 1 i 2, pravo na suđenje u razumnom roku se garantuje stranama u sudskom postupku, učesniku u skladu sa Zakonom koji reguliše vanparnični postupak i oštećena strana u krivičnom postupku.
Član 25 određuje sledeća prelazna pravila u odnosu na predstavke koje se već nalaze pred Sudom:

Član 25 – Pravično zadovoljenje za štetu pričinjenu pre primene ovog Zakona

“(1) U predmetima u kojima je kršenje prava na suđenje bez nepotrebnog odlaganja već prestalo, a strana u postupku je već podnela zahtev za pravičnim zadovoljenjem međunarodnom sudu pre datuma primene ovog Zakona, Državno pravobranilaštvo će strani u postupku ponuditi poravnanje u pogledu iznosa za pravično zadovoljenje u roku od četiri meseca nakon datuma prijema predmeta koji je međunarodni sud prosledio za postupak poravnanja. Strana u postupku podneće predlog poravnanja Državnom pravobranilaštvu u roku od dva meseca posle datuma prijema predloga Državnog pravobranilaštva. Državno pravobranilaštvo će odlučiti o ovom predlogu u najkraćem roku, a najkasnije u roku od četiri meseca. ...

(2) Ako predlog za poravnanje naveden u stavu 1 ovog člana ne bude prihvaćen ili Državno pravobranilaštvo i strana u postupku ne postignu dogovor u roku od četiri meseca od datuma kada je strana u postupku podnela svoj predlog, strana u postupku može pokrenuti postupak pred nadležnim sudom prema ovom Zakonu. Strana u postupku može pokrenuti postupak u roku od šest meseci nakon prijema odgovora Državnog pravobranilaštva da njen predlog naveden u prethodnom stavu nije prihvaćen, ili nakon isteka perioda definisanog u prethodnom stavu u kome Državno pravo branilaštvo treba da odluči da nastavi s postupkom za poravnanje. Bez obzira na vrstu ili iznos zahteva, odredbe Zakona o građanskom postupku koje se odnose na zahteve male vrednosti biće primenjene u postupku pred sudom.”

2. Zakon o građanskom postupku

Prema čl. 216 Zakona o građanskom postupku (Zakon o pravdnem postopku, Službeni list Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije br. 4-37/77), sud treba da odluči o mirovanju postupka ako se, između ostalog, nijedna od strana u postupku ne pojavi na ročištu. Strana u postupku može tražiti od suda da nastavi postupak posle isteka tri meseca od dana kada je postupak stavljen u stanje mirovanja, ali ne kasnije od četiri meseca od tog dana (čl. 217). Štaviše, čl. 216 predviđa da će se, ako su u okviru istog postupka ponovo ispunjeni uslovi za mirovanje postupka, pretpostaviti da je tužilac povukao svoj zahtev.
Iste odredbe mogu biti nađene u čl. 209 i čl. 210 novog Zakona o građanskom postupku (Zakon o pravdnem postopku, Službeni list Republike Slovenije br. 83/2001) koji je zameni stari Zakon 14. jula 1999.

ZAKON

I. NAVODNA KRŠENJA čl. 6, st. 1 (U POGLEDU DUŽINE TRAJANJA POSTUPKA) I čl. 13 KONVENCIJE

Podnositeljka predstavke se žalila na preteranu dužinu trajanja postupka. Ona se oslanjala na čl. 6, st. 1, Konvencije, koji glasi:

“Svako, prilikom odlučivanja o njegovim građanskim pravima i obavezama, ili u slučaju bilo kakvih krivičnih tužbi protiv njega, ima pravo na pravičnu… raspravu u razumnom roku pred… sudom …”

U suštini, podnositeljka predstavke je takođe uložila prigovor da pravni lekovi koji su u Sloveniji dostupni u slučaju preterano dugih pravnih postupaka nisu delotvorni. Čl. 13 Konvencije glasi:

“Svako kome su povređena prava i slobode predviđeni u ovoj Konvenciji ima pravo na delotvorni pravni lek pred nacionalnim vlastima, bez obzira jesu li povredu izvršila lica koja su postupala u službenom svojstvu.”

A. dopuštenost

Vlada je tvrdila da nisu iscrpljeni domaći pravni lekovi, naročito nakon spro vo đenja Zakona o zaštiti prava na suđenje bez odlaganja (“Zakon iz 2006”) od 1. januara 2007.
Podnositeljka predstavke je osporila ovaj argument, tvrdeći da dostupni pravni lekovi nisu delotvorni.
Sud konstatuje da čl. 25 Zakona iz 2006. eksplicitno govori o postupku pred međunarodnim sudovima i predviđa određene pravne lekove u slučaju domaćih postupaka koji su završeni pre 1. januara 2007. Međutim, Sud je smatrao u presudi u predmetu Grzinčič da uslovi navedeni u ovom članu nisu ispunjeni u pogledu predstavki koje se odnose na primenu okončanih postupaka koji su dostavljeni slovenačkoj Vladi pre 1. januara 2007, kao što je i sadašnji predmet (videti Grzinčič v. Slovenia, br. 26867/02, stav 67, 3. maj 2007).
Stoga Sud konstatuje da je ovaj deo sadašnje predstavke sličan relevantnom delu presude u predmetu Grzinčič (citirano dole, stav 68), u kojoj je Sud odbacio prigovor Vlade da nisu iscrpljeni domaći pravni lekovi jer je smatrao da su pravni lekovi koje je Podnositeljka predstavke imala na svom raspolaganju bili nedelotvorni.
Sud smatra da Vlada nije pružila nikakve ubedljive argumente koji bi zahtevali od Suda da odstupi od svoje uspostavljene prakse.
Sud dalje konstatuje da ovaj deo predstavke nije očigledno neosnovan u smislu značenja čl. 35, st. 3, Konvencije. Niti je nedopuštena po bilo kom osnovu. Ona stoga mora biti proglašena dopuštenom.

B. Osnovanost 1. Član 6, stav 1

a) Period koji treba razmatrati

Period koji treba razmatrati počeo je 28. juna 1994, na dan kada je Konvencija stupila na snagu u odnosu na Sloveniju. Međutim, da bi se ocenila opravdanost dužine trajanja o kome je reč, Sud će uzeti u obzir fazu u kojoj se postupak nalazio 28. juna 1994 (videti, među ostalim presudama, predmet Humen v. Poland [GC], br. 26614/95, stav 59, 15. oktobar 1999).
Relevantni period se završio 7. novembra 2003, na dan kada je odluka Okružnog suda u Kopru postala pravosnažna. Stoga je period trajao devet godina i četiri meseca. U okviru tog perioda, presude su donošene na dva nivoa nadležnosti a predmet je jednom vraćen na ponovno suđenje.

b) Primenjivi kriterijumi

Opravdanost dužine trajanja postupka mora biti ocenjena u svetlu okolnosti slučaja i u odnosu na sledeće kriterijume: složenost predmeta, ponašanje podno- siteljke predstavke i nadležnih vlasti i o značaju postupka za podnositeljke predstavke (videti, među mnogim drugim presudama, Frydlender v. France [GC], br. 30979/96, stav 43, ECHR 2000-VII).
Vlada je tvrdila da je predmet veoma složen, naročito zbog procesnih komplikacija koje su rezultat ponašanja podnositeljke predstavke. Ona je dalje tvrdila da predmet postupka očigledno nije bio posebno važan podnositeljki predstavke.
Sud smatra da sam predmet po sebi ne predstavlja posebnu teškoću u pogledu činjenica ili prava i smatra da bi pitanje o kome je reč u postupku moglo, u načelu, da bude smatrano kao posebno važno za podnositeljke predstavke. Što se tiče postupaka podnositeljke predstavke na koje se poziva Vlada, Sud smatra da ovo pitanje treba da bude ocenjeno kao izdvojeno pitanje (videti stavove 54 do 59 dole).
U podnesku Vlade se kaže da su odlaganja uzrokovana brojnim zahtevima podnositeljke predstavke za odlaganjima, osporavanjem sudija i predlozima za poravnanje. Povrh svega, sud je u više navrata bezuspešno pokušavao da podnositeljki predstavke uruči svoje odluke, pozive i primerke podnesaka Lucije. To je uzrokovalo dugotrajna odlaganja a rezultat su bila pomeranja ročišta. Podnositeljka predstavke je takođe odbila jedno medicinsko ispitivanje i nije se pojavila na dva ročišta. Stoga je Vlada tvrdila da se dužina trajanja postupka može pripisati isključivo podnositeljki predstavke a svakako ne pravosudnim vlastima koje su pokazale savesnost u tretiranju njenog predmeta.
Podnositeljka predstavke je osporila ove argumente i naglasila da su pravosudne vlasti opstruirale postupak. Prvo, sud je namerno zakazivao ročišta u dane kada je zastupnik podnositeljke predstavke bio odsutan. Drugo, tokom tri godine sudske odluke i pozivi su slati na pogrešnu adresu iako je ispravna adresa uredno dostavljena sudu. Najzad, vlasti su se na nedelotvoran način bavile predmetom podnositeljke predstavke.
Sud ponovo potvrđuje da samo odlaganja koja se mogu pripisati državi mogu opravdati zaključak o nepridržavanju zahteva u pogledu “razumnog roka” (videti, predmet Ciricosta and Viola v. Italy, presuda od 4. decembra 1995, Serija A br. 337A, stav 28).
U ovom predmetu, nadležni sud izgleda da je odgovaran za određeno odlaganje između 25. novembra 1994. i 25. septembra 1995 (između dva ročišta. Ali je prvo odloženo na zahtev podnositeljke predstavke), između 19. oktobra 1999. i 18. oktobra 2000 (zamena sudija) i između 18. decembra 2001. i 3. septembra 2003 (postupak po žalbi). Osim toga, sudovima je trebalo oko jedanaest meseci da odluče o žalbi podnositeljke predstavke u pogledu honorara za veštake i, nakon upućivanja na ponovno suđenje, da donesu novu presudu u tom pogledu (videti stav 21 gore).
S obzirom na to, Sud konstatuje da podnositeljka predstavke ima primarnu odgovornost za dužinu trajanja postupka u ovom predmetu. Tokom postupka ona i njen muž, koji je nastupao kao njen zastupnik, preduzeli su niz koraka koji su komplikovali postupak i pokazali, ako ne želju za opstrukcijom, onda bar stav da ne žele da sarađuju (videti Ciricosta and Viola, citirano gore).
Sud konstatuje s tim u vezi da su podnositeljka predstavke i njen muž bili u više navrata nedostupni na adresi koju su, kako se vidi iz dokumenata predmeta, dali sudovima. To je uzrokovalo značajno odlaganje postupka (videti stavove 16, 17 i 30 gore). Navodi podnositeljke predstavke da su vlasti namerno zakazivale ročišta u danima kada je zastupnik podnositeljke predstavke bio odsutan i da su sudske odluke i pozivi slati na pogrešnu adresu nisu potvrđeni nikakvim dokazima.
Sud dalje primećuje da je podnositeljka predstavke tri puta tražila izuzeće sudije, i da je to svaki put odbijeno kao neosnovano (stavovi 13, 15 i 29 gore). Bar devet ročišta je odloženo zbog podnositeljke predstavke i, povrh svega, dva puta je odlučeno da postupak miruje jer se podnositeljka predstavke, koja je bila tužilac u postupku, nije pojavila na ročištima (stavovi 16 i 31 gore). Najzad, kao rezultat odsutnosti podnositeljke predstavke sa ročišta, za koji nije dala nikakvo verodostojno objašnjenje, sud je okončao postupak na osnovu pretpostavke da je podnositeljka predstavke povukla svoj zahtev (stavovi 31, 37 i 38 gore).
Iako period od devet godina i četiri meseca za ovu vrstu građanskog postupka, na prvi pogled, izgleda nerazuman, postupci podnositeljke predstavke, koja nije pokazala savesnost koja se očekuje od tužioca, naveli su Sud da na osnovu svega ovoga zaključi da nije bilo kršenja čl. 6, st. 1, Konvencije u pogledu dužine trajanja postupka u ovom predmetu.

2. Član 13

Član 13 Konvencije garantuje “delotvoran lek pred nacionalnom vlašću” svakome ko tvrdi da su njegova prava i slobode prema Konvenciji prekršena (videti Klass and Others v. Germany, presuda od 6. septembra 1978, Serija A br. 28, s. 29, st. 64). Međutim, čl. 13 zahteva pravni lek u domaćem pravu u pogledu navodne sporne pritužbe u smislu Konvencije (videti Boyle and Rice v. the United Kingdom, presuda od 27. aprila 1988, Serija A br. 131, s. 23, stav 52). Dakle, odredba deluje tako da zahteva postojanje delotvornog pravnog leka koji će se baviti suštinom “sporne pritužbe“ i pružiti zadovoljenje (videti Kudła v. Poland [GC], no. 30210/96, § 157, ECHR 2000-XI).
Sud dalje naglašava da postojanje stvarne povrede jedne druge odredbe Kon- vencije (“materijalna“ odredba) nije preduslov za primenu čl. 13 (videti predmet Klass and Others, citiran gore, s. 29, st. 64). Činjenica da navodi podnositeljke predstavke na kraju nisu potvrđeni ne sprečava da njen zahtev bude smatran spornim u svrhu čl. 13 Konvencije (videti Kaya v. Turkey, presuda od 19. februara 1998, Reports of Judgments and Decisions 1998-I, s. 330-31, stav 107).
U ovom predmetu Sud je zaključio da je zahtev podnositeljke pritužbe prema čl. 6, st. 1, dopušten. Dakle, podnositeljka predstavke je imala “spornu pritužbu”, bez obzira na nalaz Suda da dužina trajanja postupka pred domaćim sudovima nije povredila zahtev u pogledu “razumnog roka”. Sledstveno tome, podnositeljka predstavke je imala pravo prema čl. 13 na pravni lek od nacionalnih vlasti da bi ustanovila da li je postupak koji je pokrenula bio preterano dug.
Sud konstatuje da su prigovori i argumenti u pogledu delotvornosti domaćih pravnih lekova koje je iznela Vlada bili odbačeni u ranijim predmetima (videti stavove 41 do 45 gore i Grzinčič, citiran gore, stavovi 75 -76) i ne vidi nijedan razlog zbog koga bi drugačije zaključio u ovom predmetu.
Prema tome, Sud smatra da je u ovom predmetu bilo kršenja čl. 13 zbog toga što nema pravnog leka prema domaćem pravu pri čemu podnositeljka predstavke nije mogla da dobije presudu o tome da li je njen predmet razmatran u razumnom roku, kao što je rečeno u čl. 6 § 1.

II. DRUGA NAVODNA KRŠENJA KONVENCIJE

Podnositeljka predstavke se žalila da njen tužbeni zahtev nije raspravljen u “pravičnom postupku“ pred “nepristrasnim sudom”. Prema njenom podnesku, sudije su prema njoj zauzele diskriminišući stav prema njoj i rezultat toga je bio da su u njenom slučaju dali netačne presude. Štaviše, podnositeljka predstavke je tvrdila da su vlasti lišili njenog zastupnika mogućnosti da delotvorno iznosi argumente u predmetu.
Ona se pozvala na čl. 6, st. 1, i čl. 14 Konvencije. Prvi, u meri u kojoj je to relevantno za predmet, obezbeđuje:

Član 14 glasi:

“Uživanje prava i sloboda kako su izneti u Konvenciji biće obezbeđeno bez diskri minacije po bilo kom osnovu kao što su pol, rasa, boja, jezik, vera, političko ili drugo mišljenje, nacionalno ili društveno poreklo, pripadnost nacionalnoj manjini, imovina, rođenje ili drugi status.”

Sud potvrđuje da, u skladu s čl. 35, st. 1, Konvencije, može da se bavi nekim pitanjima samo pošto su iscrpljeni svi domaći pravni lekovi. Sud primećuje da je dati postupak okončan prvostepenom sudskom odlukom od 18. septembra 2003. Sud konstatuje da podnositeljka predstavke nije uložila žalbu na odluku i da je na taj način propustila da iscrpi dostupne domaće pravne lekove.
U svakom slučaju, Sud smatra da podnositeljka predstavke nije podnela nikakve dokaze koji bi mogli podržati njene optužbe da je u ovom predmetu povređeno njeno pravo na “pravičnu raspravu” pred “nepristrasnim sudom”, samostalno ili u vezi s čl. 14. Dakle, ove pritužbe podnositeljke predstavke su takođe neosnovane u smislu čl. 35, st. 3, Konvencije. One moraju biti proglašene nedopuštenim u skladu s čl. 35, st. 4, Konvencije.

III. PRIMENA čl. 41 KONVENCIJE

Član 41 Konvencije kaže:

“Ako Sud smatra da je bilo kršenja Konvencije ili Protokola uz nju, i ako domaće pravo Visoke strane ugovornice o kojoj je reč omogući samo delimičnu ispravku, Sud će, ako to bude potrebno, omogućiti pravično zadovoljenje oštećenoj strani.”

A. Šteta

Podnositeljka predstavke je tražila 11.950.282 slovenačkih tolara (oko 50.000 eura – EUR) na ime neodređene štete.
Vlada je osporila zahtev.
Uzimajući u obzir zaključak da postupak u kome je podnositeljka predstavke bila jedna od strana nije bio neopravdano dug, Sud smatra da zaključak da je bilo kršenja čl. 13 Konvecije sam po sebi predstavlja dovoljno pravično zadovoljenje i ne dodeljuje novčanu naknadu po ovom osnovu.

B. Troškovi i izdaci

Podnosilac zahteva je isto tako tražila 300.000 slovenačkih tolara (oko EUR 1.250) na ime troškova i izdataka. Iz podnesaka podnositeljke predstavke se vidi da se njen zahtev odnosio na oboje: troškove i izdatke nastale u domaćem postupku i troškove i izdatke pred Sudom.
Vlada je osporila zahtev.
Prema praksi Suda, podnosilac zahteva ima pravo na nadoknadu troškova i izdataka samo u meri u kojoj je dokazano da su oni stvarno i nužno nastali i da su bili razumni u pogledu iznosa. U ovom predmetu, imajući u vidu informacije koje je imao i gore navedene kriterijume, Sud je odbacio zahtev za nadoknadu troškova i izdataka u domaćem postupku i smatrao je da je podnositeljka predstavke, koju nije zastupao advokat, sigurno imala izdatke u vezi s postupkom pred Sudom. Sud smatra razumnim da joj s tim u vezi dodeli iznos od EUR 150 (videti, na primer, Bauer v. Slovenia, br. 75402/01, stav 26, 9. mart 2006, i Vidic v. Slovenia, br. 54836/00, stav 31, 3.avgust 2006).

C. Zatezna kamata

Sud smatra adekvatnim da zatezna kamata bude zasnovana na najnižoj kamatnoj stopi Evropske centralne banke, kojoj treba dodati tri procentna poena.

IZ GORE NAVEDENIH RAZLOGA, SUD JEDNOGLASNO

Proglašava pritužbu koja se odnosi na dužinu trajanja postupka i delo tvor nosti pravnih lekova dopuštenom a preostali deo predstavke nedopuštenim;
Utvrđuje da nije bilo povrede čl. 6, st. 1 Konvencije u pogledu dužine trajanja postupka;
Utvrđuje da je došlo do povrede čl. 13 Konvencije;
Utvrđuje da zaključak da je bilo kršenja predstavlja sam po sebi pravično zadovoljenje u pogledu svake pretrpljene nematerijalne štete;
Utvrđuje

da tužena država treba da isplati podnositeljki predstavke, u roku od tri meseca od datuma kada ova presuda postane pravosnažna u skladu s čl. 44, st. 2, Konvencije, iznos od EUR 150 (sto pedeset eura) na ime troškova i izdataka, plus sve takse koje bi mogle biti naplaćene za ove iznose;
da po isteku gore navedena tri meseca do isplate treba platiti običnu ka matu na gore navedene iznose po stopi koja je jednaka najnižoj kamatnoj stopi Evropske centralne banke tokom datog perioda uz dodatak od tri procentna poena;

Odbija preostali deo zahteva podnositeljke predstavke za pravičnim zado vo ljenjem.

Sačinjeno na engleskom i dostavljeno u pisanoj formi 24. januara 2008, u skladu s pravilom 77, st. 2 i 3, Poslovnika suda.

Stanley Naismith Corneliu Bîrsan

zamenik sekretara predsednik

______________________________________

Presuda je preuzeta iz zbirke presuda "Pravo na suđenje u razumnom roku - zbirka izabranih presuda Evropskog suda za ljudska prava u slučajevima protiv Bosne i Hercegovine, Hrvatske, Makedonije, Slovenije i Srbije". Publikacija je objavljena u sklopu regionalnog projekta Dopunska obuka o ljudskim pravima za pravnike u državama nastalim na teritoriji bivše Jugoslavije

THIRD SECTION

CASE OF BUNČIČ v. SLOVENIA

(Application no. 42852/02)

JUDGMENT

STRASBOURG

24 January 2008

FINAL

24/04/2008

This judgment will become final in the circumstances set out in Article 44 § 2 of the Convention. It may be subject to editorial revision.

In the case of Bunčič v. Slovenia, The European Court of Human Rights (Third Section), sitting as a Chamber composed of:

Corneliu Bîrsan, President,
Boštjan M. Zupančič,
Elisabet Fura-Sandström,
Egbert Myjer,
David Thór Björgvinsson,
Ineta Ziemele,
Isabelle Berro-Lefèvre, judges,
and Stanley Naismith, Deputy Section Registrar,

Having deliberated in private on 4 January 2008,

Delivers the following judgment, which was adopted on that date:

PROCEDURE

1. The case originated in an application (no. 42852/02) against the Republic of Slovenia lodged with the Court under Article 34 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (“the Convention”) by a Slovenian national, Mrs Marija Bunčič (“the applicant”), on 28 November 2002.

2. The Slovenian Government (“the Government”) were represented by their Agent, Mr L. Bembič, State Attorney-General.

3. The applicant alleged, inter alia, that the length of the proceedings before the domestic courts had been excessive and in breach of Article 6 § 1 of the Convention. In substance, she also complained about the lack of an effective domestic remedy in respect of the excessive length of the proceedings (Article 13 of the Convention).

4. On 28 September 2006 the Court decided to communicate the complaints concerning the length of the proceedings and the lack of remedies in that respect to the Government. Applying Article 29 § 3 of the Convention, it decided to examine the merits of the application at the same time as its admissibility.

THE FACTS

I. THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE

5. The applicant was born in 1949 and lives in Portorož.

6. In 1984 the applicant was injured in a car accident caused by an employee of a company TOP Portorož, subsequently renamed Clothes Cleaning Company Lucija (“the Lucija”). Allegedly since the accident, the applicant has suffered from a mental illness.

7. On 15 April 1988 the applicant instituted civil proceedings against the Lucija in the Koper Basic Court (Temeljno sodišče v Kopru) seeking damages for the injuries sustained.

8. On 28 June 1994 the Convention entered into force with respect to Slovenia. By then, the court had scheduled four hearings. At least two of them were adjourned due to the applicant.

9. Subsequently, the hearing held on 7 July 1994 was adjourned until 15 July 1994 due to the parties' attempt to reach an out-of-court settlement. Since no settlement had been reached, the court held a hearing on 15 July 1994 and appointed a medical expert to determine the extent to which the applicant's illness had resulted from the injuries sustained in the accident.

10. On 24 October 1994 the expert informed the court that the applicant had refused the examination.

11. The hearing scheduled for 25 November 1994 was cancelled at the applicant's request.

12. Further to the reform of the judicial system in Slovenia, the renamed Koper District Court (Okrožno sodišče v Kopru) held a hearing on 25 September 1995. The hearing, as it appears from the minutes, was adjourned due to the applicant's husband's continuous disturbance of the proceedings.

13. On 27 September 1995 the applicant requested the judge to stand down. On 28 November 1995 the request was rejected as manifestly ill-founded by the President of the Koper District Court.

14. The hearing scheduled for 22 December 1995 was adjourned until 22 January 1996 at the applicant's request.

15. On 10 January 1996 the applicant lodged an application with the Supreme Court (Vrhovno sodišče) complaining that the Koper District Court had been conducting the proceedings unlawfully. On 15 January 1996 the applicant was advised by the Koper District Court to appoint an advocate to represent her instead of her husband. Subsequently, on 18 January 1996, the applicant's husband informed that court that the applicant would not attend further hearings until her application was examined by the Supreme Court. On 15 April 1996 the Supreme Court, treating the application as a request for withdrawal of the judge, sent it to the Koper District Court. On 17 June 1996 the request was rejected as manifestly ill-founded by the President of that court.

16. Meanwhile, on 22 January 1996 the Koper District Court held a hearing. Since none of the parties appeared at the hearing, the court stayed the proceedings (mirovanje postopka). The court tried several times to serve the decision on the applicant by regular mail, which was returned stamped with a comment “away”, and through the court process server. On 10 April 1997 the decision was finally served on the applicant.

17. On 10 June 1997 the applicant's request to resume the proceedings was upheld by the court. The Lucija lodged an appeal, a copy of which was, after at least two unsuccessful attempts, served on the applicant on 25 August 1997. On 23 December 1997 the Koper Higher Court (Višje sodišče v Kopru) rejected the appeal. The decision was served on the applicant on 29 January 1998.

18. On 9 February 1998 the court held a hearing and decided to appoint a new medical expert.

19. On 14 February and 26 February 1998 the applicant lodged two preliminary written submissions.

20. On 16 June 1998 the expert submitted his report.

21. On 28 July 1998 the court issued a decision concerning the expert fees. Further to the applicant's appeal, the Koper Higher Court quashed the decision and on 21 June 1999 the Koper District Court issued a new decision.

22. On 28 September 1999 the applicant, for the first time represented by a lawyer, lodged preliminary written submissions whereby she modified and extended her claim.

23. The hearings scheduled for 19 October 1999 and 18 October 2000 were called off, the former due to the assignment of the sitting judge to the Higher Court and the latter at the applicant's request.

24. In the meantime, on 28 October 1999, the court received information regarding the applicant's situation from the Pension and Disability Insurance Institute of Slovenia (Zavod za pokojninsko in invalidsko zavarovanje Slovenije).

25. The hearing held on 8 December 2000 was adjourned until 17 January 2001 due to the applicant's proposal to reach an out-of-court settlement in the case. The settlement has apparently not been reached.

26. On 3 January 2001 the applicant requested that her husband be invited to hearings.

27. On 8 January 2001 the applicant filed preliminary written submissions.

28. On 17 January 2001 a hearing was held.

29. On 29 January 2001 the applicant informed the court that she had cancelled the power of attorney to her lawyer. In addition, she requested the judge to stand down. On 1 February 2001 the request was refused as unfounded by the President of the Koper District Court.

30. Of the five hearings scheduled between 16 March 2001 and 16 November 2001 two were called off at the applicant's request and two because the notice inviting the applicant or her husband to a hearing could not be served on them.

31. On 13 December 2001 the court held a hearing but none of the parties appeared despite being invited. Consequently, the court decided to stay the proceedings.

32. On 18 December 2001 the Lucija appealed, claiming that the proceeding should be terminated. A copy of the appeal was served on the applicant on 24 January 2002.

33. On 3 September 2003 the Koper Higher Court quashed the first-instance decision and remitted the case for re-examination.

34. On 18 September 2003 the Koper District Court issued a new decision terminating the proceedings (ustavitev postopka – see paragraphs 37 and 38 below). The decision became final on 7 November 2003.

II. RELEVANT DOMESTIC LAW

1. The Act on the Protection of the Right to a Trial without undue Delay

35. The Act on the Protection of the Right to a Trial without undue Delay (Zakon o varstvu pravice do sojenja brez nepotrebnega odlašanja, Official Journal, No. 49/2006) has been implemented since 1 January 2007. Under its sections 1 and 2, the right to a trial within a reasonable time is guaranteed for a party to court proceedings, a participant under the Act governing non-contentious proceedings and an injured party in criminal proceedings.

36. Section 25 lays down the following transitional rules in relation to applications already pending before the Court:

Section 25 - Just satisfaction for damage sustained prior to implementation of this Act

“(1) In cases where a violation of the right to a trial without undue delay has already ceased and the party had filed a claim for just satisfaction with the international court before the date of implementation of this Act, the State Attorney's Office shall offer the party a settlement on the amount of just satisfaction within four months after the date of receipt of the case referred by the international court for the settlement procedure. The party shall submit a settlement proposal to the State Attorney's Office within two months of the date of receipt of the proposal of the State Attorney's Office. The State Attorney's Office shall decide on the proposal as soon as possible and within a period of four months at the latest. ...

(2) If the proposal for settlement referred to in paragraph 1 of this section is not acceded to or the State Attorney's Office and the party fail to negotiate an agreement within four months after the date on which the party filed its proposal, the party may bring an action before the competent court under this Act. The party may bring an action within six months after receiving the State Attorney's Office reply that the party's proposal referred to in the previous paragraph was not acceded to, or after the expiry of the period fixed in the previous paragraph for the State Attorney's Office to decide to proceed with settlement. Irrespective of the type or amount of the claim, the provisions of the Civil Procedure Act concerning small claims shall apply in proceedings before a court.”

2. The Civil Procedure Act

37. According to section 216 of the Civil Procedure Act (Zakon o pravdnem postopku, Official Gazette of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia no. 4-37/77), the court should stay the proceedings if, inter alia, none of the parties have appeared at a hearing. A party to proceedings can request the court to resume the proceedings after three months have passed from the day the proceedings were stayed and no later than four months from that day (Section 217). Section 216 furthermore provides that when, in the same set of proceedings, the conditions for staying the proceedings are again satisfied, it shall be presumed that the plaintiff has withdrawn his claim.

38. Equivalent provisions can be found in sections 209 and 210 of the new Civil Procedure Act (Zakon o pravdnem postopku, Official Gazette of the Republic of Slovenia no. 83/2001) which replaced the old Act on 14 July 1999.

THE LAW

I. ALLEGED VIOLATION OF ARTICLES 6 § 1 (AS REGARDS THE LENGTH OF PROCEEDINGS) AND 13 OF THE CONVENTION

39. The applicant complained about the excessive length of the proceedings. She relied on Article 6 § 1 of the Convention, which reads as follows:

“In the determination of his civil rights and obligations ..., everyone is entitled to a ... hearing within a reasonable time by [a] ... tribunal...”

40. In substance, the applicant further complained that the remedies available for the excessive length of proceedings in Slovenia were ineffective.

Article 13 of the Convention reads as follows:

“Everyone whose rights and freedoms as set forth in [the] Convention are violated shall have an effective remedy before a national authority notwithstanding that the violation has been committed by persons acting in an official capacity.”

A. Admissibility

41. The Government pleaded non-exhaustion of domestic remedies, in particular after the implementation of the Act on the Protection of the Right to a Trial without undue Delay (the “2006 Act”) from 1 January 2007.

42. The applicant contested that argument, claiming that the remedies available were not effective.

43. The Court notes that section 25 of the 2006 Act explicitly refers to proceedings before international courts and provides for certain remedies in cases of domestic proceedings which had terminated before 1 January 2007. However, the Court found in the Grzinčič judgment that the conditions laid down in that section were not fulfilled as regards applications concerning terminated proceedings which had been notified to the Slovenian Government before 1 January 2007, such as the present one (see Grzinčič v. Slovenia, no. 26867/02, § 67, 3 May 2007).

44. The Court therefore notes that this part of the present application is similar to the relevant part of the Grzinčič judgment (cited above, § 68), in which the Court dismissed the Government's objection of non-exhaustion of domestic remedies because it found that the legal remedies at the applicant's disposal were ineffective.

45. The Court finds that the Government have not submitted any convincing arguments which would require the Court to depart from its established case-law.

46. The Court further notes that this part of the application is not manifestly ill-founded within the meaning of Article 35 § 3 of the Convention. Nor is it inadmissible on any other grounds. It must therefore be declared admissible.

B. Merits

1. Article 6 § 1

a) Period to be taken into consideration

47. The period to be taken into consideration began on 28 June 1994, the day when the Convention entered into force with respect to Slovenia. However, in order to assess the reasonableness of the length of time in question, the Court will have regard to the stage reached in the proceedings on 28 June 1994 (see, among other authorities, Humen v. Poland [GC], no. 26614/95, § 59, 15 October 1999).

48. The relevant period ended on 7 November 2003, the day the Koper District Court's decision became final. It therefore lasted about nine years and four months. Within that period, the decisions were rendered at two levels of jurisdiction and the case was once remitted for re-examination.

b) Applicable criteria

49. The reasonableness of the length of proceedings must be assessed in the light of the circumstances of the case and with reference to the following criteria: the complexity of the case, the conduct of the applicant and the relevant authorities and what was at stake for the applicant in the dispute (see, among many other authorities, Frydlender v. France [GC], no. 30979/96, § 43, ECHR 2000-VII).

50. The Government argued that the case had been a very complex one, in particular because of the procedural complications resulting from the applicant's behaviour. They further submitted that the matter at stake had obviously not been particularly important for the applicant.

51. The Court considers that the subject matter did not by itself present special difficulties with regard to the facts or the law and finds that the issue at stake in the proceedings could, in principle, be regarded as of particular importance for the applicant. As regards the applicant's conduct referred to by the Government, the Court considers that this issue should be separately assessed (see paragraphs 54 to 59 below).

52. In the Government's submission, the delays were caused due to the applicant's numerous requests for adjournments, challenges of judges and settlement proposals. Above all, the court unsuccessfully tried to serve its decisions, summonses and copies of the Lucija's submissions on the applicant on several occasions. This caused long delays and resulted in adjournments of hearings. The applicant also refused one medical examination and failed to appear at two hearings. The Government therefore argued that the length of the proceedings was attributable exclusively to the applicant and indeed not to the judicial authorities which had displayed great diligence in handling her case.

53. The applicant contested these arguments and stressed that the judicial authorities had obstructed the proceedings. Firstly, the court deliberately scheduled hearings on the days the applicant's representative was absent. Secondly, for three years the court's decisions and summonses were sent to a wrong address although the right one had been properly notified to the court. Finally, the authorities handled the applicant's case in an inefficient manner.

54. The Court reiterates that only delays attributable to the State may justify a finding of a failure to comply with the “reasonable time” requirement (see, Ciricosta and Viola v. Italy, judgment of 4 December 1995, Series A no. 337‑A, § 28).

55. In the instant case, the relevant courts appear to be responsible for a certain delay between 25 November 1994 and 25 September 1995 (between two hearings, but the first was adjourned at the applicant's request), between 19 October 1999 and 18 October 2000 (substitution of a judge) and between 18 December 2001 and 3 September 2003 (proceedings on appeal). In addition, it took the courts about eleven months to decide on the applicant's appeal concerning expert fees and, further to the remittal, to issue a new decision in that respect (see paragraph 21 above).

56. Having said that, the Court notes that the applicant was primarily responsible for the length of the proceedings in the present case. During the proceedings she and her husband, acting as her representative, took a series of steps which complicated the proceedings and disclosed, if not a wish to obstruct, at least an attitude of non-cooperation (see Ciricosta and Viola, cited above).

57. The Court notes in this connection that the applicant and her husband were repeatedly unavailable at the address which, as it transpires from the case-file, they had provided to the courts. This caused considerable delay in the proceedings (see paragraphs 16, 17 and 30 above). The applicant's allegation that the authorities deliberately scheduled hearings on the days the applicant's representative was absent and that the court's decisions and summonses were sent to a wrong address has not been supported by any evidence.

58. The Court further observes that the applicant made three challenges against judges which were all rejected as unfounded (paragraphs 13, 15 and 29 above). At least nine hearings were adjourned due to the applicant and, above all, the proceedings were twice stayed because the applicant, who was a plaintiff in the proceedings, did not appear at the hearings (paragraphs 16 and 31 above). Ultimately, as a result of the applicant's absence at a hearing, for which she submitted no plausible explanation, the court terminated the proceedings based on the presumption that the applicant had withdrawn her claim (paragraphs 31, 37 and 38 above).

59. In conclusion, even though a period of nine years and four months for this kind of civil proceedings, on the face of it, seems unreasonable, the conduct of the applicant, who did not display the diligence to be expected of a plaintiff, leads the Court to conclude that there has been no violation of Article 6 § 1 of the Convention on account of the length of the proceedings in the present case.

2. Article 13

60. Article 13 of the Convention guarantees an “effective remedy before a national authority” to everyone who claims that his rights and freedoms under the Convention have been violated (see Klass and Others v. Germany, judgment of 6 September 1978, Series A no. 28, p. 29, § 64). However, Article 13 requires a remedy in domestic law only in respect of an alleged grievance which is an arguable one in terms of the Convention (see Boyle and Rice v. the United Kingdom, judgment of 27 April 1988, Series A no. 131, p. 23, § 52). Hence, the effect of this provision is to require the existence of an effective remedy to deal with the substance of an “arguable complaint” and to grant appropriate relief (see Kudła v. Poland [GC], no. 30210/96, § 157, ECHR 2000-XI).

61. The Court further reiterates that the existence of an actual breach of another provision of the Convention (a “substantive” provision) is not a prerequisite for the application of Article 13 (see the Klass and Others, cited above, p. 29, § 64). The fact that the applicant's allegations were not ultimately substantiated does not prevent her claim from being considered an arguable one for the purposes of Article 13 of the Convention (see Kaya v. Turkey, judgment of 19 February 1998, Reports of Judgments and Decisions 1998-I, pp. 330-31, § 107).

62. In the present case, the Court found the applicant's claim under Article 6 § 1 admissible. Hence, the applicant did have an “arguable complaint”, notwithstanding the Court's finding that the length of the proceedings before the domestic courts did not infringe the “reasonable time” requirement. Consequently, the applicant did have the right under Article 13 to be afforded a remedy by the national authorities to determine whether or not the proceedings instituted by her were excessively long.

63. The Court notes that the objections and arguments as to the effectiveness of the domestic remedies put forward by the Government have been rejected in earlier cases (see paragraphs 41 to 45 above and Grzinčič, cited above, §§75 -76) and sees no reason to reach a different conclusion in the present case.

64. Accordingly, the Court considers that in the present case there has been a violation of Article 13 on account of the lack of a remedy under domestic law whereby the applicant could have obtained a ruling on whether her case had been heard within a reasonable time, as set forth in Article 6 § 1.

II. OTHER ALLEGED VIOLATIONS OF THE CONVENTION

65. The applicant complained that the claim had not been given a “fair hearing” before an “impartial tribunal”. In her submission, the judges exhibited a discriminatory attitude towards her and, as a result, delivered incorrect decisions in her case. The applicant furthermore submitted that the authorities had deprived her representative of the possibility to effectively argue the case.

66. She invoked Articles 6 § 1 and 14 of the Convention. The former, as far as relevant, provides:

“In the determination of his civil rights and obligations ..., everyone is entitled to a fair ... hearing ... by an independent and impartial tribunal established by law.”

Article 14 reads as follows:

“The enjoyment of the rights and freedoms set forth in [the] Convention shall be secured without discrimination on any ground such as sex, race, colour, language, religion, political or other opinion, national or social origin, association with a national minority, property, birth or other status.”

67. The Court reiterates that, according to Article 35 § 1 of the Convention, it may only deal with an issue after all domestic remedies have been exhausted. The Court observes that the impugned proceedings terminated with the first-instance court's decision of 18 September 2003. It notes that the applicant did not appeal against that decision and has thus failed to exhaust available domestic remedies.

68. In any event, the Court finds that the applicant has not adduced any evidence capable of supporting her allegations that her right to a “fair hearing” before an “impartial tribunal”, alone or in conjunction with Article 14, was breached in the present case. Hence, these applicant's complaints are also manifestly ill-founded within the meaning of Article 35 § 3 of the Convention. They must be declared inadmissible in accordance with Article 35 § 4 of the Convention.

III. APPLICATION OF ARTICLE 41 OF THE CONVENTION

69. Article 41 of the Convention provides:

“If the Court finds that there has been a violation of the Convention or the Protocols thereto, and if the internal law of the High Contracting Party concerned allows only partial reparation to be made, the Court shall, if necessary, afford just satisfaction to the injured party.”

A. Damage

70. The applicant claimed 11,950,282 Slovenian tolars (approximately 50,000 euros – EUR) in respect of unspecified damage.

71. The Government contested the claim.

72. Taking into consideration the finding that the proceedings to which the applicant was a party were not unreasonably long, the Court considers that the finding of a violation of Article 13 of the Convention constitutes in itself sufficient just satisfaction and makes no monetary award under this head.

B. Costs and expenses

73. The applicant also claimed 300,000 Slovenian tolars (approximately EUR 1,250) for the costs and expenses. It appears from the applicant's submissions that her claim concerned both: costs and expenses incurred in the domestic proceedings and those incurred before the Court.

74. The Government contested the claim.

75. Under the Court's case-law, an applicant is entitled to the reimbursement of her costs and expenses only in so far as it has been shown that these have been actually and necessarily incurred and are reasonable as to quantum. In the present case, regard being had to the information in its possession and the above criteria, the Court rejects the claim for costs and expenses in the domestic proceedings and considers that the applicant, who was not represented by a lawyer, must have had to bear expenses in connection with the proceedings before the Court. The Court considers it reasonable to award her the sum of EUR 150 in that connection (see, for example, Bauer v. Slovenia, no. 75402/01, § 26, 9 March 2006, and Vidic v. Slovenia, no. 54836/00, § 31, 3 August 2006).

C. Default interest

76. The Court considers it appropriate that the default interest should be based on the marginal lending rate of the European Central Bank, to which should be added three percentage points.

FOR THESE REASONS, THE COURT UNANIMOUSLY

1. Declares the complaints concerning the length of the proceedings and the effectiveness of the remedies admissible and the remainder of the application inadmissible;

2. Holds that there has been no violation of Article 6 § 1 of the Convention on the account of the length of the proceedings;

3. Holds that there has been a violation of Article 13 of the Convention;

4. Holds that the finding of a violation constitutes in itself sufficient just satisfaction in respect of any non-pecuniary damage suffered;

5. Holds

(a) that the respondent State is to pay the applicant, within three months from the date on which the judgment becomes final in accordance with Article 44 § 2 of the Convention, EUR 150 (one hundred fifty euros) in respect of costs and expenses, plus any tax that may be chargeable;

(b) that from the expiry of the above-mentioned three months until settlement simple interest shall be payable on the above amounts at a rate equal to the marginal lending rate of the European Central Bank during the default period plus three percentage points;

6. Dismisses the remainder of the applicant's claim for just satisfaction.

Done in English, and notified in writing on 24 January 2008, pursuant to Rule 77 §§ 2 and 3 of the Rules of Court.

Stanley Naismith Corneliu Bîrsan
Deputy Registrar President

Nema povezane prakse za ovu presudu.

Sažmi komentare

Komentari

Relevantni komentari iz drugih presuda

Član 6 | DIC | Bochan protiv Ukrajine br.2

Bočan protiv Ukrajine interesantna je jer podnositeljka ima pravo da "žalbu u svetlu vanrednih okolnosti" koja predstavlja posebni vanredni pravni lek u ukrajinskom pravu. Međutim, Vrhovni sud Ukrajine odbio je dati zahtev podnositeljke a svoju odluku obrazložio je na način koji nije u skladu sa zaključcima iz ranije presude Evropskog suda.

Ovime je ona onemogućena da koristi pravni lek raspoloživ u domaćem pravu, čime je povređeno pravo na pravično suđenje.

Član 6 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.04.2008. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Leskovcu, Gž. 860/07 od 26.04.2007, doneo rešenje kojim se ukida presuda Okružnog suda u Leskovcu i predmet vraća na drugostepeno odlučivanje o žalbama parničnih stranaka.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Erkapić protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Kzz 1212/2018 od 14.11.2018. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјen zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Marka Ristića - advokata Aleksandra Milićevića, podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine okrivlјeni M.R. oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavlјanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. KZ za koje mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 3 godine i 2 meseca, te mu je opozvana uslovna osuda izrečena presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu Spk.br.121/17 od 11.10.2017. godine i uzeta kao utvrđena kazna zatvora u trajanju od 8 meseci, pa je okrivlјeni osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 3 (tri) godine i 6 (šest) meseci u koju mu se uračunava vreme provedeno na zadržavanju i u pritvoru počev od 10.11.2017. godine do 19.04.2018. godine. Istom presudom prema okrivlјenom je izrečena mera bezbednosti oduzimanje predmeta i to opojne droge kanabis u neto iznosu od 421,02 grama. Okrivlјeni je obavezan da plati troškove krivičnog postupka u iznosu od 12.000,00 dinara i sudski paušal u iznosu od 20.000,00 dinara, a sve u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti presude.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Beogradu, okrivlјenog i njegovog branioca - advokata Aleksandra Milićevića, pa je potvrđena presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Filips protiv Ujedinjenog Kraljevstva

Presuda je povezana sa presudom Kzz 1211/2018 od 28.11.2018. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovan, zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Ž.N., podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, u odnosu na bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 9) i iz člana 438. stav 2. tačka 1) Zakonika o krivičnom postupku, te na povredu zakona iz člana 439. tačka 2) Zakonika o krivičnom postupku, dok se isti zahtev u ostalom delu odbacuje.

Presudom Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, okrivlјeni je oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela ubistvo u pokušaju iz člana 113. u vezi člana 30. KZ i krivičnog dela nedozvolјena proizvodnja, držanje, nošenje i promet oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ, pa pošto su mu primenom odredaba članova 56. i 57. KZ prethodno utvrđene pojedinačne kazne za svako od izvršenih krivičnih dela, i to za krivično delo iz člana 113. u vezi člana 30. KZ kazna zatvora u trajanju od tri godine, a za krivično delo iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ kazna zatvora u trajanju od šest meseci, okrivlјeni je na osnovu člana 60. KZ osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od tri godine i tri meseca, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 09.11.2013. godine do 19.05.2014. godine. Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, odbijena je kao neosnovana žalba branioca okrivlјenog, a presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, potvrđena.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Jelena Krstić protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem Ržk 3/17 od 27.02.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim odbacuju kao neosnovane žalbe branioca okr. M.K. radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku od 16.01.2017. god. i žalba branioca istog okr., pa se rešenje predsednika Višeg suda u Subotici R4K.3/16 od 19.01.2017.god. potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Lepojić protiv Srbije

Presuda se navodi u presudi Gž1 3533/2018 od 11.01.2019. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1.br.1882/18 od 2.7.2018.godine, u stavu prvom izreke, pa se odbija, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužilјe kojim je tražila da se obaveže tužena da tužilјi na ime naknade štete zbog neisplaćenih troškova prevoza za dolazak na rad i odlazak sa rada za period od februara 2013.godine do marta 2015.godine isplati novčane iznose po mesecima, sa zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa do isplate.

U postupku žalbene kontrole ovaj sud je posebno imao u vidu stav izražen u praksi Evropskog suda za lјudska prava (presuda Evropskog suda za lјudska prava predmet “Lepojić protiv Srbije”, predstavka broj 13909/05), da su sudovi obavezani da primene pravila postupka izbegavajući kako preterani formalizam koji bi ugrozio pravičnost postupka, tako i preteranu fleksibilnost koja bi učinila bezvrednim (ništavim, beznačajnim), proceduralne zahteve predviđene zakonom.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Ljajić protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 1/2018 od 22.02.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana žalba tužioca i potvrđuje presuda Višeg suda u Beogradu P rr 1 br.1/17 od 06.11.2017. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu P rr 1.br.1/17 od 06.11.2017. godine, prvim stavom izreke odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se naloži tuženoj da mu na ime naknade štete isplati iznos od 338.431.379,60 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2010. godine do isplate. Drugim stavom izreke naloženo je tužiocu da tuženoj naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 46.000,oo dinara.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Maširević protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.10.2007. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu, Gž. 967/2004 od 24.02.2005, doneo rešenje kojim se kao odbacije kao nedozvoljena revizija izjavljena protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu i dopunske presude od 25.04.2007. godine.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju presude Gž 2334/2018 od 27.04.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 12479/14 od 30.01.2017. godine u stavu prvom izreke i u delu stava drugog izreke kojim je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca "AA" da se obaveže tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 8.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate i u ovom delu žalbe tužene Republike Srbije, Ministarstvo pravde i tužioca "AA" odbijaju, kao neosnovane, a presuda se preinačava u preostalom delu stava drugog izreke tako što se obavezuje tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu "AA" na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 1.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate u roku od 15 dana od dostavlјanja otpravka presude.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Nuhović i Kurtanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 23/2016 od 13.09.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku predlagača K.G.-Dž. iz S., kojim se utvrđuje da je predlagaču K.G.-Dž. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Somboru P. 506/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3100/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3400/18 od 29.03.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju rešenja Gž 1249/2013 od 22.04.2013. godine Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Kruševcu, Sudske jedinice u Brusu II-11 P. br. 1466/2012 od 30. januara 2013. godine i predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Simić protiv Srbije

Presuda je citirana u rešenju R4r 8/2016 od 22.02.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču P.D. iz P. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Rumi pod. posl. br. 6P1. 153/2013. i nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da preduzme odgovarajuće mere da se parnični postupak po tužbi predlagača u predmetu 6P1. 153/2013 okonča u najkraćem roku.

U konkretnom slučaju po oceni ovog suda neažurno postupanje prvostepenog suda propuštanjem da zakaže pripremno ročište u zakonom propisanom roku iz čl. 301. st. 1. ZPP-a (održano nakon 1 godine i 7 meseci od odgovora na tužbu) i u dalјnjem propuštanje zakazivanja ročišta za glavnu javnu raspravu u roku od 30 dana od dana održavanja pripremnog ročišta (održano nakon 4 meseca), sa ročištima na kojima nije izveden nijedan dokaz niti je odlučeno o dokaznim predlozima stranaka protivno članu 315. ZPP-a, uz odlaganje dva ročišta, kao i nepoštovanje utvrđenog vremenskog okvira i odlučivanja koja će dokazna sredstva da izvede na glavnoj raspravi primenom člana 308. stav 3. ZPP-a, isklјučivi su razlog za dugotrajnost postupka po oceni ovog suda, pa i u situaciji kada postupak traje kraće od tri godine a nije doneta prvostepena presuda u konkretnom slučaju dve godine i šest meseci postoji povreda prava na suđenje u razumnom roku. Naime, u konkretnom slučaju u pitanju je spor iz radnog odnosa radi poništaja rešenja o otkazu ugovora o radu koji je po svojoj prirodi hitan i od egzistencijalnog značaja za tužioca, pa iako je u pitanju relativno složen postupak koji traži izvođenje odgovarajućih dokaza izloženo neažurno postupanje suda bez opravdanih razloga i doprinosa predlagača dugotrajnosti postupka protivno zakonom utvrđenim rokovima vodi povredi prava na koju osnovano ukazuje predlagač.

Prilikom zauzimanja ovakvog stava ovaj sud je cenio i praksu Evropskog suda za lјudska prava prema kojoj samo ona kašnjenja i odugovlačenja koja se mogu pripisati sudovima i drugim državnim organima mogu dovesti do zaklјučka o nepoštovanju prava na suđenje u razumnom roku (presuda Evropskog suda za lјudska prava Proszak protiv Polјske, od 16. decembra 1997. godine, stav 40.), ovaj Apelacioni sud je ocenio da se opisano postupanje prvostepenog suda u periodu od tužbe do podnošenja zahteva predlagača može smatrati neefikasnim i nedelotvornim, budući da je sud u toku celokupnog trajanja označenog dela postupka nije preduzimao radnje u cilјu raspravlјanja spornih činjenica i okončanja spora. Isti stav iskazan je i u Ustavnoj odluci br. Už-1971/2015 od 11.06.2015. godine.

Na potvrdu ovog stava ukazuje kako praksa suda u Strazburu (Čižiškova protiv Srbije od 19.01.2010. godine, Simić protiv Srbije od 24.11.2009. godine, Stanković protiv Srbije od 16.12.2008. godine), tako i praksa Ustavnog suda RS u većem broju svojih odluka (Už-779/2011 od 10.07.2013. godine, Už-2205/2013 od 18.06.2013. godine i Už-1838/2013 od 11.06.2015. godine).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Rev 1540/2010 od 10.03.2010. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana revizija tužilaca izjavlјena protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine.

Delimičnom presudom Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke je obavezana tužena da tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa isplati svakom tužiocu po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine do isplate. Stavom drugim izreke konstatovano je da će po zahtevu za naknadu materijalne štete u vidu izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke tužioci su oslobođeni od obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, koji padaju na teret budžetskih sredstava suda. Presudom Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačena je delimična presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke i odbijen tužbeni zahtev tužilaca kojim je traženo da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE isplati svakom po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od 03.10.2007. godine do konačne isplate, kao neosnovan.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, roditelјi tužilaca ĐĐ i EE su pravnosnažnim rešenjem Opštinskog suda u Đakovici od 15.09.2006. godine proglašeni umrlim 11.06.1999. godine, kada su bili oteti iz kuće u selu ..., na području AP Kosova i Metohije. Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno je drugostepeni sud preinačenjem prvostepene presude primenio materijalno pravo, kada je tužbeni zahtev tužilaca za naknadu nematerijalne štete zbog smrti roditelјa, odbio.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev1 28/2013 od 19.04.2013. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se usvaja revizija tužilaca, pa se ukida presuda Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine i predmet ustupa Apelacionom sudu u Beogradu na ponovno suđenje.

Prvi opštinski sud u Beogradu, delimičnom presudom P 8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke, obavezao je tuženu da plati tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE, po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine, pa do isplate. U stavu drugom izreke, konstatovao je, da će o zahtevu za naknadu materijalne štete, izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG, kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno naknadno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke, oslobodio je tužioce obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, pa isti padaju na teret budžetskih sredstava suda.
Okružni sud u Beogradu, presudom Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačio je delimičnu presudu Prvog opštinskog suda u Beogradu P 8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke, tako što je odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca, kojim su tražili da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete za duševne bolove zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE plati po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos, počev od 03.10.2007. godine pa do konačne isplate. Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužioci su izjavili reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud, presudom Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine, odbio je kao neosnovanu reviziju tužilaca, izjavlјenu protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine. Ustavni sud Srbije, odlukom Už 2786/2010 od 28.06.2012. godine, stavom prvim izreke, usvojio je ustavnu žalbu AA, BB, VV, GG i DD, izjavlјenu protiv presude Vrhovnog kasacionog suda Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine i utvrdio da su podnosiocima ustavne žalbe povređena prava na naknadu štete iz člana 35. stav 2. Ustava

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković protiv Srbije

Član 6 | DIC | Vidas protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3108/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine i odbijaju se zahtevi stranaka za naknadu troškova postupka po reviziji.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da isplati tužiocu na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 234/17 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tužena da mu na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Y protiv Slovenije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k br. 18/15 od 17.06.2015. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača K.B. iz B.P. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Presuda je međutim značajnija u pogledu pravnog stava koji se odnosi na ispitivanje svedoka, budući da je maloletna osoba agresivno ispitivana od strane optuženog čime je sekundarno viktimizovana.

Član 6 | DIC | Živaljević protiv Crne Gore

Presuda je povezana sa presudom Gž 2108/18 od 09.08.2018. Apelacionog suda u Nišu, kojim se odbija žalba tuženog Grada Niša i potvrđuje presuda Višeg suda u Nišu 6P 1566/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke i presuda ukida u trećem stavu i predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje u ovom delu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Anđelković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 1/2017 od 06.03 2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se predlagačima određuje naknada zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | Bojan Ikić | Anđelković protiv Srbije

Presuda se poziva u žalbi koju je Upravnom sudu podneo žalilac protiv rešenja Republičke izborne komisije.\r\nŽalilac osporava zakonitost ožalbenog rešenja iz svih zakonskih razloga, ukazujući na povrede prava iz člana 32. Ustava Republike Srbije, u smislu paušalne primene prava, suprotno presudi Evropskog suda za lјudska prava Anđelković v. Srbija i na povrede prava na pravno sredstvo iz člana 36. Ustava Republike Srbije, u smislu nedelotvornosti prigovora.\r\nUpravni sud je presudom broj 4 Už 2755/20 od 4.7.2020. usvojio žalbu i poništio rešenje Republičke izborne komisije.\r\nPresuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse na ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 5/2016 od 31.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača se usvaja, pa se rešenje Višeg suda u Sremskoj Mitrovici posl. br. R4p. 4/16 od 8.8.2016. godine preinačuje tako što se utvrđuje da je predlagaču V.Đ. u postupku koji se vodi pred Višim sudom u Sremskoj Mitrovici pod posl. brojem P.32/16 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i nalaže Višem sudu u Sremskoj Mitrovici da navedeni postupak okonča u roku od 4 meseca od dana prijema ovog rešenja.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 6/2018 od 01.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se odbija kao neosnovana žalba predlagača i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4p.8/18 od 20.03.2018.godine

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/2018 od 05.04.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati presudom navedenu nadoknadu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Borović i drugi protiv Srbije

Presuda se navodi u rešenju Gž rr 18/2018 od 12.07.2018. godine Apelacionog suda u Nišu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Leskovcu 22Prr.641/17 od 21.03.2018. godine u stavu drugom, trećem i četvrtom izreke i u tom delu predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.

Prvostepeni sud u pogledu neimovinske štete, kao satisfakcije tužiocu, ne daje dovolјne i jasne razloge za dosuđenu visinu iste od 400 evra, s obzirom da se pozvao na činjenicu da je postupak stečaja, u kome je tužilac prijavio svoje potraživanje, trajao više godina i da je, pri tome, konstatovao da je to potraživanje za tužioca imalo posebni značaj, jer se radilo o isplati zarade. U konkretnom slučaju prvostepeni sud se u pobijanoj presudi nije rukovodio kriterijumima iz odredbe čl 4. Zakona o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku, jer prilikom odlučivanja nije cenio to što je stečajnom postupku, po osnovu koga je tužiocu utvrđena povreda prava, prethodio parnični postupak pred Opštinskim sudom u Leskovcu, a zatim i postupak izvršenja, koji su trajali od 2004 do 2009. godine, kada je otvaren stečajni postupak nad preduzećem u kome je tužilac radio, Elektroindustrija „RUL“ AD, a što je, do okončanja stečajnog postupka decembra 2016 godine, ukupno 12 godina. Takođe, nije cenio ni činjenicu, a koja proističe iz rešenja predsednika Privrednog suda u Leskovcu, da na strani tužioca nije bilo doprinosa za odugovlačenje postupka. (Presuda Međunarodnog suda u Strazburu Stošić protiv Srbije, predstavka 64931/10, Savić protiv Srbije, Borović i dr. protiv Srbije).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 11/15 od 04.03.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva D. B. iz B. C. kojim je tražio da se utvrdi da mu je u predmetu Osnovnog suda u Loznici P.1040/14 i predmetu Višeg suda u Šapcu Gž 886/14 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku kao i zahtev da se obaveže prvostepeni sud da u roku od 15 dana od dana prijema odluke zaklјuči glavnu raspravu i donese presudu kojom će odlučiti o postavlјenom zahtevu, te se odbija zahtev za isplatu troškova sastava zahteva za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 18/2016 od 10.05.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača L.M., kojim je tražio da se utvrdi da je njemu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u ostavinskom postupku iza pok. L.S., u predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu O.5460/14 i odredi rok u kome će se doneti odluka, te odredi novčana naknada predlagaču zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Burdov protiv Rusije (br.2)

Presuda je povezana sa presudom Rž g 9/2019 od 27.06.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana žalba predlagača, pa se potvrđuje rešenje Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, u stavu trećem izreke i odbija zahtev predlagača za naknadu troškova postupka.

Rešenjem Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, usvojen je zahtev podnosilaca i utvrđeno da je u izvršnom postupku koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Pazaru I br.692/04 (novi broj I 1773/11) povređeno pravo podnosioca zahteva na suđenje u razumnom roku zajemčeno članom 32. stav 1. Ustava Republike Srbije. Stavom drugim izreke utvrđeno je pravo podnosilaca zahteva na primerenu naknadu u iznosu od 30.000,00 dinara koja će se isplatiti iz budžetskih sredstava Republike Srbije opredelјenih za rad sudova u roku od tri meseca od dana podnošenja zahteva stranke. Odbijen je zahtev podnosilaca za primerenu naknadu za veći iznos od dosuđenog u stavu dva izreke rešenja do traženog iznosa od 2.000 evra u dinarskoj protivvrednosti.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Čižková protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 22/2016 od 28. 10. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor radi ubrzanja postupka i utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku u postupku koji je vođen pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod poslovnim brojem P1.3/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3041/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 143/17 od 19.01.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu AA plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 629/17 (raniji I 994/09 i I 1266/03) i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene naknade zarade za vreme bolovanja i po osnovu razlike zarade iznose za period navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. godinu i 2002. godinu u traženim iznosima, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom i na ime troškova parničnog postupka i izvršnog postupka. Stavom drugim izreke je obavezana tužena da tužiocu BB plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u istom predmetu i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene razlike zarade pojedinačne iznose navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. i 2002. godinu u traženom iznosu i na ime troškova parničnog i izvršnog postupka, a stavom trećim izreke je obavezana tužena da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti odluke do isplate.
Viši sud u Vranju je, presudom Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine, stavom prvim izreke odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio prvostepenu presudu, a stavom drugim izreke je odbio kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4-r 20/16 od 20.07.2016. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se odbija zahtev predlagača od 09.03.2015. godine za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku kao neosnovan

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4r 24/2016 od 06. 02. 2017. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se prigovor predlagača V.Ž. od 20.12.2016. godine radi utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku i ubrzanja postupka u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl. br. Gž1. 3664/16 odbija se kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dobrić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 1242/2011 od 01.12.2011. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužilaca, izjavlјena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž broj 1687/10 od 07.07.2010. godine.

Presudom Drugog opštinskog suda u Beogradu P br.6028/2006 od 14.05.2008. godine, odbijen je tužbeni zahtev tužilaca kojim su tražili da se obaveže tužena da im isplati na ime naknade nematerijalne štete zbog pretrplјenih duševnih bolova zbog pogibije bliskog srodnika i to: tužilјi AA, supruzi pok GG, iznos od 350.000,00 dinara, tužilјi VV, ćerki pok. GG, iznos od 400.000,00 dinara, i tužiocu BB, sinu pok. GG iznos od 400.000,00 dinara, odnosno ukupno 1.150.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja pa do isplate kao i da naknade troškove parničnog postupka kao neosnovan.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1687/10 od 07.07.2010. godine, odbijena je žalba tužilaca kao neosnovana i potvrđena presuda Drugog opštinskog suda u Beogradu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Gallardo Sanchez protiv Italije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 10/2017 od 04. 09. 2017. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se usvaja prigovor podnosioca AA u delu kojim je tražio da se utvrdi da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i utvrđuje se da je podnosiocu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Čačku P1-318/15 (predmet Gž1-3539/16 u Apelacionom sudu u Kragujevcu).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Grujović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/18 od 13.04.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 6/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenjem Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 6/17 od 19.02.2018.god., odbijen je prigovor AA podnet 19.12.2017.god. na dužinu trajanja predkrivičnog postupka br.Kt-464/2016 VJT u Novom Sadu koji se vodi po krivičnoj prijavi od 20.12.2016.god. sa dopunama 4.01.2017.god. i 27.01.2017.god. Protiv navedenog rešenja žalbu je izjavila predlagač AA, s predlogom da Apelacioni sud u Novom Sadu, predsednik suda, žalbu usvoji i preinači prvostepeno rešenje iz razloga nepotpuno i netačno utvrđenog činjeničnog stanja, jer samo na osnovu pozitivnog rešenja po žalbi i mera koje će, u tom slučaju, doneti neposredno viši javni tužilac, po oceni predlagača u žalbi, postoji šansa da sud u zakonskom roku primenom krivičnog zakona potvrdi ili opovrgne njene tvrdnje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3049/2019 od 02.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 8/18 od 03.04.2018. godine, kojom je tužena obavezana da tužiocu na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 383/05, na ime razlike zarade, regresa, troškova parničnog postupka i troškova izvršnog postupka plati iznose bliže navedene u izreci prvostepene presude, sa pripadajućom kamatom, i troškove postupka od 13.500,00 dinara, sa kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3036/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 122/18 od 22.03.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 506/05, na ime razlike zarade i naknade zarade, regresa, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3011/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog (ranije Opštinskog) suda u Vranju I.br.1816/09, sada I.br.644/17 i to na ime nenaplaćene zarade i naknade zarade i drugih potraživanja po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.07.2008. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka, i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I.br.1816/09 od 12.11.2009. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilјe u delu kojim je tražila da se obaveže tužena da joj na ime troškova izvršnog postupka isplati iznos od još 4.182,00 dinara sa traženom zakonskom zateznom kamatom, kao i iznos od 6.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.05.2017. godine do isplate, a po zaklјučku I.br.644/17 od 24.05.2017. godine i isplatu zakonske zatezne kamate na dosuđeni iznos od 3.600,00 dinara počev od 12.11.2009. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi nadoknadi troškove parničnog postupka.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3107/2019 od 12.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija - Visoki savet sudstva - Osnovni sud u Vranju da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 714/17 novčane iznose na ime razlike zarade i naknade zarade, kao i troškove vođenog parničnog i izvršnog postupka, bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3115/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine, u stavu prvom izreke obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog (sada Osnovnog) suda u Vranju I br. 47/09 po osnovu razlike zarade i naknade zarade za traženi period i na ime regresa za traženi period, iznose i sa zateznom kamatom po datumima dospeća bliže navedenim u izreci i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I br. 47/09 od 14.01.2009. godine. Stavom drugim izreke odbijen je deo tužbenog zahteva tužilјe za traženu naknadu imovinske štete u vidu troškova izvršnog postupka za veći iznos od dosuđenog iznosa pa do traženog iznosa sa pripadajućom kamatom. Stavom trećim izreke obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude pa do isplate.

Viši sud u Vranju je presudom Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio presudu Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Odbijeni su zahtevi tužilјe i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3082/2019 od 02.10.2019.. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju 4949/18 od 07.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr.1. 89/17 od 07.09.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog a sada Osnovnog suda u Vranju I 1039/09; i troškova parničnog postupka, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom kao u izreci prvostepene presude i troškove izvršnog postupka, dok je stavom drugim izreke, odbijen zahtev za isplatu kamate na dosuđene troškove izvršnog postupka. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4949/18 od 07.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u pogledu odluke o kamati na glavno potraživanje pa je tužena obavezana da na iznos glavnog potraživanja od 607,28 evra plati kamatu po stopi koju određuje Evropska centralna banka, počev od 01.01.2007. godine, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate prema srednjem kursu Narodne banke Srbije, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda Hornsby veoma je značajna i često citirana iz razloga što u njoj Sud navodi da je neprihvatljivo da pravni sistem država ugovornica dozvoljava da konačne, izvršne sudske odluke ostanu neizvršene na štetu jedne od strana. Pravo je i pravilno da vlasti imaju razuman rok da izaberu najpodesnija sredstva za izvršenje presuda o kojima se radi. U suprotnom, krši se član 6 stav 1 Konvencije.

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 44/2015 od 25. 05. 2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču T. Z. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Subotici, poslovni broj P. 324/14 i nalaže Višem sudu Subotici da postupak u predmetu Gž. 503/14 okonča u što kraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 81/15 od 23.07.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje povreda prava na suđenje u razumnom roku u postupku Osnovnog suda u Novom Sadu, posl.br. P. 5429/2010.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 4/16 od 23.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovori predlagača V.G. i N.G odbijaju u delu kojim je traženo utvrđenje da je ovim predlagačima povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u parničnom postupku 2P.90/12 Osnovnog suda u Senti, sada u žalbenom postupku pred Apelacionim sudom u Novom Sadu (gde predmet ima oznaku Gž.3196/15), a odbacuju u delu da se predlačima odredi naknada za povredu prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 7/16 od 09.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se delimično usvaja prigovor predlagača Č.L. iz S.K. i utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu poslovni broj Gž.3166/15 i odbija zahtev predlagača kojim se traži nalaganje i preduzimanje procesnih radnji radi ubrzanja postupka kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/16 od 10.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se usvaja prigovor predlagača M.S.od 22.02.2016. godine i utvrđuje da je istom povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetima Osnovnog suda u Novom Sadu P.56640/2010 i Apelacionog suda u Novom Sadu Gž.91/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 14/16 od 04.05.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača Z.J., mlt. M.J., mlt. A.J. i D.B. iz N.S. podnet radi ubrzanja postupka koji se odnosi na predmet Apelacionog suda u Novom Sadu Gž. 1471/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 14/2018 od 24. 08. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, odlučujući o žalbi predlagača na rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p.32/2018 od 02.07.2018. godine, žalba predlagača usvaja a rešenje Višeg suda u Novom Sadu preinačava tako što se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu broj Gž.538/2017.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 244/2014 od 04.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, utvrđuje se da je osnovan zahtev podnosioca M. M. iz B. B., nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da u roku od 6 meseci, a najkasnije do 1.5.2015. godine, okonča postupak u predmetu P-2046/12. i određuje naknada podnosiocu M.M. znog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Iatridis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/2014 od 15.09.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje se da je predlagaču K. M. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, Sudska jedinica u Staroj Pazovi, u predmetu koji je nosio oznaku P.2257/12, a sada se vodi pred Osnovnim sudom u Staroj Pazovi broj predmeta P.2147/13.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jeličić protiv Bosne i Hercegovine

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 16/16 od 07.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbacuje prigovor predlagača N.M. iz N.S. za utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/18 od 26.06.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača maloletnog AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 2/18 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Sud nalazi da je pravilno postupio prvostepeni sud kada je našao da treba odbiti kao neosnovan prigovor radi ubrzanja postupka podnet od strane punomoćnika predlagača maloletnog AA. S tim u vezi, u prvostepenom rešenju su navedeni jasni, valјani i dovolјni razlozi, iz kojih proističe da nije došlo do povrede prava na suđenje u razumnom roku u odnosu na navedenog predlagača

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Kalashnikov protiv Rusije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 22/14 od 02.02.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje predlagaču S.D. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sibotici u predmetu K 5242/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kozlica protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 6/16 od 07.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj P1.172/14 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Krndija i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 4/2018 od 26. 03. 2018. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se odbija prigovor podnosioca AA kojim je tražila utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Užicu P1-333/17 u radnom sporu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kurdov i Ivanov protiv Bugarske

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 4/2016 od 29. 06. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija kao neosnovan zahtev predlagača D.B. iz I. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Višim sudom u Šapcu u predmetu posl.br. K-10/13 i kojim se takođe odbija zahtev predlagača da se Osnovnom sudu u Sremskoj Mitrovici odredi rok u kome će se okončati postupak u predmetu K 128/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2018 od 27. 03. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača adv. Slavka Berćana iz Novog Sada od 14.03.2018. godine, podnet za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl.br. Kž1 791/17 radi ubrzanja postupka, kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/17 od 05.05.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba podnosioca prigovora AA, podneta radi ubrzanja postupka u predmetu Osnovnog suda u Loznici broj K 1/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/17 od 27.10.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 3/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 7/17 od 03.11.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 40/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 3/16 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je podnosiocu zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, broj P. 3233/08.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gžrr. 111/19 od 24.10.2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, po tužbi A.A. radi naknade štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku izjavlјenoj protiv presude Osnovnog suda u Zrenjaninu 23 P. 1290/2017 od 23.05.2019. godine, kojom se želba delimično usvaja, i delimično odbija u odnosu na predmetnu ožalbenu presudu Osnovnog suda u Zrenjaninu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3013/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena Republika Srbija, Osnovni sud u Vranju, da isplati tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 1882/10 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilјa tražila da se obaveže tužena da joj na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu počev od 12.04.2010. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I.br.3249/10, i to novčane iznose navedene pod tačkama 1, 2. i 3. u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos dosuđen tačkama 1. i 2. počev od označenih datuma pa do isplate, sve u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine, stavom prvim izreke, delimično je odbijena kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu iznosa, kao i u pogledu troškova parničnog postupka u iznosu dinara sa zakonskom zateznom kamatom i troškovima postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Micallef protiv Malte

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 26/2016 od 15.09.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je dana 27.1.2015. godine podneo B.M. iz R, kojim se utvrđuje prekid postupka sa danom 27.9.2015. godine, zbog smrti predlagača.

Dana 27.1.2015. godine predlagač B.M. je podneo Višem sudu u Sremskoj Mitrovici zahtev za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u parničnom predmetu koji je u toku pred Osnovnim sudom u Rumi u predmetu posl. br. P.2024/10. Viši sud u Sremskoj Mitrovici se rešenjem posl. br. R4P.2/15 od 26.5.2016. godine oglasio stvarno nenadležnim za postupanje u ovoj pravnoj stvari i spise dostavio Apelacionom sudu na nadležnost i odlučivanje. Spis je u Apelacionom sudu zaveden pod posl. brojem R4g. 26/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Miheliudakis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 18/14 od 22.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača T.S. zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku i zahtev za naknadu za povredu ovog prava u odnosu na krivični postupak koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod br. K 1357/2012.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 4/2016 od 27. 07. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba predlagača i rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p. 9/2016 od 01.06.2016. godine potvrđuje. Predlagač je 28.04.2016. godine podneo Višem sudu u Novom Sadu prigovor radi ubrzanja postupka u predmetu Višeg suda u Novom Sadu P. 247/2012, navodeći da postupak dugo traje i da je protekao razumni vremenski rok za okončanje postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž k 1/2019 od 11. 04. 2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se kao neosnovana odbija žalba punomoćnika predlagača, maloletnih AA i BB, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 1/19 od 01.03.2019. godine, te se navedeno rešenje potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Momčilović i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 25/2016 od 06.07.2016 godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva G.V. iz S.K. za utvrđenje da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu Gž. 335/2015 kao i zahtev za dosudu naknade za povredu prava (materijalnu štetu) od 3.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, na teret Fonda budžetskih sredstava R.S.

G.V. je kao izvršni poverilac, podneo tada nadležnom Opštinskom sudu u Novom Sadu predlog za izvršenje na osnovu verodostojne isprave dana 1.12.2009. godine, a rešenje o dozvoli izvršenja je doneto 11.5.2010. godine. Izvršni dužnik DOO „P.D.t.“ iz N.S. je uložio prigovor protiv rešenja o izvršenju 17.5.2010. godine, pa je isto ukinuto i spis dostavlјen parničnom sudu na odlučivanje. Prvo ročište je u parničnom predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu P-56071/10 zakazano za 11.3.2010. godine koje je održano, a sledeće zakazano za 8.6.2011., dakle posle 15 meseci, bez ikakvog razloga za toliko dug rok (postupala je sudija Radmila Nanić). Ročište 8.6.2011. godine nije održano zbog bolesti sudije, a sledeće je zakazano za 14.10.2011. godine koje je održano. Ročište je zakazano za 23.1.2012. godine, na kom su saslušani svedoci. Sledeće ročište je održano 30.4.2012. godine. Rešenjem je određeno veštačenje 23.1.2012. godine, koje je izvršeno 9.3.2012. godine. Održano je sledeće ročište 30.3.2012. godine i na istom nisu izvođeni dokazi, a novo je zakazano za 22.6.2012., a zatim za 28.1.2013. na koje nije pristupio punomoćnik tužioca, pa je sud utvrdio povlačenje tužbe. Spis je po naredbi predsednika suda dodelјen u rad drugom sudiji, Dubravki Knežević. Na ročištu održanom 16.5.2013. godine glavna rasprava je zaklјučena i doneta presuda, koja je ispravlјena rešenjem od 25.6.2013. godine. Po žalbi tuženih, od 3.7.2013., spis je dostavlјen na odlučivanje Apelacionom sudu u Novom Sadu, koji je rešenjem od 17.10.2013., presudu ukinuo i predmet vratio na ponovno suđenje. Osnovni sud je doneo rešenje kojim je odbio predlog tuženih za obustavu postupka, od 15.11.2013., na koje su tuženi izjavili žalbe, 29.11.2013. i 10.12.2013. godine. Spis je na odlučivanje o žalbama dostavlјem Višem sudu u Novom Sadu 4.2.2014. godine. Odlučeno je rešenjem suda od 30.9.2014. godine (ukidanje rešenja) koje je dostavlјeno tužiocu 31.10.2014. godine. Dana 24.10.2014. Osnovni sud u Novom Sadu doneo je rešenje kojim je ukinuo rešenje o izvršenju Iv. 8935/10 od 11.5.2010. godine i utvrdio povlačenje tužbe. Ovo rešenje je primio punomoćnik tužioca dana 26.1.2015. i izjavio žalbu protiv rešenja 6.2.2015. godine. Spis je po žalbi dostavlјen Višem sudu u Novom Sadu 2.3.2015. godine. Viši sud je po ovoj žalbi odlučivao 23.3.2016. godine i spis dostavio Osnovnom sudu u Novom Sadu 31.3.2016. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 267/14 od 11.05.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču R.Š. iz N.S. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, u predmetu 9644/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 83/15 od 28.08.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev I. D. i I. J. kojim je traženo da sud utvrdi da je podnosiocima zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Loznici, broj P.1142/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 9/16 od 26.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovor usvaja pa se utvrđuje da je predlagaču DOO "P" iz S.M. u predmetu koji se nalazi na žalbenom odlučivanju u Apelacionom sudu u Novom Sadu pod posl. brojem Gž. 2401/15 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/16 od 27.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. od 08.04.2016. godine izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4p-6/2016 od 17.03.2016. godine odbacuje kao nedozvolјena.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 3/16 od 19.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.M. v. K.G.M. iz K. usvaja i rešenje Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4r. 2/16 od 31.08.2016. godine preinačava tako što utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu posl. br. P1.56/2014 te nalaže Višem sudu Novi Sad da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 5/16 od 03.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača S.T. iz S. usvaja, rešenje Višeg suda u Novom Sadu poslovni broj R4r 1/16 od 13. jula 2016. godine preinačava, tako što se utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu u predmetu poslovni broj P1.59/14, te se nalaže Višem sudu u Novom Sadu da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 11/2018 od 04.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se žalba predlagača odbija kao neosnovana i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4P 87/18 od 24.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/18/2018 od 05.04.2018.Apelacionog suda u Beogradu, kojom preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku, isplati presudom određene iznose.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 3/2018 od 21.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana, žalba tužene Republike Srbije – Ministarstvo pravde i potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke u delu kojim je tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obavezana da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete isplati zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 280/10 iznos od 70.000,00 dinara i zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 225/15 iznos od 80.000,00 dinara, kao i u stavu trećem izreke. Presudom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u preostalom delu stava prvog i drugog izreke pa se odbija tužbeni zahtev u delu kojim je tužilјa AA tražila da se tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obaveže da joj pored napred navedenog iznosa isplati dodatne iznose, kao neosnovan.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 67/15 od 30.06.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je podneo M. D. iz Š, kojim se Apelacioni sud u Novom Sadu oglašava apsolutno nenadležnim za postupanje po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku podnosioca zahteva M. D..

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 13/16 od 11.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se oglašava se stvarno nenadležnim za postupanje po prigovoru radi ubrzavanja izvršnog postupka u predmetu broj II.319/15 Osnovnog suda u Rumi, podnosioca M.B. iz R. i prigovor se ustupa na stvarnu nadležnost Osnovnom sudu u Rumi.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/17 od 19.06.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača V.D. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj R4r-1/2017 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Rakić i drugi protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije, na sednici održanoj 05.06.2008. gdoine, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj proitv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.I 241/08 od 18.01.2008. godine, doneo je odluku da se presuda Okružnog suda u Beogradu Gž I 241/08 i presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P. 7130/06 preinačuje.

Rešenje Rev.429/08, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 40/2015 od 31. 03. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, u predmetu posl.br. K 1402/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 41/2015 od 14. 01. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici, u predmetu posl.br. 2K-558/13 (ranije K 305/10).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2016 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca - oštećenog kao tužioca T.B. iz L. podnet 31.12.2015 za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku i za naknadu za povredu navedenog prava u predmetu Osnovnog suda u Loznici, u predmetu posl.br. 1 K-70/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 2/2018 od 26.02.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA i BB izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 2/17 od 17.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 3/2018 od 05.03.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 1/18 od 24.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3020/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 329/18 od 25.05.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku, u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 420/08, na ime razlike zarade, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3012/2019 od 12.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 1526/09 novčane iznose bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu glavnog potraživanja i zakonske zatezne kamate na troškove parničnog postupka i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu odluke o kamati na iznos od 590 evra, tako što je obavezana tužena da na ovaj iznos plati tužilјi kamatu po stopi Evropske centralne banke počev od 01.01.2009. godine do isplate, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate po srednjem kursu NBS. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3099/2019 od 02.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 90/18 od 11.05.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 639/17 (raniji broj I 1788/09) i to na ime razlike zarade i naknade zarade zaklјučno sa obračunskim mesecom decembrom 2003.godine po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza po osnovu rada u iznosu od 71.229,79 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.03.2009.godine do konačne isplate; na ime troškova parničnog postupka 26.100,00 dinara, što iznosi ½jedn u idealnu polovinu od ukupnih troškova sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.06.2009.godine do konačne isplate i na ime troškova izvršnog postupka 3.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 11.05.2018.godine kao dana presuđenja do konačne isplate, dok je tužbeni zahtev preko dosuđenih iznosa odbijen. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu stava prvog i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi tužene i tužilјe za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovani.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3110/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 305/18 od 09.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužiocu plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 229/05 i to: a) na ime zarade i naknade zarade u periodu od decembra 2002. godine do februara 2003. godine ukupno 12.500,00 dinara u mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom bliže određenim ovim stavom izreke; b) na ime regresa za 2002. godinu od 13.865,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2002. godine do konačne isplate; v) na ime troškova parničnog postupka 11.884,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 10.09.2003. godine do konačne isplate i g) na ime troškova izvršnog postupka 3.480,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.02.2005. godine, počev od izvršnosti pa do konačne isplate. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude pa do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena u stavu prvom izreke pod a), b), v) i pod g) u pogledu glavnog potraživanja na ime troškova izvršenja od 3.480,00 dinara i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u stavu prvom izreke pod g) u pogledu odluke o kamati na troškove izvršnog postupka, te jeobavezana tužena da tužiocu na troškove izvršnog postupka od 3.480,00 dinara plati zakonsku zateznu kamatu počev od 19.03.2018. godine, kao dana podnošenja tužbe, pa do konačne isplate, dok je odbijen zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na troškove izvršnog postupka za period od 17.02.2005. godine do 18.03.2018. godine. Stavom trećim izreke odbijeni su zahtevi tužioca i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3044/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 293/18 od 21.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužilјi, na ime naknade štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I-26/09, plati ukupno 168.961,92 dinara i to na ime neisplaćene razlike zarade i naknade zarade, na ime jednokratne novčane naknade, kao i troškova parničnog postupka i troškova izvršenja, u pojedinačnim iznosima po navedenim osnovima i sa zakonskom kamatom, sve bliže određeno ovim stavom izreke. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine, stavom prvim izreke izreke žalba tužene je odbijena, kao neosnovana i prvostepena odluka potvrđena, dok su stavom drugim izreke odbijeni zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Savić i drugi protiv Srbije