Predmet je formiran u deset zasebnih predstavki koje je Sudu protiv Crne Gore podnelo dvanaest crnogorskih državljana čiji su lični podaci navedeni u prilogu uz ovu presudu. Podnosioci predstavke naveli su da je praksa domaćih sudova bila nedosledna. Konkretno su se žalili da su domaći sudovi odbacili njihove tužbe, a da su u isto vreme prihvatile identične tužbe koje su predale njihove kolege.

Prvi, drugi, treći, četvrti, osmi, deveti, deseti, jedanaesti i dvanaesti podnosilac predstavke i pravni prethodnik petog, šestog i sedmog podnosioca predstavke bili su zaposleni u Kombinatu aluminijuma Podgorica. Različitih datuma svi su oni dobili uverenje o potpunom gubitku radne sposobnosti. Njihova invalidnost je delom bila rezultat oboljenja vezanog za rad.
Između 10, i 16. novembra 2005.godine oni su proglašeni tehnološkim viškom i dobili su otpremninu.
Različitih datuma nakon toga Republički fond za penzijsko i invalidsko osiguranje u Podgorici priznao im je pravo na invalidsku penziju koje je stupilo na snagu od datuma na koji je svako od njih dobio uverenje o invalidnosti.
Različitih datuma nakon toga podneli su tužbe protiv svog bivšeg poslodavca tražeći naknadu štete koja bi se sastojala od razlike između invalidske penzije koju su primali i plate koju bi primali da nisu proglašeni tehnološkim viškom. Neki su imali uspeha pred Osnovnim sudom u Podgorici, a drugi nisu. Viši sud i Vrhovni suds u izrazili mišljenje da je podnosiocima predstavke prestao radni odnos jer su postali tehnološki višak, a ne zato što im je priznato pravo na invalidsku penziju.
U tužbama gde je presuđeno u korist kolega podnosilaca predstavki, gde su se tužbe bazirale na istim činjenicama i odnosile na identična pravna pitanja, sudovi su u svojim obrazloženjima objasnili da su tužbe za naknadu štete opravdane na osnovu njihovog invaliditeta i da poslodavac mora da im nadoknadi štetu u onoj meri u kojoj je invaliditet izazvalo oboljenje vezano za rad. Takođe su sudovi izrazili mišljenje da činjenica da su tužioci proglašeni tehnološkim viškom i plaćanje koje je vezano za to, koje su dobili, nema nikakve veze sa pravnim osnovom za traženje naknade štete za njihov invaliditet. Ove presude su postale pravnosnažne i izvršne.
Svi podnosioci predstavke podneli su ustavne žalbe. Ustavni sud je jednu žalbu odbacio pošto nisu bili iscrpljeni svi pravni lekovi, konkretno zahtev za reviziju, a druge odbio na osnovu toga što sporne presude nisu odstupale od utvrđene sudske prakse.

Podnosioci predstavke su se žalili po članu 6, 13 i 14 Konvencije, po članu 1 Protokola broj 1 i članu 1 Protokola broj 12 da su domaći sudovi odbacili njihove tužbe, a da su u isto vreme dopustili identične tužbe njihovih kolega.

Sud konstatuje da sus vi podnosioci predstavke predali ustavnu žalbu, u zakonnskom roku, i ne želi da u ovom konkretnom slučaju ponovo razmatra delotvornost ustavne žalbe.
Kako je Viši sud ispitao ukupno osamdeset osam žalbi od čega su osamdeset četiri odluke bile protiv tužitelja, a samo četiri u njihovu korist. Stoga bi bilo tačnije reći da su te četiri odluke izuzetak. Sud smatra da je Vrhovni sud obezbedio konzistentnost relevantne sudske prakse, i da nema dubokih i dugotrajnih razlika u njegovoj sudskoj praksi u ovom predmetu.

Preuzmite presudu u pdf formatu

EVROPSKI SUD ZA LJUDSKA PRAVA

ĈETVRTO ODJELJENJE

PREDMET TOMIĆ I OSTALI protiv CRNE GORE

(Predstavke br. 18650/09, 18676/09, 18679/09, 38855/09, 38859/09, 38883/09, 39589/09, 39592/09, 65365/09 i 7316/10)

PRESUDA

STRAZBUR

april 2012.

Ova presuda postaće pravosnažna u okolnostima navedenim u članu 44 stav 2 Konvencije. U njoj može doći do redaktorskih izmjena.

U predmetu Tomić i ostali protiv Crne Gore, Evropski sud za ljudska prava (Ĉetvrto odjeljenje), zasjedajući u vijeću u sastavu:

Lech Garlicki, predsjednik,
David Thór Björgvinsson,
Päivi Hirvelä,
George Nicolaou,
Ledi Bianku,
Zdravka Kalaydjieva,
Nebojša Vuĉinić, sudije,
i Lawrence Early, sekretar odjeljenja,

vijećajući bez prisustva javnosti 27. marta 2012. godine, donosi sljedeću presudu usvojenu istog dana:

POSTUPAK

Predmet je pokrenut u deset zasebnih predstavki koje je Sudu protiv Crne Gore, a po ĉlanu 34 Konvencije, podnijelo dvanaest crnogorskih državljana ĉiji su liĉni podaci navedeni u prilogu uz ovu presudu.
Podnosioce predstavke zastupao je g. V. Bjeković, advokat sa praksom u Podgorici. Vladu Crne Gore (“Vlada”) zastupao je njen zastupnik g. Z. Pažin.
Podnosioci predstavke naveli su da je praksa domaćih sudova bila nedosljedna. Konkretno, oni su se žalili da su domaći sudovi odbacili njihove tužbe, a da su u isto vrijeme prihvatili identiĉne tužbe koje su predali njihovi kolege.
7. Oktobra 2010. godine Vlada je obaviještena o predstavkama. Takodje je odluĉeno da se o prihvatljivosti i meritumu predstavki odluĉuje u isto vrijeme (ĉlan 29 stav 1).

ĈINJENICE

I OKOLNOSTI PREDMETA

Ĉinjenice predmeta, koje su iznijele strane, mogu se sumirati na sljedeći naĉin.

A. Osnovne informacije i postupci pred domaćim sudovima

Prvi, drugi, treći, ĉetvrti, osmi, deveti, deseti, jedanaesti i dvanaesti podnosilac predstavke i pravni prethodnik petog, šestog i sedmog podnosioca predstavke bili su zaposleni u Kombinatu aluminijuma Podgorica
Razliĉitih datuma svi su oni dobili uvjerenje o potpunom gubitku radne sposobnosti. Njihova invalidnost dijelom je bila rezultat oboljenja vezanog za rad
Izmedju 10. i 16. novembra 2005. godine oni su proglašeni tehnološkim viškom i dobili su otpremninu.
Razliĉitih datuma nakon toga Republički fond penzijskog i invalidskog osiguranja u Podgorici priznao im je pravo na invalidsku penziju koje je stupilo na snagu od datuma na koji je svako od njih dobio uvjerenje o invalidnosti
Razliĉitih datuma nakon toga prvi, drugi, treći, ĉetvrti, peti, deveti, deseti, jedanaesti i dvanaesti podnosilac predstavke i pravni prethodnik petog, šestog i sedmog podnosioca predstavke podnijeli su tužbe protiv svog bivšeg poslodavca, tražeći naknadu štete koja bi se sastojala od razlike izmedju invalidske penzije koju su primali i plate koju bi primali da nisu proglašeni tehnološkim viškom. Iznos koji su tražili varirao je izmedju 581 eura (za trećeg podnosioca predstavke) i 9.273,64 (za ĉetvrtog podnosioca predstavke). Oni su izriĉito naveli, u svojim tužbama ili kasnijim podnescima koje su podnosili u kontekstu žalbi, zahtjeva za reviziju i/ili odgovora na podneske tuženoga, da su to tužbe vezane za rad koje su izuzete od obaveze plaćanja sudskih taksi. Peti, šesti i sedmi podnosilac predstavke nastavili su postupak u ime svog pravnog prethodnika pošto je on u medjuvremenu preminuo
Neki od podnosilaca predstavki imali su uspjeha pred Osnovnim sudom u Podgorici, a drugi nisu. Medjutim, nijedan od podnosilaca predstavki nije imao uspjeha u drugostepenom postupku pred Višim sudom u Podgorici, koji je svoje presude donio izmedju 7. novembra 2008 i 9 oktobra 2009. godine. Prvi, treći, ĉetvrti, osmi, deseti, jedanaesti i dvanaesti podnosilac predstavke uložili su zahtjev za reviziju kod Vrhovnog suda u Podgorici. Izmedju 18. februara i 3. decembra 2009. godine Vrhovni sud potvrdio je presude Višeg suda u materijalnom dijelu, prihvativši njihovo obrazloženje. Drugi, peti, šesti, sedmi i deveti podnosilac predstavke nisu uložili zahtjev za reviziju.
U svom obrazloženju u predmetima podnosilaca predstavki, Viši sud i Vrhovni sud izrazili su, izmedju ostalog, mišljenje da je podnosiocima predstavke prestao radni odnos jer su postali tehnološki višak, a ne zato što im je priznato pravo na invalidsku penziju. Konkretno, kada je naknadno priznato njihovo pravo na invalidsku penziju, oni više i nisu bili u radnom odnosu i tako uopšte i nisu imali platu, pa prema tome nisu mogli ni da pretrpe nikakvu štetu, te su njihove tužbe neosnovane
U ostalih 6 presuda koje su dostavili podnosioci predstavki, a koje su donesene izmedju 7. decembra 2006. (u Vrhovnom sudu) i 2. februara 2009. (u Višem sudu) isti sudovi su presudili u korist kolega podnosilaca predstavki, bez obzira na ĉinjenicu da su se njihove tužbe bazirale na istim ĉinjenicama i odnosile se na identiĉna pravna pitanja. U svojim obrazloženjima u tim ostalim predmetima, sudovi su, izmedju ostalog, objasnili da su tužbe za naknadu štete opravdane na osnovu njihovog invaliditeta i da poslodavac mora da im nadoknadi štetu u onoj mjeri u kojoj je invalidated izazvalo oboljenje vezano za rad. U isto vrijeme, sudovi su izrazili mišljenje da ĉinjenica da su tužitelji proglašeni tehnološkim viškom i plaćanje koje je vezano za to, koje su tužitelji dobili, nema nikakve veze sa pravnim osnovom za traženje naknade štete za njihov invaliditet. Ove presude postale su pravosnažne i izvršne.

B. Ostale relevantne činjenice

Svi podnosioci predstavki podnijeli su ustavne žalbe. 24. marta 2011. godine Ustavni sud odbacio je ustavnu žalbu koju je podnio deveti podnosilac predstavke na osnovu toga što on nije iscrpio sve djelotvorne pravne ljekove; konkretno, on nije podnio zahtjev za reviziju Vrhovnom sudu. Izmedju 24. decembra 2009. godine i 10. marta 2011. godine Ustavni sud odbio je ustavne žalbe koje su podnijeli svi drugi podnosioci predstavki na osnovu toga što sporne presude nisu odstupale od utvrdjene sudske prakse

II RELEVANTNO DOMAĆE PRAVO I PRAKSA

A. Ustav Republike Crne Gore iz 1992. godine (objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore, br. 48/92)

Ĉlan 17 Ustava iz 1992. Godine predvidja “Svako ima pravo na jednaku zaštitu svojih sloboda i prava u zakonom utvrdenom postupku”.
Ovaj je ustav prestao da važi u oktobru 2007. godine kada je na snagu stupio novi Ustav, objavljen u Službenom listu br 01/07.

B. Ustav Crne Gore iz 2007. godine, (objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 01/07)

Ĉlan 19 Ustava predvidja da svako ima pravo na jednaku zaštitu svojih prava i sloboda.
Ĉlan 32 predvidja da “svako ima pravo na praviĉno ... sudjenje ... pred ... sudom”
Ĉlan 124 stav 2 predvidja da Vrhovni sud ima obavezu da obezbijedi da sudovi dosljedno primjenjuju zakone
Ĉlan 149 stav 1 predvidja, izmedju ostalog, da Ustavni sud presudjuje po ustavnim žalbama koje se podnesu zbog navodnog kršenja ljudskih prava i sloboda zajemĉenih Ustavom, nakon što se iscrpu sva djelotvorna pravna sredstva

C. Zakon o Ustavnom sudu Crne Gore (objavljen u Službenom listu Crne Gore br. 64/08)

Ĉlanovi 48 do 59 sadrže dodatne odredbe koje se odnose na procesuiranje ustavnih zalbi.
Ovaj zakon stupio je na snagu u novembru 2008.

D. Zakon o sudovima iz 2002. godine (objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 05/02, 49/04, 22/08 i 39/11)

Ĉlan 5 stav 2 predvidja da su svi jednaki pred sudom
Ĉlan 27 predvidja da Vrhovni sud utvrdjuje naĉelne pravne stavove i mišljenja da bi obezbijedio dosljednu primjenu Ustava, zakona i drugih propisa

E. Zakon o parničnom postupku iz 2004. godine (objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 24/04)

Ĉlan 2 stav 1 predvidja da sud odluĉuje u predmetu u granicama zahtjeva koji su navedeni u postupku.
Ĉlan 397 stav 2 predvidja da zahtjev za reviziju “nije prihvatljiv” u novĉanim sporovima kada “vrijednost dijela pravosnažne presude koji se osporava ne prelazi 5.000 eura”. Medjutim, kako je predvidjeno u ĉlanu 397 stav 4 (2), zahtjev za reviziju uvijek je prihvatljiv u sporovima koji se odnose na gubitak zarade ili drugih prihoda vezanih za rad kada se relevantna naknada štete dosudjuje ili oduzima po prvi put
Ĉlan 438 predvidja da zahtjev za reviziju jeste prihvatljiv u sporovima koji se odnose na zasnivanje, postojanje ili prekid radnog odnosa
Ĉlan 401 predvidja, izmedju ostalog da, kada se odluĉuje o zahtjevu za reviziju, nadležni sud mora da ograniĉi svoje ispitivanje na dio presude koji se osporava u zahtjevu za reviziju i na navedene osnove za zalbu.
Ĉlan 352 stav 1 predvidja da presuda postaje pravosnažna kada se više ne može osporiti zalbom.

F. Zakon o izmjenama i dopunama zakona o parničnom postupku iz 2004. godine; objavljen u Službenom listu Republike Crne Gore br. 76/06)

Ĉlanom 24 ovog Zakona izvršene su izmjene i dopune ĉlana 397 stav 2 Zakona o parniĉnom postupku iz 2004. godine tako što se predvidja da zahtjev za reviziju “nije prihvatljiv” u novĉanim sporovima gdje “vrijednost dijela pravosnažne presude koji se osporava ne prelazi 10.000 eura”.
Ĉlanom 26 ovog Zakona izvršene su izmjene i dopune ĉlana 438 Zakona o parniĉnom postupiku iz 2004. tako što je, ispod podnaslova “radni sporovi” predvidjeno da su zahtjevi za reviziju dopušteni “samo” u sporovima koji se odnose na zasnivanje, postojanje ili raskid radnog odnosa.
Ovaj zakon stupio je na snagu 20. decembra 2006.godine
Medjutim, on ne sadrži prelazne odredbe kojima bi se preciziralo koji od ova dva zakona treba primjenjivati u postupcima koji su u toku.

G. Zakon o sudskim taksama; objavljen u Sl. listu RCG br. 76/05 i 39/07 i Sl. listu CG br. 40/10)

Ĉlanom 8 predvidja se, izmedju ostalog, da su strane u postupcima koji se odnose na radna prava i zapošljavanje izuzete od plaćanja sudskih taksi.

H. Relevantna domaća sudska praksa

Izmedju 20 februara 2007. godine i 21. decembra 2010. godine domaći sudovi presudili su u osamdeset i devet ostalih predmeta koje su podnijeli kolege podnosilaca predstavki. U jednom od predmeta u kojem je tužilac imao uspjeha pred Osnovnim sudom, nijedna od stana se nije žalila i relevantna presuda postala je tako pravosnažna i izvršna.
Viši sud ispitao je osamdeset i osam žalbi u kojima su ĉetiri tužioca bila uspješna, a ostali nisu. U dva od ta ĉetiri predmeta nijedna strana nije uložila zahtjev za reviziju i te dvije presude tako su postale pravosnažne i izvršne.
Izmedju novembra 2008. godine i 21. decembra 2010. godine Vrhovni sud odluĉio je o osamdeset i šest zahtjeva za reviziju. Dva su odbaĉena na proceduralnim osnovama: jedan je predat nakon roka, a u drugom sluĉaju se smatralo da je vrijednost tužbe ispod zakonskog praga koji bi dopuštao ovakav pravni lijek. Osamdeset i ĉetiri zahtjeva za reviziju ispitana su u meritumu bez obzira na vrijednost tužbe, ukljuĉujući dva predmeta u kojima su tužioci imali uspjeha pred Višim sudom. U svim tim predmetima presudjeno je protiv tužioca.
U decembru 2006. godine još jedan kolega iz reda podnosilaca predstavke imao je uspjeha pred domaćim sudovima ukljuĉujući i Vrhovni sud. Jasno je iz spisa predmeta da dotiĉni tužilac nikada nije proglašen tehnološkim viškom i da se penzionisao nakon što je dobio uvjerenje o potpunom gubitku radne sposobnosti.

PRAVO

I SPAJANJE PREDSTAVKI

Sud smatra da, u skladu sa pravilom 42 stav 1 Poslovnika suda, predstavke treba da se spoje, s obzirom na sliĉnu ĉinjeniĉnu i pravnu osnovu

II NAVODNO KRŠENJE ĈLANA 6 STAV 1 KONVENCIJE

Podnosioci predstavke žalili su se po ĉlanu 6, 13 i 14 Konvencije, ĉlanu 1 Protokola br. 1 i ĉlanu 1 Protokola br. 12 da su domaći sudovi odbacili njihove tužbe, a da su u isto vrijeme dopustili identiĉne tužbe njihovih kolega
Sud smatra da pritužbe podnosilaca predstavke naravno treba da se ispitaju po ĉlanu 6 stav 1 Konvencije, ĉiji relevantni dio glasi:

“Svako, tokom odlucivanja o njegovim gradjanskim pravima i obavezama ... ima pravo na praviĉnu ... raspravu ... pred ... sudom ...”

A. Prihvatljivost

Pravilo o iscrpljivanju domaćih pravnih ljekova i pravilo šest mjeseci

(a) Tvrdnje strana

Vlada je navela da i ustavna žalba i zahtjev za reviziju jesu djelotvorni pravni ljekovi koje nisu iskoristili svi podnosioci predstavki. Svoju tvrdnju da je ustavna žalba djelotvoran pravni lijek oni su potkrijepili dvama odlukama Ustavnog suda koje su donesene 2010. godine i kojima se dopuštaju relevantne ustavne žalbe koje su se ticale prava na pristup Vrhovnom sudu. Predmetne tužbe nisu bile povezane sa tužbama podnosilaca predstavki u ovom predmetu. Vlada je takodje navela statistiĉke podatke o tome koliko je ustavnih žalbi odbaĉeno, a o koliko se njih odluĉivalo u meritumu u periodu izmedju 1. januara i 1. aprila 2011.godine
Vlada je dalje konstatovala da su tužbe podnosilaca predstavki bile povezane sa pitanjima radnog odnosa, tako da je zahtjev za reviziju uvijek prihvatljiv bez obzira na vrijednost spora. Podnosioci predstavki bili su izuzeti od plaćanja sudskih taksi u domaćim postupcima, što ne bi bilo moguće da se ne radi o radnim sporovima. U tom smislu, Vlada je uputila na ĉlan 397 stav 4(2) Zakonika o gradjanskom postupku i na ĉlan 8 stav 1 Zakona o sudskim taksama (v. stavove 26 i 34 ove presude). I na kraju, Vlada je konstatovala da prava podnosilaca predstavke ne uredjuju zakoni o socijalnim pravima pošto bi, da je to sluĉaj, njihove tužbe morale da se rješavaju u upravnom postupku, a ne pred gradjanskim sudovima
Podnosioci predstavki naveli su da zahtjev za reviziju nije dopušten u predmetima gdje iznos spora ne prelazi zakonsku granicu od 10.000 eura ukoliko se ne radi o tužbi koja je vezana za radne odnose, što ovdje nije sluĉaj. Njihove tužbe su imovinsko-pravne prirode, baziraju se na penzijsko-invalidskom osiguranju, što ulazi u podruĉje socijalnog, a ne radnog prava. Podnosioci su predali i kopije svojih ustavnih žalbi i relevantnih odluka, ali su konstatovali da to nije djelotvoran domaći pravni lijek.

(b) Ocjena Suda

U odnosu na ustavnu žalbu i sa tim povezani rok od šest mjeseci

Sud konstatuje da su svi podnosioci predstavki predali ustavnu žalbu (v. stav 14 ove Presude). Prigovor Vlade u tom smislu mora se odbiti. Sud ne vidi razlog zašto bi u ovom konkretnom sluĉaju ponovo razmatrao djelotvornost ustavne žalbe (v. Koprivica protiv Crne Gore br. 41158/09, stav 46, 22. novembar 2011. godine) pošto su sve predstavke, u svakom sluĉaju, predate u roku od šest mjeseci od datuma kada je Viši sud donio svoje odluke u odnosu na drugog, petog, šestog, sedmog i devetog podnosioca predstavke, i od datuma na koji je Vrhovni sud donio svoje odluke u odnosu na prvog, trećeg, ĉetvrtog, osmog, desetog, jedanaestog i dvanaestog podnosioca predstavke (v. Prilog uz presudu).

U odnosu na zahtjev za reviziju

Sud je već izrazio mišljenje da, s obzirom na njegovu prirodu, zahtjev za reviziju mora, u principu i kadgod je to moguće u skladu sa relevantnim pravilima gradjanskog postupka, da se smatra djelotvornim domaćim pravnim lijekom u okviru znaĉenja ĉlana 35 stav 1 Konvencije (v. Jevremović protiv Srbije 3150/05, stav 41, 17 jul 2007. godine; Ilić protiv Srbije, br. 30132/04, stavovi 20 i 21, 9. oktobar 2007. godine, mutatis mutandis, Debelić protiv Hrvatske, br. 2448/03, stavovi 20 i 21, 26. maj 2005).
U konkretnim okolnostima ovog predmeta, medjutim, Sud smatra da pitanje iscrpljivanja pravnih ljekova koje pominje Vlada jeste u bliskoj vezi sa meritumom tužbi. Konkretno, ono ukljuĉuje pitanje da li je zahtjev za reviziju Vrhovnog suda, da je bio je dostupan (v. stavovi 26 –27 i 30 – 33 ove Presude) i da je bio upotrijebljen, mogao da obezbijedi dosljednost u presudjivanju po predmetnim tužbama. Posljedica toga je da Sud pridružuje svoje ispitivanje ovog pitanja ocjeni tužbi podnosilaca predstavki u meritumu (v. mutatis mutandis, Rakić i ostali protiv Srbije, br. 47460/07 et seq., stav 38, 5. oktobar 2010).

Zaključak

48. Sud zakljuĉuje da pritužbe podnosilaca predstavke nisu oĉigledno neosnovane u okviru znaĉenja ĉlana 35 stav 3 (a) Konvencije. Nije utvrdjeno postojanje ni jednog drugog osnova da se one proglase neprihvatljivima.

B. Meritum

Tvrdnje strana

49. Podnosioci predstavke žalili su se da su domaći sudovi odbili njihove tužbe, a da su u isto vrijeme dopustili identiĉne tužbe njihovih kolega. Svoje navode potkrijepili su kopijama presuda domaćih sudova u šest drugih predmeta: pravosnažne i izvršne presude Osnovnog suda, ĉetiri presude Višeg suda u kojima su tužitelji bili uspješni, i odluke Vrhovnog suda koja je donesena 2006. godine (v. stavove 35, 36 i 38 ove Presude).

50. Vlada je osporila navode podnosilaca predstavke. Konkretno, za razliku od presude u predmetu Vinčić i ostali protiv Srbije, koja je citirana ranije u tekstu ove presude, sud posljednje instance u ovom predmetu nije bio Viši sud već Vrhovni sud, koji je, presudjujući dosljedno u ostalim predmetima koji su imali iste osnove, uklonio sve nesigurnosti po pitanju mogućih tumaĉenja od strane nižih sudova. Oni su dostavili svu domaću sudsku praksu u ovom smislu (v. stavovi 35 – 38 ove presude).

51.Vlada je dalje navela da u tri od šest predmeta koje su pomenuli podnosioci predstavki tuženi nisu ostvarili svoje pravo na žalbu niti pravo da predaju zahtjev za reviziju, tako da Vrhovni sud nije ni bio u mogućnosti da presudi po žalbama i donese te odluke u skladu sa domaćom sudskom praksom po tom pitanju, kako je to uradio u drugim predmetima. Nadalje, presuda Vrhovnog suda iz 2006. godine bila je nerelenvantna u predmetnom kontekstu, pošto u tom konkretnom predmetu tuženi nije odgovorio na zahtjev za reviziju tužitelja, a Vrhovni sud je imao zakonsku obavezu da ograniĉi svoje ispitivanje na osnove koji su navedeni u žalbi, tj. na onaj dio presude nižeg suda koja se osporava (v. stavove 25 i 28 ove presude). Vlada nije dala svoje komentare na preostale dvije odluke Višeg suda koje su donesene u korist tužitelja, ali je predala kopije odluka Vrhovnog suda kojima se preinaĉuju odluke i presude protiv predmetnih tužitelja (v. stav 37 ove Presude).

52. Podnosioci predstavki ponovo su potvrdili svoje pritužbe i pozvali se konkretno na presudu Rakić i ostali protiv Srbije koja je citirana ranije u ovoj Presudi u stavu 43. Zatim su konstatovali da odluke domaćih sudova koje je dostavila vlada još nisu pravosnažne.

Ocjena Suda

53. Sud ponavlja da nije njegova uloga da ispituje kako nacionalni sudovi tumaĉe domaće pravo. Sliĉno tome, nije u principu njegova funkcija da uporedjuje razliĉite odluke domaćih sudova, ĉak ni ako se radi o oĉigledno sliĉnim postupcima; Sud mora da poštuje nezavisnost tih sudova (v. Nejdet Şahin i Perihan Şahin protiv Turske [GC], br. 13279/05, §§ 49-50, 20. oktobar 2011, i drugi ovdje citirani izvori). Takodje se smatra da odredjene razlike u tumaĉenju mogu da se private kao inherentno svojstvo svakog sudskog sistema koji se kao i crnogorski baziraju na mreži prvostepenih i žalbenih sudova koji imaju nadležnost na odredjenoj teritoriji (v.mutatis mutandis, Tudor Tudor protiv Rumunije, br. 21911/03, stav 29, 24. mart 2009). Medjutim, duboke i dugotrajne razlike u praksi najvišeg domaćeg suda mogu same po sebi biti suprotne principu pravne sigurnosti, principu koji je impliciran u Konvenciji i koji predstavlja jedan od osnovnih elemenata vladavine prava (v. Beian protiv Rumunije 1), br. 30658/05, §§ 37-39, ECHR 2007-V (izvodi)).

54. Kriterijumi za ocjenu da li suprotne odluke domaćih vrhovnih sudova predstavljaju povredu uslova praviĉnog sudjenja iz ĉlana 6 stav 1 Konvencije sastoje se od utvrdjivanja da li u sudskoj praksi Vrhovnog suda postoje „duboke i dugotrajne razlike“, da li domaće pravo predvidja mehanizam za prevazilaženje ovih nedosljednosti, da li je taj mehanizam upotrijebljen, i, ukoliko je to sluĉaj, sa kakvim posljedicama (v. Nejdet Şahin i Perihan Şahin protiv Turske [GC], citirano ranije u tekstu ove Presude, stav 53).

55. I na kraju, prihvaćeno je da se ne može smatrati da kada se dva spora tretiraju na drugaĉiji naĉin to dovodi do suprotstavljene sudske prakse kada je to opravdano razlikom u ĉinjeniĉnim situacijama o kojima je rijeĉ (v. mutatis mutandis, Erol Uçar protiv Turske (dec.), br. 12960/05, septembar 2009).

56. Što se tiĉe ovog konkretnog predmeta, Sud napominje da je od šest predmeta koje su naveli podnosioci predstavke samo u jednom odluĉivao Vrhovni sud. Takodje se napominje da je ta presuda donesena mnogo ranije nego ostale i to u predmetu u kome je tužitelj bio u sasvim jasno drugaĉijoj situaciji nego što su podnosioci predstavki, jer on nikada nije bio proglašen tehnološkim viškom već se penzionisao kada mu je utvrdjen gubitak radne sposobnosti (v. stavovi 8 i 37 – 38 ove Presude). Zbog toga navedena presuda ne može da se smatra relevantnom u ovom konkretnom predmetu (v. stav 55 ove presude). Dalje se konstatuje da su dvije od ĉetiri odluke koje je donio Viši sud u korist tužitelja kasnije bile preinaĉene od strane Vrhovnog suda (v. stavovi 37 - 51 ove Presude). To znaĉi da su samo tri odluke donesene u korist tužitelja koji su bili u identiĉnoj situaciji kao podnosioci predstavke. Te odluke, jednu donesenu od strane Osnovnog suda, a dvije od strane Višeg suda, Vrhovni sud nikada nije ispitivao, pošto tuženi u tim predmetima nisu podnijeli žalbu ni zahjtev za reviziju (v. stavovi 35 – 36 ove Presude).

57. Sud dalje konstatuje da je Viši sud ispitao ukupno osamdeset i osam žalbi od ĉega su osamdeset i ĉetiri odluke bile protiv tužitelja a samo ĉetiri u njihovu korist. I stoga bi bilo taĉnije reći da se te ĉetiri povoljne odluke mogu smatrati izuzetkom i da su one nedosljedne u poredjenju sa ostale osamdeset i ĉetiri, a ne da je obrnuto. Vrhovni sud, sa svoje strane, ispitao je meritum osamdeset i ĉetiri zahtjeva za reviziju i pri tome je dosljedno presudjivao bez ijednog izuzetka u tom smislu (v. stav 37 ove presude; uporedite sa predmetom Rakić i ostali protiv Srbije, citirano ranije u tekstu ove Presude). U tom svjetlu, po ĉlanu 352 Zakonika o kriviĉnom postupku, suprotno tvrdnjama podnosilaca predstavke, jasno je da su presude Višeg suda i Vrhovnog suda koje oni pomunju pravosnažne (v. stav 29 ove presude).

U svjetlu navedenog, Sud smatra da je Vrhovni sud obezbijedio konzistentnost relevantne sudske prakse (v. stavove 36, 37 i 57 ove Presude) i da nema “dubokih i dugotrajnih razlika” u njegovoj sudskoj praksi u ovom predmetu (v. stav 54 ove Presude). Slijedi, stoga, da nije bilo povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije.
Sud dalje smatra da s obzirom na ovaj zakljuĉak nije potrebno da presudjuje u vezi sa prigovorom Vlade u odnosu na iscrpljenost domaćih pravnih lijekova u mjeri u kojoj se on odnosi na zahtjev za reviziju (v. Juhas Đurić protiv Srbije, br. 48155/06, stav 67, 7. jun 2011. godine; v. takodje, mutatis mutandis, Palić protiv Bosne i Hercegovine, br. 4704/04, stav 81, te relevantne operativne odredbe, 15. februar 2011).

III OSTALE PRITUžBE

Podnosioci predstavke takodje su se žalili na ishod postupka
Vlada je konstatovala da su te pritužbe nešto ĉime se bavi sud ĉetvrte instance i da su kao takve neprihvatljive kao oĉigledno neosnovane
Sud ponavlja da je, u skladu sa ĉlanom 19 Konvencije njegova dužnost da se obezbijedi poštovanje obaveza koje su strane ugovornice preuzele po Konvenciji. Konkretno, nije funkcija suda da se bavi greškama u ĉinjenicama ili pravu koje su navodno napravili domaći sudovi ukoliko se tim greškama ne krše prava i slobode zaštićene Konvencijom, a kada je to sluĉaj, Sud treba da se bavi tim greškama samo u mjeri u kojoj se njima krše ta prava I slobode (v. García Ruiz protiv Španije [GC], br. 30544/96, stav 28, ECHR 1999-I).
Na osnovu svih materijala koji su u posjedu suda i u mjeri u kojoj su pitanja na koja je dobio pritužbe u njegovoj nadležnosti, Sud smatra da ona ne pokazuju bilo kakvu povredu prava i sloboda iz Konvencije i Protokola uz nju. Slijedi da su pritužbe oĉigledno neosnovane i da moraju biti odbaĉene po ĉlanu 35 stavovima 3 (a) i 4 Konvencije.

IZ TIH RAZLOGA, SUD JEDNOGLASNO

odlučuje da spoji predstavke;
odlučuje da spoji sa ispitivanjem merituma prigovor Vlade da nisu iscrpljeni domaći pravni lijekovi, u onoj mjeri u kojoj se taj prigovor odnosi na zahtjev za reviziju;
proglašava pritužbe koje se odnose na navodno nedosljednu praksu domaćih sudova prihvatljivima, a ostatak predstavke neprihvatljivim;
nalazi da nema povrede ĉlana 6 stav 1 Konvencije i da shodno tome nije potrebno izjašnjavati se o gore pomenutom prigovoru Vlade

Saĉinjeno na engleskom i dostavljeno u pisanoj formi 17. Aprila 2012. Godine po Pravilu 77 stavovi 2 i 3 Poslovnika

Lawrence Early Lech Garlicki

Sekretar Predsjednik

____________________________________________
Prevod presude preuzet sa https://sudovi.me/vrhs/sadrzaj/NQN9

FOURTH SECTION

CASE OF TOMIĆ AND OTHERS v. MONTENEGRO

(Applications nos. 18650/09, 18676/09, 18679/09, 38855/09, 38859/09, 38883/09, 39589/09, 39592/09, 65365/09 and 7316/10)

JUDGMENT

STRASBOURG

17 April 2012

FINAL

22/10/2012

This judgment has become final under Article 44 § 2 of the Convention. It may be subject to editorial revision.

In the case of Tomić and Others v. Montenegro,

The European Court of Human Rights (Fourth Section), sitting as a Chamber composed of:

Lech Garlicki, President,
David Thór Björgvinsson,
Päivi Hirvelä,
George Nicolaou,
Ledi Bianku,
Zdravka Kalaydjieva,
Nebojša Vučinić, judges,
and Lawrence Early, Section Registrar,

Having deliberated in private on 27 March 2012,

Delivers the following judgment, which was adopted on that date:

PROCEDURE

1. The case originated in ten separate applications against Montenegro lodged with the Court under Article 34 of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (“the Convention”) by twelve Montenegrin nationals whose personal details are set out in the annex to this judgment.

2. The applicants were represented by Mr V. Bjeković, a lawyer practising in Podgorica. The Montenegrin Government (“the Government”) were represented by their Agent, Mr Z. Pažin.

3. The applicants alleged an inconsistent practice on the part of the domestic courts. In particular, they complained that their claims had been rejected by the domestic courts whereas the same courts had at the same time allowed identical claims filed by their colleagues.

4. On 7 October 2010 the applications were communicated to the Government. It was also decided to rule on the admissibility and merits of the applications at the same time (Article 29 § 1).

THE FACTS

I. THE CIRCUMSTANCES OF THE CASE

5. The facts of the cases, as submitted by the parties, may be summarised as follows.

A. Background information and the proceedings before the domestic courts

6. The first, second, third, fourth, eighth, ninth, tenth, eleventh and twelfth applicants, and legal predecessor of the fifth, sixth and seventh applicants, were all employees of the Aluminium Plant in Podgorica (Kombinat aluminijuma Podgorica).

7. On various dates they were all certified as totally unfit for work (potpuni gubitak radne sposobnosti). Their disability (invalidnost) was partly the result of a work-related illness.

8. Between 10 and 16 November 2005 they were made redundant and received a severance payment.

9. On various dates thereafter the Pension Fund (Republički fond penzijskog i invalidskog osiguranja) in Podgorica recognised their right to a disability pension (pravo na invalidsku penziju), effective from the date on which they had respectively been certified disabled.

10. On various subsequent dates the first, second, third, fourth, eighth, ninth, tenth, eleventh and twelfth applicants, and legal predecessor of the fifth, sixth and seventh applicants, filed claims against their former employer, seeking damages consisting of the difference between the disability pension they were receiving and the salary which they would have received had they not been made redundant. The amounts claimed varied between 581 euros (EUR) (for the third applicant) and EUR 9,273.64 (for the fourth applicant). They expressly stated, either in their claims or further submissions made in the context of appeals, appeals on points of law and/or replies to the defendant’s submissions, that these were labour-related claims exempted from court fees. The fifth, sixth and seventh applicants continued the proceedings in their legal predecessor’s stead as he had passed away in the meantime.

11. Some of the applicants were successful before the Court of First Instance (Osnovni sud) in Podgorica, while others were not. However, all the applicants were unsuccessful in the second-instance proceedings before the High Court (Viši sud) in Podgorica, which rendered its decisions between 7 November 2008 and 9 October 2009. The first, third, fourth, eighth, tenth, eleventh, and twelfth applicants lodged an appeal on points of law (revizija) with the Supreme Court (Vrhovni sud) in Podgorica. Between 18 February and 3 December 2009 the Supreme Court upheld the High Court’s judgments and, in substance, endorsed its reasoning. The second, fifth, sixth, seventh and ninth applicants did not lodge an appeal on points of law.

12. In its reasoning in the applicants’ cases, the High Court and the Supreme Court held, inter alia, that the applicants’ employment had been terminated because they had been made redundant, not because their right to a disability pension had been recognised. In particular, when their right to a pension was subsequently recognised they were no longer employed and thus had no salary in any event; accordingly, no damage had been sustained and their claims were unfounded.

13. In six other judgments, submitted by the applicants, rendered between 7 December 2006 (by the Supreme Court) and 2 February 2009 (by the High Court) the same courts had ruled in favour of the applicants’ colleagues, notwithstanding the fact that their claims were based on the same facts and concerned identical legal issues. In their reasoning in those other cases, the courts explained, inter alia, that the claim for damages was justified on grounds of their disability and that the employer had to compensate them according to the extent to which the work-related illness had caused the disability. At the same time, the courts found that the claimants’ redundancy and the accompanying payment, which the claimants had received, had nothing to do with the legal grounds for seeking damages for their disability. These judgments became final and enforceable (pravosnažne i izvršne).

B. Other relevant facts

14. All the applicants lodged constitutional appeals. On 24 March 2011 the Constitutional Court (Ustavni sud) rejected (odbacio) the constitutional appeal lodged by the ninth applicant on the grounds that he had not exhausted all effective domestic remedies; in particular, he had not lodged an appeal on points of law with the Supreme Court. Between 24 December 2009 and 10 March 2011 the Constitutional Court dismissed (odbio) the constitutional appeals lodged by all the other applicants on the grounds that the impugned judgments did not depart from established case-law.

II. RELEVANT DOMESTIC LAW AND PRACTICE

A. The Constitution of the Republic of Montenegro 1992 (Ustav Republike Crne Gore; published in the Official Gazette of the Republic of Montenegro - OG RM - no.48/92)

15. Article 17 of the 1992 Constitution provided that “everyone shall be entitled to the equal protection of his or her freedoms and rights in legal proceedings”.

16. This Constitution was repealed in October 2007, when the new Constitution, published in OG RM no. 01/07, entered into force.

B. The Constitution of Montenegro 2007 (Ustav Crne Gore; published in the Official Gazette of Montenegro - OGM - 01/07)

17. Article 19 of the 2007 Constitution provides that everyone has the right to equal protection of his or her rights and freedoms.

18. Article 32 provides that “everyone shall have the right to a fair ... trial ... before a ... tribunal.”

19. Article 124 § 2 provides that the Supreme Court shall ensure that the courts apply the laws consistently.

20. Article 149 § 1 provides, inter alia, that the Constitutional Court shall rule on constitutional appeals lodged in respect of an alleged violation of a human right or freedom guaranteed by the Constitution, after all other effective legal remedies have been exhausted.

C. Montenegro Constitutional Court Act (Zakon o Ustavnom sudu Crne Gore; published in OGM no. 64/08)

21. Sections 48 to 59 contain additional provisions as regards the processing of constitutional appeals.

22. This Act entered into force in November 2008.

D. Courts Act 2002 (Zakon o sudovima; published in OG RM nos. 05/02, 49/04, 22/08 and 39/11)

23. Section 5 § 2 provides that everyone shall be equal before the courts.

24. Section 27 provides that the Supreme Court shall establish general legal principles and opinions in order to ensure consistent application of the Constitution, laws and other acts.

E. Civil Procedure Act 2004 (Zakon o parničnom postupku; published in OG RM no. 24/04)

25. Section 2 § 1 provides that the court shall decide the case within the limits of the claims submitted in the proceedings (u granicama zahtjeva koji su stavljeni u postupku).

26. Section 397 § 2 provides that an appeal on points of law is “not admissible” in pecuniary disputes where the “value of the part of the final judgment being challenged does not exceed EUR 5,000”. However, as provided for in section 397 § 4(2), an appeal on points of law is always admissible in disputes concerning loss of earnings or other labour-related income where the relevant damages have been awarded or revoked for the first time.

27. Section 438 provides that an appeal on points of law is admissible in disputes relating to the establishment, existence or termination of employment.

28. Section 401 provides, inter alia, that, when deciding on an appeal on points of law, the competent court shall confine its examination to that part of the judgment which has been challenged by the appeal on points of law and to the stated grounds of appeal.

29. Section 352 § 1 provides that a judgment becomes final (pravosnažna) when it can no longer be challenged by an appeal.

F. Amendments to the Civil Procedure Act 2004 (Zakon o izmjenama i dopunama zakona o parničnom postupku; published in OG RM no. 76/06)

30. Section 24 of this Act amended section 397 § 2 of the Civil Procedure Act 2004 by providing that an appeal on points of law is “not admissible” in pecuniary disputes where the “value of the part of the final judgment being challenged does not exceed EUR 10,000”.

31. Section 26 of this Act amended section 438 of the Civil Procedure Act 2004 by providing, under the “labour disputes” heading, that an appeal on points of law is allowed “only” in disputes relating to the establishment, existence or termination of employment.

32. This Act entered into force on 20 December 2006.

33. However, it contained no transitional provisions specifying which of these two Acts should be applied in pending proceedings.

G. Court Fees Act (Zakon o sudskim taksama; published in OG RM nos. 76/05 and 39/07 and OGM no. 40/10)

34. Section 8 provides, inter alia, that parties to proceedings concerning labour rights and employment shall be exempted from paying court fees.

H. Relevant domestic case-law

35. Between 20 February 2007 and 21 December 2010 the domestic courts ruled in eighty-nine other cases lodged by the applicants’ colleagues. In one of the cases in which the claimant was successful before the Court of First Instance, neither of the parties appealed and the relevant judgment thus became final and enforceable.

36. The High Court examined eighty-eight appeals, in which four of the claimants were successful and the others were not. In two of those four cases neither of the parties lodged an appeal on points of law and those two judgments thus became final and enforceable.

37. Between 20 November 2008 and 21 December 2010 the Supreme Court decided eighty-six appeals on points of law. Two of them were rejected on procedural grounds: one had been lodged out of time and in the other one the value of the claim was considered to be below the statutory threshold allowing for this remedy. Eighty-four appeals on points of law were examined on the merits regardless of the value of the claim, including two cases in which the claimants had been successful before the High Court. In all cases the Supreme Court ruled against the claimants.

38. In December 2006 another colleague of the applicants was successful before the domestic courts, including before the Supreme Court. It is clear from the case file that the claimant in question had never been made redundant and that he had retired after being certified totally unfit for work.

THE LAW

I. JOINDER OF THE APPLICATIONS

39. The Court considers that, in accordance with Rule 42 § 1 of the Rules of Court, the applications should be joined, given their similar factual and legal background.

II. ALLEGED VIOLATION OF ARTICLE 6 § 1 OF THE CONVENTION

40. The applicants complained under Articles 6, 13 and 14 of the Convention, Article 1 of Protocol No. 1 and Article 1 of Protocol No. 12 that the domestic courts had rejected their claims while at the same time allowing identical claims filed by their colleagues.

41. The Court considers that the applicants’ complaints naturally fall to be examined under Article 6 § 1 of the Convention, the relevant part of which reads as follows:

“In the determination of his civil rights and obligations ... everyone is entitled to a fair ... hearing ... by [a] ... tribunal ...”

A. Admissibility

1. Exhaustion of domestic remedies and six-month rule

(a) The parties’ submissions

42. The Government submitted that both a constitutional appeal and an appeal on points of law were effective domestic remedies which had not been used by all the applicants. In support of their submission that a constitutional appeal was an effective remedy, they submitted two decisions of the Constitutional Court delivered in 2010, allowing the relevant constitutional appeals, both of which concerned the right of access to the Supreme Court. The claims at issue were unrelated to the claims of the applicants in the present case. They also submitted statistical data on how many constitutional appeals had been rejected or decided on the merits between 1 January and 1 April 2011.

43. The Government asserted, further, that the applicants’ claims were labour-related, so an appeal on points of law was always admissible regardless of the value of the claim. The applicants had been exempted from paying the court fees in the domestic proceedings, which would not have been possible if these had not been labour disputes. In this regard they referred to section 397 § 4(2) of the Civil Procedure Act and Article 8 § 1 of the Court Fees Act (see paragraphs 26 and 34 above). Lastly, they contended that the applicants’ rights did not fall within the ambit of social legislation, as, if that had been the case, their claims would have been dealt with in administrative proceedings and not by the civil courts.

44. The applicants maintained that an appeal on points of law was not allowed in cases where the amount in dispute did not exceed the statutory threshold of EUR 10,000 unless it was a labour-related claim, which was not the case here. Their claims were property-related, based on pension and disability insurance, falling within the ambit of social rather than labour legislation. They further submitted copies of their constitutional appeals and the relevant decisions, maintaining, however, that this was not an effective domestic remedy.

(b) The Court’s assessment

(i) As regards the constitutional appeal and the related six-month time-limit

45. The Court notes that all of the applicants lodged a constitutional appeal (see paragraph 14 above). The Government’s objection in this regard must therefore be dismissed. The Court sees no reason to reconsider the effectiveness of the constitutional appeal in this particular case (see Koprivica v. Montenegro, no. 41158/09, § 46, 22 November 2011) as all the applications were, in any event, submitted within six months of the date when the High Court gave its decisions in respect of the second, fifth, sixth, seventh and ninth applicants, and of the date when the Supreme Court gave its decisions in respect of the first, third, fourth, eighth, tenth, eleventh and twelfth applicants (see the Annex appended to the judgment).

(ii) As regards the appeal on points of law

46. The Court has already held that, given its nature, an appeal on points of law must, in principle and whenever available in accordance with the relevant civil procedure rules, be considered an effective domestic remedy within the meaning of Article 35 § 1 of the Convention (see Jevremović v. Serbia, no. 3150/05, § 41, 17 July 2007; Ilić v. Serbia, no.30132/04, §§ 20 and 21, 9 October 2007; and, mutatis mutandis, Debelić v. Croatia, no. 2448/03, §§ 20 and 21, 26 May 2005).

47. In the specific circumstances of the present case, however, the Court is of the opinion that the exhaustion issue raised by the Government is closely linked to the merits of the complaints. In particular, it involves the question of whether an appeal on points of law to the Supreme Court, if available (see paragraphs 26-27 and 30-33 above) and made use of, could have secured consistency in the adjudication of the claims at issue. Consequently, the Court joins its examination of this question to its assessment of the merits of the applicants’ complaints (see, mutatis mutandis, Rakić and Others v. Serbia, nos. 47460/07 et seq., § 38, 5 October 2010).

2. Conclusion

48. The Court concludes that the applicants’ complaints are not manifestly ill-founded within the meaning of Article 35 § 3 (a) of the Convention. No other ground for declaring them inadmissible has been established.

B. Merits

1. The parties’ submissions

49. The applicants complained that the domestic courts had rejected their claims while at the same time allowing identical claims filed by their colleagues. In support of their allegations, they submitted copies of the domestic courts’ rulings in six other cases: a final and enforceable judgment of the Court of First Instance, four High Court judgments in which the claimants were successful, and a decision of the Supreme Court rendered in 2006 (see paragraphs 35, 36 and 38 above).

50. The Government contested the applicants’ allegations. In particular, unlike in Vinčić and Others v. Serbia, cited above, the last-instance court in the present case was not the High Court but the Supreme Court, which, by ruling consistently in other cases based on the same grounds, had removed any uncertainties as to possible contradictory interpretations by the lower courts. They submitted all the domestic case-law in this regard (see paragraphs 35-38 above).

51. The Government further maintained that in three of the six cases referred to by the applicants the respondent had not exercised its right to appeal or to lodge an appeal on points of law, so the Supreme Court was unable to rule on the claims and bring those judgments into line with the domestic case-law on this issue, as it had done in other cases. Further, the ruling of the Supreme Court of 2006 was irrelevant in the present context, as in that particular case the respondent had not replied to the claimant’s appeal on points of law and the Supreme Court had a statutory obligation to confine its examination to the grounds of appeal as submitted, that is, to the part of the lower court’s judgment being challenged (see paragraphs 25 and 28 above). The Government did not comment on the remaining two decisions of the High Court rendered in favour of the claimants, but submitted copies of the Supreme Court’s decisions overturning these decisions and ruling against the claimants in question (see paragraph 37 above).

52. The applicants reaffirmed their complaints and referred, in particular, to Rakić and Others v. Serbia, cited above, § 43. They further maintained that the domestic courts’ decisions submitted by the Government were not yet final (nisu pravosnažne).

2. The Court’s assessment

53. The Court reiterates that it is not its role to question the interpretation of the domestic law by the national courts. Similarly, it is not in principle its function to compare different decisions of national courts, even if given in apparently similar proceedings; it must respect the independence of those courts (see Nejdet Şahin and Perihan Şahin v. Turkey [GC], no. 13279/05, §§ 49-50, 20 October 2011, and the other authorities cited therein). It has also been considered that certain divergences in interpretation could be accepted as an inherent trait of any judicial system which, like the Montenegrin one, is based on a network of trial and appeal courts with authority over a certain territory (see, mutatis mutandis,Tudor Tudor v. Romania, no. 21911/03, § 29, 24 March 2009). However, profound and long-standing differences in the practice of the highest domestic court may in itself be contrary to the principle of legal certainty, a principle which is implied in the Convention and which constitutes one of the basic elements of the rule of law (see Beian v. Romania (no. 1), no. 30658/05, §§ 37-39, ECHR 2007‑V (extracts)).

54. The criteria in assessing whether conflicting decisions of domestic supreme courts are in breach of the fair trial requirement enshrined in Article 6 § 1 of the Convention consist in establishing whether “profound and long-standing differences” exist in the case-law of a supreme court, whether the domestic law provides for machinery for overcoming these inconsistencies, whether that machinery has been applied and, if appropriate, to what effect (see Nejdet Şahin and Perihan Şahin v. Turkey [GC], cited above, § 53).

55. Lastly, it has been accepted that giving two disputes different treatment cannot be considered to give rise to conflicting case-law when this is justified by a difference in the factual situations at issue (see, mutatis mutandis, Erol Uçar v. Turkey (dec.), no. 12960/05, 29 September 2009).

56. Turning to the present cases, the Court notes that of the six judgments referred to by the applicants only one was delivered by the Supreme Court. It is also noted that this judgment was delivered much earlier than the others and in a case in which the claimant was clearly in a different situation from that of the applicants, as he had never been made redundant but instead had retired when he was declared unfit for work (see paragraphs 8 and 37-38 above). Therefore, the said judgment cannot be considered relevant in the present case (see paragraph 55 above). It is further observed that two of the four decisions made by the High Court in favour of the claimants were later overturned by the Supreme Court (see paragraphs 37 and 51 above). Therefore, only three decisions were rendered in favour of claimants who were in an identical situation to the applicants. These decisions, one rendered by the Court of First Instance and two by the High Court, were never examined by the Supreme Court as the respondent in question had failed to lodge an appeal or an appeal on points of law (see paragraphs 35-36 above).

57. The Court further observes that the High Court examined eighty-eight appeals in total, of which eighty-four decisions were against the claimants and only four in their favour. It would appear that these four favourable decisions could be considered an exception and inconsistent in comparison with the other eighty-four, rather than the other way round. The Supreme Court, for its part, examined on the merits eighty-four appeals on points of law and, in so doing, ruled consistently without a single exception in that respect (see paragraph 37 above; compare and contrast with Rakić and Others v. Serbia, cited above). In the light of section 352 § 1 of the Civil Procedure Act, and contrary to the applicants’ submissions, it is clear that the High Court and Supreme Court judgments referred to are final (see paragraph 29 above).

58. In view of the foregoing, the Court considers that the Supreme Court ensured consistency of the case-law at issue (see paragraphs 36, 37 and 57 above) and that there are no “profound and long-standing differences” in its case-law in the present case (see paragraph 54 above). It follows, therefore, that there has been no violation of Article 6 § 1 of the Convention.

59. The Court further finds that in the light of this conclusion it is not necessary to rule on the Government’s objection as to the exhaustion of domestic remedies in so far as it concerns an appeal on points of law (see Juhas Đurić v. Serbia, no. 48155/06, § 67, 7 June 2011; see, also, mutatis mutandis, Palić v. Bosnia and Herzegovina, no. 4704/04, § 81, as well as the relevant operative provisions, 15 February 2011).

III. OTHER COMPLAINTS

60. The applicants also complained about the outcome of the proceedings.

61. The Government maintained that these complaints were of a fourth-instance nature and, as such, inadmissible as manifestly ill-founded.

62. The Court reiterates that, in accordance with Article 19 of the Convention, its duty is to ensure the observance of the engagements undertaken by the Contracting Parties to the Convention. In particular, it is not its function to deal with errors of fact or law allegedly committed by a national court unless and in so far as they may have infringed rights and freedoms protected by the Convention (see García Ruiz v. Spain [GC], no. 30544/96, § 28, ECHR 1999‑I).

63. In the light of all the material in its possession, and in so far as the matters complained of are within its competence, the Court finds that they do not disclose any appearance of a violation of the rights and freedoms set out in the Convention or its Protocols. It follows that these complaints are manifestly ill-founded and must be rejected in accordance with Article 35 §§ 3 (a) and 4 of the Convention.

FOR THESE REASONS, THE COURT UNANIMOUSLY

1. Decides to join the applications;

2. Decides to join to the merits the Government’s objection as to the non-exhaustion of domestic remedies in so far as it concerns an appeal on points of law;

3. Declares the complaints concerning the alleged inconsistent practice of the domestic courts admissible and the remainder of the application inadmissible;

4. Holds that there has been no violation of Article 6 § 1 of the Convention and that it is not necessary in consequence to rule on the Government’s above-mentioned objection.

Done in English, and notified in writing on 17 April 2012, pursuant to Rule 77 §§ 2 and 3 of the Rules of Court.

Lawrence Early Lech Garlicki
Registrar President

Nema povezane prakse za ovu presudu.

Sažmi komentare

Komentari

Relevantni komentari iz drugih presuda

Član 6 | DIC | Bochan protiv Ukrajine br.2

Bočan protiv Ukrajine interesantna je jer podnositeljka ima pravo da "žalbu u svetlu vanrednih okolnosti" koja predstavlja posebni vanredni pravni lek u ukrajinskom pravu. Međutim, Vrhovni sud Ukrajine odbio je dati zahtev podnositeljke a svoju odluku obrazložio je na način koji nije u skladu sa zaključcima iz ranije presude Evropskog suda.

Ovime je ona onemogućena da koristi pravni lek raspoloživ u domaćem pravu, čime je povređeno pravo na pravično suđenje.

Član 6 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.04.2008. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Leskovcu, Gž. 860/07 od 26.04.2007, doneo rešenje kojim se ukida presuda Okružnog suda u Leskovcu i predmet vraća na drugostepeno odlučivanje o žalbama parničnih stranaka.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Erkapić protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Kzz 1212/2018 od 14.11.2018. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјen zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Marka Ristića - advokata Aleksandra Milićevića, podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine okrivlјeni M.R. oglašen je krivim zbog izvršenja krivičnog dela neovlašćena proizvodnja i stavlјanje u promet opojnih droga iz člana 246. stav 1. KZ za koje mu je utvrđena kazna zatvora u trajanju od 3 godine i 2 meseca, te mu je opozvana uslovna osuda izrečena presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu Spk.br.121/17 od 11.10.2017. godine i uzeta kao utvrđena kazna zatvora u trajanju od 8 meseci, pa je okrivlјeni osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 3 (tri) godine i 6 (šest) meseci u koju mu se uračunava vreme provedeno na zadržavanju i u pritvoru počev od 10.11.2017. godine do 19.04.2018. godine. Istom presudom prema okrivlјenom je izrečena mera bezbednosti oduzimanje predmeta i to opojne droge kanabis u neto iznosu od 421,02 grama. Okrivlјeni je obavezan da plati troškove krivičnog postupka u iznosu od 12.000,00 dinara i sudski paušal u iznosu od 20.000,00 dinara, a sve u roku od 15 dana od dana pravnosnažnosti presude.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 578/18 od 05.07.2018. godine odbijene su kao neosnovane žalbe Višeg javnog tužioca u Beogradu, okrivlјenog i njegovog branioca - advokata Aleksandra Milićevića, pa je potvrđena presuda Višeg suda u Beogradu K.br.9/2018 od 19.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Filips protiv Ujedinjenog Kraljevstva

Presuda je povezana sa presudom Kzz 1211/2018 od 28.11.2018. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovan, zahtev za zaštitu zakonitosti branioca okrivlјenog Ž.N., podnet protiv pravnosnažnih presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine i Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, u odnosu na bitne povrede odredaba krivičnog postupka iz člana 438. stav 1. tačka 9) i iz člana 438. stav 2. tačka 1) Zakonika o krivičnom postupku, te na povredu zakona iz člana 439. tačka 2) Zakonika o krivičnom postupku, dok se isti zahtev u ostalom delu odbacuje.

Presudom Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, okrivlјeni je oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela ubistvo u pokušaju iz člana 113. u vezi člana 30. KZ i krivičnog dela nedozvolјena proizvodnja, držanje, nošenje i promet oružja i eksplozivnih materija iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ, pa pošto su mu primenom odredaba članova 56. i 57. KZ prethodno utvrđene pojedinačne kazne za svako od izvršenih krivičnih dela, i to za krivično delo iz člana 113. u vezi člana 30. KZ kazna zatvora u trajanju od tri godine, a za krivično delo iz člana 348. stav 5. u vezi stava 1. KZ kazna zatvora u trajanju od šest meseci, okrivlјeni je na osnovu člana 60. KZ osuđen na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od tri godine i tri meseca, u koju kaznu mu je uračunato vreme provedeno u pritvoru od 09.11.2013. godine do 19.05.2014. godine. Presudom Apelacionog suda u Beogradu Kž1 br. 132/18 od 31.05.2018. godine, odbijena je kao neosnovana žalba branioca okrivlјenog, a presuda Višeg suda u Beogradu K br. 247/15 od 06.11.2017. godine, potvrđena.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Jelena Krstić protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem Ržk 3/17 od 27.02.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim odbacuju kao neosnovane žalbe branioca okr. M.K. radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku od 16.01.2017. god. i žalba branioca istog okr., pa se rešenje predsednika Višeg suda u Subotici R4K.3/16 od 19.01.2017.god. potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Lepojić protiv Srbije

Presuda se navodi u presudi Gž1 3533/2018 od 11.01.2019. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1.br.1882/18 od 2.7.2018.godine, u stavu prvom izreke, pa se odbija, kao neosnovan, tužbeni zahtev tužilјe kojim je tražila da se obaveže tužena da tužilјi na ime naknade štete zbog neisplaćenih troškova prevoza za dolazak na rad i odlazak sa rada za period od februara 2013.godine do marta 2015.godine isplati novčane iznose po mesecima, sa zateznom kamatom od dospelosti svakog pojedinačnog mesečnog iznosa do isplate.

U postupku žalbene kontrole ovaj sud je posebno imao u vidu stav izražen u praksi Evropskog suda za lјudska prava (presuda Evropskog suda za lјudska prava predmet “Lepojić protiv Srbije”, predstavka broj 13909/05), da su sudovi obavezani da primene pravila postupka izbegavajući kako preterani formalizam koji bi ugrozio pravičnost postupka, tako i preteranu fleksibilnost koja bi učinila bezvrednim (ništavim, beznačajnim), proceduralne zahteve predviđene zakonom.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Ljajić protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 1/2018 od 22.02.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana žalba tužioca i potvrđuje presuda Višeg suda u Beogradu P rr 1 br.1/17 od 06.11.2017. godine.

Presudom Višeg suda u Beogradu P rr 1.br.1/17 od 06.11.2017. godine, prvim stavom izreke odbijen je tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se naloži tuženoj da mu na ime naknade štete isplati iznos od 338.431.379,60 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2010. godine do isplate. Drugim stavom izreke naloženo je tužiocu da tuženoj naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 46.000,oo dinara.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Maširević protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije je, na sednici održanoj 24.10.2007. godine, odlučujući o reviziji tužioca, izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu, Gž. 967/2004 od 24.02.2005, doneo rešenje kojim se kao odbacije kao nedozvoljena revizija izjavljena protiv presude Okružnog suda u Novom Sadu i dopunske presude od 25.04.2007. godine.

Rešenje Rev.II 1209/07, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju presude Gž 2334/2018 od 27.04.2018. godine Apelacionog suda u Beogradu, kojom se potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 12479/14 od 30.01.2017. godine u stavu prvom izreke i u delu stava drugog izreke kojim je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca "AA" da se obaveže tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 8.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate i u ovom delu žalbe tužene Republike Srbije, Ministarstvo pravde i tužioca "AA" odbijaju, kao neosnovane, a presuda se preinačava u preostalom delu stava drugog izreke tako što se obavezuje tužena Republika Srbija, Ministarstvo pravde da tužiocu "AA" na ime naknade zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati još iznos od 1.200,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate u roku od 15 dana od dostavlјanja otpravka presude.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Nuhović i Kurtanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 23/2016 od 13.09.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku predlagača K.G.-Dž. iz S., kojim se utvrđuje da je predlagaču K.G.-Dž. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Somboru P. 506/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3100/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3400/18 od 29.03.2019. godine.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | R. Kačapor i druge podnositeljke predstavke protiv Srbije

Presuda se navodi u obrazloženju rešenja Gž 1249/2013 od 22.04.2013. godine Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Kruševcu, Sudske jedinice u Brusu II-11 P. br. 1466/2012 od 30. januara 2013. godine i predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.
Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Simić protiv Srbije

Presuda je citirana u rešenju R4r 8/2016 od 22.02.2016. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču P.D. iz P. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Rumi pod. posl. br. 6P1. 153/2013. i nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da preduzme odgovarajuće mere da se parnični postupak po tužbi predlagača u predmetu 6P1. 153/2013 okonča u najkraćem roku.

U konkretnom slučaju po oceni ovog suda neažurno postupanje prvostepenog suda propuštanjem da zakaže pripremno ročište u zakonom propisanom roku iz čl. 301. st. 1. ZPP-a (održano nakon 1 godine i 7 meseci od odgovora na tužbu) i u dalјnjem propuštanje zakazivanja ročišta za glavnu javnu raspravu u roku od 30 dana od dana održavanja pripremnog ročišta (održano nakon 4 meseca), sa ročištima na kojima nije izveden nijedan dokaz niti je odlučeno o dokaznim predlozima stranaka protivno članu 315. ZPP-a, uz odlaganje dva ročišta, kao i nepoštovanje utvrđenog vremenskog okvira i odlučivanja koja će dokazna sredstva da izvede na glavnoj raspravi primenom člana 308. stav 3. ZPP-a, isklјučivi su razlog za dugotrajnost postupka po oceni ovog suda, pa i u situaciji kada postupak traje kraće od tri godine a nije doneta prvostepena presuda u konkretnom slučaju dve godine i šest meseci postoji povreda prava na suđenje u razumnom roku. Naime, u konkretnom slučaju u pitanju je spor iz radnog odnosa radi poništaja rešenja o otkazu ugovora o radu koji je po svojoj prirodi hitan i od egzistencijalnog značaja za tužioca, pa iako je u pitanju relativno složen postupak koji traži izvođenje odgovarajućih dokaza izloženo neažurno postupanje suda bez opravdanih razloga i doprinosa predlagača dugotrajnosti postupka protivno zakonom utvrđenim rokovima vodi povredi prava na koju osnovano ukazuje predlagač.

Prilikom zauzimanja ovakvog stava ovaj sud je cenio i praksu Evropskog suda za lјudska prava prema kojoj samo ona kašnjenja i odugovlačenja koja se mogu pripisati sudovima i drugim državnim organima mogu dovesti do zaklјučka o nepoštovanju prava na suđenje u razumnom roku (presuda Evropskog suda za lјudska prava Proszak protiv Polјske, od 16. decembra 1997. godine, stav 40.), ovaj Apelacioni sud je ocenio da se opisano postupanje prvostepenog suda u periodu od tužbe do podnošenja zahteva predlagača može smatrati neefikasnim i nedelotvornim, budući da je sud u toku celokupnog trajanja označenog dela postupka nije preduzimao radnje u cilјu raspravlјanja spornih činjenica i okončanja spora. Isti stav iskazan je i u Ustavnoj odluci br. Už-1971/2015 od 11.06.2015. godine.

Na potvrdu ovog stava ukazuje kako praksa suda u Strazburu (Čižiškova protiv Srbije od 19.01.2010. godine, Simić protiv Srbije od 24.11.2009. godine, Stanković protiv Srbije od 16.12.2008. godine), tako i praksa Ustavnog suda RS u većem broju svojih odluka (Už-779/2011 od 10.07.2013. godine, Už-2205/2013 od 18.06.2013. godine i Už-1838/2013 od 11.06.2015. godine).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Rev 1540/2010 od 10.03.2010. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana revizija tužilaca izjavlјena protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine.

Delimičnom presudom Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke je obavezana tužena da tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa isplati svakom tužiocu po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine do isplate. Stavom drugim izreke konstatovano je da će po zahtevu za naknadu materijalne štete u vidu izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke tužioci su oslobođeni od obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, koji padaju na teret budžetskih sredstava suda. Presudom Okružnog suda u Beogradu Gž.1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačena je delimična presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P.8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke i odbijen tužbeni zahtev tužilaca kojim je traženo da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE isplati svakom po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne iznose od 03.10.2007. godine do konačne isplate, kao neosnovan.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, roditelјi tužilaca ĐĐ i EE su pravnosnažnim rešenjem Opštinskog suda u Đakovici od 15.09.2006. godine proglašeni umrlim 11.06.1999. godine, kada su bili oteti iz kuće u selu ..., na području AP Kosova i Metohije. Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno je drugostepeni sud preinačenjem prvostepene presude primenio materijalno pravo, kada je tužbeni zahtev tužilaca za naknadu nematerijalne štete zbog smrti roditelјa, odbio.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković i Trajković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev1 28/2013 od 19.04.2013. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se usvaja revizija tužilaca, pa se ukida presuda Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine i predmet ustupa Apelacionom sudu u Beogradu na ponovno suđenje.

Prvi opštinski sud u Beogradu, delimičnom presudom P 8335/06 od 03.10.2007. godine, stavom prvim izreke, obavezao je tuženu da plati tužiocima na ime duševnih bolova zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE, po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 03.10.2007. godine, pa do isplate. U stavu drugom izreke, konstatovao je, da će o zahtevu za naknadu materijalne štete, izgublјenog izdržavanja za tužilјu GG, kao i o zahtevu za naknadu troškova postupka biti odlučeno naknadno po pravnosnažnosti delimične presude. Stavom trećim izreke, oslobodio je tužioce obaveze plaćanja takse na tužbu i odluku, pa isti padaju na teret budžetskih sredstava suda.
Okružni sud u Beogradu, presudom Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine, preinačio je delimičnu presudu Prvog opštinskog suda u Beogradu P 8335/06 od 03.10.2007. godine, u stavu prvom izreke, tako što je odbio kao neosnovan tužbeni zahtev tužilaca, kojim su tražili da se obaveže tužena da im na ime naknade nematerijalne štete za duševne bolove zbog smrti roditelјa i to oca ĐĐ i majke EE plati po 800.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki pojedinačni iznos, počev od 03.10.2007. godine pa do konačne isplate. Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužioci su izjavili reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud, presudom Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine, odbio je kao neosnovanu reviziju tužilaca, izjavlјenu protiv presude Okružnog suda u Beogradu Gž 1537/08 od 04.03.2009. godine. Ustavni sud Srbije, odlukom Už 2786/2010 od 28.06.2012. godine, stavom prvim izreke, usvojio je ustavnu žalbu AA, BB, VV, GG i DD, izjavlјenu protiv presude Vrhovnog kasacionog suda Rev 1540/10 od 10.03.2010. godine i utvrdio da su podnosiocima ustavne žalbe povređena prava na naknadu štete iz člana 35. stav 2. Ustava

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Stanković protiv Srbije

Član 6 | DIC | Vidas protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3108/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine i odbijaju se zahtevi stranaka za naknadu troškova postupka po reviziji.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da isplati tužiocu na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 234/17 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilac tražio da se obaveže tužena da mu na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3220/18 od 04.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 303/17 od 21.03.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6 | DIC | Y protiv Slovenije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k br. 18/15 od 17.06.2015. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača K.B. iz B.P. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Presuda je međutim značajnija u pogledu pravnog stava koji se odnosi na ispitivanje svedoka, budući da je maloletna osoba agresivno ispitivana od strane optuženog čime je sekundarno viktimizovana.

Član 6 | DIC | Živaljević protiv Crne Gore

Presuda je povezana sa presudom Gž 2108/18 od 09.08.2018. Apelacionog suda u Nišu, kojim se odbija žalba tuženog Grada Niša i potvrđuje presuda Višeg suda u Nišu 6P 1566/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke i presuda ukida u trećem stavu i predmet vraća prvostepenom sudu na ponovno odlučivanje u ovom delu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Anđelković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 1/2017 od 06.03 2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se predlagačima određuje naknada zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | Bojan Ikić | Anđelković protiv Srbije

Presuda se poziva u žalbi koju je Upravnom sudu podneo žalilac protiv rešenja Republičke izborne komisije.\r\nŽalilac osporava zakonitost ožalbenog rešenja iz svih zakonskih razloga, ukazujući na povrede prava iz člana 32. Ustava Republike Srbije, u smislu paušalne primene prava, suprotno presudi Evropskog suda za lјudska prava Anđelković v. Srbija i na povrede prava na pravno sredstvo iz člana 36. Ustava Republike Srbije, u smislu nedelotvornosti prigovora.\r\nUpravni sud je presudom broj 4 Už 2755/20 od 4.7.2020. usvojio žalbu i poništio rešenje Republičke izborne komisije.\r\nPresuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse na ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 5/2016 od 31.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača se usvaja, pa se rešenje Višeg suda u Sremskoj Mitrovici posl. br. R4p. 4/16 od 8.8.2016. godine preinačuje tako što se utvrđuje da je predlagaču V.Đ. u postupku koji se vodi pred Višim sudom u Sremskoj Mitrovici pod posl. brojem P.32/16 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i nalaže Višem sudu u Sremskoj Mitrovici da navedeni postupak okonča u roku od 4 meseca od dana prijema ovog rešenja.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 6/2018 od 01.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se odbija kao neosnovana žalba predlagača i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4p.8/18 od 20.03.2018.godine

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Blagojević protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/2018 od 05.04.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku isplati presudom navedenu nadoknadu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Borović i drugi protiv Srbije

Presuda se navodi u rešenju Gž rr 18/2018 od 12.07.2018. godine Apelacionog suda u Nišu, kojim se ukida presuda Osnovnog suda u Leskovcu 22Prr.641/17 od 21.03.2018. godine u stavu drugom, trećem i četvrtom izreke i u tom delu predmet vraća istom sudu na ponovno suđenje.

Prvostepeni sud u pogledu neimovinske štete, kao satisfakcije tužiocu, ne daje dovolјne i jasne razloge za dosuđenu visinu iste od 400 evra, s obzirom da se pozvao na činjenicu da je postupak stečaja, u kome je tužilac prijavio svoje potraživanje, trajao više godina i da je, pri tome, konstatovao da je to potraživanje za tužioca imalo posebni značaj, jer se radilo o isplati zarade. U konkretnom slučaju prvostepeni sud se u pobijanoj presudi nije rukovodio kriterijumima iz odredbe čl 4. Zakona o zaštiti prava na suđenje u razumnom roku, jer prilikom odlučivanja nije cenio to što je stečajnom postupku, po osnovu koga je tužiocu utvrđena povreda prava, prethodio parnični postupak pred Opštinskim sudom u Leskovcu, a zatim i postupak izvršenja, koji su trajali od 2004 do 2009. godine, kada je otvaren stečajni postupak nad preduzećem u kome je tužilac radio, Elektroindustrija „RUL“ AD, a što je, do okončanja stečajnog postupka decembra 2016 godine, ukupno 12 godina. Takođe, nije cenio ni činjenicu, a koja proističe iz rešenja predsednika Privrednog suda u Leskovcu, da na strani tužioca nije bilo doprinosa za odugovlačenje postupka. (Presuda Međunarodnog suda u Strazburu Stošić protiv Srbije, predstavka 64931/10, Savić protiv Srbije, Borović i dr. protiv Srbije).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 11/15 od 04.03.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva D. B. iz B. C. kojim je tražio da se utvrdi da mu je u predmetu Osnovnog suda u Loznici P.1040/14 i predmetu Višeg suda u Šapcu Gž 886/14 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku kao i zahtev da se obaveže prvostepeni sud da u roku od 15 dana od dana prijema odluke zaklјuči glavnu raspravu i donese presudu kojom će odlučiti o postavlјenom zahtevu, te se odbija zahtev za isplatu troškova sastava zahteva za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Buj protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 18/2016 od 10.05.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača L.M., kojim je tražio da se utvrdi da je njemu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u ostavinskom postupku iza pok. L.S., u predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu O.5460/14 i odredi rok u kome će se doneti odluka, te odredi novčana naknada predlagaču zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Burdov protiv Rusije (br.2)

Presuda je povezana sa presudom Rž g 9/2019 od 27.06.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojom se odbija kao neosnovana žalba predlagača, pa se potvrđuje rešenje Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, u stavu trećem izreke i odbija zahtev predlagača za naknadu troškova postupka.

Rešenjem Višeg suda u Novom Pazaru R4 I br.7/2019 od 20.05.2019. godine, usvojen je zahtev podnosilaca i utvrđeno da je u izvršnom postupku koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Pazaru I br.692/04 (novi broj I 1773/11) povređeno pravo podnosioca zahteva na suđenje u razumnom roku zajemčeno članom 32. stav 1. Ustava Republike Srbije. Stavom drugim izreke utvrđeno je pravo podnosilaca zahteva na primerenu naknadu u iznosu od 30.000,00 dinara koja će se isplatiti iz budžetskih sredstava Republike Srbije opredelјenih za rad sudova u roku od tri meseca od dana podnošenja zahteva stranke. Odbijen je zahtev podnosilaca za primerenu naknadu za veći iznos od dosuđenog u stavu dva izreke rešenja do traženog iznosa od 2.000 evra u dinarskoj protivvrednosti.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Čižková protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 22/2016 od 28. 10. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor radi ubrzanja postupka i utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku u postupku koji je vođen pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod poslovnim brojem P1.3/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Cvetković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3041/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 143/17 od 19.01.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu AA plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 629/17 (raniji I 994/09 i I 1266/03) i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene naknade zarade za vreme bolovanja i po osnovu razlike zarade iznose za period navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. godinu i 2002. godinu u traženim iznosima, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom i na ime troškova parničnog postupka i izvršnog postupka. Stavom drugim izreke je obavezana tužena da tužiocu BB plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u istom predmetu i to na ime glavnog duga zbog neisplaćene razlike zarade pojedinačne iznose navedene u tom stavu izreke, zbog neisplaćenog regresa za 2001. i 2002. godinu u traženom iznosu i na ime troškova parničnog i izvršnog postupka, a stavom trećim izreke je obavezana tužena da tužiocima naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti odluke do isplate.
Viši sud u Vranju je, presudom Gž 1869/18 od 26.11.2018. godine, stavom prvim izreke odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio prvostepenu presudu, a stavom drugim izreke je odbio kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4-r 20/16 od 20.07.2016. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se odbija zahtev predlagača od 09.03.2015. godine za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku kao neosnovan

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dejan Živojinović protiv Srbije

Odluka je povezana sa rešenjem R4r 24/2016 od 06. 02. 2017. godine Apelacionog suda u Novm Sadu, kojom se prigovor predlagača V.Ž. od 20.12.2016. godine radi utvrđenja povrede prava na suđenje u razumnom roku i ubrzanja postupka u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl. br. Gž1. 3664/16 odbija se kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Dobrić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 1242/2011 od 01.12.2011. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužilaca, izjavlјena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž broj 1687/10 od 07.07.2010. godine.

Presudom Drugog opštinskog suda u Beogradu P br.6028/2006 od 14.05.2008. godine, odbijen je tužbeni zahtev tužilaca kojim su tražili da se obaveže tužena da im isplati na ime naknade nematerijalne štete zbog pretrplјenih duševnih bolova zbog pogibije bliskog srodnika i to: tužilјi AA, supruzi pok GG, iznos od 350.000,00 dinara, tužilјi VV, ćerki pok. GG, iznos od 400.000,00 dinara, i tužiocu BB, sinu pok. GG iznos od 400.000,00 dinara, odnosno ukupno 1.150.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja pa do isplate kao i da naknade troškove parničnog postupka kao neosnovan.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1687/10 od 07.07.2010. godine, odbijena je žalba tužilaca kao neosnovana i potvrđena presuda Drugog opštinskog suda u Beogradu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Gallardo Sanchez protiv Italije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 10/2017 od 04. 09. 2017. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se usvaja prigovor podnosioca AA u delu kojim je tražio da se utvrdi da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku i utvrđuje se da je podnosiocu povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Čačku P1-318/15 (predmet Gž1-3539/16 u Apelacionom sudu u Kragujevcu).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Grujović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/18 od 13.04.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 6/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenjem Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 6/17 od 19.02.2018.god., odbijen je prigovor AA podnet 19.12.2017.god. na dužinu trajanja predkrivičnog postupka br.Kt-464/2016 VJT u Novom Sadu koji se vodi po krivičnoj prijavi od 20.12.2016.god. sa dopunama 4.01.2017.god. i 27.01.2017.god. Protiv navedenog rešenja žalbu je izjavila predlagač AA, s predlogom da Apelacioni sud u Novom Sadu, predsednik suda, žalbu usvoji i preinači prvostepeno rešenje iz razloga nepotpuno i netačno utvrđenog činjeničnog stanja, jer samo na osnovu pozitivnog rešenja po žalbi i mera koje će, u tom slučaju, doneti neposredno viši javni tužilac, po oceni predlagača u žalbi, postoji šansa da sud u zakonskom roku primenom krivičnog zakona potvrdi ili opovrgne njene tvrdnje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3049/2019 od 02.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2372/18 od 14.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 8/18 od 03.04.2018. godine, kojom je tužena obavezana da tužiocu na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 383/05, na ime razlike zarade, regresa, troškova parničnog postupka i troškova izvršnog postupka plati iznose bliže navedene u izreci prvostepene presude, sa pripadajućom kamatom, i troškove postupka od 13.500,00 dinara, sa kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3036/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 2698/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 122/18 od 22.03.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 506/05, na ime razlike zarade i naknade zarade, regresa, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3011/2019 od 05.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog (ranije Opštinskog) suda u Vranju I.br.1816/09, sada I.br.644/17 i to na ime nenaplaćene zarade i naknade zarade i drugih potraživanja po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.07.2008. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka, i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I.br.1816/09 od 12.11.2009. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilјe u delu kojim je tražila da se obaveže tužena da joj na ime troškova izvršnog postupka isplati iznos od još 4.182,00 dinara sa traženom zakonskom zateznom kamatom, kao i iznos od 6.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.05.2017. godine do isplate, a po zaklјučku I.br.644/17 od 24.05.2017. godine i isplatu zakonske zatezne kamate na dosuđeni iznos od 3.600,00 dinara počev od 12.11.2009. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi nadoknadi troškove parničnog postupka.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4222/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 154/18 od 03.07.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3107/2019 od 12.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija - Visoki savet sudstva - Osnovni sud u Vranju da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 714/17 novčane iznose na ime razlike zarade i naknade zarade, kao i troškove vođenog parničnog i izvršnog postupka, bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4266/18 od 20.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 217/18 od 24.04.2018. godine. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3115/2019 od 18.09.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine, u stavu prvom izreke obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog (sada Osnovnog) suda u Vranju I br. 47/09 po osnovu razlike zarade i naknade zarade za traženi period i na ime regresa za traženi period, iznose i sa zateznom kamatom po datumima dospeća bliže navedenim u izreci i na ime troškova izvršnog postupka po rešenju Opštinskog suda u Vranju I br. 47/09 od 14.01.2009. godine. Stavom drugim izreke odbijen je deo tužbenog zahteva tužilјe za traženu naknadu imovinske štete u vidu troškova izvršnog postupka za veći iznos od dosuđenog iznosa pa do traženog iznosa sa pripadajućom kamatom. Stavom trećim izreke obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka plati iznos od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od dana izvršnosti presude pa do isplate.

Viši sud u Vranju je presudom Gž 3604/18 od 15.04.2019. godine odbio kao neosnovanu žalbu tužene i potvrdio presudu Osnovnog suda u Vranju Prr1 153/18 od 21.05.2018. godine u stavu prvom i trećem izreke. Odbijeni su zahtevi tužilјe i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3082/2019 od 02.10.2019.. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju 4949/18 od 07.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr.1. 89/17 od 07.09.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog a sada Osnovnog suda u Vranju I 1039/09; i troškova parničnog postupka, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom kao u izreci prvostepene presude i troškove izvršnog postupka, dok je stavom drugim izreke, odbijen zahtev za isplatu kamate na dosuđene troškove izvršnog postupka. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužilјi na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 25.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4949/18 od 07.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u pogledu odluke o kamati na glavno potraživanje pa je tužena obavezana da na iznos glavnog potraživanja od 607,28 evra plati kamatu po stopi koju određuje Evropska centralna banka, počev od 01.01.2007. godine, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate prema srednjem kursu Narodne banke Srbije, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Hornsby protiv Grčke

Presuda Hornsby veoma je značajna i često citirana iz razloga što u njoj Sud navodi da je neprihvatljivo da pravni sistem država ugovornica dozvoljava da konačne, izvršne sudske odluke ostanu neizvršene na štetu jedne od strana. Pravo je i pravilno da vlasti imaju razuman rok da izaberu najpodesnija sredstva za izvršenje presuda o kojima se radi. U suprotnom, krši se član 6 stav 1 Konvencije.

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 44/2015 od 25. 05. 2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču T. Z. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Subotici, poslovni broj P. 324/14 i nalaže Višem sudu Subotici da postupak u predmetu Gž. 503/14 okonča u što kraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 81/15 od 23.07.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje povreda prava na suđenje u razumnom roku u postupku Osnovnog suda u Novom Sadu, posl.br. P. 5429/2010.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 4/16 od 23.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovori predlagača V.G. i N.G odbijaju u delu kojim je traženo utvrđenje da je ovim predlagačima povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u parničnom postupku 2P.90/12 Osnovnog suda u Senti, sada u žalbenom postupku pred Apelacionim sudom u Novom Sadu (gde predmet ima oznaku Gž.3196/15), a odbacuju u delu da se predlačima odredi naknada za povredu prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 7/16 od 09.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se delimično usvaja prigovor predlagača Č.L. iz S.K. i utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu poslovni broj Gž.3166/15 i odbija zahtev predlagača kojim se traži nalaganje i preduzimanje procesnih radnji radi ubrzanja postupka kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/16 od 10.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se usvaja prigovor predlagača M.S.od 22.02.2016. godine i utvrđuje da je istom povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetima Osnovnog suda u Novom Sadu P.56640/2010 i Apelacionog suda u Novom Sadu Gž.91/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 14/16 od 04.05.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača Z.J., mlt. M.J., mlt. A.J. i D.B. iz N.S. podnet radi ubrzanja postupka koji se odnosi na predmet Apelacionog suda u Novom Sadu Gž. 1471/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 14/2018 od 24. 08. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, odlučujući o žalbi predlagača na rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p.32/2018 od 02.07.2018. godine, žalba predlagača usvaja a rešenje Višeg suda u Novom Sadu preinačava tako što se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu broj Gž.538/2017.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Horvat protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 244/2014 od 04.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku, utvrđuje se da je osnovan zahtev podnosioca M. M. iz B. B., nalaže se Osnovnom sudu u Rumi da u roku od 6 meseci, a najkasnije do 1.5.2015. godine, okonča postupak u predmetu P-2046/12. i određuje naknada podnosiocu M.M. znog povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Iatridis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 10/2014 od 15.09.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje se da je predlagaču K. M. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, Sudska jedinica u Staroj Pazovi, u predmetu koji je nosio oznaku P.2257/12, a sada se vodi pred Osnovnim sudom u Staroj Pazovi broj predmeta P.2147/13.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jeličić protiv Bosne i Hercegovine

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 16/16 od 07.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbacuje prigovor predlagača N.M. iz N.S. za utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Jovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/18 od 26.06.2018. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača maloletnog AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 2/18 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Sud nalazi da je pravilno postupio prvostepeni sud kada je našao da treba odbiti kao neosnovan prigovor radi ubrzanja postupka podnet od strane punomoćnika predlagača maloletnog AA. S tim u vezi, u prvostepenom rešenju su navedeni jasni, valјani i dovolјni razlozi, iz kojih proističe da nije došlo do povrede prava na suđenje u razumnom roku u odnosu na navedenog predlagača

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Kalashnikov protiv Rusije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 22/14 od 02.02.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje predlagaču S.D. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sibotici u predmetu K 5242/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kozlica protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 6/16 od 07.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj P1.172/14 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Krndija i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4r 4/2018 od 26. 03. 2018. Apelacionog suda u Kragujevcu, kojim se odbija prigovor podnosioca AA kojim je tražila utvrđivanje povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Užicu P1-333/17 u radnom sporu.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Kurdov i Ivanov protiv Bugarske

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 4/2016 od 29. 06. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija kao neosnovan zahtev predlagača D.B. iz I. za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u postupku pred Višim sudom u Šapcu u predmetu posl.br. K-10/13 i kojim se takođe odbija zahtev predlagača da se Osnovnom sudu u Sremskoj Mitrovici odredi rok u kome će se okončati postupak u predmetu K 128/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2018 od 27. 03. 2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija prigovor predlagača adv. Slavka Berćana iz Novog Sada od 14.03.2018. godine, podnet za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Apelacionog suda u Novom Sadu posl.br. Kž1 791/17 radi ubrzanja postupka, kao neosnovan.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 5/17 od 05.05.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba podnosioca prigovora AA, podneta radi ubrzanja postupka u predmetu Osnovnog suda u Loznici broj K 1/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 6/17 od 27.10.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 3/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Mamič protiv Slovenije br.2

Presuda je povezana sa rešenjem Ržk br. 7/17 od 03.11.2017. godine Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4k 40/17 te se navedeno rešenje Višeg suda u Novom Sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde.

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 3/16 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je podnosiocu zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, broj P. 3233/08.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa presudom Gžrr. 111/19 od 24.10.2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, po tužbi A.A. radi naknade štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku izjavlјenoj protiv presude Osnovnog suda u Zrenjaninu 23 P. 1290/2017 od 23.05.2019. godine, kojom se želba delimično usvaja, i delimično odbija u odnosu na predmetnu ožalbenu presudu Osnovnog suda u Zrenjaninu.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3013/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena Republika Srbija, Osnovni sud u Vranju, da isplati tužilјi na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog suda, sada Osnovnog suda u Vranju I 1882/10 novčane iznose navedene u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev kojim je tužilјa tražila da se obaveže tužena da joj na dosuđeni iznos troškova izvršnog postupka plati zakonsku zateznu kamatu počev od 12.04.2010. godine do isplate. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 2889/18 od 22.03.2019. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 267/18 od 16.04.2018. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke odbijeni su zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3042/2019 od 25.10.2019. godine, Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I.br.3249/10, i to novčane iznose navedene pod tačkama 1, 2. i 3. u ovom stavu izreke, sa zakonskom zateznom kamatom na svaki novčani iznos dosuđen tačkama 1. i 2. počev od označenih datuma pa do isplate, sve u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3007/18 od 28.02.2019. godine, stavom prvim izreke, delimično je odbijena kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1.br. 211/18 od 18.04.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu iznosa, kao i u pogledu troškova parničnog postupka u iznosu dinara sa zakonskom zateznom kamatom i troškovima postupka. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Marinković protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Micallef protiv Malte

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 26/2016 od 15.09.2016. godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je dana 27.1.2015. godine podneo B.M. iz R, kojim se utvrđuje prekid postupka sa danom 27.9.2015. godine, zbog smrti predlagača.

Dana 27.1.2015. godine predlagač B.M. je podneo Višem sudu u Sremskoj Mitrovici zahtev za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku u parničnom predmetu koji je u toku pred Osnovnim sudom u Rumi u predmetu posl. br. P.2024/10. Viši sud u Sremskoj Mitrovici se rešenjem posl. br. R4P.2/15 od 26.5.2016. godine oglasio stvarno nenadležnim za postupanje u ovoj pravnoj stvari i spise dostavio Apelacionom sudu na nadležnost i odlučivanje. Spis je u Apelacionom sudu zaveden pod posl. brojem R4g. 26/16.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Miheliudakis protiv Grčke

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 18/14 od 22.12.2014. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev predlagača T.S. zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku i zahtev za naknadu za povredu ovog prava u odnosu na krivični postupak koji se vodio pred Osnovnim sudom u Novom Sadu pod br. K 1357/2012.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 4/2016 od 27. 07. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba predlagača i rešenje Višeg suda u Novom Sadu R4p. 9/2016 od 01.06.2016. godine potvrđuje. Predlagač je 28.04.2016. godine podneo Višem sudu u Novom Sadu prigovor radi ubrzanja postupka u predmetu Višeg suda u Novom Sadu P. 247/2012, navodeći da postupak dugo traje i da je protekao razumni vremenski rok za okončanje postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Milovanović protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rž k 1/2019 od 11. 04. 2019. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se kao neosnovana odbija žalba punomoćnika predlagača, maloletnih AA i BB, izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu br. R4K 1/19 od 01.03.2019. godine, te se navedeno rešenje potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Momčilović i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 25/2016 od 06.07.2016 godine, Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca zahteva G.V. iz S.K. za utvrđenje da mu je povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Novom Sadu Gž. 335/2015 kao i zahtev za dosudu naknade za povredu prava (materijalnu štetu) od 3.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, na teret Fonda budžetskih sredstava R.S.

G.V. je kao izvršni poverilac, podneo tada nadležnom Opštinskom sudu u Novom Sadu predlog za izvršenje na osnovu verodostojne isprave dana 1.12.2009. godine, a rešenje o dozvoli izvršenja je doneto 11.5.2010. godine. Izvršni dužnik DOO „P.D.t.“ iz N.S. je uložio prigovor protiv rešenja o izvršenju 17.5.2010. godine, pa je isto ukinuto i spis dostavlјen parničnom sudu na odlučivanje. Prvo ročište je u parničnom predmetu Osnovnog suda u Novom Sadu P-56071/10 zakazano za 11.3.2010. godine koje je održano, a sledeće zakazano za 8.6.2011., dakle posle 15 meseci, bez ikakvog razloga za toliko dug rok (postupala je sudija Radmila Nanić). Ročište 8.6.2011. godine nije održano zbog bolesti sudije, a sledeće je zakazano za 14.10.2011. godine koje je održano. Ročište je zakazano za 23.1.2012. godine, na kom su saslušani svedoci. Sledeće ročište je održano 30.4.2012. godine. Rešenjem je određeno veštačenje 23.1.2012. godine, koje je izvršeno 9.3.2012. godine. Održano je sledeće ročište 30.3.2012. godine i na istom nisu izvođeni dokazi, a novo je zakazano za 22.6.2012., a zatim za 28.1.2013. na koje nije pristupio punomoćnik tužioca, pa je sud utvrdio povlačenje tužbe. Spis je po naredbi predsednika suda dodelјen u rad drugom sudiji, Dubravki Knežević. Na ročištu održanom 16.5.2013. godine glavna rasprava je zaklјučena i doneta presuda, koja je ispravlјena rešenjem od 25.6.2013. godine. Po žalbi tuženih, od 3.7.2013., spis je dostavlјen na odlučivanje Apelacionom sudu u Novom Sadu, koji je rešenjem od 17.10.2013., presudu ukinuo i predmet vratio na ponovno suđenje. Osnovni sud je doneo rešenje kojim je odbio predlog tuženih za obustavu postupka, od 15.11.2013., na koje su tuženi izjavili žalbe, 29.11.2013. i 10.12.2013. godine. Spis je na odlučivanje o žalbama dostavlјem Višem sudu u Novom Sadu 4.2.2014. godine. Odlučeno je rešenjem suda od 30.9.2014. godine (ukidanje rešenja) koje je dostavlјeno tužiocu 31.10.2014. godine. Dana 24.10.2014. Osnovni sud u Novom Sadu doneo je rešenje kojim je ukinuo rešenje o izvršenju Iv. 8935/10 od 11.5.2010. godine i utvrdio povlačenje tužbe. Ovo rešenje je primio punomoćnik tužioca dana 26.1.2015. i izjavio žalbu protiv rešenja 6.2.2015. godine. Spis je po žalbi dostavlјen Višem sudu u Novom Sadu 2.3.2015. godine. Viši sud je po ovoj žalbi odlučivao 23.3.2016. godine i spis dostavio Osnovnom sudu u Novom Sadu 31.3.2016. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Novosel protiv Crne Gore

Pri donošenju odluke, Sud se pozvao na odluke u vodećim predmetima, Siništaj protiv Crne Gore i Stakić protiv Crne Gore, u kojima je već utvrdio povredu u odnosu na pitanja koja je razmatrao u presudi Novosel protiv Crne Gore.

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 267/14 od 11.05.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču R.Š. iz N.S. povređeno pravo na suđenje u razumnom roku pred Osnovnim sudom u Novom Sadu, u predmetu 9644/11.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 83/15 od 28.08.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev I. D. i I. J. kojim je traženo da sud utvrdi da je podnosiocima zahteva povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku koji se vodi pred Osnovnim sudom u Loznici, broj P.1142/14.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 9/16 od 26.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se prigovor usvaja pa se utvrđuje da je predlagaču DOO "P" iz S.M. u predmetu koji se nalazi na žalbenom odlučivanju u Apelacionom sudu u Novom Sadu pod posl. brojem Gž. 2401/15 povređeno pravo na suđenje u razumnom roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/16 od 27.04.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.V. iz N.S. od 08.04.2016. godine izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4p-6/2016 od 17.03.2016. godine odbacuje kao nedozvolјena.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 3/16 od 19.10.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača D.M. v. K.G.M. iz K. usvaja i rešenje Višeg suda u Novom Sadu posl. br. R4r. 2/16 od 31.08.2016. godine preinačava tako što utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu posl. br. P1.56/2014 te nalaže Višem sudu Novi Sad da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 5/16 od 03.11.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača S.T. iz S. usvaja, rešenje Višeg suda u Novom Sadu poslovni broj R4r 1/16 od 13. jula 2016. godine preinačava, tako što se utvrđuje da je predlagaču povređeno pravo na suđenje u razumnom roku, u postupku pred Višim sudom u Novom Sadu u predmetu poslovni broj P1.59/14, te se nalaže Višem sudu u Novom Sadu da ubrza postupak i okonča ga u najkraćem roku.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa rešenjem Rž g 11/2018 od 04.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojim se žalba predlagača odbija kao neosnovana i potvrđuje rešenje Višeg suda u Beogradu R4P 87/18 od 24.04.2018. godine.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 4/18/2018 od 05.04.2018.Apelacionog suda u Beogradu, kojom preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.69/17 od 13.12.2017. godine u stavu drugom izreke pa se obavezuje tužena Republika Srbija – Treći osnovni sud u Beogradu da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku, isplati presudom određene iznose.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Oršuš i drugi protiv Hrvatske

Presuda je povezana sa presudom Gž rr 3/2018 od 21.06.2018. Apelacionog suda u Beogradu, kojom se odbija kao neosnovana, žalba tužene Republike Srbije – Ministarstvo pravde i potvrđuje presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u stavu prvom i drugom izreke u delu kojim je tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obavezana da tužilјi AA na ime naknade nematerijalne štete isplati zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 280/10 iznos od 70.000,00 dinara i zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Višeg suda u Beogradu P3 br. 225/15 iznos od 80.000,00 dinara, kao i u stavu trećem izreke. Presudom se preinačava presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr br.21/17 od 30.11.2017. godine u preostalom delu stava prvog i drugog izreke pa se odbija tužbeni zahtev u delu kojim je tužilјa AA tražila da se tužena Republika Srbija – Ministarstvo pravde obaveže da joj pored napred navedenog iznosa isplati dodatne iznose, kao neosnovan.

Presuda je dostupna u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 67/15 od 30.06.2015. Apelacionog suda u Novom Sadu, u pravnoj stvari po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku koji je podneo M. D. iz Š, kojim se Apelacioni sud u Novom Sadu oglašava apsolutno nenadležnim za postupanje po zahtevu za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku podnosioca zahteva M. D..

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem R4g 13/16 od 11.03.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se oglašava se stvarno nenadležnim za postupanje po prigovoru radi ubrzavanja izvršnog postupka u predmetu broj II.319/15 Osnovnog suda u Rumi, podnosioca M.B. iz R. i prigovor se ustupa na stvarnu nadležnost Osnovnom sudu u Rumi.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | O’Sullivan McCarthy Mussel Development Ltd protiv Irske

Presuda je povezana sa rešenjem Ržr 1/17 od 19.06.2017. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se žalba predlagača V.D. iz N.S. u postupku radi zaštite prava na suđenje u razumnom roku pred Višim sudom u Novom Sadu poslovni broj R4r-1/2017 odbija i rešenje Višeg suda u Novom sadu potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Rakić i drugi protiv Srbije

Vrhovni sud Srbije, na sednici održanoj 05.06.2008. gdoine, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj proitv presude Okružnog suda u Beogradu Gž.I 241/08 od 18.01.2008. godine, doneo je odluku da se presuda Okružnog suda u Beogradu Gž I 241/08 i presuda Prvog opštinskog suda u Beogradu P. 7130/06 preinačuje.

Rešenje Rev.429/08, anonimizirano u skladu sa Pravilnikom, može se preuzeti sa adrese
ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 40/2015 od 31. 03. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici, u predmetu posl.br. K 1402/10.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 41/2015 od 14. 01. 2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se utvrđuje da je predlagaču AA povređeno pravo na suđenje u razumnom roku u postupku pred Osnovnim sudom u Loznici, u predmetu posl.br. 2K-558/13 (ranije K 305/10).

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 1/2016 od 08.02.2016. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija zahtev podnosioca - oštećenog kao tužioca T.B. iz L. podnet 31.12.2015 za zaštitu prava na suđenje u razumnom roku i za naknadu za povredu navedenog prava u predmetu Osnovnog suda u Loznici, u predmetu posl.br. 1 K-70/15.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 2/2018 od 26.02.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA i BB izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 2/17 od 17.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Ristić protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem R4k 3/2018 od 05.03.2018. Apelacionog suda u Novom Sadu, kojim se odbija žalba punomoćnika predlagača AA izjavlјena protiv rešenja Višeg suda u Subotici br. R4K. 1/18 od 24.01.2018. godine, te se navedeno rešenje Višeg suda u Subotici potvrđuje.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3020/2019 od 18.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine.

Pravnosnažnom presudom Višeg suda u Vranju Gž 3488/18 od 15.04.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 329/18 od 25.05.2018. godine. Tom presudom obavezana je tužena da tužilјi na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu izazvanu povredom prava na suđenje u razumnom roku, u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 420/08, na ime razlike zarade, troškova parničnog i izvršnog postupka isplati iznose bliže označene u tom stavu izreke, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom, kao i na ime naknade troškova postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom kamatom od izvršnosti do isplate.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3012/2019 od 12.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena Republika Srbija da tužilјi AA iz ... plati na ime naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 1526/09 novčane iznose bliže navedene u ovom stavu izreke sa zakonskom zateznom kamatom počev od označenih datuma pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da isplati tužilјi na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 13.500,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 4069/18 od 27.05.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 352/18 od 17.07.2018. godine u stavu prvom izreke u pogledu glavnog potraživanja i zakonske zatezne kamate na troškove parničnog postupka i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu odluke o kamati na iznos od 590 evra, tako što je obavezana tužena da na ovaj iznos plati tužilјi kamatu po stopi Evropske centralne banke počev od 01.01.2009. godine do isplate, u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate po srednjem kursu NBS. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3099/2019 od 02.10.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 90/18 od 11.05.2018. godine, obavezana je tužena da tužilјi isplati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 639/17 (raniji broj I 1788/09) i to na ime razlike zarade i naknade zarade zaklјučno sa obračunskim mesecom decembrom 2003.godine po Sporazumu o regulisanju međusobnih prava i obaveza po osnovu rada u iznosu od 71.229,79 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 01.03.2009.godine do konačne isplate; na ime troškova parničnog postupka 26.100,00 dinara, što iznosi ½jedn u idealnu polovinu od ukupnih troškova sa zakonskom zateznom kamatom počev od 24.06.2009.godine do konačne isplate i na ime troškova izvršnog postupka 3.600,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 11.05.2018.godine kao dana presuđenja do konačne isplate, dok je tužbeni zahtev preko dosuđenih iznosa odbijen. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka. Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3482/18 od 27.03.2019. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u usvajajućem delu stava prvog i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi tužene i tužilјe za naknadu troškova drugostepenog postupka, kao neosnovani.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3110/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 305/18 od 09.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužiocu plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 229/05 i to: a) na ime zarade i naknade zarade u periodu od decembra 2002. godine do februara 2003. godine ukupno 12.500,00 dinara u mesečnim iznosima i sa zakonskom zateznom kamatom bliže određenim ovim stavom izreke; b) na ime regresa za 2002. godinu od 13.865,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.12.2002. godine do konačne isplate; v) na ime troškova parničnog postupka 11.884,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 10.09.2003. godine do konačne isplate i g) na ime troškova izvršnog postupka 3.480,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 17.02.2005. godine, počev od izvršnosti pa do konačne isplate. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude pa do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3010/18 od 28.12.2018. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena u stavu prvom izreke pod a), b), v) i pod g) u pogledu glavnog potraživanja na ime troškova izvršenja od 3.480,00 dinara i u stavu drugom izreke. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u stavu prvom izreke pod g) u pogledu odluke o kamati na troškove izvršnog postupka, te jeobavezana tužena da tužiocu na troškove izvršnog postupka od 3.480,00 dinara plati zakonsku zateznu kamatu počev od 19.03.2018. godine, kao dana podnošenja tužbe, pa do konačne isplate, dok je odbijen zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na troškove izvršnog postupka za period od 17.02.2005. godine do 18.03.2018. godine. Stavom trećim izreke odbijeni su zahtevi tužioca i tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Presuda je povezana sa rešenjem Rev 3044/2019 od 25.09.2019. Vrhovnog kasacionog suda, kojim se odbacuje kao nedozvolјena revizija tužene izjavlјena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine.

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 293/18 od 21.05.2018. godine, stavom prvim izreke obavezana je tužena da tužilјi, na ime naknade štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I-26/09, plati ukupno 168.961,92 dinara i to na ime neisplaćene razlike zarade i naknade zarade, na ime jednokratne novčane naknade, kao i troškova parničnog postupka i troškova izvršenja, u pojedinačnim iznosima po navedenim osnovima i sa zakonskom kamatom, sve bliže određeno ovim stavom izreke. Stavom drugim izreke obavezana je tužena da tužilјi naknadi troškove parničnog postupka od 13.500,00 dinara sa zakonskom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Višeg suda u Vranju Gž 3531/18 od 27.03.2019. godine, stavom prvim izreke izreke žalba tužene je odbijena, kao neosnovana i prvostepena odluka potvrđena, dok su stavom drugim izreke odbijeni zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Rešenje je dostupno u javnoj bazi sudske prakse ovde

Član 6-1 | DIC | Riđić i drugi protiv Srbije

Član 6-1 | DIC | Savić i drugi protiv Srbije